Περί του Οντολογικού Έρωτος: περί της συμπαντικής κινήσεως του Ελληνικού πνεύματος.

 

Περί του Οντολογικού Έρωτος: περί της συμπαντικής κινήσεως του Ελληνικού πνεύματος.

Μας πήρε πράγματι πολύ καιρό να καταλάβουμε ότι ο Έρως εις τους Έλληνας είναι οντολογική δύναμις η οποία κινεί εσωτερικά τους Έλληνας ενώ η Πράξις τους κινεί εξωτερικά. Ο Έρως είς τους Έλληνας δεν έχει να κάνει με την ηδονή ή με κατώτερα ηδονικά πάθη, είναι η αιτία της Φιλοσοφίας, για αυτό εξάλλου το λόγο η Φιλοσοφία γιγαντώθηκε εις τα Συμπόσια. Ας προσέξουμε ότι ο Έρως είς τους Έλληνας είναι ά-φυλος υπό την έννοια ότι προσπαθεί να αντιμετωπίσει άνδρας και γυναίκας ως δυνάμεις οι οποίοι κινούνται σε συμπαντικά τροχιά άσχετα εάν για ολίγον αυτές οι δυνάμεις φέρουν σώματα.

Άρα ας προσέξουμε το πρώτο εξαιρετικό συμπέρασμα: μοιραία τα σώματα ενώνονται προκειμένου να γίνουν και επιτευχθούν οι ανταλλαγές δυνάμεων: οι Έλληνες αποθέωσαν τον Έρωτα όχι ως εμμενή ηδονή αλλά ως αναγκαίο τρόπο συνουσιακής ένωσης των κρυφών δυνάμεων, άρα ο Έρωτας είναι ο μόνος τρόπος διά του σώματος να ενωθούν οι εσωτερικές δυνάμεις που φέρουν άνδρες και γυναίκες: σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο οι Έλληνες δεν διέκριναν έμφυλο έρωτα αλλά προσεπάθησαν να ενώσουν οντολογικά και δυναμικά όλους με όλες ώστε να αποδείξουν ότι η ένωση σωμάτων δεν αποτελεί ηδονικό γεγονός (κατ΄αρχάς) αλλά μόνον τρόπον οι εσώτατες δυνάμεις να ενωθούν να οργανωθούν να υπερβούν τα σώματα και ως ενωθείσες ασώματες δυνάμεις να φωτίσουν τα πνεύματα και τις πράξεις τους ώστε οι άνθρωποι να προχωρήσουν προς τον επόμενο οντικό σταθμό: για αυτό οι Έλληνες συζήτησαν για ερώμενο και εραστή (καμμία σχέση με ό,τι σήμερα εννοείται ως ομοφυλοφιλία) για ερώμενο, ερωμένη και εραστή-εράστρια (καμμία σχέση με το σημερινό εκχυδαϊσμένο ετεροφυλοφιλικό έρωτα). Οι Έλληνες ως Έρωτα εννοούσαν ανταλλαγές εσωτάτων δυνάμεων διά πνευματικής ένωσης (ηδονής) διά σωματικής ένωσης (ηδονής): το αποτέλεσμα του Έρωτός τους ήταν η γένεση καθαράς οντολογικής απελευθερωθείσης δυνάμεως εκ των ερωμένων ανδρών και γυναικών.

Ο Έρωτας είναι η εσωτάτη σκέψις ότι μία κεντρική δύναμις συνέχει όλους και όλα και αυτή η δύναμις πρέπει να συντεθεί σε όλα τα κομμάτια της ώστε να αποκαλύψει την μία οντολογική δύναμιν συνεχείας. Ο Έρωτας λοιπόν είναι η ενορατιική ενδιάθετος σκέψις (όταν λέμε σκέψιν εννοούμε την παρατήρησιν εντός μας ότι ελκόμεθα υπό το ερώμενος Υποκείμενον ) όμως αποτελεί ψευδαίσθηση ότι μας ελκύει το σώμα του αγαπημένου προσώπου: μας ελκύει η εσωτάτη δύναμις που κρύβει εντός του το ερώμενον Υποκείμενον, ο Ανήρ ευρίσκει στη Γυνή μέρος της απολεσθείσης συμπαντικής δύναμεώς του. Άρα ο Έρωτας είναι Άλογος ως Αρχή έλλογος ως συνέχεια, παρά-λογος ως ολοκλήρωσις διότι οδηγεί στην συμπαντική απελευθέρωση του Ανθρώπου, ο οποίος Άνθρωπος κατανοεί ότι είναι απλά δυνάμεις και ότι το σώμα κρύβει όλες τις δυνάμεις που απελευθερώνουν στο σύμπαν, αρκεί να υπάρξει η πρέπουσα συνεύρεσις δυνάμεων με δυνάμεις.

Διδόμενοι οι Έλληνες στον Έρωτα, εδόθησαν στην ροή των δυνάμεων: ο Έρωτας τους απελευθέρωσε: για αυτό και ο Οδυσσέας ζεί τον Έρωτα με την Καλυψώ αλλά θέλει να φύγει μακριά της, διότι χρειάζεται κάποιες δυνάμεις αλλά όχι όλες τις δυνάμεις. Άλλες δυνάμεις του είναι στην Πηνελόπη. Για αυτό και συλλήβδην η Ελληνική Μυθολογία ομιλεί για τις ερωτικές μίξεις του Διός, διότι ο Έρωτας είναι η εσωτερική συμπαντικώς δυνατή ένωσις όλων των ενσωμάτων μορφών αλλά στη βάση των δυνάμεών τους, ο Έρωτας είτε σωματικός είτε πνευματικός ενώνει εσώτατες δυνάμεις και φαινομενικά πνεύματα και σώματα: για αυτό επειδή συθέμελα κινεί τα πάντα απετέλεσε την αιτία του Ελληνικού Φιλοσοφείν: για αυτό εξάλλου η προσωκρατική φιλοσοφία είναι ερωτική υπό την έννοια ότι συνθέτει τα πάντα, όπως ο Έρωτας ενώνει τα πάντα, η σοφιστική φιλοσοφία είναι Ερωτική διότι ενώνει τον Άνθρωπο με όλες τις συλλήψεις του, η Σωκρατική φιλοσοφία εράται του εσωτέρου εαυτού μας και είναι Ερωτική: άρα επειδή ο Έρωτας κινεί εσωτερικά τον Άνθρωπο ως αόρατος συμπαντική κίνησις, επειδή εξάγει δυνάμεις ένωσης και προόδου, είναι η βάσις της Ελληνικής φιλοσοφίας, η οποία εκίνησε με πνευματικές και ηθικές δυνάμεις συθέμελα τον Άνθρωπο ώστε να ενωθεί με το σύμπαν ως δύναμις. Ο Έρωτας εδημιούργησε τη Φιλοσοφία και όχι το αντίθετο, για αυτό και ο Σωκράτης ήπιε το κώνει ως εραστής του καλού παρά ως σκεπτόμενος του καλού.

Γι αυτό εξάλλου πρώτα απελευθερώθηκαν δυνάμεις του Όντος (προσωκρατική φιλοσοφία) και έπειτα αυτές ερωτικά κίνησαν πνεύματα και ήθη ώστε όλες οι δυνάμεις να κινηθούν εξελίσσοντας τον Άνθρωπο: ο έρως είναι η κινητήρια δύναμις του Οντολογικού Ελληνισμού, εξάλλου αυτός ο Ελληνισμός παρήγαγε την Ελένη και την Πηνελόπη και την Δήμητρα και την Περσεφόνη, ομιλώντας για τον Έρωτα Ανδρός και Γυναικός, ο Έρωτας στον Όμηρο διά της Ελένης αποκαλύπτει την πολυμηχανία του Οδυσσέως και την οργή του Αχιλλέως, στην Δήμητρα και στην Περσεφόνη ο Έρωτας είναι η εναλλαγή και καρπερή τελείωσις του κύκλου της γής από το χειμώνα έως το καλοκαίρι: ο Έρωτας εφώτισε τα σπλάχνα του Ελληνισμού ότι όλα κινούνται και πρέπει να παρασυρθούμε και διά της φιλοσοφίας, και διά της τραγωδίας και διά της τέχνης σε αυτόν τον τρελλό χορό: Για αυτό και ο μέγας Έλλην Σολωμός ήνωσε τα παντα εν Έρωτι: έστησε ο Έρωτας (κίνησις) χορό με τον ξανθό Απρίλη (άνοιγμα του κόσμου). Ως εκ τούτου οι ιέρειες της Αφροδίτης κινούσαν διά του Έρωτος τα σώματα των προσκυνητών ώστε να κινηθούν οι εσώτατες δυνάμεις τους και διά της Θεάς της Ερωτικής κινήσεως να απελευθερωθούν στο όλον: η Αφροδίτη δεν είναι Θεά του Έρωτος με τη χυδαία μορφή που σήμερα το εννοούμε: η Αφροδίτη είναι η αιτία εσωτερικής σεισμικής αφύπνισης του συνόλου των δυνάμεών μας ώστε διά της Ερωτικής κινήσεως το Είναι μας να αποκαλυφθεί και να δοθεί στην ένωση των πάντων: για αυτό εξέρχεται της θαλάσσης όπως ο Άνθρωπος διά του Έρωτος εξέρχεται διά της θαλάσσης του εαυτού του αποκαλύπτοντας το σύνολο των ερωτικά κινηθεισών δυνάμεών του.

Ο χριστιανισμός βέβαια δαιμονοποίησε τον Έρωτα διότι ακινητοποίησε το εσωτερικό του ανθρώπου και θέτοντας την ετικέτα: σώφρων είναι ό,τι λέγει ο θεός, κατήργησε την ανθρώπινη εσωτερικότητα, το βασίλειο του Θεού Έρωτος, και λιθοποιώντας τον Άνθρωπο μέσα από την πετρώδη σκέψη του και ηθική του επέτρεψε τις ολίγες δυνάμεις που αρέσουν στο θεό των χριστιανών καταργώντας το πλήθος των δυνάμεων που ερωτικά και συμπαντικά απελευθερώνουν τον άνθρωπο. Σταδικά αυτός ο μονότονος άνθρωπος υπέκυψε στην υλιστικοποίηση της φύσης του και σήμερα ο Έρωτας εννοείται μόνον ως χυδαία ένωσις σωμάτων υπό την έννοια ότι έχει απολέσει την Οντολογική υπερσημασία του, μιάς και ο άνθρωπος θεωρείται ως πέτρα κινούμενη από άλλες δυνάμεις αλλότριες του σύμπαντος.

Μπορούμε έπειτα από όλα αυτά να καταλάβουμε γιατί η λέξις Έρως έχει το γράμμα –ρ- (ροή) γιατί έχει κοινή ρίζα με τη γή (έρα) γιατί είναι αναγραμματισμός της Ήρας (διότι είναι η κινητική δύναμις η οποία στο πέρασμά της ενώνει και αποκαθιστά τα πάντα και τα ετοιμάζει για τους επομένους κόσμους: Λόγω τούτων το πλέον Ερωτικό Υποκείμενο των Ελλήνων παραμένει ο Παρθενών.