Ποιος είναι ο Μετάνθρωπος;

 

Το ερώτημα περί του Μετανθρώπου δεν είναι καινούργιο, είναι παλαιό, αλλά είναι αδύνατον στην απάντησή του για πολλούς και διαφόρους λόγους όπως θα ιδούμε στη συνέχεια. Ας ξεκινήσουμε από την πρόθεση –μετά: τι σημαίνει η πρόθεση μετά;

Η πρόθεση μετά κοσμεί κατ΄αρχάς ρήματα της Ελληνικής γλώσσης: μέτειμι (συμμετέχω) μεταβαίνω (μετά του άλλου βαίνω=προχωρώ προς κάποιο προορισμό αλλά σε σχέση με κάποιον ή κάτι). Μετατρέπω, αλλάζω τη φύση κάποιου πράγματος: καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η πρόθεση μετά σημαίνει το επόμενο βήμα πορείας, εξέλιξης και εκτύλιξης των ενεργειών που σηματοδοτούνται μέσα από τις κινήσεις που αντιπροσωπεύουν τα ρήματα αλλά και τα ονόματα.

Η συζήτηση περί του μετανθρώπου είναι τελείως λάθος διότι για να γνωρίσουμε τον μετάνθρωπο θα πρέπει να γνωρίζουμε και να ξέρουμε τον προάνθρωπο. Αυτό όμως δεν ισχύει για πολλούς και διαφόρους λόγους. Λόγω του χριστιανισμού (κυρίως) έχουμε ξεχάσει τον προάνθρωπο άρα δεν μπορούμε να ομιλήσουμε για τον μετάνθρωπο ώστε να αποδώσουμε όλο το εύρος διαφοροποίησης και εξέλιξης του ανθρώπου: απλά σε σχέση με ό,τι έχουμε καθορίσει άνθρωπο συζητούμε για τον μετάνθρωπο, τρομοκρατημένοι κυρίως επειδή χάνεται το υποκείμενο της βίβλου αυτό το καλό ανθρωπάκι που υπακούει στο θεό και δεν γνωρίζει κάποιον άλλο δρόμο πέραν αυτού: φαίνεται λοιπόν ότι ο μετάνθρωπος είτε είναι ένας άλλος δρόμος από αυτόν του θεού είτε είναι ο ίδιος δρόμος ο οποίος συνεχίζει και αλλάζει το μοντέλο ανθρώπου που έχουμε στο μυαλό μας: άρα ο μετάνθρωπος μπορεί να είναι το τελευταίο εξαρτημένο στάδιο του χριστιανισμού και ο άνθρωπος να μην θέλει να πιστέψει ότι ο καλός θεός θέλει να τον καταστρέψει να τον ψηφιοποιήσει ώστε πλέον τίποτε εδώ να μην υπάρξει ώς καλό και ο άνθρωπος να αναπολεί και να ελπίζει την πορεία του προς τον ουρανό.

Μετάνθρωπος δεν υπάρχει, ανθρώπινη εξελικτική διαδικασία υπάρχει. Το τεράστιο λογικό λάθος που κάνουμε είναι το ότι αγνοούμε ηθελημένα ότι άνθρωπος δεν υπάρχει, ο άνθρωπος είναι ένα επινόημα κάποιων νόων οι οποίοι εμφύτευσαν στο ανθρώπινο μυαλό ότι αυτή η μορφή θα ονομάζεται άνθρωπος. Ο Αριστοτέλης ίσως αυτό εννοεί στα Μεταφυσικά του όταν αναφέρει –τελείως αυθαίρετα- ότι αυτή η μορφή και η συνεπαγομένη ειδικότητά της σε σχέση δυνάμεων θα λέγεται άνθρωπος. Αυθαίρετα το σύνολο των δυνάμεων που αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη μορφή ονομάσθηκε άνθρωπος: πότε υπήρξε η πρώτη στιγμή, πότε οι δυνάμεις συνεζεύχθησαν σε ανθρώπινη μορφή: άγνωστον: η παλαιά διαθήκη βέβαια δεν ομιλεί για αυτή τη στιγμή, την οποία ούτε ο θεός ξέρει, διότι εάν διαβάσουμε προσεκτικά τη βίβλο θα καταλάβουμε ότι πρώτα υπήρξε ο άνθρωπος ώς μορφή και έπειτα ο θεός ήξερε τι άνθρωπο θα δημιουργήσει: αυτή η αντίστροφη ταυτοποιητική δύναμη αποκαλύπτει ότι πρώτα υπήρξε ο άνθρωπος και έπειτα ένας θεός να τον φτιάξει ώστε να κατοχυρωθεί επίσημα ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να κυριαρχήσει στη γή ώς έχων θείες δυνάμεις.

Αγνοούμε λοιπόν τον πρώτο άνθρωπο , αγνοούμε ποιόν άνθρωπο και γιατί έπλασε η φιλοσοφία και η θρησκεία, θεωρούμε ότι οι ιλαροχαρούμενες πλατωνικές αρετές της δικαιοσύνης σοφίας και σωφροσύνης και ανδρείας είναι αυτές που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο μέσα στην πόλη και στην υγεία και αυτάρκεια και για αυτό έχουμε φτιάξει τον καλό και χριστιανό άνθρωπο , του έχουμε δώσει μία αρχή και ένα τέλος στη βασιλεία του θεού, τον έχουμε κάνει όσο ελεύθερο γίνεται και φοβούμαστε αυτός ο χιανάνθρωπος να χαλάσει στα χέρια μας. Διότι αυτός ο χιονάνθρωπος είμαστε εμείς φυλακισμένοι σε όλα όσα φαντασθήκαμε για τον άνθρωπο που δεν υπάρχει. Διότι μόνον οι δυνάμεις του όντος υπάρχουν , άνθρωπος και θεός είναι φαντασιακές αντανακλάσεις αυτής της οντολογικής δυναμικής.

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα του μετανθρώπου θα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: γιατί εφευρέθηκε από τους οντολόγους μύστες (όχι από το θεό) ο άνθρωπος: ομιλούμε για εφεύρεση και όχι δημιουργία υπό την έννοια ότι δυνάμεις συνεζεύχθησαν και απετέλεσαν την ανθρώπινη μορφή η οποία επέρασε πολλά στάδια μέχρι να καταλήξει σε αυτήν την εικόνα με αυτές τις ιδιότητες χαρές και πόνους. Οι Οντολόγοι Έλληνες ενός άλλου κόσμου όταν αυτός κατεστράφη κατάφεραν και συνέθεσαν την ανθρώπινη μορφή στην οποία διέχυσαν τις αρετές του κόσμου τους, πρίν η Σελήνη καταστραφεί: ο Άνθρωπος λοιπόν είναι διασυμπαντική οντότητα πολλών προσταδίων και μετασταδίων: έχουμε τον άνθρωπο ο οποίος ώς αγνή οντολογική δύναμη απλά ώς αιθέρας ενυπήρχε στο όν και στην πορεία του, έχουμε τον άνθρωπο ο οποίος ώς αέρας και ύδωρ και πύρ και γή συμμετείχε στο οντολογικό γίγνεσθαι: μετάνθρωπος σε αυτή τη στιγμή είναι η συνεχής αναδιανομή των ανθρωπίνων δυνάμεων μέσα στην απειρία του όντος όπου αυτή η μορφή ήταν κάτι το συγκεκριμένο.

Φαίνεται ότι οι εξουσιαστές του κόσμου αυτού κράτησαν τον άνθρωπο και απλά ζωοποίησαν ώς άλογα ζώα κάθε άλλη μορφή ζωής διότι εθέλησαν να δημιουργήσουν μία λογική μορφή ζωής: εάν προσέξουμε η βίβλος δεν δημιουργεί μόνον τον άνθρωπον ώς έλλογο όν αλλά και τα άλογα ζώα: διότι το μεγάλο σχέδιο έχει αρχίσει: το συγκεκριμένο ανθρώπινο μοντέλο θα εμφανισθεί ώστε η γή  ώς κάτι το συγκεκριμένο διά της θρησκείας και της επιστήμης να ελεγχθεί. Σε αυτήν την χρονική στιγμή ο μετάνθρωπος είναι ο άνθρωπος που κλείσθηκε στις φυλακές του δημιουργού θεόύ όπως αυτό περιγράφεται στην βίβλο.

Είναι μετάνθρωπος διότι έχασε την οντολογική απειρία του και περιχωρήθηκε σε ένα μικροδημιουργό ο οποίος περιόρισε τις δυνάμεις του για να τον ελέγξει: ο σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου είναι η πλήρης υποταγή του ανθρώπου στο σχέδιο της συγκεκριμένης γής ώστε να εξαντληθούν οι δυνάμεις της γής που δόθηκαν από το σύμπαν: αυτή την εξάντληση μόνον το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να την κάνει μέσω της τεχνολογίας και της επιστήμης; Η βίβλος προσέφερε το υποκείμενο του πλήρως ελεγχομένου ανθρώπου από το θεό, προκειμένου ο άνθρωπος να δεθεί με τον κόσμο εδώ και να θεωρήσει ότι όλο το σύμπαν είναι μόνον το μικροσύμπαν της βίβλου: αυτό το μοντέλο ανθρώπου σκέπασε τον οντολογικό άνθρωπο που προϋπήρξε σκέπασε κάθε άλλη οντολογικότητα του ανθρώπου και ανέδειξε μόνον τον καλό άνθρωπο του θεού: επί αυτού έχει ανοίξει η ανύπαρκτη συζήτηση περί του μετανθρώπου διότι θεωρούμε ότι ο άνθρωπος της βίβλου είναι ο ελεύθερος άνθρωπος του θεού ο οποίος έχων ώς προστάτη το θεό είναι πλήρως ελεύθερος από την καλύβα του εδώ να ταξιδεύει στην εξωτική κατοικία της βασιλείας των ουρανών. Αναπτύχθηκε η έννοια του ελευθέρου ανθρώπου ο οποίος έχει το αυτεξούσιο και τώρα όλοι φοβούμεθα ότι ο μετάνθρωπος θα τα καταργήσει όλα αυτά , αλλά κανείς δεν παραπονείται όταν ο μετάνθρωπος της βίβλου εξαφάνισε τον οντολογικό άνθρωπο των πρώτων και ξεχασμένων Ελλήνων.

Είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό διότι ο ανθρωπος του θεού θεωρήθηκε ώς ελεύθερο υποκείμενο: όμως ο άνθρωπος που επεκράτησε από τη εξαήμερο δημιουργία και μετά δεν είναι ο πρώτος άνθρωπος: είναι μία πεπτωκυία κατάσταση η οποία έχει να κάνει με το ότι ο άνθρωπος εξαρτήθηκε από το θεό, μετέπειτα από την επιστήμη , μετέπειτα την τεχνολογία. Διότι ο σκοπός της θρησκείας ήταν η πλήρης εξάρτηση του ανθρώπου μέσω του ό,τι θεωρήθηκε καλό: πώς; Πολύ απλά οι πολλοί λατρεύοντας το θεό λάτρευσαν και το καλό: άρα οι πολλοί ακολούθησαν ένα τρόπο πράξης χάνοντας την οντολογική απειρία: έμαθαν να υπακούουν σε ένα μέγεθος χάνοντας την οντολογική πολυσχιδικότητα. Όταν ειδικά φτιάχθηκε το τσιπάκι του νοός όλοι οι άνθρωποι ομονόησαν ενώπιον του ενός θεού χάνοντας την οντολογική τους απειρία. Αυτός ο άνθρωπος σταδιακά ελέγχθηκε μέσω θεών, πολιτικών, επιστημόνων: το τελικό του στάδιο είναι ο έλεγχός του μέσω της τεχνολογίας και η μετατροπή του σε ψηφιακή μηχανή: όμως ήδη είναι ψηφιακή μηχανή διότι έχασε την οντολογική του απειρία η οποία δεν πέθαινε, δεν ζούσε, μόνο εκινείτο, είναι ψηφιακή μηχανή διότι υπακούει σε ένα μέγεθος και απορρίπτει όλα τα άλλα όντα: άρα ο μετάνθρωπος πάντα υπήρξε και είναι απλά η σφραγίδα της πτώσης και ελεγξιμότητας του πραγματικού οντολογικού ανθρώπου. Είναι το τελικό στάδιο του ανθρώπου της θρησκείας και της φιλοσοφίας ο οποίος έμαθε την νοητική εξάρτηση του ήθους και της ελεγχόμενης πράξης.