Περί του αριθμού Οκτώ (8).

 

Περί του αριθμού Οκτώ (8).

Ο αριθμός 8 δηλώνει την μεγάλη επανεκκίνηση και συνέχεια.  Ίσως είναι ο αριθμός της συνεχούς τελειότητας και ο αριθμός της απολύτου αληθείας διότι δηλώνει την απόλυτο οντολογική συνέχεια, επίσης δηλώνει κάτι που τρέμουν όσοι προσπαθούν να εμπεδώσουν παραμόνιμες αλήθειες και ιδέες και αξίες σε αυτή τη διάσταση: τίποτε δεν υπάρχει ως τέτοιο, όλα είναι συνέχεια κάποιου άλλου, όλα γίγνονται ό,τι κάτι άλλο ήταν πρίν από αυτά και ό,τι όλα θα γίνουν μετά από αυτά.

Ο αριθμός 8 χαρακτηρίσθηκε ως ο αριθμός της τελειότητας (δεν είναι) διότι ακινητοποιήθηκε από τις θρησκείες: η απόσταση από την μία Κυριακή έως και την άλλη Κυριακή είναι ο αριθμός 8 και αυτός θεωρήθηκε ως τέλειος διότι κλείνει ο κύκλος της δημιουργίας και όλα επιστρέφουν αυτογνωσιακά στον εαυτόν τους: όμως αυτό είναι οντολογικό λάθος: ο αριθμός 8 δηλώνει την απόλυτη οντολογική ανακύκλιση, συνέχεια, μετατόπιση και ανακατανομή δυνάμεων, όλα είναι και δεν είναι όλα γίγνονται μηδενίζονται και ξαναγίγνονται.

Όχι τυχαία ο αριθμός 8 τοποθετήθηκε έπειτα από τον αριθμό 7 και πρίν από τον αριθμό 9: ο 7 είναι ο αριθμός της ολοκλήρωσης των πάντων ως το τέλειο άθροισμα του τελείου τετραγώνου της συναναστροφής θήλεος και άρρενος (2²) και της διά του τέκνου ολοκλήρωσής των (3) (4+3=7). Ο οκτώ δηλώνει ότι όλα ενώνονται, απολαμβάνουν την ολοκλήρωσή τους, γίγνονται ένα ως σύνολο συνεχούς αποκατάστασης, πρίν ξαναρχίσουν την ανανέωσή τους (νέο-εννέα).

Ας ιδούμε λοιπόν προσεκτικά τον αριθμό 8 και ας τον εφαρμόσουμε στην παρούσα διάστασή μας, διότι ο αριθμός 8 εφευρέθηκε από οντολόγους οι οποίοι διά του αριθμού αυτού  συνέδεσαν όλα τα όντα της διάστασής μας με την οντολογική πραγματική τους συνέχεια: ο αριθμός 8  δηλώνει την δίχως τέλος συνέχεια όλων επί όλων: ο άνθρωπος γίνεται θεός και ο θεός άνθρωπος: το ζώον γίνεται άνθρωπος και ο άνθρωπος ζώον: η νύκτα ημέρα και η ημέρα νύκτα: ο πλούσιος πτωχός και ο πτωχός πλούσιος: η πόρνη άγιος και ο άγιος πόρνη: το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο. Το καλό κακό και το κακό καλό: εφαρμόζονται με αυτόν τον τρόπο όλα τα φυσικά ανθρώπινα και θεία μεγέθη: διότι τίποτε δεν υπάρχει (το θείο είναι ο άνθρωπος που γίγνεται θεός, ο άνθρωπος είναι ο θεός που γίγνεται άνθρωπος, η φύσις είναι η μεταμφίεσις του χάους που ξαναγίνεται χάος ad infinitum).

Ώστε όλα ξεκινούν ως μονάδα, νομίζουν ότι υπάρχουν,  γίγνονται 2, τελειοποιούνται ως 3, θεμελιώνονται ως 4, αυτογνωστοποιούνται ως άθροισμα του 2 και 3 ως 5, τα τέλεια 3 ενώνονται έχοντας αυτογνωρίσει την μηχανή της αναπαραγωγής (3+3) και ησυχάζουν έχοντας καταλάβει τη γήϊνη θέση τους (7): όμως απατώνται οικτρά: το Όν αρπάζει όποιον νομίζει ότι είναι θεός, άνθρωπος, ζώον, φύσις, καλός, άγιος κ.λ.π και διά του αριθμού 8 τον ξαναρίχνει στην κίνηση την ατέρμονα του 8:  διότι ο αριθμός 8 δηλώνει την μεγαλυτέρα οντολογική αλήθεια την οποία κάποιοι προσπάθησαν να κρύψουν αλλά εις μάτην: τίποτε δεν υπάρχει ως τέτοιο (ο ορθός ορισμός του μηδενός) αλλά όλα υπάρχουν εν ροή και αυτή η διάσταση θα παύσει όταν όλα γίνουν όλα: τότε θα προχωρήσουμε στην επομένη διάσταση όπου δεν θα υπάρχει ο αριθμός 8 αλλά θα υπάρχουν άλλα.

Η θρησκεία παμπόνηρα ως συνήθως προσπάθησε να κρύψει την οντολογική δυναμική του αριθμού 8 λέγοντας ότι είναι ο αριθμός της τελειότητος: από την μία Κυριακή έως την άλλη κλείνει ο κύκλος δημιουργίας και αυτό δηλώνει μία ακίνητη τελειότητα και πλήρη αυτογνωσία: μέγα λάθος: η επομένη Κυριακή της πρώτης Κυριακής θα κινήσει και πάλι τη δημιουργία ανακατεύοντας τα πάντα κάνοντας το θεό άνθρωπο το ζώο άνθρωπο και τον άνθρωπο ζώο: άρα ό,τι είναι την πρώτη Κυριακή θα γίνουν κάτι άλλο την Δευτέρα Κυριακή (οι άνθρωποι της πρώτης Κυριακής θα είναι θεοί στην Δευτέρα Κυριακή και οι  θεοί της πρώτης Κυριακής θα είναι οι άνθρωποι της δευτέρας Κυριακής).

Άρα  σύμφωνα με τον αριθμό 8 ο θεός είναι ο κάποτε άνθρωπος, εμείς σήμερα είμαστε κάτι άλλο και θα γίνουμε κάτι άλλο, οι άνθρωποι είναι οι κάποτε θεοί (για αυτό και θέλουν να χαρούν την αμαρτία όπως οι θεοί είναι οι κάποτε άνθρωποι και για αυτό θέλουν να χαρούν την τελειότητα). Όλα γύρω μας είναι κάτι άλλο από ό,τι ήταν και θα είναι κάτι άλλο από αυτό που θα είναι. Ο κόσμος μας είναι η τελειότητα του χθές που έγινε ο σημερινός κόσμος. Όλα κινούνται αλλάζουν και όλα θα γίνουν όλα, έως τη στιγμή που η εξάντληση των μορφών θα επιφέρει την επομένη άγνωστο μορφή η οποία θα έχει άλλες κατανομές και ο 8 θα αχρηστευθεί: διότι η μηδενική αλήθεια είναι η μεγίστη αλήθεια: όταν όλα εκτελέσουν την αποστολή τους αυτοχάνονται γιατί και ο οκτώ κάποτε δεν υπήρχε και δεν πρέπει να ξαναϋπάρξει: σαν το νού του ανθρώπου: όταν ερμηνεύσει και κρίνει τα πάντα τότε κρίνει ότι πρέπει να χαθεί στο συνεχειακό χάος.