Απόσπασμα από το ετοιμαζόμενο βιβλίο μου: μίμησις Ελλήνων.

 

Η μίμηση ως θεμέλιο της Προσωπικότητας του Ανθρώπου.

Η μίμηση καταδεικνύει μία ξεχασμένη αλήθεια: την αμφίδρομη κίνηση  του Όντος: οι χαοτικές οντολογικές δυνάμεις θέλουν και επιθυμούν να εκβάλουν σε κάτι συγκεκριμένο όπως ο Άνθρωπος, ο Άνθρωπος θέλει και επιθυμεί να δομηθεί επάνω στις ήδη υπάρχουσες οντολογικές δυνάμεις. Άρα η μίμηση είναι μία κυκλική κίνηση η οποία ευθυγραμμίζεται παράγοντας διαρκώς νέες μορφές ζωής, νέους τρόπους ζωής. Όμως η μίμηση μας μεταφέρει ένα πολύ ουσιαστικό όσο και λησμονημένο μήνυμα: τίποτε δεν είναι σταθερό, όλα είναι μίμηση προσκαίρων εμφανίσεων μέσα από τις τροποποιήσεις της μίας οντολογικής δυνάμεως. Άρα ό,τι βλέπουμε και ατενίζουμε ουσιαστικά είναι μία Υπο-κειμένη οντολογική δύναμη.

Σε καιρούς λοιπόν παντελώς ξεχασμένους ξεχύθηκε τεράστια ποσότητα οντολογικής ενέργειας η οποία έκρυβε μέσα της σκοπούς, σχήματα, αιτίες και αποτελέσματα. Η Οντολογική αυτή ενέργεια αφανής και χαοτική άρχισε να μετασχηματίζεται σε κάτι το νέο: μεριζόταν σε μορφές και ουσίες, σε σχήματα και μονάδες: όμως ακόμα ευρισκόμεθα σε στιγμές όπου αυτή η οντολογική δύναμη αυτή είναι άχρωμη, άγευστη, ασώματη: οι πρώτες μορφές οι οποίες σχηματίσθηκαν μέσα από αυτή την επέλαση της οντολογικής δυνάμεως έγιναν οι δομές φιλοξενίας των οντολογικών δυνάμεων οι οποίες προορίζονταν να εμφανίσουν τα όντα. Αυτές οι πρώτες μορφές εθεάθησαν με θαυμασμό και είναι οι Θεοί: όμως σε τίποτε οι Θεοί δεν είναι ανώτεροι από τους ανθρώπους: αυτή πραγματικά είναι μία κακή ανάμνηση, ψευδής και ανυπόστατη.Απλά είναι η πρώτη μορφή η οποία μιμείται την χαοτική κίνηση του όντος, επειδή είναι η πρώτη έγινε αντικείμενο θαυμασμού από την δεύτερη μορφή που είναι ο άνθρωπος: για αυτό και ο Αριστοτέλης προτάσσει το θαυμασμό στα Μεταφυσικά του διότι πώς αλλοιώς να εκφράσει την υφισταμένη γνώση του ότι κάθε μορφή μίμησης γίνεται αντικείμενο θαυμασμού από την επομένη μορφή μίμησης. Πράγματι ο Θεός μιμήθηκε καταπληκτικά την οντολογική πορεία των οντολογικών ριζωμάτων: ταξιθέτησε την οντολογική δύναμη, μετέφερε δύναμη στον άνθρωπο, οργάνωσε τον κόσμο, μετέφερε τις ιδέες της αρμονίας, της δημιουργίας, της εξέλιξης.

Η μίμηση όμως είναι σκληρή: δεν θέλει λατρείες, δεν θέλει εμμένειες, δεν θέλει στάσεις: Εάν το Όν ομιλούσε θα διέταζε να διαλυθούν όλα τα υφιστάμενα θεολογικά πολιτικά και φιλοσοφικά συστήματα τα οποία καθυστερούν τις επόμενες εμφανίσεις του όντος. Η επέλαση της οντολογικής δύναμης άφηνε το στίγμα της δημιουργώντας περιβάλλοντα, συνθήκες, στίγματα, καταστάσεις. Από πλανήτη σε πλανήτη, από θεούς σε θεούς, από μορφές ανθρώπων σε μορφές ανθρώπων, βλέπουμε την απίστευτη ποικιλία της ανακατανομής της οντολογικής δυνάμεως μέσα από την δύναμη της μιμήσεως. Ο Θεός μιμήθηκε το ότι η οντολογική δύναμη έχει το χώρο κίνησής της, ο θεός έφτιαξε χώρο (κόσμο): ο Θεός μιμήθηκε το ότι η οντολογική δύναμη κινείται παράγοντας μορφές, ο θεός έφτιαξε μορφές. Όλα μίμηση, όλα παραγωγή και δημιουργία. Αλλά εν κινήσει, συνεχεία, ισορροπία και απόλυτη ομοιότητα σε σχέση με την πρώτη οντολογική παράγουσα δύνμη.

Μέσα στην ανείπωτη, χαοτική, ανερμήνευτη ροή της οντολογικής δυνάμεως, διά της μιμήσεως της χαοτικής αυτής οντολογικής δυνάμεως, παρήχθησαν απίστευτες και άπειρες μορφές ζωής. Άπειροι θεοί με άπειρες μορφές. Ο Θεός της παλαιάς διαθήκης, οι θεοί του Ολύμπου θα πρέπει να είναι το καταστάλαγμα έπειτα από το μιμητικό πέρασμα απείρων αλλων θεών. Οι Θεοί μέσα από την μίμησή τους σε σχέση με την οντολογική δύναμη υιοθέτησαν άπειρες μορφές. Ανάλογα με το πέρασμα της οντολογικής δύναμης που τους αναλογούσε. Έχουμε πάμπολλες  εικόνες θεών διότι ανάλογα με την παρεχομένη οντολογική δύναμη υπήρχε και η σχετική θεϊκή μορφή. Ο Θεός μιμήθηκε περάσματα οντολογικής δύναμης τα οποία μας θυμίζουν εξωγήϊνες μορφές, ζώα, άλλες εικόνες. Ας σημειώσουμε και το εξής: η μίμηση είναι αδίστακτη: αφήνει πίσω της εικόνες και μορφές. Μορφές οι οποίες ζωοποιήθηκαν σε άλλους πλανήτες ξεπεράσθηκαν από άλλες μιμητικές κινήσεις και πλέον ήλθαν στη γή ως έντομα, ζώα, άλλες μορφές ζωής: όλα όμως είναι μέρη και τρόποι της μιμητικής δυνάμεως της μίας οντολογικής και αρχέγονης δυνάμεως.

Όταν η Οντολογική δύναμη έγινε ελέγξιμο μιμητικό αντικείμενο από τους θεούς, όταν οι θεοί διαμορφώθηκαν ως μορφή και τρόπο ενέργειας μιμούμενοι εκείνες τις οντολογικές δυνάμεις οι οποίες τους έδωσαν συγκεκριμένο τρόπο ύπαρξης, όταν ο Δίας έγινε διά της μιμήσεως των οντολογικών δυνάμεων Πατήρ θεών τε και ανθρώπων, τότε άρχισε και η ενεργός μιμητική δύναμη των ανθρώπων.