Η επαφή των φύλων στη φιλοσοφία του Πλήθωνος (περί του θηλυκού και αρσενικού δυναμικού στοιχείου στη φιλοσοφία του Γεμιστού).

Εις το έργον του «περί νόμων συγγραφή» ο Γεώργιος Πλήθων ορθώτατα θέτει τη σχέση των φύλων(αρσενικού και θηλυκού) αλλά και στις σχέσεις τους  (έμφυλες σχέσεις) μέσα στο συμπαντικό πλαίσιό τους, θεωρώντας ότι η επαφή του αρσενικού με το θηλυκό στοιχείο, του ανδρός με τη γυναίκα εκτυλίσσεται σε τρία πεδία δράσης, χαράς και ηδονής αλλά και αποτελεσματικότητας:

Στο πεδίο του σώματος

Στο πεδίο της εσωτερικότητας

Στο πεδίο της συμπαντικής εν δυνάμει επαφής.

Τα όσα μας λέγει ο Έλλην σοφός για την επαφή του ανδρός και της γυναικός αποκαθιστούν πλήρως τη συμπαντική ισορροπία των Ολυμπίων θεών, αποκαθιστούν πλήρως τη συμπαντικότητα του ανθρώπου ως θηλείας και άρρενος οντότητος. Ανοίγει τους ορίζοντες της επαφής, η επαφή του ανδρός με τη γυναίκα ξεκινά από τις συμπαντικές δυνάμεις οι οποίες φέρουν τον άνδρα και τη γυναίκα στη γή, συνεχίζεται σε όσα αναπτύσσονται επί της γής, αλλά και συνεχίζονται προς ό,τι έχει κανονίσει το σύμπαν στο νού και στο σώμα του εκάστοτε ανδρός και γυναικός.

Ο Πλήθων ως Έλλην καταφέρνει να μας θυμίσει την πάγια Ελληνική θέση (η οποία δυστυχώς εβλήθη από τους εκπροσώπους των ποικιλονύμων θρησκειών) ότι ο άνθρωπος είναι πολλά περισσότερα από τη μορφή του και την ύλη του, είναι ένα μέγεθος συμπαντικό. Τα όσα μας συμβαίνουν εδώ δεν πρέπει να τα εξετάζουμε θέτοντας ως αρχή τις γήϊνες εμπειρίες μας, είναι εντελώς λανθασμένη αυτή η θέση, η οποία δυστυχώς στηρίζεται και από τις τεχνικές σύγχρονες επιστήμες (ψυχολογία). Όλα όσα εδώ μας συμβαίνουν έχουν σχεδιασθεί στις συμπαντικές καταβολές μας, εδώ αποκαλύπτονται κάποιες δυνάμεις οι οποίες ήδη ανήκουν σε εμάς από πρίν όταν ήμασταν ασώματες συμπαντικές δυνάμεις και ολοκληρώνονται όταν ασώματα και πάλι θα συνεχίσουμε τη συμπαντική μας πορεία.

Η θεωρία της σεξουαλικότητας του Πλήθωνος έχει και άλλες απολήξεις. Δεν υπάρχει τέτοιο μέγεθος όπως ο Εαυτός, είμαστε μία σειρά από συμπαντικές άπειρες δυνάμεις οι οποίες εκκινούν να μορφοποιούνται από τον ουρανό πρίν τη σωματική μας υπόσταση, μορφοποιούνται στη σωματική μας υπόσταση και συνεχίζουν και έπειτα όταν πλέον το σώμα έχει αναλυθεί στα εξ ών συνετέθη. Η θεωρία του Πλήθωνος περί των φύλων καταρρίπτει και τις έννοιες της κληρονομικότητας και της περιβαλλοντικότητας, διότι ως χαώδεις συμπαντικές προσωματικές και μετασωματικές οντότητες κατεχόμεθα από άπειρες δυνάμεις οι οποίες από τον ουρανό διά της γής και πέρα από τη γή υπάρχουν ώστε το μόνον που κάνουμε είναι να πληρούμε μία ήδη προδιαγεγραμμένη οντική σειρά, όμως αυτό δεν είναι κληρονομικότητα ή περιβαλλοντικότητα διότι ήδη είμαστε όλες οι συμπαντικές δυνάμεις που μας  ανήκουν χωρίς κάποιος να μας τις κληρονομεί ή να τις αναπτύσσει. Γι αυτό το λόγο καταρρίπτονται και όλα τα δόγματα της ψυχολογίας, δεν επηρεαζόμαστε από τις εμπειρίες μας, δεν μας στενοχωρούν ή μας χαροποιούν οι εμπειρίες μας, ορθά ο Πλήθων καταρρίπτει αυτή την λανθασμένη δόξα. Οι εμπειρίες μας προκαλούνται από ήδη υπάρχουσες μέσα μας και ήδη κανονίζουσες εμάς προσωματικές και μετασωματικές δυνάμεις. Άρα θα πρέπει να διαπιστώσουμε γιατί είναι συμπαντικά προδιαγεγραμμένο να ζούμε αυτό ή το άλλο εμπειρικό βίωμα και πού συμπαντικά μας οδηγεί, γιατί ερχόμενοι στη γή θα έπρεπε οι ήδη υπάρχουσες συμπαντικές δυνάμεις μας να μας ωθούν σε αυτές ή τις άλλες εμπειρίες. Διότι με αυτόν τον τρόπο θα κατανοήσουμε που μας οδηγούν οι συμπαντικές δυνάμεις που δημιουργούν τις εμπειρίες μας και είναι πίσω και μπροστά από αυτές. Δεν πρέπει να ασχολούμαστε με τις εμπειρίες μας, συλλήβδην ο διαφωτισμός του λόγου και οι στηριζόμενες σε αυτόν επιστήμες είναι αντιοντικά λανθασμένες. Πρέπει να ασχολούμαστε με τις ήδη συμπαντικές δυνάμεις που βρέφη ακόμα έχουμε ώστε να είναι προδιαγεγραμμένο αυτές να μορφοποιηθούν σε αυτές ή τις άλλες εμπειρίες,με αυτόν τον τρόπο θα καταλάβουμε που οδηγούν οι εμπειρίες, όχι ασχολούμενοι με τις εμπειρίες μας επί της γής, αλλά με τις προϋπάρχουσες συμπαντικές δυνάμεις οι οποίες απλά γίνονται φανερές μέσα από τις εμπειρίες και  αν τις γνωρίσουμε θα καταλάβουμε και τα επόμενα οντικά μας βήματα. Έχω μία άσχημη εμπειρία λόγω της συμπεριφοράς κάποιου, δεν πρέπει να ασχοληθώ με την εμπειρία ως τέτοια αλλά με τη συμπαντική δύναμη που ήδη έχω μέσα μου από τη γέννησή μου και η οποία θέλει να μου δείξει ότι θα πρέπει να ζώ με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο σε σχέση με τους ανθρώπους. Επίσης το μύθευμα ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας  και να τους νικάμε καταρρίπτεται διότι δεν υπάρχει κανένας φόβος εάν ακολουθούμε τις πρίν κατά και μετά οντικές μας δυνάμεις. Επίσης το όπλο του ανθρώπου δεν είναι ο νούς ή η πράξη, αυτό και αν είναι μύθευμα. Όπλο του ανθρώπου είναι η εσωτερική ενόραση η οποία μας συνδέει με τις συμπαντικές δυνάμεις που ήμασταν και είμαστε και θα είμαστε, αυτή την  οποία τόσο πολύ πολέμησε η θρησκεία ονομάζοντάς την δαιμονική δύναμη άπειρη και απροσδιόριστη.

Σύμφωνα λοιπόν με τον Πλήθωνα οι θεοί είναι και αρσενικοί και θηλυκοί. Οι αρσενικοί προσφέρουν στον άνθρωπο τη μορφή ενώ οι θηλυκοί την ύλη. Αυτό σημαίνει  ότι φτιαχνόμεθα βαθιά μέσα στο κοσμικό σύμπαν από βαθείες δυνάμεις πέρα από τους φυσικούς μας γονείς. Ήδη δομούμεθα μέσα στο σύμπαν ως σύνολα δυνάμεων (μορφή) και ως συγκεκριμένες δυνάμεις (ύλη). Το εργαστήρι της γένεσής μας ευρίσκεται στα αχανή παλάτια των θεών, άρα αυτές τις δυνάμεις θα πρέπει να προσεγγίσουμε εάν θέλουμε να ανακαλύψουμε τις ικανότητές μας, εάν θέλουμε να καταλάβουμε που θα υπάγουμε, γιατί μας συμβαίνουν όλα όσα μας συμβαίνουν και πώς θα ξεφύγουμε από αυτά ή θα βελτιώσουμε τη ζωή μας. Ο Πλήθων ομιλεί για γόνιμους θεούς αλλά και για μη γόνιμους θεούς ή γόνιμους με άλλους τρόπους.Άρα λοιπόν ένας άνθρωπος δεν γίνεται αυτός πατέρας ή μητέρα αλλά προωθεί τα σχέδια δυνάμεων φορέας των οποίων είναι, επίσης ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει παιδιά αυτό συμβαίνει διότι οι δυνάμεις που τον καθοδηγούν τον προορίζουν για άλλα συμπαντικά και κοσμικά πράγματα.

Οι θεοί αναλαμβάνουν θηλυκά και αρσενικά έργα. Άρα λοιπόν οι συμπαντικές δυνάμεις είναι οι πραγματικοί κινητήριοι μοχλοί ανδρών και γυναικών, οι θεοί (οι κοσμικές δυνάμεις) είναι αυτές οι οποίες δομούν τη συμπεριφορά των ανθρώπων και των φύλων τους. Η ταξιθέτηση των φύλων (κοινωνικά, ερωτικά, οικογενειακά) ουσιαστικά αποτελεί δόμηση της συμπαντικής δύναμης που δημιουργεί και κατευθύνει τα φύλα. Γι αυτό και η επιστήμη σήμερα καθοδηγεί τους ανθρώπους αφού πρώτα ωμίλησε για το νευτώνειο κατευθυνόμενο σύμπαν, προκειμένου τη δήθεν νευτώνεια δύναμη (θεό τη λέγει η βίβλος) να τη στρέψει ως ελεγξιμότητα στα ανθρώπινα φύλα.

Η μορφή που φέρουν οι αρσενικοί θεοί είναι το ενεργό μέρος του ανθρώπου ενώ η ύλη που φέρουν οι θηλυκοί θεοί είναι το παθητικό. Με αυτόν τον τρόπο οι συμπαντικές δυνάμεις επεμβαίνουν, καθορίζουν, κινούν, επικρατούν και κατευθύνουν τους ανθρώπους. Οι ενεργοί άνθρωποι θα πρέπει να κατανοήσουν τις συμπαντικές δυνάμεις που τους κινούν ενώ οι παθητικοί επίσης τις άλλες συμπαντικές δυνάμεις που επίσης τους κινούν. Άρα καμμία θρησκευτική ηθική δεν υπάρχει διότι μέσα στο άπειρο σύμπαν όλα υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν. Η επικοινωνία λοιπόν των ανθρώπων είναι επικοινωνία όχι σωμάτων ή πνευμάτων αλλά συμπαντικών δυνάμεων οι οποίες είναι αληθινές σε όσα τετελεσμένα μας φέρουν: άρα δεν πράττουμε και δεν σκεφτόμεθα εμείς αλλά είμαστε διαχειριστές της ήδη υπαρχούσης εντός μας συμπαντικής δυνάμεως, όλα όσα συμβαίνουν είναι τέλεια απλά θα πρέπει να ιδούμε την τελική συμπαντική τους έκβαση πρίν το δούμε αυτό και το κατανοήσουμε. Γι αυτό οι θρησκείες και η πολιτική προσπάθησαν να περιορίσουν τον άνθρωπο σε συγκεκριμένη μορφή( το οντικό αυτό ατόπημα ξεκίνησε με τον Πλάτωνα και αποκορυφώθηκε στον Αριστοτέλη) ώστε να ελέγξουν τις συμπαντικές δυνάμεις των ατόμων, ώστε να βαπτίσουν τις άπειρες συμπαντικές δυνάμεις που κινούν τον άνθρωπο εν εκτυλίξει ως ελεγχόμενες υποσκέψεις και υποπράξεις.

Ώστε λοιπόν οι συμπαντικές δυνάμεις μας καθοδηγούν σε όλα,προσπαθώντας να το αρνηθούμε και να ισχυρισθούμε ότι ο πλαστός μικρός εαυτός μας ζεί περιορίζουμε τις συμπαντικές δυνάμεις μας και αυτό το λέμε άγχος, νευρώσεις, προβλήματα, σκλαβιά σε εξουσίες κ.λ.π.Άρα λοιπόν  νοιώθοντας ότι είμαστε συμπαντικές δυνάμεις απελευθερωνόμαστε, εκεί όμως η θρησκεία και η έμπρακτος εξουσία έθεσαν τείχος  φόβου θανάτου εμποδίζοντας την ελεύθερη οντική πορεία των ανθρώπων. Προς το τέλος της Ρώμης οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι για την ελεύθερη οντική πορεία πέρα από κάθε εξουσία, όμως αυτό δεν έπρεπε να συμβεί και εμφανίστηκε τότε η πλήρης εξέλιξη της μονοθεϊστικής εξαλλοιωτικής κουλτούρας η οποία έκλεισε τις συμπαντικές οδούς στους ανθρώπους ενώνοντάς τους ενώπιον θεού και ανθρώπων, κλείνοντας την ελευθέρα ατομική πορεία του ανθρώπου προς το Είναι.

Ο Πλήθων σημειώνει ότι ο Δίας και η Ήρα επικοινωνούν όχι μόνον ως αρσενικό και θηλυκό, αυτό σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή οι άνθρωποι ως ανώτερες κοσμικές δυνάμεις μπορούν να αποκαλύψουν όλες τις πτυχές των δυνάμεων που κρύβονται στους ανθρώπους ώστε οι άνθρωποι να αποκαλυφθούν ως όλο. Εν ολίγοις εδώ ο Πλήθων οδηγείται σε ένα συμπέρασμα το οποίο έχει προσεκτικά κρυβεί από όλους, ο άνθρωπος, οι άνθρωποι, ο θεός, οι θεοί είναι κοινές και ενιαίες, συνεχείς και διηνεκείς συμπαντικές δυνάμεις. Οι συμπαντικές δυνάμεις ως το νερό δεν μερίζονται άρα οι άνθρωποι είναι θεοί ως μέρη της κοινής συμπαντικής δύναμης η οποία μεταφέρει θεούς και ανθρώπους από τη μία στιγμή του όντος στην άλλη . Η μόνη διαφορά ανθρώπων και θεών είναι ότι οι δεύτεροι ευρίσκονται στην αρχή της συμπαντικής δύναμης και οι δεύτεροι στην μορφική εξέλιξή της. Είναι όμως το ίδιο ως μέρη της κοινής αενάου δυνάμεως. Γι αυτό ο Πλήθων εξαφανίσθηκε και ο Σχολάριος επεκράτησε. Ο μικράνθρωπος της θρησκείας επεκράτησε έως τη στιγμή όπου η συμπαντική δύναμη γλυκά θα μας παρασύρει στο αύριο.