Η πολιτικοποίηση του α-συνειδήτου. Όταν το ασυνείδητο των μαζών εκδικείται.

 

Η  πολιτικοποίηση  του α-συνειδήτου. Όταν το ασυνείδητο των μαζών εκδικείται.

Η Ιστορία έχει σειρά. Η Ιστορία είναι προφήτης. Ο Ιστορικός  γερμανικός θετικισμός επιστημονικοποίησε πλήρως την Ιστορία, την προσκόλλησε στον νοησιοκρατικό μεταφυσικισμό του Εγέλου  και στον μεταχριστιανικό σοσιαλιστικό εσχατολογισμό του Μάρξ και πλέον καθόρισε ότι ο άνθρωπος ισούται με το σύνολο της Ιστορίας του. Ισούται με το σύνολο των σκεψεών του και πράξε. Η Ιστορία ως περίκλειστο ανάκτορο έκλεισε μέσα της όλη την ανθρώπινη  ζωή, ως σκέψεις και πράξεις, τίποτε δεν συμβαίνει και δεν ενδιαφέρει εκτός Ιστορίας.  Μόνον οι σκέψεις και οι πράξεις των ανθρώπων μας ενδιαφέρουν. Η Ιστορία είναι η μεγάλη υπηρέτρια του Ανθρωποκεντρισμού από τον Όμηρο και δώθε. Αυτή τη στιγμή εάν ομιλήσει ένα  σύννεφο θα αδιαφορήσουμε γιατί δεν προκαλεί αυτή η κίνηση Ιστορία. Ακόμη και αν το σύννεφο μας είπει τι θα γίνει στον πλανήτη γή, δεν μας ενδιαφέρει, διότι το μόνον που μας ενδιαφέρει είναι οι σκέψεις και οι πράξεις των ανθρώπων.

Ο Ανθρωποκεντρισμός δέχθηκε το δώρο του Όντος που είναι η Ιστορία: όπως και ο θεός θαύμασε το δημιούργημά του, παρόμοια και ο άνθρωπος ζεί σε σχέση με τις σκέψεις του και  τις πράξεις του. Αλλά και η Ιστορία περνά από ποικίλα στάδια. Κατ΄αρχάς ενώ κάποτε δεν υπήρχε ανθρωποκεντρισμός διότι το Όν διένειμε με άλλο τρόπο τις δυνάμεις του, ενώ κάποτε δεν υπήρχε ιστορία, όταν ο Άνθρωπος εξήλθε της σειράς του Όντος και με το νού του παρατηρούσε τα πάντα, τότε γεννήθηκε η Ιστορία. Όμως θα πρέπει να προσέξουμε κάτι πολύ σημαντικό: η Ιστορία είναι η μετάβαση  του Ανθρώπου στη θέση του θεού της γένεσης: ο Άνθρωπος νοιώθει ότι έχει ιδέες και σκέψεις ώστε να δημιουργήσει τον κόσμο του και το ανθρωπομοντέλο του: Αυτή  είναι η  Ιστορία: το σύνολο των οντολογικών  δυνάμεων οι οποίες ως αχανείς χαοτικές και αδυσώπητες προωθούν τον άνθρωπο προς το χάος, δεν ενδιαφέρουν: αυτές δεν γίγνονται ιστορία: όπως Ιστορία δεν έγινε το παρελθόν του Θεού: πού ακριβώς ήταν ο Θεός πρίν τον   Παράδεισο; Κανείς δεν γνωρίζει, αντίθετα  όλοι γνωρίζουν την μετέπειτα Ιστορία του.

Άρα λοιπόν ο Ηρόδοτος, ικανοποιημένος από τον πλούτο Ελλήνων  Ιώνων  και άλλων, εντυπωσιασμένος από την πρόοδο των ανθρώπων, από τις νίκες και ποικίλες προόδους των Ελλήνων, από την εξέλιξη των Περσών, εντυπωσιασμένος από το ότι οι άνθρωποι της εποχής του,εξελίσσονται, κάνει ο Ηρόδοτος μία πολύ απλή  πρόταση: η οποία θα τον εξελίξει  σε πατέρα της Ιστορίας. Τι κάνει ο Πατέρας; Μεταφέρει μορφή και είδος το οποίο διά της γυναικείας μήτρας εμφανίζει το νέο άνθρωπο: Αυτό έκανε και ο Ηρόδοτος: όλα τα ανθρώπινα πεπραγμένα γεννούν έναν παιδί : την ιστορία, διότι ο Πατήρ Άνθρωπος βάζει τα έργα και τις σκέψεις και η Μητέρα χρόνος τα πλάθει  σε δομές, έννοιες, γεγονότα, πολιτισμούς και λοιπές καταστάσεις. Ιστορία όμως είναι τα φανερά ιδεολογήματα και πεπραγμένα, δεν είναι η ασυνείδητη επενέργεια των γιγάντων, η υπερσυνειδητή κίνηση των νεφελών, ούτε το άγνωστο κάλεσμα του όντος.

Η Ιστορία ως μηχανή παραγωγής ιδεών,  αξιών, γεγονότων και συμβάντων, θέλει φαγητό,πράξεις, λάθη, σωστά, συμβάντα, απονεννοημένες πράξεις, συνειδητές και ασυνείδητες πράξεις κ.λ.π. Οι άνθρωποι δεν χορταίνουν να ταίζουν την Ιστορία. Σταδιακά όλοι καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να υπάρχει Ιστορία, και κυρίως γιατι πρέπει να την ταίζουν τόσο συνειδητά κα απροσμέτρητα οι άνθρωποι: Κάποιοι έφτιαξαν ένα θεό ως αποθήκη σκέψεων και πράξεων, σήμερα έχουμε τις τράπεζες ως υλικό αποθετήριο: χωρίς την Ιστορία, την τράπεζα από όπου οι γενεές δανείζονται και ξοδεύουν σκέψεις, γεγονότα και πράξεις, δεν υπάρχει ζωή, ούτε συνέχεια: η  Ιστορία ως σύνολο συνειδητών  σκέψεων και πράξεων οι οποίες διά της παιδείας και της ιδεοποίησης  και αξιοποίησης των γεγονότων καθίστανται γνώση και ηθική για τις επόμενες γενεές, αυτή η ιστορία γίγνεται τράπεζα από όπου οι γενεές δανείζονται πρότυπα, ιδέες και αξίες, λάθη και σωστά, τροφή για τις σκέψεις τους και τις πράξεις τους.

Η Ιστορία σταδιακά τροποποιεί το φάγητό της. Οι πράξεις των Ελλήνων και των Περσών δεν της επαρκούν: διότι φτιάχθηκε ο τρόπος των Πόλεων κρατών: τώρα πρέπει να απελευθερώσουμε και άλλες κατασκευές: ο Θουκυδίδης προσφέρει το φαγητό των φυσικών επιθυμιών , πώς αυτές θα ελεγχθούν νοητικά ώστε διά της πλατωνικής φιλοσοφίας να οδηγήσουν στο κτίσιμο μιάς πολιτικά ανθρωπιστικής πολιτείας. Η Ιστορία τώρα ως θεός, ως τράπεζα τρόπων δείχνει στις επόμενες γενεές ότι δεν πρέπει να ζούμε σαν ζώα αλλά θα πρέπει να κυριαρχεί ο νούς και  να κτίζουμε μία ηθική κοινωνία. Σταδιακά η τράπεζα της ιστορίας κόβει και άλλα νομίσματα: ο Αριστοτέλης μαγειρεύει νέο φαγητό για την Ιστορία: δημιουργεί το πολιτικό επίσημο φαγητό: οι πόλεις πρέπει να κινούνται με βάση τις ιδέες και αξίες οι οποίες εκ του λόγου δημιουργούν το πρότυπο του ελλόγου πολίτη: αυτός δεν έχει πάθη, κάνει  οικογένεια, προσφέρει στην κοινότητα, θυσιάζει το εγώ στο εμείς, προσπαθεί να δομήσει τους  ενεργούς πολίτες με ιδέες και αρετές.

Η Ρώμη διαλύει την τράπεζα της ιστορίας και κτίζει καινούργια: Τα θεμέλια και οι πρώτοι όροφοι είναι ίδιοι: διαφοροποιείται όμως στα επόμενα κλιμάκια: τώρα η Ιστορία τρέφεται από την ανάγκη παγκόσμιας ισορροπίας, ελλόγου υπακοής των ανθρώπων σε έναν θεό αυτοκράτορα, ο Λόγος καθετοποιείται: οι άνθρωποι ορθολογικοποιούνται ως ισορροπίες οριζόντια και ως υπακοή σε ένα θεό αυτοκράτορα κάθετα. Ο Λογικός σταυρός εγκαθιδρύεται διά της Ρώμης και σε αυτόν όχι τυχαία θα σταυρωθεί ο Ιησούς, ο οποίος προσφέρει ένα ηδύ  έδεσμα στην Ιστορία: τον τέλειο άνθρωπο ο οποίος διά της λογικής τελείωσης σε σχέση με το θεό μπορεί να εγκαθιδρύσει μία κοινωνία αγγέλων.

Η  Ιστορία έχει πλήρως καθαρισθεί: μοιάζει με ένα ίδρυμα το οποίο μοσχομυρίζει αρετές και ιδέες και αξίες οι οποίες είναι ικανές να  δανείσουν τελειότητα και πολιτισμό όλη τη γή. Όμως ολίγοι έχουν κατανοήσει ότι η Ιστορία είναι καλυβάκι στο πέρασμα του αχανούς  Όντος. Νέες δυνάμεις εισέρχονται στη γή και στο μενού της Ιστορίας. Πρέπει να γίνουν εύπεπτες: διότι η Ιστορία μοιάζει με το Σίσυφο: δεν ησυχάζει ποτέ: όπως το χρήμα γεννά χρήμα, η Ιστορία  κτίζεται επάνω στην πλατωνική αυτοκίνηση: τα γεγονότα δημιουργούν γεγονότα, μία τρομακτική ετερογένεση χαρακτηρίζει την Ιστορία: είναι θεός, ενώ οι άνθρωποι πεθαίνουν η ιστορία τους δεν πεθαίνει, είναι αθάνατος.

Στο βυζάντιο, στο μωαμεθανισμό, στην ευρώπη της αναγέννησης και της μεταρρύθμισης, η Ιστορία ανακαλύπτει πολλά και ποικίλα είδη τροφής. Τρέφεται από περιέργους μετασχηματισμούς ιδεών, αξιών, ανθρώπων και τάσεων: αλλά όλες οι τροφές έχουν μία κοινή προδιαγραφή: στηρίζονται στο νού στις ιδέες αξίες αρετές και βούληση της philosophia perennis (της αιωνίου φιλοσοφίας): η Ιστορία σιχαίνεται τα πάθη, σιχαίνεται τους αμαρτωλούς, αηδιάζει με τις πράξεις των ταπεινών, θέλει μεγάλες πράξεις, θέλει ηγεμόνες φιλοσόφους βασιλείς και  αυτοκράτορες, καλλιτέχνες  σταδιακά επιστήμονες. Επειδή τα Έθνη σκοτώνονται μεταξύ τους η Ιστορία τρώει τα επίχειρα των πράξεών τους και χορταίνει: τρώγει  από τους θεούς και τους υπηκόους, προτεστάντες και παπικούς: χορταίνει από την τέχνη  και την εξέλιξη, από τη βούληση των ανθρώπων να ταξιδέψουν να δημιουργήσουν μηχανές και χρήμα, παγκόσμιες αποικίες και πολιτισμούς. Η Ιστορία δεν έχει κανένα γραφείο το οποίο να ασχολείται με τα πάθη, τους απλούς ανθρώπους, ασχολείται με την υψίπολιν ακόμη Αντιγόνη: ο Λούθηρος δεν έχει αντίπαλο όπως και ο Κοπέρνικος, ο κύριος Νίκος ο οποίος στην εποχή της τηλεόρασης θα γράψει ιστορία επειδή σκότωσε και έκλεψε στην φτωχογειτονιά του θα γίνει ιστορία πολλά χρόνια μετά στην εποχή της τηλεόρασης.

Η Ιστορία είναι η ιστορία του ανθρώπου: Η Ιστορία είναι η τραπεζική αποθήκη που έφτιαξε ο άνθρωπος για να αποταμιεύει σκέψεις και πράξεις ώστε οι μετέπειτα να έχουν να ξοδεύουν. Εκεί στον 18^ο αι. περίπου όμως αυτή η τράπεζα άλλαξε αφεντικό. Σταδιακα ο διευθυντής της τράπεζας δεν ήταν ακριβώς ο παραδοσιακός άνθρωπος που σκεπτόταν,  συναισθανόταν, μάλωνε, πίστευε σε θεό, ήθελε να κτίσει κόσμο ιδεών  και αξιών, μάλωνε με αλλα Έθνη και λαούς. Σταδιακά ο θεός έγινε μηχανή, ο άνθρωπος ταυτίστηκε τώρα με αυτόν το θεό, σταδιακά επίσης ο κόσμος ενώθηκε ενώπιον των ανθρωπίνων δημιουργημάτων: η Ιστορία άλλαξε κατά πολύ το μενού της:  όλοι οι άνθρωποι τρέφονται από την τηλεόραση  η οποία αντικατέστησε τον ουρανό και τη θάλασσα: η εικονική και τεχνητή νοημοσύνη  αντικατέστησε το θεό άρα όλοι οι άνθρωποι πλέον έχουν πρόσβαση στην τράπεζα της Ιστορίας: πλέον η πληροφορία είναι κοινή σε όλους, όπως ο θεός ως τηλεόραση και τεχνητή νοημοσύνη είναι κοινός σε όλους.

Τώρα η Ιστορία δεν δημιουργείται από ολίγους αλλά από τους πολλούς : η φύση καταργήθηκε,  οι πόλεμοι έληξαν, οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στην πόλη, θεοί και όνειρα δεν δημιουργούνται, ο κόσμος έγινε ένας και ειρηνικός. Η Ιστορία πλέον δέχεται πολλούς πελάτες, η Ιστορία πλέον τρέφεται από τις σκέψεις και πράξεις των πολλών. Μέσα στις πόλεις και στις βιβλιοθήκες, στα φέισμπουκ και στο ίνσταγκραμ. Οι πολλοί όμως δεν σκέπτονται διότι δεν χρειάζεται , οι πολλοί νοιώθουν: είναι η εποχή όπου η Ιστορία τρέφεται από τα απελευθερωμένα πάθη των πολλών, γράφεται από τα πάθη και τις ορμές των πολλών μέσα στις πόλεις: διότι είναι το τελευταίο τμήμα της Ιστορίας. Μετά θα έλθει το τέλος και η αρχή  του επομένου: η Ιστορία τώρα τρέφεται από τα άλογα πάθη, από τις άλογες επιθυμίες, από το μίσος του λαού για το λαό, διότι το στάδιο του ενός, του λόγου, καταργήθηκε μέσα στην αστική ψηφιοποίηση: επιτέλους  οι πολλοί  ελέγχονται: σπαταλήθηκε ο Ιησούς ο Μωάμεθ ο Αύγουστος και ο Καίσαρας για όλα αυτά: επιτέλους τώρα έγινε εφικτό: η Τράπεζα της ιστορίας απολαμβάνει και αυτό το στάδιο: οι πολλοί την τρέφουν με τα πάθη τους, τις ανομολόγητες και παράλογες πράξεις τους.Τώρα η Ιστορία γράφεται όχι με το αίμα των πολεμιστών στις θερμοπύλες, αλλά με το αίμα των πολεμιστών στις πολυκατοικίες και στα διαμερίσματα στα άστεα.

Για αυτό και η πολιτική πλέον (ως το πρωτότοκο παιδί της Ιστορίας) δεν στηρίζεται στο λόγο των ολίγων φιλοσόφων και βασιλέων αλλά στην αλογία των πολλών: δεν χρειάζεται η πολιτικη πλέον ιδέες και αξίες αλλά πάθη  και χαοτικές άλογες συμπεριφορές: πολιτική πλέον  θα είναι η κατασίγαση των παθών του όχλου εντός των πόλεων: ο πολιτικός  πλέον δεν έχει εθνικά και άλλα πολιτιστικά οράματα: έχει απλά τρόπους κατασίγασης και ικανοποίησης των ανθρωπίνων παθών τα  οποία κατακλύζουν τις πόλεις: δεξιά πλέον είναι η αριστερά προσπάθεια κατασίγασης των παθών και των ορμών του όχλου μέσα στις πόλεις: οι ιδεολογίες ως θεός πέθαναν και πλέον η πολιτική  ασχολείται με την ενιαία παθιασμένη ανθρωπίνη συμπεριφορά και τον κατασιγασμό της: για αυτό και η πολιτική δεν υφίσταται, σε λίγα χρόνια απλά  θα βλέπουμε κοινωνικούς σχηματισμούς όχι πολιτικά κόμματα, οι οποίοι  θα προσπαθούν να κατασιγάσουν τον  όχλο και τα  πάθη του.

Η Ιστορία αγαπάει τον κύκλο: η ανάγκη που τη γέννησε (έλεγχος των παθών διά της πολιτικής) αυτή  την σκοτώνει: η Ιστορία έχει δίκαιο να παραπονείται για την τεράστια αδικία: έδειξε τους τρόπους  ελέγχου των ανθρώπων και τώρα οι άνθρωποι με τα ελεγχόμενα πάθη τους τη σκοτώνουν γιατί η ψηφιακή ελεγξιμότητα του αλόγου ανθρώπου θα παύσει την ιστορία: άρα ιστορία ήταν ο τρόπος ελέγχουν των αποταμιευμένων ιδεών και αξιών.