H Οντολογία του Γορδίου δεσμού.

 

Ο Γόρδιος δεσμός υπήρξε στο μυαλό των Ελλήνων πολύ πρίν τον Μεγάλο Αλέξανδρο και το Φλάβιο Αρριανό. Η Ελληνική Μυθολογία βρίθει από γορδίους δεσμούς: η Ρέα και ο Κρόνος προσφέρουν το δεσμό της Γής και του Χάους, τον λύνει η Ρέα με το να κρύψει το Δία ο οποίος ώς άλλος Μεγάλος Αλέξανδρος λύει το γόρδιο δεσμό του Χρόνου Κρόνου σκοτώνοντας την αδυσώπητη ροή και ακινητοποιώντας στον πλανήτη γή τη ροή του χρόνου προκειμένου επί της Γής να εκτυλιχθεί ο μέγιστος των πολιτισμών: ο Ελληνικός: ο πρώτος λοιπόν γόρδιος δεσμός αφορά το Χρόνο, λύεται από τον δαίοντα (μοιράζοντα) τας δυνάμεις του Όλου (Δία).

Οι  Ποιητές  έφτιαξαν  το δικό τους  Γόρδιο δεσμό: ώς δεσμό θα πρέπει να εννοήσουμε κάθε συσσώρευση δυνάμεων η οποία θα πρέπει να επιλυθεί: ο Ησίοδος έμπλεξε το Χάος με τη Νύχτα, ήλθε ο Άνθρωπος και έλυσε το δεσμό με την επιλογή της Ημέρας, ο  Όμηρος έμπλεξε τις δυνάμεις της Ημέρας με τον Άνθρωπο, ήλθε η Ελένη και ο Οδυσσέας και ο Αχιλλέας και έλυσαν αυτό το δεσμό απελευθερώνοντας τις δυνάμεις του νοήμονος και βουλητικού ανθρώπου: ώς δεσμός λοιπόν εις την Ελληνικήν κοσμοθέαση νοείται σύνθεση αντιθέτων αντιρρόων δυνάμεων οι οποίες πρέπει με θαυμαστή μεσότητα να διακριθούν και να επιλεγούν από αυτές οι δυνάμεις της συνεχείας , οι δυνάμεις οι οποίες θα φτιάξουν μεγέθη συνεχείας. Από το δεσμό των δυνάμεων θεών και ανθρώπων προέκυψε ο Οδυσσέας, ο νοήμων άνθρωπος ο οποίος διά της κινήσεως του νοήμονος νόστου (ξίφος εν κινήσει) έλυσε το γρίφο των συσσωρευθεισών δυνάμεων.

Οι προσωκρατικοί αντιμετώπισαν τον απόλυτο γόρδιο δεσμό: Ο Ηρακλής είχε δεσμεύσει το σαρκίο (χιτώνα) και αυτός ο δεσμός ελύθη υπό του πυρός (βούλησις Ολυμπίας ανόδου): οι προσωκρατικοί έπρεπε με το νοητικό πύρ του μυαλού τους να ξεμπλέξουν το δεσμό που είχαν φτιάξει οι ανακαταμένες δυνάμεις του όλου: ο ωκύπους και ωκύμορος Αχιλλεύς (γρηγορος στα πόδια και στη μοίρα) είχε δείξει το δρόμο: με τη γρηγοράδα των δυνάμεών του ξέμπλεξε το γόρδιο δεσμό των δυνάμεων που τον βασάνιζαν στη γη΄και απελευθερώθηκε , με το σπαθί των γρηγόρων ποδιών του (το ξίφος της ταχύτητος): οι Έλληνες ειδικεύθηκαν μέσα από την Οντολογία τους στο να λύουν κάθε δεσμό, αναλύοντας τις δυνάμεις του δεσμού και δημιουργώντας όντα και θαύματα και ωραία πράγματα με τις αναλυθείσες δυνάμεις.

Οι προσωκρατικοί πήραν το ξίφος του νοός των και έκοψαν το γόρδιο δεσμό των ανακατεμένων οντολογικών δυνάμεων: ταξιθέτησαν τις δυνάμεις του συμπαντικού δεσμού φτιάχνοντας έναν ωραίο οντολογικό δεσμό: οι Έλληνες λύουσιν δεσμό για να φτιάξουν έναν καλλίτερο, λύουσαιν τις συσσωρεύσεις των δυνάμεων για να φτιάξουν νέα σύνολα οντολογικών δυνάμεων καλλίτερα και ανώτερα: το Άπειρο, τον Αέρα, το Ύδωρ, την Κίνηση, τη Ζωή, το Είναι, το Γίγνεσθαι: γόρδιοι δεσμοί είναι και αυτοί , κληρονομημένοι προς λύση σε εμάς: έχουμε άραγε το ξίφος να λύσουμε αυτούς τους γορδίους δεσμούς; Δυστυχώς η σημερινή άφρων εποχή (ολίγον προ του οντολογικού τέλους της γής) λύει τους γορδίους δεσμούς των Ελλήνων όχι με τον αρμονικό Ελληνικό τρόπο αλλά με την αμετρία και την αμετροέπεια μιάς άλλης εξουσίας.

Μετά τους προσωκρατικούς ο Πλάτων με τον Αριστοτέλη κλήθηκαν και είδον έναν άλλο γόρδιο δεσμό τον οποίο είχαν κατασκευάσει οι προσωκρατικοί: άνθρωποι και χαοτικές δυνάμεις ύδατος πυρός και απείρου, όλοι ανακαταμένοι: πήραν το ξίφος του νοός και έλυσαν το δεσμό, απελευθερώνοντας δυνάμεις νοός, ήθους, μεσότητος, ενδελέχειας, αγαθού. Ξεπήδησαν νέες δημιουργίες (ο πολίτης και η πόλις) οι οποίες ασφυκτιούσαν στο δεσμό των δυνάμεων όπου ευρίσκοντο. Η μεσότητα του Αριστοτέλους έδειξε τον πλείονα τέλειον τρόπο επίλυσης του γορδίου δεσμού: επιλέγεις ίση ποσότητα και ποιότητα προκειμένου από όλες τις δυνάμεις να λάβης όσα πρέπει και πραγματικά χρειάζεται κανείς. Ο Μεγάλος Αλέξανδρος ώς μαθητής του Αριστοτέλους, είχε μάθει τον τρόπο επίλυσης του δεσμού, κυρίως είχε μάθει ότι ο δεσμός είναι η αιτία της προόδου και της επιτυχίας διότι σημαίνει ότι ο άνθρωπος ευρίσκει συσσωρευμένες δυνάμεις επί των οποίων εργάζεται ώστε να  λάβει τις δυνάμεις δημιουργίας και συνεχείας.

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήξερε ότι ο γόρδιος δεσμός είναι η σύνθεση των πλειόνων ακραίων δυνάμεων: της αφροσύνης των πολλών στρατιωτών οι οποίοι θα τον απέρριπταν σε περίπτωση αποτυχίας λύσεως του δεσμού, της ευνοίας των θεών προς τους δυνατούς, της προφητείας ότι ο λύων το δεσμό θα γίνει άρχοντας της Ασίας. Όλες αυτές οι δυνάμεις είχαν γίνει δεσμός (κόμπος) στο νού του Αλεξάνδρου: ο Αλέξανδρος πρώτα έλυσε το δεσμό νοητικά (ηθική ικανοποίηση) και έπειτα πραγματικά (νοητική υπέρβαση): άρα ο γόρδιος δεσμός γεννά τον εσωτερισμό: μέσα μας έχουμε δεσμό δυνάμεων για αυτό και το σύμβολο του εσωτερικού δεσμού που έχουμε στο νού μας και στην ψυχή μας το επιλύουμε εξωτερικά ώς γόρδιο δεσμό:

τίποτε δεν θα είχε λύσει ο Αλέξανδρος εάν δεν το είχε δεμένο μέσα του: λύουμε έξω όσα έχουν δεθεί μέσα μας: άρα ο Αλέξανδρος είναι ο λυτήρ του απείρου: ο ισορροπών το έσω με το έξω, λύει έξω (γόρδιο δεσμό) όσα μέσα του ήταν μπλεγμένα( το χάος των ατομικών και κοινωνικών δοξασιών και τα όνειρά του): ο γόρδιος δεσμός είναι η  εξωτερική αντανάκλαση του εσωτερικού δεσμού τον οποίο λύουμε ειδικά όταν ιδούμε εξωτερικό σύμβολο αυτού: όλοι το πράττουμε αυτό: προσπαθούμε με γενναίες πράξεις να λύσουμε όσα μέσα μας μας κατατρώγουν, ο Λεωνίδας είχε το δεσμό των αρετών του χάους μέσα του, τον έλυσε όταν επέλεξε τον Υπερήφανο θάνατο: όσα έχουμε δεμένα μέσα μας τα λύουμε με την εξωτερικότητα του  τρόπου: άρα ο γόρδιος δεσμός είναι οι νοητικοί δεσμοί μέσα μας οι οποίοι λύονται με τις ηθικές πράξεις έξω μας.

Για αυτό και ο Ιησούς ερώτησε: τι είναι πιο δύσκολο να είπω : σήκω και περιπάτει ή αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι: όταν ο Αλέξανδρος έλυσε το γόρδιο δεσμό εξωτερικά λύθηκε κάθε δεσμό μέσα του: όταν ο παράλυτος επερπάτησε ελύθη κάθε δεσμός μέσα του.

Εμείς σήμερα είμαστε γερά δεμένοι ώς γόρδιος δεσμός στις ιδέες και αξίες και ανάγκες ενός ευτελισμένου κόσμου, η λύση του είναι η αποφασιστική πορεία προς την ατομικήν μας οδόν η οποία πλήρως θα ξεμπλέξει το δημιουργηθέντα δεσμό.Αρκεί να γνωρίσουμε το ξίφος της αποφασιστικής πορείας που κάθε άνθρωπος φέρει: διότι κάθε άνθρωπος φέρει δύο δεσμούς (έναν μέσα και έναν έξω) αλλά ένα ξίφος : τη βούληση πορείας προς το δικό του νόστο, αυτός ήταν και ο τρόπος σύμφωνα με τον οποίο οι αιώνιοι Οδυσσείς λύουσιν το δικό τους γόρδιο δεσμό.