Συζητώντας για την διαφορά Ελλήνων και βαρβάρων σύμφωνα με το F.Saussure.

 

O F.Saussure αναλύει τον βάρβαρο :ώς τραυλίζοντα. Ώς τον άνθρωπο ο οποίος δεν δύναται (ώς ο Έλληνας) να ελέγξει τον Αέρα στο Νού του και να τον μετουσιώσει σε Φωνή Λόγου Γλώσσας και Ομιλίας: Άρα η διαφορά Ελλήνων και Βαρβάρων είναι βαθέως Πνευματική σε σχέση με τη δυνατότητα να κλεισθεί διά της Γλώσσης και να εκφρασθεί το Σύμπαν και η ανθρώπινη ζωή: οι Βάρβαροι δεν μπορούν να αρθρώσουν Λόγο άρα Γλώσσα και Ομιλία κατά τον τρόπο που το πράττουν και επεμβαίνουν διά της γλώσσης στη Ζωή οι Έλληνες. Για αυτό και ο Saussure συνδέει τον βάρβαρο με το λατινικό balbus: τραυλός.
Πολλά χρόνια νωρίτερα ο Σέξτος ο Εμπειρικός (Πρός Μαθηματικούς, VIII,11) θα επισημάνει οτι σημαίνον είναι η φωνή η οποία δηλώνει τα όντα (π.χ αυτός είναι ο Δίας ως φωνηματική λέξη ) σημαινόμενον είναι το Όν το οποίο δηλούται εξ ΄αυτής της φωνής (π.χ. το Όν: Δίας): Ο Σέξτος αναφέρει ότι οι βάρβαροι ούκ επαΐουσι (δεν κατανοούν) το σημαινόμενον για αυτό και δεν μπορούν να αποδώσουν το σημαίνον (η φωνή Δίας δεν οδηγεί στο Όν Δίας): ας σημειώσουμε ότι το στωϊκό τυγχάνον είναι το σημείο του Σέξτου.Εάν σκεφθούμε ότι το ρ.επαΐω έχει ώς ρ.το αΐω (ακούω) άρα σημαίνει ότι ακούω και καταλαβαίνω (επαΐων είναι ο ακούων και ο κατανοών) τότε η διαφορά Ελλήνων και Βαρβάρων είναι βαθέως οντολογική: οι Έλληνες εβάδισαν όλο το δρόμο της Γλώσσης: σημείωσαν τα Όντα και τα απέδωσαν ώς Λόγο Γλώσσα και Ομιλία ελέγχοντας την εξελικτική τους πορεία βάσει των ιδεών και αξιών που απέδωσαν στα Όντα: οι Βάρβαροι κοιτάζουν αχανώς το σύμπαν δεν μπορούν να το κλείσουν σε Λόγο Γλώσσα Ομιλία, τραυλίζουν και δεν κατανοούν τον τρόπο τον έλλογο ελέγχου διά της γλώσσης του Ανθρώπου και του Κόσμου ώστε να παραχθεί πολιτισμός, ο οποίος πολιτισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι πράξεις διά της σκέψης και επιστήμης όσων επιτάσσει η γλώσσα. Για αυτό η χριστιανική θρησκεία χρησιμοποίησε την Ελληνική γλώσσα: έπρεπε οπωσδήποτε όλοι οι άνθρωποι να σταματήσουν να διαχωρίζονται σε τραυλούς και μή, σε ικανούς να κατανοήσουν το σημείο και σε αυτούς που δεν μπορούσαν διά της γλώσσης να κατανοήσουν τον πνευματικό και αξιακό έλεγχο του όλου κόσμου. Ώστε η βάση του κόσμου μας είναι η ικανότητά μας διά της γλώσσης να κατανοούμε τον ίδιο κόσμο και άνθρωπο: για αυτό οι πανέξυπνοι γραφείς του Ευαγγελίου εταύτισαν τον Ιησού με το Λόγο: φθάνοντας στην ψηφιακή εποχή όπου η γλώσσα των υπολογιστών κυβερνά τους ανθρώπους χωρίς την ανάγκη σκέψης: Πλέον λοιπόν στην ψηφιακή εποχή είμαστε βάρβαροι διότι τραυλίζουμε όσα μας περνά ο διαδικτυακός κόσμος αδυνατώντας να κατανοήσουμε τα υψηλά συμπαντικά νοήματα διότι η γλώσσα αποσυνδέθηκε από το οντολογικό σημαίνον και σημαινόμενον: η αντιστροφική αυτή καταστροφή της γλώσσας σημαίνει την πλήρη εξάρτηση του ανθρώπου, το τέλος του πολιτισμού και την μετέπειτα εισαγωγή του ανθρώπου σε άλλα όντα και σχέσεις και άλλους κόσμους. Δυστυχώς η Ελληνική γλώσσα ήταν ικανή να ενώσει τους πάντες ενώπιον υψηλών νοημάτων όμως αυτός ο τρόπος ένωσης ανεστράφη και έγινε εργαλείο κοινού εικονικού ελέγχου: άρα ηη Γλώσσα έχει αξία απελευθερωτική όσο παραμένει σε οντολογικά περιβάλλοντα : άρα η ενοποιητική της δύναμη σε ψηφιακά περιβάλλοντα αντιστρέφει τη λειτουργία της και την καθιστά εξουσιαστικό εργαλείο διότι ενώνει τους ανθρώπους όχι ενώπιον όσων δεν καταλάβαιναν οι βάρβαροι αλλά ενώπιον όσων καταλαβαίνουν οι σημερινοί ψηφιακοί βάρβαροι, οι οποίοι ενώ ψηφιακώς τραυλίζουν θεωρούν ότι ομιλούν.