Περί της Ποντιακής Γενοκτονίας: κάποιες παράξενες με τον καιρό διαπιστώσεις.

 

Περί της Ποντιακής  Γενοκτονίας: κάποιες παράξενες με τον καιρό διαπιστώσεις.

Η Ποντιακή Γενοκτονία (ιστορική πράξη εξελισσομένη στο ίδιο ιστορικό έργο με την Μικρασιατική καταστροφή αλλά και την επιγενομένη Γενοκτονία των Αρμενίων) δεν υπακούει στην οθωμανική λογική, στην οθωμανική αυτοκρατορική λογική. Ουδέποτε θα μπορούσαν οι οθωμανοί να συλλάβουν ένα τέτοιο σχέδιο τη στιγμή κατά την οποία από γεννησιμιού τους αφενός στηρίζονταν στους βυζαντινούς και στην Ελληνική Πολιτειολογία (διότι από μόνοι τους δεν είχαν ιδέα πώς να κτίσουν και να οικοδομήσουν κράτος (καταδιωκόμενοι σκλάβοι του Ταμερλάνου ήταν ως κοινής μογγολικής καταγωγής με τους λαούς της άπω ανατολής ) αφετέρου χρειάζονταν τους άλλους λαούς (ειδικά τους μονοθεϊστικούς λαούς της  βίβλου) ώστε μέσα από το παιδομάζωμα, τη διοίκηση (οι εννέα πρώτοι βεζύρηδες ήταν Έλληνες) μέσα από την εκμάθηση ξένων γλωσσών (την απαγόρευε το κοράνιο) οι Φαναριώτες σταδιακά να αναλάβουν την διοίκηση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ακόμα και το εμπόριο με τους αλλοδόξους απαγόρευε το εμπόριο και το είχαν δώσει στους Έλληνες (περίφημοι οι εμπορικοί  κόμβοι του Αιγαίου (Σύρος κ.λ.π) και άλλα πολλά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ώστε να αποδείξουμε ότι οι οθωμανοί του κεμάλ ήταν απλά εκτελεστικά όργανα της ευρωπαϊκής λογικής η οποία οδήγησε στην Ποντιακή γενοκτονία. Εξάλλου εάν σκεφθούμε ότι η Ποντιακή  γενοκτονία διεξήχθη διά του Α΄παγκοσμίου πολέμου (1914-11918) έως το 1923 (περίπου) καταλαβαίνουμε ότι έλαβε χώρα σε διάστημα κατά το οποίο η Ευρώπη  μέσα από τον Α΄παγκόσμιο πόλεμο, τη  Μικρασιατική καταστροφή, προσπαθούσε να κανονίσει το πέρασμά της στην χρυσοφόρο Ανατολή: άρα η Ποντιακή Γενοκτονία έχει ευρωπαϊκό μυαλό και οθωμανικό χέρι πραγματοποίησης. Εξάλλου  συζητούμε ότι η Ποντιακή γενοκτονία εξελίχθηκε από τα τελευταία χρόνια του σουλτάνου έως τα πρώτα χρόνια του κεμάλ: αυτό σημαίνει ότι η Ποντιακή Γενοκτονία υπηρέτησε την δυτική προσπάθεια μέσα από τον παγκόσμιο πόλεμο (1914-1918) να διαλυθούν οι αυτοκρατορίες και να ιδρυθούν ελεγχόμενα Έθνη-κράτη όπως αυτά που  ξεκίνησαν να υπάρχουν από το 1848.

Αυτό εξηγεί πολλά: η τουρκία πάντοτε ήταν χαμένη στους δύο  παγκοσμίους πολέμους αλλά ήταν επίσης πάντοτε η αγαπημένη των νικητών: πώς εξηγείται αυτό; Διότι υπηρέτησε όχι τα στρατόπεδα των αντιμαχομένων στους δύο παγκοσμίους πολέμους (αυτό το έκανε η αφελής Ελλάδα) η τουρκία απλά εξυπηρέτησε όλους τους ευρωπαίους. Επίσης τους σοβιετικούς (η Ποντιακή  γενοκτονία ολοκληρώθηκε με τα όπλα που έδωσε ο λένιν στον κεμάλ): διότι η τουρκία είχε ένα μεγάλο, ένα μέγιστο πλεονέκτημα το οποίο δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει η μικρή  Ελλάς: ήταν η διαχειρίστρια των οθωμανικών  εδαφών και περασμάτων: ποτέ δεν είδαν οι ευρωπαίοι και οι αμερικανοί τουρκικό κράτος: ποτέ: πάντοτε έβλεπαν το τουρικό συμβολαιογραφείο το οποίο δίδοντας τους τίτλους της ανατολής στους ευρωπαίους και αμερικανούς εξησφάλισε την ιστορική του ύπαρξη. Ας σημειώσουμε ότι τον καιρό που ο κεμάλ έδωσε τους ποντίους στον τσέτη τοπάλ οσμάν οι σοβιετικοί μέσα από τη συνθήκη Μπρέστ-Λιτόβσκ έδωσαν τις θάλασσες στους αμερικανούς (η παγκόσμια κυριαρχία της αμερικής γιγαντώθηκε όταν η τσαρική ρωσία εξαφανίσθηκε ως εμπορική και ανταλλακτική δύναμη) έδωσαν γή και ύδωρ ανατολής  στους ευρωπαίους και όπλα στον κεμάλ για να εξαφανίσει Έλληνες, Ποντίους και Αρμενίους: έάν 100 χρόνια τα γεγονότα οδηγήσουν σε επαγωγικές αρχές θα καταλάβουμε ότι η σοβιετική επανάσταση  (η οποία σμιλεύθηκε σε γερμανικά γραφεία και σε γερμανικά χρυσωρυχεία) καθόρισε τις ισορροπίες εκείνες ώστε η δύση επιτέλους να κυβερνήσει τον κόσμο: είχε τη μηχανή, τους αστούς, το χρήμα, ήθελε την παρουσία στην Ανατολή.

Σε αυτό το σημείο η ευρωπαϊκή μεταδιαφωτιστική  λογική και πρακτική σκαρφίσθηκε το μεγάλο κόλπο της μετααυτοκρατορικής οικουμένης: Αυτή η λογική εγέννησε τη Μικρασιατική  καταστροφή και τη Ποντιακή γενοκτονία (ο κεμάλ απλά εκτελεστής ήταν και τίποτε παραπάνω διότι πίσω και πάνω από τον κεμάλ είναι η δύση στο πέρασμά της προς την γεωπολιτική ανατολή ώστε να πραγματωθεί η ιστορία ως πράξη  των αιωνίων  κυριάρχων). Αυτή η λογική εξάλλου υπαγορεύθηκε από το γερμανό αυτοκρατορικό σύμβουλο Liman von Sanders. Τι ακριβώς λέγει η λογική  της ευρώπης που γέννησε την Ποντιακή Γενοκτονία αλλά και την Μικρασιατική καταστροφή;

Πρίν απαντήσουμε άς δούμε αυτή  τη λογική πώς έδρασε στην τουρκία: Έρχεται το χάτι χουμαγιούν (1856) δηλαδή το οθωμανικό διάταγμα το οποίο μετατρέπει κυριολεκτικά την οθωμανική αυτοκρατορία σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος: στα λόγια: όλες οι εθνότητες στην οθωμανία είναι ίσες, όλες έχουν δικαίωμα  ζωής και εργασίες και περιουσίας, ανεξιθρησκεία κ.α. Την ίδια στιγμή  στην ευρώπη έχουμε τις επαναστάσεις του 1848: σταδιακά και παράλληλα και στην ευρώπη και στην οθωμανία διαλύεται η λογική της αυτοκρατορίας και άρχισαν να φαίνονται τα Έθνη κράτη: να τη η Ελλάδα, να τη  η Ρουμανία, η Σερβία, νάτη η τουρκία (σε βάθος χρόνου): αυτά φανερά: στα κρυφά όμως;

Ας ιδούμε την πραγματικά κρυφή ευρωπαϊκή λογική  η οποία εγέννησε και την ποντιακή γενοκτονία: σε συνέχεια των παραπάνω οι τούρκοι ούτε που είχαν σκεφθεί ότι θα μπορούσαν να απολέσουν το 60% ειδικά των ευρωπαϊκών εδαφών της οθωμανικής αυτοκρατορίας και να περιορισθούν σε ένα τουρκικό κράτος έτσι απλά: αλλά επειδή  στο πέρασμα των χρόνων η  βιομηχανική και προηγμένη και αστική και πλούσια ευρώπη κυβέρνησε τον κόσμο κυβέρνησε  και την οθωμανία (σταδιακά τουρκία) : συνεχίζουμε: επεβλήθη λοιπόν η σύγχρονος ευρωπαϊκή έννοια του κράτους του μεταδιαφωτιστικού κράτους (όπως εφάνη  στις Εθνικές επαναστάσεις του 1848): σε συνδυασμό με το επιτυχημένο πείραμα του πρώτου διαφωτιστικού κράτους : του Αμερικανικού: η Ποντιακή  Γενοκτονία ουσιαστικά στηρίζεται στη λογική της ευρώπης όπως αυτή πρωτοεφαρμόσθηκε στην ίδρυση του Αμερικανικού Έθνους κράτους: ας την δούμε:

Σύμφωνα λοιπόν με το διαφωτισμό Πολίτης δεν είναι αυτός ο οποίος συνδέεται με τον Άλλον σύμφωνα με τα Ηροδότεια κριτήρια (όμαιμον, ομόφυλον, ομόθρησκον, ομόγλωσσον, ομότροπον) αλλά αυτός ο οποίος  συνδέεται με τον άλλον  με την κοινή λογική: δύο άνθρωποι οι οποίοι είναι ελεύθεροι να εξασκήσουν τη λογική τους (στην επιστήμη, στη  ζωή, στην τεχνολογία, στην παραγωγή) πλέον μπορούν να κάνουν Έθνος-κράτος: όμως όχι με τον τρόπο της αυτοκρατορίας διότι θα έπρεπε να κτυπηθεί η λογική της μιάς αυτοκρατορίας: έπρεπε να φτιαχθούν πολλά Έθνη κράτη: και φτιάχθηκαν: με δύο προϋποθέσεις: αυστηρά σύνορα ώστε πλέον ο κόσμος να χωρέσει όλους τους λογικούς ανθρώπους, επίσης οι πολίτες αυτών των  Εθνών κρατών (Αμερική) μπορεί να μην είχαν καμμία σύνδεση μεταξύ τους με τα ηροδότεια χαρακτηριστικά αλλά δεν πειράζει: εθεωρούντο μέλη του ιδίου Έθνους κράτους, ομοπολίτες εάν και εφόσον υπήκουαν στο ίδιο σύνταγμα και στους ίδιους νόμους και ζούσαν υπό τον ίδιο τρόπο νόμιμης και παραγωγικής ζωής: άρα η  ευρώπη  και η αμερική έγινε ένα μωσαϊκό τέτοιων κρατών τα οποία μέσα από τους δύο παγκοσμίους πολέμους τα εξάπλωσε σε όλον τον κόσμο, διότι τέτοια πλέον είναι όλα τα Έθνη κράτη της γής, υπακούοντα σε αυτήν την ευρωπαίκή λογική προκειμένου να ελέγχονται και  από τη δύση: Έθνη κράτη είναι σύνολα ανθρώπων με εφαρμοσμένη λογική σύμφωνα με τον κωδικό ιδεών και αξιών της διαφωτιστικής ευρώπης οι οποίοι υπακούουν σε κοινούς νόμους και έχουν παράλληλες παραγωγικές ζωές σε αυστηρά σύνορα ώστε να ελέγχονται τα πράγματα:

Στην οθωμανική αυτοκρατορία όμως αυτή  η ευρωπαϊκή λογική παρουσίασε προβλήματα μέσα από την Μεγάλη Ιδέα των Ελλήνων, το αυτοκρατορικό παρελθόν τους, και την προσπάθειά των Ελλήνων (Ρήγας) να ανασυστήσουν την Μεγάλη  Ελληνική Δημοκρατία η οποία αντέβαινε ήταν σε αντίθεση με το σύγχρονο ευρωπαϊκό Έθνος κράτος όπως το είδαμε: πώς θα λυνόταν αυτό: με την προκρούστεια λογική της Ποντιακής Γενοκτονίας και της Μικρασιατικής καταστροφής: μοίρασμα λαών, θάνατος, ανταλλαγή  εναπομεινάντων: ώστε η  Ελλάδα να συρρικνωθεί από εδώ, η   τουρκία από εκεί: επίσης κάτι που ελάχιστα σημειώνεται είναι ότι ή μεγάλη  ατυχία των Ποντίων  πέρα από την τραγικοτάτη γενοκτονία τους είναι ότι δεν τους επετράπη  ούτε κάποιο κρατίδιο που να ικανοποιούσε τις ευρωπαίκές προδιαγραφές να φτιάξουν διότι η περιοχή τους μοιράσθηκε ανάμεσα σε σοβιετικούς και τούρκους ώστε να ελεγχθεί το εμπόριο στα στενά και κυρίως να μην υπάρχει εστία αναζωπύρωσης του μεγάλου Ελληνικού πολιτισμού (διότι ένα Ποντιακό κράτος πάντα θα θύμιζε την Μεγάλη Ελλάδα την Ένωση με τα υπόλοιπα Ελληνικά μέρη).

Η Ιστορίια λοιπόν ομιλεί άς την ακούμε. Μας γνωρίζει τα πάντα άς τα συνειδητοποιούμε.