Η οντολογία της μυθολογίας.

 

Η μυθολογία δεν αποτελεί την αρχή αυτού του κόσμου. Η μυθολογία είναι το σημαντικό πέρασμα, η γέφυρα, το μεγάλο ενδιάμεσο ανάμεσα σε άλλους κόσμους και στον δικό μας. Η μυθολογία είναι ο αγγελιαφόρος ανάμεσα σε ξεχασμένα όντα (που δεν ήταν ακριβώς άνθρωποι ή θεοί) και σε ό,τι στον κόσμο μας κατασταλάξαμε ως θεό, φύση και άνθρωπο. Ώστε λοιπόν όλες οι θεωρίες περί της προελεύσεως της μυθολογίας θα πρέπει να ξαναγίνουν αντικείμενο μελέτης διότι η προέλευση της μυθολογίας δεν έχει να κάνει με γήϊνες αιτίες, συλλήψεις, ή γήϊνους πολιτισμούς, αλλά με συμπαντική υπεργήϊνη κίνηση όντων τα οποία απεφάσισαν να μεταφερθούν προς τη γή και άρχισαν να ξεδιαλέγουν ποια όντα περασμένων ή κατεστραμμένων πολιτισμών θα μεταφέρουν στη γή. Ώστε η μυθολογία λοιπόν είναι η συμπαντική κίνηση-μετακίνηση αλλοπλανητικών όντων τα οποία διά της οδού της μυθικής σκέψεως μεταφέρθηκαν προς τη γή: όταν λέμε γή εννοούμε: τον Ήλιο, τη θάλασσα και τη γή. Επίσης θα πρέπει να καταλάβουμε ότι πρίν ο λόγος να διασπασθεί σε σκέψη και πράξη, και χωρίς πράξη να μην υπάρχει ολοκλήρωση σκέψης, υπήρχε η απευθείας ενσκεπτική δυναμική οντολογική ικανότητα των ανθρώπων επειδή ήταν μέσα στην οντική μεταφερομένη δύναμη να την μεταφέρουν όπου θέλουν όποια οντική δύναμη επιθυμούσαν.

Η μυθολογία λοιπόν μεταφέρει όντα του ακριβώς προηγουμένου πλανητικού πολιτισμού, τα οποία όταν εξάντλησαν την ώρα και διάρκεια του πολιτισμού τους, απεφάσισαν να μεταφερθούν σε επόμενο πλανήτη. Αυτό ακριβώς θα γίνει και με το δικό μας πλανήτη: στον επόμενο πλανήτη θα μεταφερθεί ο πολιτισμός της ψηφιακής εποχής και από εκεί θα αρχίσει η επόμενη γενεά σε σχέση με τις δυνάμεις που αυτή τη στιγμή μεταφέρονται οντολογικώς και θα καθορίσουν την πορεία του επομένου κόσμου.

Ώστε λοιπόν μπορούμε μέσα από τη μυθολογία να κατανοήσουμε τον πολιτισμό της σελήνης: Στη σελήνη ζούσαν όντα τα οποία ως μορφές δεν ήταν σταθερά: μπορούσαν την ίδια στιγμή να είναι άνθρωποι ζώα και φυτά: επίσης στη σελήνη κυβερνούσαν οι Τιτάνες και οι Γίγαντες ως ελεγκτές της οντολογικής δυνάμεως που έδιδε ζωή σε αυτόν τον πλανήτη: Ανθρωπόμορφα όντα, ζωόμορφα όντα, φυτόμορφα όντα, ζούσαν αρμονικά υπό την καλή διοίκηση των οντολόγων Τιτάνων και Γιγάντων: δεν ήξεραν τον Ήλιο ως κάτι το ξεχωριστό ήταν ένα όλο μεταφερόμενο μαζί του διότι με αυτόν τον τρόπο εξαντλούσαν την οντολογική δύναμη που τους παρεσχέθη. Για αυτό και ζούσαν σε μία διαρκή εσωτερικότητα διότι την ίδια στιγμή το φώς ήταν μη φώς και το μη φώς ήταν φώς: Για αυτό και ο Διόνυσος έχει σεληνιακές ρίζες και είναι ο θεός της εσωτερικότητας: στη Σελήνη τα όντα ζούσαν εντός του Ηλίου και όχι εκτός αυτού. Το μεγάλο εφεύρημα της Σελήνης ήταν η μορφή: σε κανέναν άλλο πολιτισμό η οντολογική δύναμη δεν είχε κάνει αυτό το διάλειμμα της συγκεκριμένης παρουσίας. Στη Σελήνη το έκανε.

Όμως η Σελήνη καταστράφηκε για το λόγο που γεννήθηκε  ή γή: αποκολήθηκε ο Ήλιος και αυτό το Φώς (το οποίο το ήξεραν οι συγγραφείς της Βίβλου και για αυτό λένε: είπε φώς και εγένετο φώς ως αρχή του κόσμου) έδωσε εικόνα και μορφή στη γή: όλα πλέον έπρεπε να υπάρχουν ως μορφή και ιδιότητες της μορφής, για αυτό και ο θεός της βίβλου συζητεί για το κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν όπως και ο Αριστοτέλης ανακαλύπτει την ουσία των πραγμάτων στη μορφή και στο είδος τους: ο ήλιος τα δίδει και τα δύο διότι δεν ζούν πλέον τα όντα ως εσωτερικότητες σε ένα πλανήτη που δεν ξεχωρίζει από τον ήλιο, είναι ένα μαζί του, αλλά εξέρχονται αυτού και πρέπει να διακρίνονται και με βάση τη μορφή και με βάση όσα τους προσφέρει ο ήλιος ως εσωτερικές δυνάμεις.

Η μυθολογία είναι όλο το πέρασμα από τη σελήνη στη γή: τα όντα ήταν μέρη της οντολογικής δυνάμεως για αυτό το λόγο ακριβώς ο Δίας μπορεί και γίνεται άνθρωπος μπορεί και γίγνεται ταύρος: οι τιτάνες και οι γίγαντες ως κυρίαρχοι της σελήνης, του ενωμένου με τον ήλιο κόσμο δεν μπόρεσαν να αντέξουν σε ένα πλανήτη με εξωτερικό τον ήλιο και υπεχώρησαν στα τάρταρα από όπου θα ξανακληθούν όταν ο πλανήτης μας ξαναενωθεί με τον ήλιο και εκ της ενώσεως αυτής ερεημωθεί ώστε να συνεχισθεί η ζωή σε έναν επόμενο πλανήτη. Γι αυτό ο Δίας νικά τους τιτάνες και τους γίγαντες με τον κεραυνό,είναι ο αιγήοχος Ζεύς, ο κεραυνός δείχνει ακριβώς ότι ο Ήλιος και η γή είναι ξεκομμένα μεγέθη και όποιος χειρίζεται το νέο φώς είναι και κυρίαρχος του κόσμου.

Η μυθολογία λοιπόν μετέφερε όλα εκείνα τα όντα τα οποία προσαρμόσθηκαν στο φώς του Ηλίου: για αυτό εξάλλου ένας βασικός μύθος είναι αυτός του Φαέθωντος με αυτόν τον τρόπο ήθελαν οι οντολόγοι Έλληνες να καταδείξουν το γεγονός ότι όλοι έπρεπε πλέον να συνηθίσουν και να προσαρμοσθούν στην νέα πραγματικότητα του ήλιου. Μεταφέρθηκαν στη γή όσα όντα άντεξαν στην νέα πραγματικότητα του Ηλίου, και ως μορφές μεταφέρθηκαν στον επόμενο πλανήτη με τις ιδιότητές τους: Εάν προσέξουμε ως θεοί μεταφέρθηκαν αυτοί οι οποίοι δεν υπερκέρασαν την μορφή με τις ιδιότητες ενώ άνθρωποι έγιναν αυτοί οι οποίοι έδωσαν μεγάλο βάρος στη μορφή, τα πιο πολλά όντα της Σελήνης (σεληνάνθρωποι, ζωόμορφα όντα , φυτόμορφα όντα κ.λ.π) δεν μπόρεσαν να ελέγξουν το φώς του ηλίου, ακινητοποιήθηκαν ως μορφές και σήμερα θεωρούνται ζώα ενώ στη σελήνη ήταν ισοδύναμες με τον άνθρωπο μορφές ζωής. Ο ανθρωποκεντρισμός του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους ο οποίος κυριάρχησε και στο μονοθεϊσμό μετέπειτα όπως και στην εξαήμερο της βίβλου, είναι η παντελής λήθη και απόκρυψη όλων αυτών.

Η μυθολογία λοιπόν μετέφερε όλα αυτά τα όντα από τη Σελήνη στη Γή: το επόμενο στάδιο ήταν ο άνθρωπος να αρχίσει να ομιλεί και να κατανείμει τις μεταφερθείσες από τη Σελήνη δυνάμεις μέσω της μυθολογίας: για αυτό ο Πλάτων χρησιμοποίησε τη μυθολογία, δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει αυτό, για αυτό ο Επιμηθέας και ο Προμηθέας ξεδιάλεξαν στο σχετικό μύθο τις μεταφερθείσες από τη σελήνη δυνάμεις: Σταδιακά οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι μέσα από αυτή την ομιλία, λόγο, μπορούν επειδή έδωσαν μεγάλο βάρος στις μορφές, να φτιάξουν ένα μορφικό κατασκεύασμα το οποίο θα χωρεί όσα λένε και ξεδιαλέγουν, αυτό θα νέεται (ταξιδεύει) παντού, ο Νούς: ο Νούς είναι η δύναμις όταν γίνεται μορφή και μεταφέρει όσα μετέφερε η μυθολογία και τίποτε άλλο: εάν προσέξουμε τα όρια αυτού του κόσμου είναι η μυθολογία: δεν ξέρουμε τίποτε παραπάνω από όσα μας  λέγει η μυθολογία.

Η μυθολογία όμως μας προλέγει και το μέλλον: Όλες οι μορφές και οι δυνάμεις τους οι οποίες μεταφέρθηκαν με τη δύναμη της δυναμικής σκέψης (αυτήν εξαφάνισε ο Πλάτων και οι συνοδοιπόροι του διαιρώντας την σε νόηση, διάνοια, πίστη και ηθική) θα επιστρέψουν στην προτέρα κατάστασή τους: οι θεοί θα αποκαλυφθούν μέσα από τα σύννεφα, οι άνθρωποι θα ξαναγίνουν ένα με τον Ήλιο (για αυτό όλα τα συνθετικά της γής έχουν το –λ-(ήλιος, αλία, λαός) ώστε όλα θα γίνουν ένα με τον Ήλιο )για αυτό και οι Έλληνες δεν θεοποίησαν τον Ήλιο, πώς να θεοποιήσουν αυτόν που είναι η αιτία της μετάβασης και το ήξεραν, θεούς έκαναν αυτούς που έφεραν ζωή όχι αυτόν που θα την έπαιρνε, τα ζώα θα ξαναπάρουν την όρθια ζωόμορφη και τα φυτά τη φυτόμορφη στάση τους, στον επόμενο κόσμο θα ενυπάρχει η ισορροπία του Ηλίου.