Το ιστορικό τέλος της πολιτικής.

 

Το σημαντικότερο ίσως γεγονός (όχι μόνον σε φιλοσοφική βάση αλλά και σε βιωματική αντιστοίχιση και νοηματοδότηση) είναι η διάλυσις των δύο παραδοσιακών πυλώνων της μεταβιομηχανικής και μεταδιαφωτιστικής δυτικού τύπου εξουσίας. Αυτοί βέβαια οι δύο πυλώνες είναι (ως όροι αναφέρονται διότι επί της ουσίας είναι η εκτύλιξις της μιάς εξουσιαστικής δυνάμεως) η αριστερά και η δεξιά (με όλα τα φάσματα και τις απολήξεις). Η αιτία θανάτου είναι ο μεταδομισμός, μετανεωτερισμός, ή αν θέλετε η τελική αυτοαναίρεση της εποχής μας η οποία αφού ανέπτυξε όσα έπρεπε πλέον ήλθε στα πρόθυρα της αυτοκαταστροφής μιάς και δεν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει λίγο πρίν να περάσει στο επόμενο στάδιο της απ-άνθρωπης ηλεκτρονικής εποχής: η δυτικού τύπου εξουσιαστικότητα στηριζομένη στο προτεσταντικό ανθρωποκεντρικό μοντέλο τελείωσε το ταξίδι της διότι πλέον δεν χρειάζεται τον άνθρωπο (με την έννοια του ανθρωποκεντρικού σωκρατικού ανθρώπου) διότι πλέον η ηλεκτρονική εποχή στηρίζεται σε δύναμι τεχνικά κατευθυνόμενη άμορφη και άϋλη άρα η νέα εποχή θα είναι μία εποχή απλών ηλεκτρονικών αμόρφων δυνάμεων οι οποίες κεντρικά θα ελέγχονται διά της επιστημονικής τεχνολογίας.

Σε αυτόν τον κόσμο η αριστερά και η δεξιά δεν έχουν λόγο ύπαρξης και το έχουν καταλάβει εδώ και καιρό: Πλέον η αριστερά δεν διαφωνεί σε τίποτε από τη δεξιά: σε θέματα μετανάστευσης, οικονομίας, περιβάλλοντος, παιδείας, καθημερινότητας, αντιμετώπισης του ανθρώπου και της κοινωνίας, συμπίπτουν απόλυτα, σταδιακά οι νέες κυβερνήσεις θα είναι αριστεροδεξιές έως τη στιγμή κατά την οποία θα ξεχασθούν και αυτοί οι παραδοσιακοί όροι: ήδη σε σχέση με την εποχή του κομπιούτερ και του λάπτοπ και του κινητού όλοι οι άνθρωποι ενώνονται ενώπιον της πληροφορίας, ψηφιακά όλοι οι άνθρωποι προχωρούν σε άλλου είδους κοινωνίας και πόλης ώστε το κριτήριο δεν είναι κάν οικονομικό ή άλλο αλλά συμμετοχή στην ψηφιακή εποχή η οποία σε λίγα χρόνια θα κινεί ανθρώπους ζώα και μηχανές ως ένα κοινό όν: η επερχομένη οικονομική εξαθλίωση σκοπό έχει να μηδενίσει κάθε ανθρώπινη αξία ώστε οι άνθρωποι να δεχθούν όλους τους ηλεκτρονικούς τρόπους περάσματος στην ηλεκτρονική εποχή: εάν σκεφθούμε ότι η δυτική δημοκρατία αποτελεί εξέλιξη της αριστοτελικής πόλης μπολιασμένης με την χριστιανική πίστη στον παράδεισο καταλαβαίνουμε ότι η οικονομία και το όνειρο της ευζωΐας καθόρισε το πρότυπο του συγχρόνου ανθρώπου.

Όμως η αντικατάστασις του θεού από τη μηχανή και η ικανότητα της ηλεκτρονικής ψηφιακής εξουσιαστικότητας επέφερε το μεταδομισμό δηλαδή την ικανότητα μιάς κοινής δύναμης να εξουσιάζει τα πάντα και τους πάντες, όλα και όλοι καθορίζονται ως συγκοινωνούνται δοχεία από μία κεντρική υπόγεια ηλεκτρονική δύναμη: αυτή είναι και η αρχή της Ελληνικής μυθολογίας: μία κεντρική δύναμις νοερή καθοδηγεί την κίνηση όλων: ο Ηρακλής μπορεί τα πάντα, ο Θησέας επίσης, ενώπιον μιάς κεντρικής συμπαντικής δυνάμεως όλα είναι ικανά. Ο μεταδομισμός μεταφέρει αυτή τη μυθολογική δύναμι στην εποχή μας ελαφρώς μεταλλαγμένη: πρέπει να κατανοηθεί ποία κεντρική δύναμις ευρίσκεται πίσω από τα πάντα ώστε να κατανοηθεί το γεγονός ότι η αριστερά και η δεξιά, ο εθνικισμός και η αναρχία, πηγάζουν από την ίδια πολιτική αρχή της εξουσίας: εξουσιάζονται οι αστοί από τη δεξιά οι προλετάριοι από την αριστερά, αλλά όλοι υπακούουν στην μία κοινή εξουσιαστική αρχή: τώρα που η Ελληνική μυθολογία είναι η μεταφορά στην ηλεκτρονική μυθολογία της εποχής (ηλεκτρονικά πουλιά, ηλεκτρονικά ιπτάμενα αυτοκίνητα, ηλεκτρονικά μάτια που βλέπουν τα πάντα) τώρα που η μία δύναμις της μυθολογίας ως ηλεκτρονικότητα κυριαρχεί απόλυτα στην εποχή μας ενώνοντας και κυριαρχώντας ψηφιακά στους πάντες και στα πάντα, η αριστερά και η δεξιά έχουν καταργηθεί διότι έχει καταργηθεί η δυτική εξουσιαστικότητα, η θρησκευτική μονοθεϊστικότητα, όλα εξέπνευσαν το ζήν: πλέον οι άνθρωποι θα ενωθούν ως ηλεκτρονικά μηχανήματα χωρίς την ανάγκη της πόλης και της πολιτικής, η ηλεκτρονική παγκοσμιότητα είναι πέρα από όλους και όλα.

Γι αυτό εξάλλου η δυτική μεταχριστιανική εξουσιαστικότητα η οποία πλέον ψηφιακά ενώνει τα πάντα μαζεύει τώρα όλα τα παιδιά της: μετά τη ρωσία η κίνα ( η οποία είναι αγγλική και αμερικανική επαρχία ως τρόπος οικονομικής και τεχνολογικής εξέλιξης μιάς και από τα αγγλικά αποικιοκρατικά σχολεία αποφοίτησαν οι μετέπειτα οικοδόμοι της σημερινής κίνας). Ο μεταδομισμός διαλύει τα πάντα από το Φουκώ έως το Νιούμαν: ο Φουκώ αργά κατάλαβε ότι όταν διαλύεις την αστική κοινωνία δεν ανοίγεις το δρόμο στην αριστερά κοινωνία: μέγα λάθος: ανοίγεις το δρόμο στην εξαφάνιση του ανθρώπου διότι πλέον όλοι κατανοούν μία Τρίτη δύναμη που τους κινεί και αν αυτή είναι η συμπαντική απελευθεριακότητα, όλα καλά, αλλοιώς περνώντας από την δεξιά στην αριστερά εξουσία οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι πάντα θα κυβερνώνται άρα δεν έχουν πρόβλημα να δοθούν στην μία και έξω ηλεκτρονική εξουσιαστικότητα.

Τα προβλήματα που θέτουν οι Φουκώ και Νιούμαν είναι ενδεικτικά: μπορεί να υπάρξει αναρχικό κίνημα ως τέτοιο; Ο μεταδομισμός απαντά όχι: διότι όλοι οι άνθρωποι στηρίζονται στην κοινή Οδυσσεϊκή κίνηση, η δεξιά και η αριστερά κίνηση είναι παράλληλες αλλά πλέουν στην ίδια θάλασσα της εξουσίας: άρα και η αναρχία και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι όψεις του κοινού νομίσματος : να εύρω μία βάρκα να προχωρήσω: άρα ο άνθρωπος παραδέχεται την ανάγκη της κίνησής του προς κάτι το καλύτερο, όταν όμως ευρεθή η εξουσιαστικότητα της ηλεκτρονικής εποχής όλοι υποχωρούν απαρνούνται την ανθρωπιά και δέχονται τη μυθολογική ησυχία της ηλεκτρονικής εξουσιαστικότητας.

Αυτή είναι η εποχή μας:  ο παράγοντας άνθρωπος σύμφωνα με το εκπαιδευτικό μοντέλο του Πλάτωνα τελειώνει, ο παράγοντας πόλις ως αυτάρκεια πνευματικών και πολιτιστικών αγαθών του Αριστοτέλους τελειώνει επίσης, επίσης ολοκληρώνεται το αριστοτελικό πρότυπο του ανθρώπου ως ύλη και μορφή: άρα όλα γίνονται μία άμορφη και άϋλη ύλη: πράγματι ο άνθρωπος των μεγαλουπόλεων ούτε σκέπτεται ούτε ελίσσεται, είναι ευτυχής όταν γνωρίζει το ίδιο αύριο είναι ευτυχής μέσα στις ψηφιακές διαμερισματικές φυλακές του: ούτε που θα καταλάβει το πέρασμα στην μεταθανάτια ηλεκτρονική κατάστασή του. Έχουμε μάλιστα την εντύπωση ότι σταδιακά δεν θα γεννιούνται οι άνθρωποι ούτε θα πεθαίνουν (θα ομιλήσουμε βέβαια για την ολοκληρωτική αντικατάσταση της φύσης) αλλά θα είναι  μία εργαστηριακή δύναμις άνωθεν μετηλλαγμένη και μεταβαλλομένη. Ό,τι συμβαίνει στην πολιτική σήμερα οδηγεί τους πάντες και τα πάντα προς αυτήν την τελική εποχή, θα είναι αυτή η τελευταία εποχή αυτής της διάστασης: διότι η συνέχεια θα ανήκει σε αυτούς που ετοιμάζονται να φανερωθούν μέσα από τα σύννεφα του ουρανού του μύθου και της ιστορίας.