Γιατί απουσίαζε ο Απόλλων από το Μυκηναϊκόν Πάνθεον;

 Ως γνωστόν στο Μυκηναϊκόν Πάνθεον  παρουσιάζονται όλοι οι γνωστοί Ολύμπιοι θεοί πλήν του Απόλλωνος. Το γεγονός αυτό μας προκαλεί ιδιαιτέρα εντύπωση εάν σκεφθούμε ότι συζητούμε για το θεό του φωτός, της μουσικής,δηλαδή ουσιαστικά για την εισαγωγή της πνευματικής δύναμης της σκέψης και της φώτισης στη ζωή των ανθρώπων. Τι πραγματικά αντιπροσώπευε ο Απόλλων στο δωδεκάθεο. Τη δύναμη της φωτεινής σκέψης η οποία μέσα από την αρμονία των νοήσεων οδηγεί τους ανθρώπους στο μονοπάτι προς το Επέκεινα. Αποτελεί σαφέστατα νοητικό θεό ο οποίος στηρίζεται στη φωτεινή νοερή σκέψη  αρίστων και επαϊόντων ανθρώπων.

Φαίνεται  ότι οι κομιστές του Απόλλωνος είναι οι Δωριείς.Ο Απόλλων είχε 350 ονόματα,το πλέον γνωστό είναι Φοίβος το οποίο σχετίζεται με τη λάμψη του Ηλίου.Άρα σηματοδοτεί η εμφάνιση του θεού αυτού τη διασκεπτική στροφή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος πλέον δεν προσδιορίζεται σε σχέση με τους θεούς μέσα από μία απλή εσωτερική ενορατική επαφή μαζί τους θεωρώντας τους ως απλές φυσικές δυνάμεις οι οποίες τον επηρεάζουν, τον κατευθύνουν,του δείχνουν το δρόμο.Τώρα μάλλον θέλει ο νοήμων άνθρωπος να προσδιορισθεί σε σχέση με τους θεούς μέσα από την επαφή του με τον ήλιο,μέσα από μία εξωτερική διασκεπτική φωτεινή σχέση.Τώρα ο άνθρωπος επηρεάζεται από το θεό όπως από τον ήλιο,τώρα σκέπτεται το θεό όπως βλέπει τον ήλιο και πλέον κινείται ως σωματοπνευματική οντότητα προς το θείο.Διότι σκέπτεται,επηρεάζει,κατευθύνει,προσπαθεί να περάσει σε έργα,όπως ο Ήλιος ρίχνει τη θερμότητά του στη γή και όχι απλά μέσα από μία μυστική ενορατική επαφή με τη μητέρα φύση.Εάν σκεφθούμε ότι οι μινωΐτες και οι μυκηναίοι περισσότερο προσδιορίζονται σε σχέση με τη φύση,ακόμη καθοδηγούνται από το φύση και δεν καθοδηγούν αυτοί τη φύση με το νού τους ,καταλαβαίνουμε ότι ακόμη δεν είχαν ανάγκη ένα θεό όπως ο Απόλλων.Ο Απόλλων σηματοδοτεί τη νοητική εγρήγορση του ανθρώπου τη δυνατότητά του με το νού να ταξιθετήσει τον κόσμο και τη ζωή του όπως ο Ήλιος, το φώς και η μουσική ταξιθετούν τους δρόμους του όλου γύρω μας. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι αυτός ο οποίος σκοτώνει τον Πύθωνα (έλεγχος διά του όφεως της οντολογικής συνέχειας) τους μύες (Σμινθεύς) έλεγχος βαθέων σκέψεων) ο προστάτης του μαντείου  των Δελφών (ανακάλυψη του βαθυτάτου ανθρωπίνου εαυτού).Ως εκ τούτου  ο Απόλλων εμφανίζεται μαζί με τη νοητική ικανότητα του Έλληνα να καθορίσει το νού του ως κεντρική συμπαντική παράμετρο διά της οποίας πλέον θα καθορίσει τη ζωή του. Ο νούς εξάλλου σε πλείστα όσα γραπτά σχετίζεται με το φώς, τον Ήλιο, την υπέρβαση,τη μουσική αρμονία.

Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ο Όμηρος θέτει μέσα στα κείμενά του τον Απόλλωνα στο πλευρό των Τρώων, οι Έλληνες θα πρέπει στην προσπάθεια  που κάνουν να εύρουν το Είναι τους να αντιμετωπίσουν τα βέλη του Νοός, το Νού ο οποίος ως δύναμη αρχίζει να εμφανίζεται και θα πρέπει να γνωσθεί και να ελεγχθεί και να δρατηριποιηθεί.Όταν ο Απόλλων ρίχνει τα θανατηφόρα βέλη του στο στρατόπεδο των Αχαιών ήδη ο Έλληνας έχει καταλάβει ότι στο σύμπαν εμφανίζεται ένα μέγεθος, μία δύναμη,ο Νούς, ο οποίος εάν εσωτερικοποιηθεί θα τον βοηθήσει να ελέγχξει τη ζωή του, τον κόσμο του, την πορεία του.Ο Απολλώνειος Νούς διά της Γιγαντομαχίας του Είναι στην Ιλιάδα,κατ΄αρχήν γίγνεται αρνητικά γνωστός στον νοήμονα Έλληνα.Όταν όμως καταλάβει την πορεία των ιών (βελών) τότε εσωτερικοποιεί τον τρόπο των βελών (τα οποία συμβολίζουν τις σκέψεις) αγνίζουν την ψυχή τους (παραδίδουν τη Χρυσηΐδα και τη Βρισηϊδα) και αρχίζει η ιστορία του ανθρωπίνου Νοός.Ο Απόλλωνας καθορίζει την εμφάνιση του Νοός ως καταλυτικού ανθρωπίνου στοιχείου αυτοκαθορισμού και ετεροκαθορισμού (γι αυτό εξάλλου στον Όμηρο έχουμε πάμπολλα στοιχεία ανθρωπομορφισμού των θεών, ο άνθρωπος ανακαλύπτοντας το Νού –Απολλωνα αρχίζει να ελέγχει και να καθορίζει τις δυνάμεις του Όλου κατά το χρεών και δοκούν).

Στη μυκηναϊκή θρησκεία έχουμε έντονες μινωϊκές επιδράσεις, επικρατούν οι φυσικές δυνάμεις της γής και της μυστικής πορείας της γονιμότητας,της ζωής της αναζωογόνησης. Η επίδραση των μινωϊτών είναι σαφής,όλα οργανώνονται γύρω από τη Μεγάλη Θεά η οποία προσφέρει την ευγονία,τη ζωή και το θάνατο, την ανάσταση και τη ζωή. Ο Απόλλων  μάλλον δεν χωρούσε σε αυτή τη θρησκεία.Ο Απόλλων ούτως ή άλλως σηματοδοτεί το πέρασμα στην εξωτερική ζωή του φωτεινού νοός, ο οποίος πλέον δεν κρύβει αλλά αποκαλύπτει και αποδεικνύει διά του ανθρωπίνου νοός τον τρόπο που το σύμπαν περνά όλες τις δυνάμεις του στον άνθρωπο.

Όπως ήδη είπαμε δεν είναι τυχαίο ότι είναι ο ιοβόλος θεός στα κείμενα τα οποία διέπλασαν τη διάστασή μας, στην Ιλιάδα.Ο άνθρωπος δέχεται τους φωτισμούς του συμπαντικού Απόλλωνςσ και ενεργοποιεί το Νού του.Ο Απόλλων εμφανίζεται μετά προς την αρχαϊκή εποχή όταν ο άνθρωπος Έλληνας ανακάλυψε το Είναι του και θέλησε διά του Νοός του να εξηγήσει και να μεταφέρει το σύμπαν εντός του δημιουργώντας τον ανθρώπινο εαυτό του.Το σύνολο των θείων ανθρωπομορφισμών στον Όμηρο σηματοδοτούν το σύνολο των ανθρωπίνων χαρακτηριστικών. Της σκέψης , της δύναμης, του φωτός, της εξήγησης,της πρόνοιας,της πίστης και της βούλησης και της πρακτικής ικανότητας (δεν είναι τυχαίο ότι διά του μαντείου των δελφών ενεργοποιείται για πρώτη φορά το ζεύγος γνωρίζω – πράττω). Ενώ ο άνθρωπος χωρίς τον Απόλλωνα είναι αφημένος στις έξοχες φυσικές καταιγιστικές δυνάμεις του Όλου τώρα τις ελέγχει διά του Νοός.Τις βλέπει με το Νού του όπως ο Ήλιος βλέπει τα πάντα.Με τον Απολλώνειο Νού του ο Έλλην βλέπει και κατανοεί, μεταφέρει τον τρόπο του σύμπαντος εντός του,γίνεται κοσμική συνέχεια,κτίζει τον κόσμο του κατά προτύπωση του συμπαντικού όλου.Ο Απόλλων είναι η απαρχή του νοητικού φωτός το οποίο διά της φιλοσοφίας έγινε αιτία της πιο ωραίας Ελληνικής περιόδου αυτού του ανθρώπου.