Έκθεση έκφραση γ΄λυκείου. Θέμα εκθέσεως: Να αναπτύξετε τεκμηριωμένα τις απόψεις σας για τα τρία σημαντικότερα, κατά τη γνώμη σας, αρνητικά φαινόμενα τα οποία συνοδεύουν τη λειτουργία των Μέσων Μαζικής ενημέρωσης και να προτείνετε τρόπους αντιμετώπισής τους. Το κείμενό σας να έχει τη μορφή άρθρου το οποίο θα δημοσιευθεί στο περιοδικό του σχολείου σας (350-400 λέξεις).

 

Τίτλος: Οι ασθένειες των ΜΜΕ και οι προτεινόμενες θεραπείες τους.

Αναμφίβολα τα ΜΜΕ εξελίσσονται με βάση την ψηφιακή επανάσταση της εποχής μας. Κατά κάποιον τρόπο η ψηφιακή εποχή απορροφά τα ΜΜΕ, τα εξουσιάζει και τα κατευθύνει. Πλέον η είδηση που μεταχειρίζονται η τηλεόραση και το ραδιόφωνο έχει δυνατότητες άγνωστες σε παλαιές παραδοσιακές εποχές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα αλλοιωθεί ο χαρακτήρας των μέσων ενημερώσεως, αντιθέτως με βάση τις τεχνολογικές διευκολύνσεις θα πρέπει να βελτιωθεί, να εκσυγχρονισθεί, μένοντας όμως πάντα πιστός στην αλήθεια, στην ενημέρωση και στην  πληροφοριακή εξέλιξη των ανθρώπων με γνώμονα την πραγματική χειραφέτηση του Λαού η οποία στηρίζεται στην μεταφορά εκ μέρους των ΜΜΕ του τι συμβαίνει πραγματικά στον κόσμο.

Η παραπληροφόρηση, ο λαϊκισμός, οι κατευθυνόμενες ειδήσεις, ίσως αποτελούν όλα αυτά τα ειδησιακά φαινόμενα, τη χειρότερη ασθένεια των ΜΜΕ. Σε εποχές όπου οι άνθρωποι δεν έχουν ιδιαίτερη ατομική πρόσβαση σε όσα γύρω τους συμβαίνουν, τα μέσα ενημέρωσης και λόγω της ψηφιακής εποχής, έχουν τη δυνατότητα να κατευθύνουν την είδηση, να την πλάθουν όπως αυτά επιθυμούν και να την προσφέρουν αντιστρέφοντάς την από ψεύτικη σε αληθινή. Οι συνέπειες είναι πράγματι καταστροφικές διότι οι άνθρωποι εθίζονται στο ψεύδος και δεν μπορούν να εκτιμήσουν του τι αλήθεια συμβαίνει γύρω τους ώστε δημιουργικά να το αντιμετωπίσουν.

Επίσης η υπαγωγή των ΜΜΕ σε εξουσιαστικές δομές είναι ασθένεια η οποία φαντάζει ανίατη σε μία εποχή όπου ισχυρά οικονομικά συμφέροντα κατευθύνουν τον κόσμο και τους ανθρώπους. Επειδή τα μέσα ενημερώσεως χρειάζονται χρήματα για να αντεπεξέλθουν στις δαπανηρές υποχρεώσεις τους, αλλά και επειδή η είδηση πλέον από μόνη της είναι όπλο καταξίωσης αυτού που την προσφέρει, συχνά τα ΜΜΕ υποτάσσονται σε μέσα που τους υπόσχονται άμεσο πλουτισμό με αποτέλεσμα να ψεύδονται, να παραπληροφορούν και να ικανοποιούν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα σε βάρος άλλων.

Γιατί ο Ποσειδώνας κατεδίωξε τον Οδυσσέα;

 

Μετά τον Τρωϊκό πόλεμο, μετά τον Πόλεμο περί του Ανθρωπίνου  Είναι και τα επιλεγέντα χαρακτηριστικά του Ανθρωπίνου προσώπου, ο Οδυσσέας έχοντας επιλέξει ώς κύριο χαρακτηριστικό της Υπάρξεώς του, το Νού, οδεύει πρός την Ιθάκη: ο συμβολισμός της Ιθάκης είναι ισχυρός: δεν συμβολίζει απλά το Σκοπό, αυτό είναι ελλιπές: συμβολίζει ότι για πρώτη φορά ο Άνθρωπος θέτει στο σύμπαν των υπερκοσμικών δυνάμεων (Θεοί) το δικό του σκοπό, ο οποίος διαφοροποιείται από τον Όλυμπο): ώστε λοιπόν ο συμβολισμός της Οδυσσείας είναι ισχυρότατος: ο κάθε άνθρωπος είναι ατομική οντολογική πορεία, διά της ζωής και του θανάτου έχουμε όλοι ατομικές πορείες και προορισμούς και δεν υπάγουμε σε ιδίους προορισμούς μέσα στο σύμπαν, αλλά στο δικό μας επιλεγέν σκοπό, κάτι το οποίο ξεχάσθηκε όταν οι θρησκείες ωμίλησαν ότι όλοι ερχόμαστε από τον ένα θεό και σε αυτόν υπάγουμε): ο Οδυσσέας λοιπόν επιλέγει ώς Ωραίο χαρακτηριστικό την ατομική οντολογική ανεξαρτησία (η Ωραία Ελένη Ψυχή για την οποία επολέμησε αυτό του προσέδωσε).

Περί της Ακινησίας του Παρμενίδου.

 

Ο ωκύπους (γρήγορος στα πόδια) Αχιλλέας πάντα θα τρέχει και κάποιον θα κυνηγά, πάντα κάτι θα προσπαθεί να αιχμαλωτίσει, ποτέ δεν θα σταματα, κυνηγώντας ο Αχιλλέας μία χελώνα ποτέ δεν θα την προσπεράσει διότι πάντα θα τρέχει και πάντα θα ευρίσκεται σε κάποιο σημείο: πρίν τη χελώνα: επίσης το βέλος ποτέ δεν πρόκειται να φθάσει στο στόχο του διότι πάντα θα διατρέχει μία απόσταση και ποτέ δεν θα σταματήσει να ίπταται προς ένα στόχο: Μέσα από τα παράδοξά του αυτά ο Ζήνων προσπάθησε να αποδείξει τις θέσεις της Παρμενιδείου Ελεατικής σχολής: δεν υπάρχει κίνηση, παρά μόνον ακινησία, υπάρχει το Είναι ως ενιαίο σύνολο όντων τα οποία μέσα από την αυτοπλήρωσή τους Είναι και δεν χρειάζεται με καμμία κίνηση αυτό να το αποδείξουν: όπως πρεσβεύει ο Παρμενίδης δεν υφίσταται το μη-Είναι διότι είναι αδύνατο το Είναι να λησμονήσει τον Εαυτό του.

Συζητούμε για τα πνευματικά όρια του Οντολογικού Ελληνισμού, πρίν αυτός καταστρατηγηθεί από τις πλατωνικές διασπάσεις σε νοητικό κόσμο ιδεών και φαινόμενο κόσμο αισθητών, συζητούμε για τη στιγμή κατά την οποία οι Άνθρωποι ενεθυμούντο το βάθος του Όντως Όντος και προσπαθούσαν να το μεταβιβάσουν ως πνευματική κληρονομιά.  Λόγω του γεγονότος ότι συνολικά ελάχιστα πράγματα έχουν σωθεί από τον Παρμενίδη, επίσης με βάση όσα διαβάζουμε στον Πλατωνικό διάλογο «Παρμενίδης» ο Παρμενίδης θεωρείται ως μονιστής, έχοντας μάλιστα υποπέσει στην αντίφαση (αυτό σημειώνεται και στον Πλατωνικό Παρμενίδη) ότι από τη στιγμή κατά την οποία ο Ελεάτης σοφός πρεσβεύει ότι μόνον το  Έν ως Είναι και Όν υπάρχει, ως νόησις του Όλου, πώς είναι δυνατόν να δικαιολογηθεί το σύνολο των διαφορετικών αισθητών όντων: ο Ελεάτης παραδίδεται ότι θεωρεί τον κόσμο των αισθητών ως παραπλάνηση του Ενός όντος, εξάλλου ο Πλατωνικός Σωκρατικός Παρμενίδης προσπαθεί να ξεπεράσει τη δήθεν (για εμάς) αυτή αντίφαση με το να εφεύρει τον κόσμο των Ιδεών προσπαθώντας διά της μεθέξεως των ιδεών να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στον τέλειο κόσμο του Ενός Είναι Όντος και στον κόσμο των αισθητών: οι Ιδέες μεταφέρουν τα νοητά Είδη και στον κόσμο και στον άνθρωπο γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στο Παρμενίδειον Έν Όν και στον κόσμο των πολλών αισθητών διαφορετικοτήτων.

Δυστυχώς όμως η Σωκρατική εξωτερική και πεζή αντιμετώπισις του Παρμενίδου στον ομώνυμο διάλογο, όπως και η σύνολη αντιμετώπισις του Ελεάτου φιλοσόφου, απέκρυψε και βοήθησε στο να λησμονηθεί αυτό το οντολογικό στάδιο του Οντολογικού Ενιαίου Ελληνισμού, με αποτέλεσμα τα πλατωνικά δυαλιστικά χάσματα να επικρατήσουν κρύβοντας το προαιώνιο μεγαλείο του Ενωμένου Ελληνικού  Όντος.

Θέμα έκθεσης γ΄λυκείου: Πιστεύετε ότι είναι δικαιολογημένος ο φόβος πολλών ανθρώπων για τα επιτεύγματα της επιστήμης; Να δώσετε και να τεκμηριώσετε την απάντησή σας σε ένα αποδεικτικό δοκίμιο έκτασης 350-400 λέξεων.

 

Τα επιτεύγματα της επιστήμης ως κάτι το οποίο  φέρει νέες εξελίξεις και καταστάσεις στην ανθρώπινη ζωή, δικαιολογημένα προκαλούν σε κάποιους ανθρώπους φόβο και αμηχανία. Όπως κάθε τι το οποίο είναι καινούργιο και ανατρέπει κάποιες παλαιές συνήθειες, ήθη και έθιμα. Όμως ο άνθρωπος ως νοήμον όν διαθέτει την ικανότητα γνώσης και της συνειδητοποίησης ότι τα επιτεύγματα της επιστήμης μπορούν να αποβούν προς το καλό των ανθρώπων και της κοινωνίας μελλοντικά, βοηθώντας και εξελίσσοντας το άτομο και τον τρόπο ζωής του στη γή. Αρκεί βέβαια και ο κάθε ένας προσωπικά  να ενημερωθεί αλλά και οι εμπλεκόμενοι φορείς να φέρουν την επιστήμη και την τεχνολογία με τρόπο πειστικό στην ανθρώπινη ζωή και καθημερινότητα.

Οι άνθρωποι φοβούνται για την ψηφιακή καθημερινότητα που διαγράφεται στη ζωή τους. Αγχώνονται με το ότι μόνοι τους πλέον πρέπει να κάνουν αιτήσεις, να πληρώνουν και να πληρώνονται. Αυτό είναι φυσιολογικό διότι όλοι μεγαλώνουν έχοντας το κράτος να τους αντικαθιστά σε πολλούς τομείς της ζωής τους. Σε κάθε όμως περίπτωση η κατάλληλη εκπαίδευση και ηλεκτρονική παιδεία, μπορεί κάλλιστα να καταστήσει το σύνολο των πολιτών γνώστες της ψηφιακής πραγματικότητας κάτι που μάλιστα θα τους βοηθήσει αποτελεσματικά στην καθημερινότητά τους, μιάς και θα μειώσει την αναμονή σε υπηρεσίες και τις περιττές μετακινήσεις (ειδικά των ηλικιωμένων ανθρώπων).

Η νέα εποχή στην επιστήμη και την τεχνολογία προκαλεί άγχος στον άνθρωπο του μόχθου και της εργασίας, στον άνθρωπο ο οποίος βλέπει όλα να αυτοματοποιούνται και πολλοί άνθρωποι να θεωρούνται ως περιττοί στις εργασίες τους. Σε αυτό το σημείο οι κρατικοί φορείς και οι εργατικές οργανώσεις θα πρέπει μέσω σεμιναρίων και άλλων εκπαιδεύσεων να πείσουν τους ανθρώπους ότι η τεχνολογία και τα επιστημονικά επιτεύγματα δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, εξειδικεύουν τους ανθρώπους οι οποίοι έχοντας πλέον νέα επιστημονικά προσόντα μπορούν να απορροφηθούν σε πολλές και καινούργιες θέσεις εργασίας. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πείσεις έναν γιατρό ότι μέσω της επιστήμης της τηλεϊατρικής θα δημιουργηθούν καινούργιες θέσεις εργασίας για γνώστες του αντικειμένου.

Τα διάφορα εφευρήματα της επιστήμης και της τεχνολογίας τρομοκρατούν πολλούς συνανθρώπους μας διότι φοβούνται ότι θα πληγεί άμεσα η φυσική ισορροπία και οι καλές φυσικές κλιματικές συνθήκες. Αυτό είναι λογικό επειδή οι εικόνες από φυσικές καταστροφές μεταφέρονται τόσο εύκολα πλέον ειδικά μέσω των Μ.Μ.Ε. Όμως η επιστήμη και η τεχνολογία μπορεί όχι απλά να προστατεύσει το περιβάλλον αλλά και να χρησιμοποιήσει με επιστημονικό τρόπο πάμπολλες δυνάμεις του για το καλό της ανθρωπότητας. Ας αναφερθούμε σε νέους τρόπους καλλιέργειας με βάση επιστημονικές μετρήσεις και ειδικά τεχνολογικά όργανα τα οποία έχουν την ικανότητα να αυξήσουν και να τελειοποιήσουν τις γεωργικές και άλλες παραγωγές.

Περί της Επιχαρμείου φράσεως: Νούς ορά και Νούς ακούει.

 

Το σύνολο των αισθήσεων εξισούται με το Νού; Εάν ναι τότε οι αισθήσεις μπορούν να αντικαταστήσουν το Νού όπως και ο Νούς τις αισθήσεις. Δηλαδή μπορεί ο Άνθρωπος να ζήσει χωρίς Νού μόνον διά των αισθήσεων ή χωρίς αισθήσεις μόνον διά του Νοός; Η απάντησις είναι αρνητική, όμως με μία πιο προσεκτική ματιά θα διαπιστώσουμε ότι υπήρξε εποχή όπου οι άνθρωποι ζούσαν μόνον με τον Νούν  χωρίς τις  επιρροές των αισθήσεων (οι μύστες και οι εκστασιαζόμενοι φωτισμένοι άνθρωποι, οι μέτοχοι των Ελευσινείων μυστηρίων) σήμερα αντιθέτως σταδιακά οι άνθρωποι ζούν σε καθεστώς εικονικών αισθήσεων χωρίς την αναγκαιότητα του Νοός o oποίος σταδιακά υποχωρεί χάριν των ψηφιακών αισθήσεων.

Νούς ορά και Νούς ακούει: ο Νούς δεν ορίζεται, δεν υπάρχουν ούτε δύο φιλόσοφοι οι οποίοι θα συμφωνήσουν περί την ποιότητα του Νοός. Υπήρχαν εποχές κατά τις οποίες οι άνθρωποι αγνοούσαν την ύπαρξιν του Νοός, οι Θεοί άραγε έχουν Νού, υπό την έννοια ότι οι σκέψεις τους και οι δυνάμεις τους είναι συσσωρευμένες σε ένα και μόνο μέρος της υπάρξεώς τους; Εάν θεωρήσουμε την ιστορία του Πρωταγόρου ο άνθρωπος δεν είχε και δεν διέθετε Νούν διότι ο Προμηθέας τον επροίκισε με τον Νούν, ώστε ο Άνθρωπος υπήρξε πρό του Νοός και θα υπάρξει και μετά από αυτόν: εξάλλου ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από την απελευθέρωση – και όχι τη διαχώριση- του Νοός η οποία απελευθέρωσις αναλύει συμπαντικά και το ανθρώπινο σώμα.

Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: ο Νούς του Ανθρώπου συλλαμβάνει συγκεκριμένες συμπαντικές δυνάμεις, τις ανεξαρτητοποιεί και τις μεταφέρει διά των αισθήσεων στην ενεργό πραγματική ζωή, η οποία είναι μία και συγκεκριμένη , και εξαρτάται και από τον Νούν και από τις αισθήσεις: όλα όσα περνούν από αυτά τα μεγέθη είναι τα μόνα που υπάρχουν και ο τρόπος τους είναι ο μόνος τρόπος εκτύλιξης των πραγμάτων και των γεγονότων;είναι τέλος πάντων η μόνη αλήθεια όσα συλλαμβάνει ο Νούς και περνά στην πραγματική ζωή διά των αισθήσεων;

Όλα όσα συλλαμβάνει ο Νούς είναι τα μοναδικά που υπάρχουν στο όλο σύμπαν; Μα εάν όσα συλλαμβάνει ο Νούς ήταν τα μοναδικά που υπήρχαν στο σύμπαν τότε θα ήμασταν παντοδύναμοι διότι θα τα γνωρίζαμε απόλύτα και θα ήταν οι γέφυρές μας προς την λοιπή συμπαντική πορεία: εξάλλου όλα όσα συλλαμβάνει ο Νούς είναι μονοδιάστατα και εξαντλούνται όλα επειδή περνούν τις αισθήσεις , όσα οι αισθήσεις συζητούν περί των συλλήψεων του Νοός εξαντλούν όλο το βάθος των συνειλημμένων οντολογικών δυνάμεων και δεν χρειάζεται ο άνθρωπος να ερευνήσει περαιτέρω το σύμπαν και τις δυνάμεις του που ήδη διά του νοός και των αισθήσεων καθιερώθηκαν στη γή;

Ασκήσεις στα τριτόκλιτα επίθετα, β΄γυμνασίου.

1. Να συμπληρωθούν οι φράσεις με τα επίθετα που δίνονται:

- Ἡ ἀρχὴ τὸ __________ τοῦ παντὸς ἐστι (ὁ ἥμισυς, ἡ ἡμίσεια, τὸ ἥμισυ).

- Πᾳρέχω τράπεζαν __________ ἐδεσμάτων __________ (ὁ, ἡ πλήρης, τὸ πλῆρες - ὁ, ἡ πολυτελής, τὸ πολυτελές).

- Ὁ Ἥλιος ἐπὶ __________ ἅρματος τὸν οὐρανὸν διελαύνει (ὁ ταχύς, ἡ ταχεῖα, τὸ ταχύ).

- Πολλάκις τὸ ὠφέλιμον ἐναντίον ἐστὶ τῷ __________ (ὁ ἡδὺς, ἡ ἡδεῖα, τὸ ἡδύ).

- Οἱ Ἀθηναῖοι μετεῖχον τῶν __________ ἑορτῶν (ὁ, ἡ συνήθης, τὸ σύνηθες).

- Οἱ στρατηγοὶ ἔσονται __________ τῷ δήμῳ (ὁ, ἡ ἐπιεικής, τὸ ἐπιεικές).

- Βάδιζε τὴν __________ ὁδόν (ὁ εὐθύς, ἡ εὐθεῖα, τὸ εὐθύ).

- Ὁ ἄρχων ἐβοήθησε τοῖς __________ πολίταις (ὁ, ἡ ἐνδεής, τὸ ἐνδεές).

- Ὁ παῖς ἦν __________ πατρός (ὁ, ἡ ἐπιφανής, τὸ ἐπιφανές).

- Ἡ χώρα οὐκ ἔχει __________ καὶ __________ ποταμούς (ὁ εὐρύς, ἡ εὐρεῖα, τὸ εὐρύ - ὁ βαθύς, ἡ βαθεῖα, τὸ βαθύ).

- Ὁ φιλόσοφος ὠνόμασεν αὐτοὺς __________ (ὁ, ἡ εὐδαίμων, τὸ εὔδαιμον).

- Οἱ ἀγροὶ γέμουσιν __________ ἀνθέων (ὁ, ἡ εὐώδης, τὸ εὐῶδες).

- Νοῦς __________ ἐν σώματι __________ (ὁ, ἡ ὑγιής, τὸ ὑγιές).

- Οἱ στρατιῶται __________ χιτῶνας ἐνεδύοντο (ὁ μέλας, ἡ μέλαινα, τὸ μέλαν).

- Γλῶσσα λανθάνουσα τὰ __________ λέγει (ὁ, ἡ ἀληθής, τὸ ἀληθές).

- __________ θυσίᾳ πράξομεν ταῦτα (ὁ πᾶς, ἡ πᾶσα, τὸ πᾶν).

- Οἱ Σπαρτιάται ἐτρέφοντο __________ ζωμῷ (ὁ μέλας, ἡ μέλαινα, τὸ μέλαν).

Η γένεσις του Αυτεγνωσμένου Υποκειμένου στην Οδύσσεια.

 

Ο Αλκίνοος έπειτα από τα δάκρυα του Οδυσσέως στο άκουσμα του αοιδού Δημοδόκου ο οποίος τραγουδούσε τα κλέη του Ιθακησίου Βασιλέως στην Τροία,  ειδικά έπειτα από παράκληση του Βασιλέως της Ιθάκης τραγούδησε την ιστορία του Δουρείου Ίππου, κατάλαβε ο Βασιλεύς των Φαιάκων ότι ο φιλοξενούμενος αυτός δεν ήτο τυχαίος. Κατάλαβε ότι ήταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος.

Ας προσέξουμε όμως κάτι πολύ σημαντικό: μέχρι αυτή τη στιγμή οι Βασιλείς ήταν σημαντικοί επειδή ακριβώς ήταν Βασιλείς, ακόμα και τα κατορθώματά τους ήσαν απλές πολεμικές περιπέτειες επί γής, συνηθισμένες και υποβοηθούμενες από τους υποτακτικούς τους. Ο Οδυσσέας είναι ο πρώτος Άνθρωπος και ο πρώτος Βασιλεύς ο οποίος είναι σημαντικός διότι κατάφερε και με τους συντρόφους του και μόνος του, όλες εκείνες τις πράξεις οι οποίες γεμίζουν τον άνθρωπο με πραγματική γνώση του  Όλου σύμπαντος και πλάθουν το υπερκοσμικό Εγώ του. Ο Οδυσσέας είναι σημαντικός όχι επειδή είναι Βασιλεύς αλλά διότι διέπλασε την Ύπαρξίν του συμφώνως με το Σύμπαν οι δυνάμεις του οποίου κινούν τους ανθρώπους.

Συζητούμε λοιπόν για τη γένεση του Ανθρωπίνου Υποκειμένου το οποίον υπάρχει ως ουσιωμένη εκ των πράξεών του Ύπαρξις , ως Εγώ διαμορφούμενον εν μέσω της κίνησης των συμπαντικών δυνάμεων που καλούνται να διαπλάσουν το ανθρώπινο υποκείμενο: ο Άνθρωπος Οδυσσέας είναι το πρώτο Εγώ στην παγκόσμια ανθρωπίνως γνωστή Ιστορία ο οποίος Είναι Εγώ επειδή Έγινε Εγώ διά της συμπαντικής δυναμικής κινήσεώς του μέσα στο σύμπαν των περιπετειών αυτογνωσίας και διάπλασης του χαρακτήρος του.

Πλέον κανείς Άνθρωπος δεν θα είπει ότι  Είναι κάτι το οποίο απλά έχει κληρονομήσει: ακόμα και η φράσις : είμαι ο τάδε, πλέον δεν επαρκεί: πλέον ο Άνθρωπος νοηματοδοτείται ως Άνθρωπος ο οποίος έχει πράξει όλα όσα εκ του σύμπαντος έχει κληρονομήσει ώστε να τα εξαντλήσει στην γήϊνη κίνησίν του προκειμένου να καταστή Ύπαρξις ουσιωμένη και καταξιωμένη, πολύτροπος και πολύγνωστος.

Ας ιδούμε τα στάδια συν-ομιλίας του Ιθακησίου Βασιλέως προς τον Αλκίνοον, Βασιλέαν των Φαιάκων: 1. Είμαι ο Οδυσσέας, ο υιός του Λαέρτη, 2. Είμαι γνωστός λόγω της πανουργίας μου (ο Άνθρωπος πλέον κατανοεί  ότι το πρώτο μέγεθος στήριξής του είναι ο Νούς και όχι η Δύναμις του Βασιλέως ως τέτοια, εξάλλου ελάχιστες φορές ο Οδυσσέας επέρασε τας δοκιμασίας του επειδή ήταν Βασιλεύς, επειδή σκεφτόταν ενόστισε προς την Ιθάκη,3.Τώρα πρέπει να ιστορήσω όσα με τη βοήθεια και την άδεια του Δία έχω καταφέρει.

Διαγώνισμα τετραμήνου στο μάθημα της Ιστορίας γ΄γυμνασίου. Θέματα.

Ομάδα Α. Ερωτήσεις.

(Να απαντήσετε σε 3 από τα παρακάτω 5 θέματα).

1. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του διαφωτισμού;

Μον.4

2. Ποιες είναι οι παιδαγωγικές θέσεις του Ρουσσώ;

Μον.4

3. Τι γνωρίζεις για το πολιτειακό σύστημα της Αμερικής;

Μον.4

4.  Τι γνωρίζετε για τη γαλλική κοινωνία του 18^ου αι;

Μον.4

5. Ποιες ήταν οι εξελίξεις μετά το Σύνταγμα στη Γαλλία στις 24 Ιουνίου 1793;

Μον.4

 

Ομάδα Β. Παραθέματα.

(Να απαντήσετε σε 2 από τα 4 παραθέματα).

1. Ποια χαρακτηριστικά του γαλλικού διαφωτισμού διαβλέπετε στο παρακάτω απόσπασμα;

Ιστορία γ΄γυμνασίου. Ενότητα 9- κεφ.2. Φύλλο εργασίας.

 

Πρώτες προσπάθειες των επαναστατημένων  Ελλήνων για συγκρότηση κράτους.

Α. τι χρειαζόταν η Ελληνική Επανάσταση προκειμένου να εδραιωθεί;

1.πολεμική προσπάθεια

2.ανεφοδιασμό των Ελληνικών στρατευμάτων

3.πολιτική οργάνωση των περιοχών οι οποίες απελευθερώνονταν.

4. διαχείριση των Εθνικών γαιών ή εθνικών κτημάτων (Εθνικά κτήματα ορίζονταν αυτά τα κτήματα τα οποία ανήκαν σε οθωμανούς και έπειτα από την Επανάσταση πέρασαν στα χέρια των Ελλήνων).

Τοπικοί οργανισμοί (πολιτικοί σχηματισμοί τοπικού χαρακτήρα, ένα είδος τοπικών κυβερνήσεων).

Ποιοι ήταν οι τοπικοί οργανισμοί;

Α. Η Πελοποννησιακή γερουσία: συμμετείχαν Πελοποννήσιοι προεστοί

Β. Η Γερουσία της δυτικής χέρσου Ελλάδος (επικεφαλής ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος)

Γ. Ο Άρειος Πάγος (διοικούσε την Ανατολική Στερεά Ελλάδα) και είχε επικεφαλής το Θεόδωρο Νέγρη.

Η πορεία προς τον εμφύλιο πόλεμο.

Οι πολιτικοί οργανισμοί βοήθησαν στην καλύτερη οργάνωση του Αγώνα: όμως οι στρατιωτικοί συσπειρώθηκαν γύρω από το Δημήτριο Υψηλάντη, όπως και οι Φιλικοί, κατηγορώντας τους Φαναριώτες, τους Προεστούς και τους Ιεράρχες ότι προσπαθούσαν να μονοπωλήσουν την εξουσία του νέου Ελληνικού κράτους.

Απόδειξη: το καλοκαίρι του 1821 όταν οι προεστοί αρνήθηκαν να συνεργασθούν με το Δ. Υψηλάντη απειλήθηκε σφαγή τους από οργανωμένους οπλαρχηγούς και αγωνιστές.

Η Α΄Εθνοσυνέλευση.

Νεοελληνική γλώσσα β΄γυμνασίου. Τα σχόλια ή οι λεπτομέρειες.

 

Αν η θεματική πρόταση είναι ο πρόλογος της παραγράφου οι λεπτομέρειες αποτελούν το κύριο μέρος της. Οι προτάσεις που συναποτελούν τις λεπτομέρειες μπορούν να χωριστούν σε:

Α. Βασικές ή κύριες

Β. Βοηθητικές ή δευτερεύουσες.

Α. Οι βασικές και βοηθητικές λεπτομέρειες.

Η λειτουργία των βασικών λεπτομερειών της παραγράφου είναι να αναπτύξουν και να προωθήσουν την ιδέα που εκφράζει η θεματική πρόταση και για αυτό η ενότητά τους με αυτή είναι άμεση. Οι βοηθητικές λεπτομέρειες έχουν στόχο να επεξηγήσουν τη βασική λεπτομέρεια από την οποία εξαρτάται και για αυτό η σχέση τους με τη θεματική πρόταση είναι έμμεση.

Εφαρμογή.

Δομικά χαρακτηριστικά	Κείμενο
Θεματική πρόταση:	Η εργασία της συζύγου-μητέρας μεταβάλλει τον τρόπο λειτουργίας της σύγχρονης οικογένειας.
1η βασική λεπτομέρεια:	Παλαιότερα η οικογένεια κυρίως μέσω της γυναίκας ικανοποιούσε όλες τις βασικές ανάγκες της ζωής ενός ανθρώπου: το φαγητό, την καθαριότητα, την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία, την περίθαλψη κ.λ.π.
Βοηθητική λεπτομέρεια:	Αν δηλαδή κάποιος δεν έκανε οικογένεια ήταν αδύνατο να εξασφαλίσει όλα αυτά τα αγαθά για αυτό και θεωρούνταν απόκληρος της κοινωνίας.
2η βασική λεπτομέρεια:	Σήμερα όμως καθώς η γυναίκα εργάζεται πλέον βιοποριστικά έξω από το σπίτι δεν έχει το χρόνο να εκπληρώσει όλους αυτούς τους ρόλους.
Βοηθητική λεπτομέρεια:	Έτσι αυτοί μεταφέρθηκαν σε εξειδικευμένους θεσμούς όπως είναι τα εστιατόρια, τα καθαριστήρια τα σχολεία τα κέντρα διασκέδασης κ.λ.π.
Περίοδος κατακλείδα:	Η οικογένεια λοιπόν χάνοντας από την εργασία της γυναίκας όλες αυτές τις λειτουργίες θα πρέπει να τις αναπληρώσει μέσα από τη συνεργασία όλων των οικογενειακών μελών.

 

 

Έκφραση- έκθεση Γ΄λυκείου: Ως μαθητής/μαθήτρια να αναπτύξεις τις απόψεις σου σχετικά με το ρόλο που καλείται να παίξει ο δάσκαλος στην εποχή μας. Το κείμενό σας (300-350 λέξεις) να έχει τη μορφή και το ύφος της ομιλίας σε μία εκδήλωση στο σχολείο σας.

 

Αγαπητοί καθηγητές

Αγαπητοί γονείς

Αγαπητοί συμμαθητές/συμμαθήτριες.

Με αφορμή όλα όσα διαβάζουμε για τους δασκάλους, για τους δικούς μας δασκάλους, θα ήθελα να αναφερθώ στο σημαντικό – κατά την άποψή μου- ρόλο του δασκάλου στη σημερινή ειδικά εποχή της ψηφιακής παγκοσμιοποίησης. Ίσως ποτέ στο παρελθόν ο δάσκαλος δεν ήταν τόσο σημαντικός όχι τόσο για το παιδαγωγικό όσο για το καθοδηγητικό του έργο. Σε κάθε περίπτωση είμαι σίγουρος ότι ο άξιος εκπαιδευτικός είναι ένας πράγματι άξιος καθοδηγητής των μαθητών και των μαθητριών του στο δύσκολο σχολείο της ζωής.

Κατ΄αρχάς σε μία εποχή όπου παρουσιάζεται υψηλό  έλλειμμα παιδείας ο δάσκαλος θα πρέπει να διδάσκει με το παράδειγμά του, τους τρόπους του, την ηθική του συμπεριφορά. Τα κυριότερα επιχειρήματά του θα πρέπει να είναι βγαλμένα μέσα από την ίδια του τη ζωή προκειμένου οι μαθητές να παραδειγματίζονται και να φέρονται με ευγένεια, με αλληλεγγύη, με σεβασμό. Με αυτόν τον τρόπο ο δάσκαλος ασφαλίζει τα παιδιά διότι ό,τι δίνεις σε αυτή τη ζωή αυτό και λαμβάνεις.

Η εξοικείωση με την ψηφιακή πραγματικότητα αναμφίβολα αποτελεί ένα από τα βασικά καθήκοντα του ικανού εκπαιδευτικού. Ο δάσκαλος σήμερα οφείλει κυριολεκτικά να μυήσει τους μαθητές του όχι απλά στις νέες τεχνολογίες αλλά στον εκπαιδευτικό τομέα και τρόπο των ψηφιακών τρόπων της εποχής μας. Οι μαθητές μέσω ενός τόσο ασφαλούς προσώπου θα πρέπει να μάθουν πού θα βρίσκουν τις απαραίτητες βιβλιογραφικές  βοήθειες, άρθρα για τις εκθέσεις τους, σε ποιο σημείο και πώς θα είναι ικανοί να μελετούν τον πληροφοριακό παράδεισο του διαδικτύου.

Κυρίως όμως ο δάσκαλος σήμερα, αναβιώνοντας το Σωκρατικό τρόπο, θα πρέπει να πλησιάσει διαλεκτικά το μαθητή όχι για να τον διδάξει αλλά για να αλιεύσει όσα ήδη έχει μέσα του. Ο εκπαιδευτικός στην εποχή της πληροφορίας όπου οι σπουδαστές ήδη ξέρουν τόσα πολλά πράγματα και λαμβάνουν τόσες πολλές πληροφορίες, επιβάλλεται να εκμαιεύει όσα μπορεί και πρέπει να εξωτερικεύσει ο μαθητής. Με αυτόν τον τρόπο και το μάθημα γίνεται δελεαστικό, ο μαθητής εξελίσσεται και ο σωκρατικός καθηγητής επιτυγχάνει την εκπαιδευτική αφύπνιση και ολοκλήρωση των σπουδαστών του.

Ο διαχρονικός ρόλος του χριστιανισμού.

 

Η Ρώμη επιτέλους κυβέρνησε τον κόσμο: εκεί γύρω στα 212 ο Καρακάλλας επιτέλους έδωσε το δικαίωμα του ρωμαίου πολίτη σε όλους τους υποτακτικούς της Ρώμης: κάποια χρόνια νωρίτερα ο Αύγουστος για πρώτη φορά στα χρονικά ως ένας άνθρωπος πρυτάνευσε σε όλη τη Ρώμη: ο κόσμος φάνηκε να γίγνεται ένας, για πρώτη φορά στα χρονικά ο Πλατωνικός Νούς ξεχύθηκε στη ρώμη, εισήλθε στον Αύγουστο, εισήλθε στη ρωμαϊκή πολιτειακότητα, οι άνθρωποι ενώθηκαν κάτω  από ιδέες και αξίες που πλάσθηκαν στο Ελληνικό φιλοσοφικό εργαστήρι της νοησιοκρατίας και πολιτειολογίας του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους: όμως κάτι δεν έφθανε: ποτέ κάτι δεν φθάνει: πάντα χρειάζεται το κάτι παραπάνω: τα δεδομένα ήταν αμείλικτα: ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης προσεκτικά επεξεργασμένοι από τους Ελληνιστικούς θύλακες είχαν ενώσει τους ανθρώπους: όλοι πλέον συναινούσαν ότι ένας νούς και μία πόλη ενώνει τους πάντες: η Ρώμη έδωσε την ισορροπία του δικαίου και επίσης έδωσε την κεφαλη του τριγώνου: ο Αύγουστος κυβερνούσε όλους τους ανθρώπους με Νού, Πολιτειακό δίκαιο και δίκαιο για πρώτη φορά στα χρονικά: όμως το κάτω μέρος του τριγώνου, ο πολύς κόσμος έμενε ακίνητος, δεν ήξερε πώς να κινηθει: έπρεπε και αυτός να κινηθεί, έμελλε να τους δοθεί εξάλλου η ρωμαϊκή πολιτειακή ταυτότητα. Τι θα την  έκαναν εάν δεν είχαν αποκτήσει αξιακή και πραγματική σημασία; Σε αυτήν την ιστορική στιγμή ο ρωμαϊκός ανθρωπιστικός καισαρισμός εφηύρε τη θεάνθρωπο Ιησού: τον έτεκε τον ενεφάνισε ως αντίπαλον δέος του Αυγούστου: ο Αύγουστος εκίνησε τους επιγείους άρχοντας ο Ιησούς τους επιγείους πτωχούς και κατατρεγμένους: επιτέλους ο ηνωμένος ρωμαϊκός κόσμος ενώθηκε σε όλα του τα σημεία. Ο κόσμος ενώθηκε αποκτώντας μία πολύ συγκεκριμένη αξία: η πτωχεία είναι αρετή διότι οδηγεί απ΄ευθείας στη βασιλεία του θεού: άρα διά του Αυγούστου οι βασιλείς  ηύρον το δρόμο προς τη βασιλεία τους και διά του Ιησού ο λαός ηύρε το δρόμο του προς τη βασιλεία του θεού: άρα: η βυζαντινή αυτοκρατορία ωλοκλήρωσε αυτό το σχέδιο: ο αυτοκράτορας ωδήγησε τον κόσμο στο να ενώσει τους πάντες και τα πάντα στο όνειρο της βασιλείας του θεού: για πρώτη φορά ενώπιον ενός τέτοιου ονείρου οι άνθρωποι ενώθηκαν, δύσκολο αλλά κατορθωτέο.

Το σχέδιο ωλοκληρώθηκε: ο θεός ενώνει τον κόσμο ο οποίος περιμένει τη βασιλεία του θεού: η εκκλησία ως εσωτερική πορεία φαίνεται ότι ελέγχει τα πάντα: μετέτρεψε την Ελληνική θέαση του θείου ως δύναμιν όντος και πορείας σε μεταφυσική θέαση η οποία απαιτεί νόηση και ηθική, όχι προσωπική πορεία: ο Έλληνας  εν σωματική ζωή οδεύει προς τον Όλυμπον διότι ο θεός είναι δύναμις, ο χριστιανός περιμένει να πεθάνει για να πάει στο θεό του διότι ο θεός είναι μεταφυσική στο μυαλό του. Παρά ταύτα η εσωτερικότητα της εκκλησίας φαίνεται ότι θα λυτρώσει τα πολύπαθα πλήθη.

Αρχαία Ελληνικά από μετάφραση γ΄γυμνασίου: Ευριπίδου Ελένη. Σκέψεις για την αναγνώριση Μενελάου και Ελένης.

 

Η αναγνώριση του Μενελάου και της  Ελένης περνά από διάφορα στάδια. Αυτός ο οποίος ουσιαστικά ανακουφίζεται είναι ο Μενέλαος ο οποίος πλέον κατανοεί  ότι ποτέ μα ποτέ η Ελένη δεν συνευρέθηκε με τον Πάρι. Παρά ταύτα μέσα από την υπέροχη τεχνική των ερωτήσεων ο Μενέλαος επιθυμεί να μάθει, η μετάβαση από την άγνοια προς τη γνώση γίγνεται από το Μενέλαο όχι από την Ελένη , η Ελένη ήδη γνωρίζει και αυτό αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρο. Ο Μενέλαος κινείται προς το παρελθόν (αναδρομή) ενώ η Ελένη προς το μέλλον (προϊδεασμός) αν και ο αγγελιοφόρος είναι αυτός ο οποίος ουσιαστικά προκαλεί την αναγνώριση.

Ο Μενέλαος θέλει να μάθει, η αναγνώριση της Ελένης με το Μενέλαο δεν αποτελεί απλό συναισθηματικό γεγονός, διότι στο κλεινόν άστυ όλα ήταν φιλοσοφική υπόθεση του Νοός: η σχέση θήλεος – άρρενος είναι και αυτή νοητική υπόθεση: ποια θηλυκά στοιχεία μεταφέρουν τον άνδρα από την άγνοια στη γνώση; Η Ελένη με τα λεγόμενα μεταφέρει την τραγωδία από το φαίνεσθαι στο είναι, από την άγνοια στη γνώση, όλα είναι θέμα νοήσεως: ο Μενέλαος μαθαίνει ότι η Ελένη παρασύρθηκε στην Αίγυπτο από το σχέδιο της Ήρας, η ροή παρασύρει τα πάντα, και οι άνθρωποι μέσα στο συμπαντικό χάος θα πρέπει να κρατούν τη νοητική τους συνέχεια προκειμένου να μην χάνονται στην άγνοια του χάους αλλά να διατηρούν τη γνώση της μορφής τους και του είδους τους: ώστε το ωραίο στον Ευριπίδη (αλλά γενικά στη φιλοσοφίζουσα Αθήνα) είναι η Γνώση: πλέον η Ελένη στον Ευριπίδη είναι ωραία επειδή επιτέλους μεταφέρει τον Άνδρα Μενέλαο από την άγνοια στη γνώση, άρα η Ωραιότητα είναι Γνώση.

Όμως όλα αυτά –δυστυχώς – δεν γίνονται άμεσα από τον Μενέλαο προς την Ελένη: ο Μενέλαος από μόνος του δεν μπορεί να πιστεύσει ότι η γυναίκα απέναντί του είναι η Ελένη: ο Αθηναίος φιλοσοφών δεν θέλει να δώσει τέτοιου  είδους διαστάσεις στο νού του, θέλει διά των αποδείξεων να πορεύεται ο Νούς του, ήλθε η εποχή όπου και η εμπειρία του Άλλου και του κόσμου υποδύεται το δικό της ρόλο: ο Αγγελιοφόρος είναι αυτός ο οποίος μεταβιβάζει την τελική γνώση στο Μενέλαο, διά της οποίας ανοίγει η οδός της αναγνωρίσεως: το είδωλο Μενέλαε –θα πεί ο αγγελιοφόρος, έχει φύγει, είπε μάλιστα ότι όλα ήταν τερτίπια της Ήρας και ότι η πραγματική Ελένη είναι άλλη: το ψεύδος δεν αντέχει, ο Σωκράτης και η αντικειμενική του γνώση δικαιώνεται, η Αλήθεια αποκαλύπτεται ως συμφωνία εικόνας και σκέψης και του αποκλειομένου τρίτου: η Αλήθεια είναι μία (όπως μία είναι και η Ωραία Ελένη) και αποκλείει κάθε άλλη μορφή και είδος: η αλήθεια είναι μοναδική στην ουσία της.

Η Γυναίκα διαθέτει τη γνώση: ο άνδρας ακούει και μετέπειτα θα εξαγάγει στο σχέδιο επιστροφής στην Πατρίδα: πράγματι η γυνή είναι η απόλυτος ροή η φέρουσα τις δυνάμεις διά των οποίων ο άνδρας κινείται, δομεί και στην κατάλληλη Πατρίδα (τόπο) αποκαθιστά το κτίσμα , την οικογένεια και το βασίλειο. Ο Μενέλαος είναι αυτός ο οποίος αποσπάσει την Ελένη από την Αίγυπτο, αυτός ο οποίος κινεί τη θήλεια δύναμη επιστροφής ώστε στην Σπάρτη όλα να αποκτήσουν την κανονική τους ροή.

Έκφραση-έκθεση γ΄λυκείου. Θέμα εκθέσεως: Να γράψετε ένα άρθρο με 300-350 λέξεις, στο οποίο θα εκθέτετε τεκμηριωμένα τις απόψεις σας για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να ανταποκριθεί με επιτυχία ο Ελληνισμός στις προκλήσεις της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης εποχής μας. Να υποθέσετε ότι το άρθρο σας θα δημοσιευθεί σε γνωστή εφημερίδα.

 

Η δημιουργική σχέση του Ελληνισμού με το σύγχρονο κόσμο.

Ο Ελληνισμός ως σύνολο αρχών και αξιών δεν αποτελεί ένα κλειστό Έθνος-κράτος το οποίο κινδυνεύει να χαθεί από τη σημερινή επέλαση της παγκοσμιοποίησης. Ο Ελληνισμός ως κουλτούρα, πολιτισμός, πολιτειακό σύστημα, έχει προσφέρει πολλά στην οικοδόμηση αυτού του κόσμου, άρα μπορεί  και στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο κοσμικό σύστημα να δώσει τα αιώνια φώτα του και τις διηνεκείς αξίες του. Εάν λοιπόν θεωρήσουμε τον Ελληνισμό ως λίκνο του πολιτισμού θα καταλάβουμε ότι μπορεί να συμπορευθεί με την παγκοσμιοποίηση, μάλιστα μπορεί να προσδώσει στο σημερινό οικουμενικό κόσμο τον απαραίτητο ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα που αυτός χρειάζεται.

Ο Ελληνισμός ως σύστημα ιδεών και ηθών ένωσε τους ανθρώπους κάτω από κοινά αγαθά. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε το πλατωνικό αγαθό, την αριστοτελική αρετή, το στωϊκό κοσμοπολιτισμό. Οι σημερινοί  Έλληνες μέσω της κατάλληλης παιδείας μπορούν να καταστήσουν την Πατρίδα τους συνέχεια αυτού του πνευματικού παραδείσου ώστε ο κόσμος να  αρδεύεται  από το δροσερό νερό των αξιών που μπορούν να δώσουν στην παγκοσμιοποίηση το πρέπον ανθρώπινο πρόσωπο. Ο Ελληνισμός μέσω της κατάλληλης εκπαίδευσης μπορεί να είναι και σήμερα ο κήρυκας όλων εκείνων των αξιών του ωραίου, του καλού, του ηθικού, οι οποίες αυτές αξίες ενώνουν τους ανθρώπους και βελτιώνουν κατά πολύ τη ζωή τους.

Ο Ελληνισμός ανέκαθεν στηρίχθηκε στην καλή σχέση του ανθρώπου με τη φύση, οι πρώτοι μάλιστα φιλόσοφοι προσπάθησαν επισταμένως να απαντήσουν στο ερώτημα: τι είναι η φύση, πώς λειτουργεί η φύση; Το σημερινό Ελληνικό κράτος μέσα από καλές πρακτικές μπορεί να διαφημίσει παγκόσμια τρόπους προστασίας του περιβάλλοντος, πρακτικές βιομηχανικής ανάπτυξης φιλικές προς το φυσικό περιβάλλον. Επίσης ο σύγχρονος Έλληνας έχει την ικανότητα να αναπτύξει την πρέπουσα σχέση με τη φύση μέσω ταξιδίων, εκδρομών, ειδικά στην ψηφιακή εποχή η Ελλάδα μπορεί να ελκύσει ανθρώπους από όλο τον κόσμο προκειμένου να θαυμασθεί η φύση της και ο τρόπος κατά τον οποίον οι σύγχρονοι Έλληνες την προσέχουν και την αναπτύσσουν.

Οι μετατροπές του Δημοκριτείου κενού.

 

Είναι γνωστόν ότι ο προσωκρατικός φιλόσοφος Δημόκριτος, φυσικός οντολόγος, όπως και ο Λεύκιππος,  ωμίλησε περί του κενού: θεώρησε ότι οι φυσικές κοσμικές δημιουργικές δυνάμεις προχωρούν και αναδιανέμουν την οντολογική δύναμη που κατέχουν, αυτό όμως συμβαίνει διότι συναντούν κενό κοσμικό και συμπαντικό, και το πληρούσιν με τις ήδη υπάρχουσες οντολογικές δυνάμεις, ουσιαστικά το Όν προχωρεί και καλύπτει τα κενά που ευρίσκει στον κόσμο μέσω της αναδιανομής των δυνάμεών του, οι οποίες δυνάμεις αυτές έχουν  την ικανότητα της αυτοτομής να τέμνονται και να φθάνουν να υπάρχουν ως άτομα (μη περαιτέρω τεμνόμενα). Ώστε η συμπαντική διαλεκτική είναι θαυμαστή: οι οντολογικές δυνάμεις οι οποίες ρέουν προς τη γή, ευρίσκουν κενά τόπου και χρόνου και τα καλύπτουν με μορφές, όντα και ουσίες και λοιπούς άλλους τρόπους έμβιας ή άβιας ύπαρξης.

Το Δημοκρίτειο κενό όμως είχε προοιωνισθεί στην προμηθεϊκή ιστορία: εκεί το κενό γνώσης καλύφθηκε με τη φωτιά γνώσεως του τιτάνος Προμηθέως. Μέσα στη φύση η Ημέρα ξεχύνεται επειδή η νύκτα αφήνει κενό φωτός. Επίσης η Ρέα δημιουργεί κενό μορφικών ασχηματίστων δυνάμεων μέσω της ροής της το οποίο καλύπτεται  από τον Κρόνο και τα παιδιά του. Σταδιακά το κενό εισήλθε ως η πρώτη αιτία επίγειας και όχι μόνον δημιουργίας: το κενό της ανθρωπίνης δυνάμεως το κάλυψε ο Προμηθέας με το Νού, το κενό της γνώσεως το κάλυψαν οι Πλάτωνας και Αριστοτέλης με τους τρόπους της αναμνησιακής ή εμπειρικής γνώσεως: ο Όμηρος το κενό της Ιθάκης και της οικογένειάς του στην ψυχή του Οδυσσέως το καλύπτει με το νόστο του ήρωος, όπως και το κενό της Ωραίας Ελένης καλύπτεται από τον τρωϊκό πόλεμο: το κενό των ανθρωπίνων δυνάμεων καλύπτεται από τις υιοθετηθείσες διά του πολέμου συμπαντικές δυνάμεις των θεών, όπως και το κενό του ανθρώπου καλύπτεται όταν αυτός θέτει σκοπό την επιστροφή στην ατομική του Ιθάκη.

 

Περί του  πλατωνικού και αριστοτελικού ανθρώπου.

Το λογικό λάθος το οποίο συμβαίνει  σε σχέση με την  πλατωνική και αριστοτελική φιλοσοφία είναι το ότι δεν έχουμε καταλάβει ότι απευθύνεται σε άλλο είδος και τύπο ανθρώπου. Θεωρούμε (αιτία αποτελεί η τελευταία ανάγνωσή μας στο περί ψυχής έργον του Αριστοτέλους όπου ξεκάθαρα ο φιλόσοφος απευθύνεται σε άλλο τύπο ανθρώπου ο οποίος καμμία σχέση δεν έχει με το σημερινό άνθρωπο) ότι ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης συνεχίζοντας την Ελληνική ποίηση αλλά και τη δραματική ποίηση απευθύνονται σε άλλο τύπο ανθρώπου ο οποίος σήμερα θεωρείται είτε έχων ψυχολογικά ή πνευματικά προβλήματα ή χαρακτηρίζεται ως ρομαντικά αθεράπευτος , ανώριμος ή αιθεροβάμων. Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης απευθύνονται σε ένα τύπο ανθρώπου ο οποίος δεν έχει ακόμα αποκρυσταλλώσει τον τύπο του σημερινού Εγώ, απεύθύνονται σε ένα τύπο ανθρώπου ο οποίος δεν έχει το σημερινό Εγώ, αναφέρονται σε ατομικές ανθρώπινες πορείες τις οποίες προσπαθούν να ενώσουν κάτω από τις κοινές ιδέες του αγαθού και  της πόλης. Σήμερα οι άνθρωποι έχουν άλλο εγώ το οποίο είναι ενιαίο έναντι του θεού και της πόλης, άρα ο σημερινός άνθρωπος μόνον θεωρητικά μπορεί να κατανοήσει τους   φιλοσόφους αυτούς , πρακτικά δεν μπορεί σε τίποτε να βιώσει αυτές τις φιλοσοφίες διότι αποτελεί άλλο τύπο ανθρώπου. Ο Αριστοτελικός ή Πλατωνικός άνθρωπος ήταν ένας ελεύθερος συμπαντικά άνθρωπος ο οποίος περπατούσε διαφορετικά επί της γής, μία ατομικότητα η οποία διά του Αριστοτέλους και του Πλάτωνος έγινε ένας αγώνας απόκτησης καινής φύσεως, ενώ σήμερα όλα αυτά έχουν επιτευχθεί διά της θρησκείας και της πολιτικής και της επιστήμης, σήμερα οι άνθρωποι έχουν ένα μυαλό και δεν  έχουν καμμία σχέση με τον πλατωνικό ή αριστοτελικό άνθρωπο ο οποίος ήταν συμπαντικό μέγεθος, είχε ατομικό  νού διάφορο από τους άλλους και  προσπάθησαν οι σοφοί που εδώ αναφέρουμε να δημιουργήσουν ένα  τύπο μυαλού και πράξης. Ο τύπος ανθρώπου που απευθύνονται οι Πλάτων και Αριστοτέλης σήμερα θα εθεωρείτο ως «αυτιστικός» ευρισκόμενος σε ένα παράλληλο δρόμο σε σχέση με το δρόμο των πολλών.

Έκφραση- έκθεση γ΄λυκείου: Παράδειγμα επίκλησης στο συναίσθημα.

Δίδεται απόσπασμα από την ιστορική ομιλία του Ουϊνστον Τσώρτσιλ ως νέου πρωθυπουργού στο βρεττανικό κοινοβούλιο στις 13 Μαΐου του 1940: να δικαιολογήσετε το γεγονός ότι επικαλείται ο βρεττανός πρωθυπουργός το συναίσθημα των ακροατών του.

«Χαιρετίζω την υποδοχή της βουλής στον σχηματισμό μιάς κυβέρνησης που αντιπροσωπεύει την ενωμένη και άκαμπτη επιθυμία του έθνους να οδηγήσουμε τον πόλεμο με τη Γερμανία σε μία νικηφόρο κατάληξη […]

Θα έλεγα στο κοινοβούλιο όπως είπα σε όσους συμμετέχουν σε αυτήν την κυβέρνηση : «δεν έχω τίποτε να σας προσφέρω εκτός από αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα […] .

Έχουμε μπροστά μας ένα μαρτύριο της πιο οδυνηρής μορφής. Έχουμε μπροστά μας πολλούς, πολλούς μήνες αγώνα και πόνου. Ρωτάτε: «ποια είναι η πολιτική μας». Μπορώ να πώ ότι είναι το να διεξαγάγουμε πόλεμο από θαλάσσης, ξηράς και αέρος, με όλες τις εσωτερικές μας δυνάμεις, και με όλη τη δύναμη που μπορεί να μας δώσει ο θεός. Να διεξαγάγουμε πόλεμο εναντίον μίας τερατώδους τυραννίας που κανείς ποτέ δεν την έχει υπερβεί στον σκοτεινό, αξιολύπητο κατάλογο της ανθρώπινης εγκληματικότητας. Αυτή είναι η πολιτική μας. Ρωτάτε: «ποιος είναι ο σκοπός». Μπορώ να απαντήσω με μία λέξη: είναι η νίκη. Νίκη με κάθε κόστος,  νίκη παρ΄όλο τον τρόμο , νίκη όσο μακρύς και δύσκολος και αν είναι ο δρόμος. Γιατί χωρίς τη νίκη δεν υπάρχει επιβίωση. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Καμμία επιβίωση για τη βρεττανική αυτοκρατορία καμμία επιβίωση για όλα όσα αντιπροσωπεύει η βρεττανική αυτοκρατορία. Καμμία επιβίωση για την επιθυμία και την παρότρυνση των γενεών ότι η ανθρωπότητα θα προχωρήσει προς το στόχο της. Όμως αναλαμβάνω το έργο μου με αισιοδοξία και ελπίδα. Αισθάνομαι σίγουρος ότι ο σκοπός μας δεν είναι προορισμένος να αποτύχει μεταξύ των ανθρώπων. Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι υποχρεωμένος να ζητήσω τη βοήθεια όλων και να πώ: «ελάτε να προχωρήσουμε μπροστά μαζί με την ενωμένη δύναμή μας».

 

Απάντηση:

Η οντολογικότητα του ευρωπαϊκού μηδενισμού.

 

Σύμφωνα με την οντολογικότητα θεοί και άνθρωποι είναι φτιαγμένοι από την ίδια συμπαντική δύναμη: η σχέση τους διαφέρει  μόνον ως μετέπειτα ισορροπία: επίσης η σχέσις των διαφέρει επίσης όσον αφορά τον τομέα της διαχειριζομένης ύλης: οι θεοί διαχειρίζονται την πνευματικότητα των πραγμάτων και οι άνθρωποι την υλικότητά τους. Άρα όλες οι ιδιότητες των θεών είναι ακατάληπτες στους ανθρώπους στη βάση του βάθους: οι θεοί μπορούν να διαχειρίζονται το σύμπαν ως πνεύμα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να το πράξουν αυτό διότι είναι άλλη η αποστολή τους: οι άνθρωποι πρέπει να ασχοληθούν με την πράξη, το βίωμα και την ύλη των πραγμάτων: με την αμαρτία, δηλαδή με την ανάγκη τμήσης, βίωσης, ηδονής και απόλαυσης της ύλης: οι θεοί δεν μπορούν σε καμμία περίπτωση να το πράξουν διότι ασχολούνται όπως είπαμε με το πνευματικό κομμάτι: για αυτό το λόγο ακριβώς οι θεοί είναι ανώτεροι από τους ανθρώπους πνευματικά και κατωτεροι από αυτούς υλικά, οι άνθρωποι είναι ανώτεροι από τους θεούς σε θέματα πραγματικής πράξης αλλά κατώτεροί τους σε πνευματική ισχύ.

Επιπροσθέτως χωρίς τους θεούς δεν υπάρχουν οι άνθρωποι αλλά και χωρίς τους ανθρώπους δεν υπάρχουν οι θεοί: διότι οι πνευματικές επεξεργασμένες δυνάμεις επηρεάζουν ως σκέψεις και διαθέσεις τους ανθρώπους, όπως και το κατεργασμένο βιωματικά σύμπαν , πραξιακά, επηρεάζει την πνευματική κίνηση του σύμπαντος που ελέγχουν οι θεοί. Γι αυτό εξάλλου το σύνολο της Οδυσσείας είναι μία άψογη συμπαντική αλληλεπίδραση ανάμεσα σε θεούς και στον Οδυσσέα, και μάλιστα στους θεούς της δυνάμεως, της γνώσης και της αγγελίας. Ο Οδυσσέας θέτει σε όλα αυτά το βίωμα και την πράξη.

Όταν λοιπόν οι δυτικοί νεοφιλόσοφοι κατήργησαν (επήρθησαν για αυτό πάρα πολύ) την έννοια του θεού, και διεκήρυξαν το θάνατο του θεού, σαφώς είπαν τη μισή αλήθεια (αν και ο Νίτσε το κατάλαβε αυτό πάρα πολύ καλά και έτρεξε να θανατώσει  μεταφυσικώς και τον άνθρωπο, διότι είχε καταλάβει πολύ καλά ότι εάν υπάρχει θεός υπάρχει και άνθρωπος, εάν υπάρχει άνθρωπος υπάρχει και θεός, αυτά τα  δύο μεγέθη είναι οι δύο πλευρές της μιάς συμπαντικής δύναμης, δεν νοείται το ένα χωρίς το άλλο. Μέσω λοιπόν της Αναγέννησης, της Μεταρρύθμισης και του διαφωτισμού ο θεός πέθανε: δηλαδή έγινε , κατέστη ένα αφηρημένο πνευματικό μέγεθος ουδεμία σχέση έχον με τον άνθρωπο ως πνευματική επί της γής  κατάσταση και πορεία: επίσης το χάσμα ανάμεσα σε θεό και άνθρωπο καλύφθηκε από την επιστήμη και την τεχνολογία άρα ο θεός δεν χρειάσθηκε πλέον στο δυτικό και σύγχρονο γενικότερα άνθρωπο.

Η έννοια του επιχειρήματος στην Ομηρική Οδύσσεια.

 

Η Ομηρική Οδύσσεια σηματοδοτεί τη γένεση του Ανθρωποκεντρισμού, ο οποίος κυριολεκτικά αποθεώθηκε επί Σωκράτους. Δεν υπάρχει τίποτε στην Οδύσσεια το οποίο να μην επαναλαμβάνεται (μέσα βέβαια από τον Πλατωνικό νοησιοκρατισμό) στην κλασσική Ελληνική φιλοσοφία του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους.

Η βάσις του Ομηρικού Ανθρωποκεντρισμού είναι ο λόγος, ως επικοινωνιακό πλαίσιο μεταφοράς πειθούς μέσω μηνυμάτων. Μέσα στο Ομηρικό Ανθρωποκεντρισμό της Οδύσσειας ο λόγος ως μεταφορά μηνυμάτων, ενημέρωσης, και νέων αγγελιών, συμβαίνει ανάμεσα σε πομπούς και δέκτες. Ο Όμηρος είναι ο εισηγητής του διαλόγου, ο καθιερωτής της ομιλίας, ο ομηρικός λόγος είναι η μεταφορά διά της πειθούς ελλόγων ερεθισμάτων και συζητήσεων ανάμεσα σε θεούς , σε ανθρώπους, σε θεούς και ανθρώπους. Το πλαίσιο της Αριστοτελικής ρητορικής, των επιχειρημάτων και της πειθούς, αυτοφυές υπάρχει στη δυναμική του πρωτόλεια μορφή στον Όμηρο.

Ο Όμηρος είναι αυτός ο οποίος δημιουργεί τους θεούς και τους ανθρώπους ως πομπούς και δέκτες. Ο ομηρικός λόγος διαλύει την έννοια του θεού ως τρομακτικού όντος, το οποίο δεν πείθει αλλά επιβάλλει, επίσης διαλύει την έννοια του ανθρώπου ως παθητικού δέκτου ο οποίος άνθρωπος απλά χειραγωγείται και καθοδηγείται χωρίς καμμία δυνατότητα αντίδρασης.

Το υλικό της επικοινωνιακής σχέσης ανάμεσα σε πομπούς (θεούς και ανθρώπους) και δέκτες (θεούς και ανθρώπους) αντλείται από το πολιτιστικό και ιδεολογικό πλαίσιο της εποχής, το οποίο διαλύεται από τον ποιητή και συντίθεται και πάλι υπό μορφή επιχειρημάτων και συλλογισμών οι οποίοι πείθουν τους ομιλητές θεούς και ανθρώπους: ώστε οι σκέψεις και οι πράξεις είναι προϊόν και αποτέλεσμαι πειθούς και όχι επιβολής έξωθεν ή άνωθεν.

Η Μούσα Καλλιόπη ως πομπός μεταφέρει όλα εκείνα τα μηνύματα στον Ποιητή δέκτη ο οποίος πείθεται ότι αξίζει να ομιλήσει για τον νέο τύπο του Οδυσσεϊκού πολυπλάγκτου και πολυπράγμονος ανθρώπου ο οποίος προσεκτικά προετοιμάζεται στην Ελληνική γραμματεία. Πείθεται μέσα από το επιχείρημα ότι ο Οδυσσέας είναι πολύπαθος, είναι αγωνιστής ο οποίος πάλεψε για τον εαυτό  του και τους συντρόφους του, ώστε το λογικό συμπέρασμα έρχεται αβίαστα: αξίζει ο ποιητής να ασχοληθεί με ένα τέτοιο τύπο ανθρώπου. Ο οποίος εγκαινιάζει την εποχή του Ανθρωποκεντρισμού του δικαίου και του πολυπράγμονος ανθρώπου.