Περί της Επιχαρμείου φράσεως: Νούς ορά και Νούς ακούει.

 

Το σύνολο των αισθήσεων εξισούται με το Νού; Εάν ναι τότε οι αισθήσεις μπορούν να αντικαταστήσουν το Νού όπως και ο Νούς τις αισθήσεις. Δηλαδή μπορεί ο Άνθρωπος να ζήσει χωρίς Νού μόνον διά των αισθήσεων ή χωρίς αισθήσεις μόνον διά του Νοός; Η απάντησις είναι αρνητική, όμως με μία πιο προσεκτική ματιά θα διαπιστώσουμε ότι υπήρξε εποχή όπου οι άνθρωποι ζούσαν μόνον με τον Νούν  χωρίς τις  επιρροές των αισθήσεων (οι μύστες και οι εκστασιαζόμενοι φωτισμένοι άνθρωποι, οι μέτοχοι των Ελευσινείων μυστηρίων) σήμερα αντιθέτως σταδιακά οι άνθρωποι ζούν σε καθεστώς εικονικών αισθήσεων χωρίς την αναγκαιότητα του Νοός o oποίος σταδιακά υποχωρεί χάριν των ψηφιακών αισθήσεων.

Νούς ορά και Νούς ακούει: ο Νούς δεν ορίζεται, δεν υπάρχουν ούτε δύο φιλόσοφοι οι οποίοι θα συμφωνήσουν περί την ποιότητα του Νοός. Υπήρχαν εποχές κατά τις οποίες οι άνθρωποι αγνοούσαν την ύπαρξιν του Νοός, οι Θεοί άραγε έχουν Νού, υπό την έννοια ότι οι σκέψεις τους και οι δυνάμεις τους είναι συσσωρευμένες σε ένα και μόνο μέρος της υπάρξεώς τους; Εάν θεωρήσουμε την ιστορία του Πρωταγόρου ο άνθρωπος δεν είχε και δεν διέθετε Νούν διότι ο Προμηθέας τον επροίκισε με τον Νούν, ώστε ο Άνθρωπος υπήρξε πρό του Νοός και θα υπάρξει και μετά από αυτόν: εξάλλου ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από την απελευθέρωση – και όχι τη διαχώριση- του Νοός η οποία απελευθέρωσις αναλύει συμπαντικά και το ανθρώπινο σώμα.

Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: ο Νούς του Ανθρώπου συλλαμβάνει συγκεκριμένες συμπαντικές δυνάμεις, τις ανεξαρτητοποιεί και τις μεταφέρει διά των αισθήσεων στην ενεργό πραγματική ζωή, η οποία είναι μία και συγκεκριμένη , και εξαρτάται και από τον Νούν και από τις αισθήσεις: όλα όσα περνούν από αυτά τα μεγέθη είναι τα μόνα που υπάρχουν και ο τρόπος τους είναι ο μόνος τρόπος εκτύλιξης των πραγμάτων και των γεγονότων;είναι τέλος πάντων η μόνη αλήθεια όσα συλλαμβάνει ο Νούς και περνά στην πραγματική ζωή διά των αισθήσεων;

Όλα όσα συλλαμβάνει ο Νούς είναι τα μοναδικά που υπάρχουν στο όλο σύμπαν; Μα εάν όσα συλλαμβάνει ο Νούς ήταν τα μοναδικά που υπήρχαν στο σύμπαν τότε θα ήμασταν παντοδύναμοι διότι θα τα γνωρίζαμε απόλύτα και θα ήταν οι γέφυρές μας προς την λοιπή συμπαντική πορεία: εξάλλου όλα όσα συλλαμβάνει ο Νούς είναι μονοδιάστατα και εξαντλούνται όλα επειδή περνούν τις αισθήσεις , όσα οι αισθήσεις συζητούν περί των συλλήψεων του Νοός εξαντλούν όλο το βάθος των συνειλημμένων οντολογικών δυνάμεων και δεν χρειάζεται ο άνθρωπος να ερευνήσει περαιτέρω το σύμπαν και τις δυνάμεις του που ήδη διά του νοός και των αισθήσεων καθιερώθηκαν στη γή;

Ακόμα και εάν δεχθούμε ένα τέτοιο μέγεθος όπως ο Νούς, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι ο Νούς συλλαμβάνει και μεταφέρει σε όλο το εύρος των συλλαμβανομένων δυνάμεων στις ανθρώπινες αισθήσεις ώστε να συζητήσουμε για το ότι οι δυνάμεις και τα όσα αυτές προκαλούν στη ζωή μας είναι συγκεκριμένες και όλα είναι μονοδιάστατα και συγκεκριμένα πλήρως και δεν γίνεται αλλοιώς να είναι.

Ακόμα και αν περιορίσουμε το εύρος του ανθρώπου ως συνόλου συμπαντικών δυνάμεων σε μία από αυτές (Νούς) ακόμα και εάν δεχθούμε ότι ο Νούς μεταφέρει όλες εκείνες τις δυνάμεις στις αισθήσεις οι οποίες καθορίζουν την μετέπειτα αυτών γήϊνη ζωή, δεν μπορούμε σε καμμία περίπτωση να δεχθούμε ότι όλα όσα μεταφέρονται στις αισθήσεις μας είναι μονοδιάστατα: όλα έχουν άπειρα επίπεδα οντολογικής υπάρξεως και στις αισθήσεις μας μεταφέρονται κάποια μόλις από αυτά: διότι ο Νούς διακρίνει τα επίπεδα των δυνάμεων που συλλαμβάνει και μεταφέρει στις αισθήσεις μόνον μέρος των δυνάμεων αυτών: άρα ήδη στο Νού υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα από όσα έχουν μεταφερθεί στις αισθήσεις, άρα όλα είναι στο νού μας και ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε άλλα πράγματα για όλα όσα μας συμβαίνουν: εξάλλου βλέπουμε και ακούμε με βάση όλα όσα μεταφέρονται στο νού μας, ο νούς δεν μπορεί να μεταφέρει το άπειρο σύμπαν που συλλαμβάνει στις αισθήσεις, αυτές χαρούμενες για την ευγενική μεταχείριση του νοός ζούν με το ελάχιστο των όσων έχουμε στο νού, άρα όλα είναι στο νού μας και εάν εξέλθουν από αυτόν άλλες δυνάμεις στις αισθήσεις μας θα μπορέσουμε για τα ίδια πράγματα να πράξουμε τελείως διαφορετικά.

Η όρασή μας και η ακοή μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σωματοποίησις σε εικόνες και ήχους διά μέσου της μηχανής των οφθαλμών και των αυτιών μας όλων όσως εισέρχονται ως αήρ στο Νού: όπως διά της φύσεως ο αήρ γίγνεται ύδωρ, αλλά όλα είναι στο σύμπαν και το σύμπαν βρέχει και βρέχεται. Άρα ο άνθρωπος αποτελεί μέρος του όλου όπως και ο Νούς: ο Νούς είναι μέσα στο άπειρο Όν άρα όλα όσα συλλαμβάνει έχουν την ταυτότητα του απροσδιορίστου και του απείρου, άρα ο Νούς μεταφέρει στις αισθήσεις το άπειρο, άρα οι αισθήσεις έχουν να διαχειρισθούν το άπειρο του Όντος: έχουν να διαχειρισθούν όλα όσα είναι στο Νού ο οποίος αποτελεί συνέχεια του ανθρώπου μέσα στο Όν: άρα η τράπεζα του Νοός καθορίζει πόσο πλούσιες είναι οι αισθήσεις και οι αισθήσεις καταναλώνουν όσα χρήματα υπάρχουν στην τράπεζα του Νοός.

Άρα ο Νούς βλέπει και ακούει και επειδή ως συνέχεια του απείρου Όντος είναι άπειρος ο ίδιος όλα είναι με αυτόν τον τρόπο και όλα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά και όλα θα μπορούσαν να είναι και να γίγνονται με τρόπο που έχουμε στο νού αλλά ούτε που τον ανεβάζουμε στο συνειδητό μέρος: η φιλοσοφία από τον Πλάτωνα και μετά απετέλεσε ταφόπλακα της νοητικής απειρίας διότι έπρεπε οπωσδήποτε κατά συγκεκριμένο τρόπο να συνδεθεί ως κάτι το συγκεκριμένο ο νούς με τις αισθήσεις προκειμένου δήθεν να αποδειχθεί ότι όσα ο νούς μεταφέρει στις αισθήσεις , αυτές μέσω της ηθικής τα αξιοποιούν, μέσω της επιστήμης τα καθιστούν μοναδικά κατά τρόπο που ξεφεύγουν και από το νού και αποκτούν ιδιαιτέρα ύπαρξη, μέσω της θρησκείας ο νούς απλά μεταφέρει συγκεκριμένα και μονοδιάστατες εντολές του θεού οι οποίες κατά τρόπο ηθικώς ανεξάρτητο καθιστούν τις αισθήσεις μητέρες των πράξεων μας διότι όσα αισθανόμαστε δεν έχουν σχέση με το νού αλλά επειδή οι αισθήσεις στις θρησκείες είναι κριτήριο ηθικής σωτηρίας έχει σημασία οι αισθήσεις να πράττουν κατά τρόπο μοναδικό υπαγορευμένο από το θεό και την επιστήμη: οι αρρώστιες υπάρχουν διότι ο νεκρωμένος ανθρώπινος νούς έχει πιστεύσει όσα του λένε ο θεός και οι επιστήμονες, και εάν κάποιος ισχυρισθεί ότι μέσα στον οντολογικά ενεργό ανθρώπινο νού υπάρχουν άπειρες δυνάμεις μέρος των οποίων είναι οι ασθένειες αλλά και οι θεραπείες τους, αυτός σήμερα θα έχει άλλα προβλήματα.

Νούς ορά και νούς ακούει όταν ο άνθρωπος ίσταται εν τω όντι και άπειρος ών μεταφέρει τα πάντα στις αισθήσεις οι οποίες ως  συνδεδεμένες με τον Οντολογικό Νού ζούν από αυτόν και την απειρία του, και κάθε φορά οι αισθήσεις επιλέγουν μία από τις πολλές επιλογές οι οποίες θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές:  η γέννηση του νοός και των αισθήσεων ως μοναδικων και συγκεκριμένων μεγεθών (μετά ειδικά την απομάκρυνση από τον Αριστοτέλη του χαώδους στα επίπεδα του αλόγου) αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες φιλοσοφικές απάτες.