Για την Ποντιακή Γενοκτονία.

 

Για την Ποντιακή Γενοκτονία.

Απαντώντας κατ΄αρχάς στο ερώτημα: γιατί η  Εθνική εκκαθάριση των Ποντίων Ελλήνων συνιστά Γενοκτονία θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ότι  ως Γένος ορίζεται σύνολο ανθρώπων με κοινή καταγωγή, θρησκεία, γλώσσα, τρόπο σκέψη και ήθος ζωής. Ο κεμάλ και τα στρατεύματά του σκόπευσαν λοιπόν συγκεκριμένα τους Ποντίους ως έχοντες κοινή Ελληνική, χριστιανική ταυτότητα, Ελληνική γλώσσα, Ελληνικό τρόπο ζωής. Άρα προσπάθησε να εξαφανίσει ένα Γένος Ανθρώπων,άρα συζητούμε  για Ποντιακή  Γενοκτονία και αυτό  ενθυμούμεθα σήμερα.

Γιατί ήταν σημαντικοί οι Πόντιοι  Έλληνες;  Διότι πολύ απλά αποτελούσαν ένδοξη κοιτίδα πολιτικού, δημιουργικού, θρησκευτικού, Εθνικού Πολιτισμού. Εκεί στα βόρεια της  Μικράς Ασίας οι Πόντιοι ξεχώριζαν  μέσα από τη διαχρονική εξαίρετη δημιουργική πορεία τους στο χρόνο. Σε σχέση με τους οθωμανούς οι οποίοι στηρίχθηκαν σε Έλληνες (Φαναριώτες) προκειμένου  να εξελιχθούν ως Κράτος, οι Πόντιοι μέσα από τις Εθνικές και Θρησκευτικές τους καταβολές παρουσίασαν εξαίρετη εξέλιξη και πρόοδο, σε σημείο ώστε μέσα στην οθωμανική αυτοκρατορία να παρουσιάζονται ως έκδηλο διακριτό κομμάτι σε σχέση με τους οθωμανούς: αυτό επλήρωσαν εξάλλου με την ίδια τους τη ζωή  δυστυχώς. Ας αναφέρουμε ότι  το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

Το 1908 επεκράτησαν οι νεότουρκοι. Σταδιακά ηγήθηκε αυτών ο κεμάλ. Ως γνωστόν ο πνευματικός πατήρ των νεοτούρκων ήταν ο γερμανός αξιωματούχος Σάντερς ο οποίος μετέφερε το ευρωπαϊκό πνεύμα του συγχρόνου Έθνους κράτους: πλέον ως Έθνος κράτος εννοείτο ένας αυστηρά προκαθορισμένος χώρος ο οποίος θα εξυπηρετούσε την πορεία των  δυτικών δυνάμεων προς την ανατολή, μετά την πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Άρα πλέον το κάθε Έθνος κράτος δεν έπρεπε να εγείρει ιστορικές αξιώσεις, ως κάτι αυστηρά καθορισμένο ως τουρκικό, Ελληνικό κ.ο.κ. Σε αυτή τη  λογική μέσα στο τουρκικό κράτος έπρεπε να υπάρχουν μόνον τούρκοι όπως και στο Ελληνικό κράτος μόνον Έλληνες. Ξεκινώντας η δύση τη λογική της ανταλλαγής των πληθυσμών θυσίασε ουσιαστικά Έθνη και λαούς οι οποίοι εστέκοντο εμπόδιο σε όλα αυτά: ένας από τους λαούς οι οποίοι επλήρωσαν με την ίδια τους τη ζωή όλη αυτή την ιστορική καμπή είναι και οι Πόντιοι: οι Πόντιοι υπέστησαν την Γενοκτονία του Λαού τους διότι είχαν ιστορικές ρίζες, δημιουργικότητα, μέλλον, εξέλιξη και προσφορά στο παγκόσμιο ιστορικό, πολιτιστικό και εμπορικό γίγνεσθαι: όμως η πορεία της δύσης προς την ανατολή ήθελε άλλο σχεδιασμό στα Έθνη κράτη πλέον.

Ας αναφέρουμε ωστόσο ότι όταν οι εκπρόσωποι των Ελλήνων Ποντίων ζήτησαν από την κυβέρνηση Βενιζέλου βοήθεια (και στρατό), συνάντησαν την άρνησή του. Εν τω μεταξύ εντείνονταν οι διώξεις. Αυτή η κατάσταση επικρατούσε στις αρχές του 1919.Λίγο αργότερα (Μάιος 1919) ο κεμάλ θα αποβιβαστεί στη Σαμψούντα.

Από εκεί και πέρα όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί (οι νεκροί της Ποντιακής Γενοκτονίας υπολογίζονται πλέον σε 353.000 ψυχές, αριθμός φρίκης και περισυλλογής)κατέφυγαν στην Νότιο  Ρωσία ενώ περί τις 400.000 ψυχές εισήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση και εξέλιξη του Ελληνικού κράτους.

Αιωνία η μνήμη λοιπόν για τους  αδικοχαμένους Ποντίους αδελφούς μας.