Το μνημειώδες έργο του Πλήθωνος: Περί ών Αριστοτέλης πρός Πλάτωνα διαφέρεται: http://ikee.lib.auth.gr/record/129402/files/GRI-2012-8829.pdf.

Τρία σημεία: 1) ο Νεοπλατωνισμός του Πλήθωνος σε μία εποχή μεταβατική ολίγον πρίν την άλωσιν της Πόλεως τον βοηθεί να συλλάβει τη μεταφυσική νεοπλατωνική φυγή: η υποκειμενική αρχή του Ενός είναι αυτή που θα ωθήσει τον Ελληνισμό.

                      2) η πίστις σε μία υπερτάτη συμπαντική αρχή θα απελευθερώσει τον Ελληνισμό πρός την υπερσυμπαντικότητά του ώστε να ξεφύγει από τον εμπειρικό αριστοτελικό εναγκαλισμό (ο οποίος εξεφράσθη στη μοναστική πολιτική ζωή στραγγαλίζοντας το πραγματικό νόημα του οντολογικού Ελληνισμού.

                      3) η υπερτάτη απορροή πρός το συμπαντικό Νού η οποία θα αναδείκνυε την συνέχεια κατά Ελληνικό τρόπο σε ένα κόσμο ευρύτερο του τότε γνωστού: όμως ο φόβος της επικρατούσης θρησκείας κατήργησε τη νεοπλατωνική συμπαντική φυγή σωτηρίας, δεν βοήθησε την Πόλιν η οποία υπήχθη σε οθωμανούς και ο Ελληνισμός εις την Δύσιν αναμίχθηκε με επιστήμη και πολιτική χάνοντας το οντολογικό εστιακό του πρίσμα.