Οι Ομηρικές λέξεις για το Χρόνο:

Χρόνος δηρός: μακρύς χρόνος

Λυκάβας: Ο ενιαυτός

Ενιαυτός: ο τελεσφόρος, ο φέρων σκοπόν χρόνος

Το θέρος

Η οπώρη

Χείμα: ο χειμών

Μείς: ο μήνας

Ήμαρ: η ημέρα

Ηώς: η αυγή

Έσπερος: η εσπέρα

Βουλυτός: η ώρη του ύπνου

Αμφιλύκη: η ώρα του λυκόφωτος

Κνέφας: το σκότος

Ζόφος: το σκότος

Αχλύς: η θεσπεσίη κακή πάχνη

Νύξ: τρία κομμάτια: 1) ηώς αμφιλύκη, 2) προς την θοήν νύκταν 3) νύξ ερεβεννή

 Οι περιπέτειες του : ἵημι

Το ρ. ἵημι έχει ως β΄αόριστο το ρ. ἧκα  με προστατική: ἕς: σημαίνει ως μεταβατικό του ρ.  εἷμι: προχωρώ, αφήνω, εξελίσσω, αναπτύσσω.

Από την προστακτική του: : ἕς προέρχεται πληθώρα λέξεων διότι η Ελληνική γλώσσα είναι κίνηση, εξέλιξη, πρόοδος.

Άνεσις: ανά τη ζωή προχωρώ

Άφεσις: από ό,τι έχει συμβεί προχωρώ

Δίεσις: διά του πράγματος αυτού εξελίσσω κάτι

Ύφεσις: υπό των εξελίξεων προχωρώ

Ένεσις: εν τω σώματι προχωρώ  κάτι

Σύνεσις: σύν το νού και τις αρετές ο άνθρωπος προχωρεί.

 

Οι λέξεις και φράσεις του Ομηρικού κόσμου:

Μέσα στον Ομηρικό κόσμο συναντούμε ένα πλήρες λεξιλόγιο το οποίο αυτούσιο καταδεικνύει το σύμπαν που περιβάλλει τον άνθρωπο:

Ο Ομηρικός Ουρανός είναι αστερόεις, ευρύς αλλά χάλκεος, σιδήρεος και μέγας.

Ο αιθήρ είναι άσπετος (δεν φυλακίζεται σε σπήλαια) ατρύγετος (παντελώς ελεύθερος) νήνεμος, ήρεμος σε αντίθεση με τον αέρα.

Ο αήρ είναι ερεβινός  βαθύς.

Η νεφέλη είναι σύννεφο πορφυρούν και πυκνό.

Ο άνεμος είναι λιγύς και βύκτης (αδυσώπητος).

Η θύελλα είναι άελλα ευπεραής (ανεξέλεγκτη) και χειμερίη.

Ο χειμών είναι δυσθαλπής και έκπαγλος.

Ο ήλιος στείχειν προς τον ουρανό, ανορούει (αναπηδά στον ουρανό) είναι παμφανόων ακάμαντος.

Ο αστήρ είναι πάντα λάμπων, όπως και η πούλια είναι ο εωσφόρος ο φέρων το φώς.

Λέξεις οι οποίες δεν θα πρέπει να λείπουν από το λεξιλόγιό μας.