Η Οντολογία του Ρόκ.

 

Η Οντολογία του Ρόκ.

Το  Ρόκ, ως μουσική, ως ιδεολογία, ως τρόπος ζωής, είναι ένα ξεκάθαρο προϊόν του κόσμου ο οποίος προέκυψε μέσα από τα ερείπια του Β΄παγκοσμίου πολέμου. Επίσης είναι απότοκος συνέπεια της βιομηχανικής εξέλιξης αλλά και της τεχνολογίας η οποία μπόρεσε να δημιουργήσει τα ηλεκτρικά όργανα. Αποτελεί επίσης μακρινό απόγονο του διαφωτισμού και ειδικά της τάσης του ανθρώπου διά της λογικής να ανοίγει άλλους δρόμους διαφορετικούς από αυτούς της εκάστοτε εξουσίας. Άρα η μουσική ρόκ αντιπροσωπεύει την τάση του μεταπολεμικού ανθρώπου να διανοίξει έναν δρόμο διαφορετικό  σε σχέση με αυτόν της εξουσίας.

Από αυτήν την άποψη το ρόκ δεν είναι κάτι του καινούργιο: ανανεώνει κάτι το μακραίωνο: ο λαός της Γαλλίας επαναστάτησε ενάντια στο Λουδοβίκο, οι Έλληνες ενάντια στους Οθωμανούς: όμως όταν γεννήθηκε το ρόκ ούτε Βασιλεία υπήρχε (τουλάχιστον με την μεσαιωνική έννοια και ισχύ) ούτε οθωμανοί και αυτοκρατορίες: ο β΄παγκόσμιος πόλεμος άφησε μόνο και έρημο το ανθρώπινο υποκείμενο: καταργήθηκαν οι αυτοκρατορίες, οι αποικίες, εδημιουργήθηκαν Έθνη Κράτη  τα οποία προσπαθούσαν να πράξουν τα μεταπολεμικά βήματά τους  χρησιμοποιώντας ως υλικά τα ερείπια  του β΄παγκοσμίου πολέμου: άρα το γόνιμο έδαφος για το ρόκ ήταν ακριβώς αυτό: οι άνθρωποι έφυγαν από παραδοσιακές μορφές εξουσίας (αυτοκρατορίες, αποικίες κ.λ.π) έφυγαν από δυνάστες και τυράννους: ήταν επιτέλους ευκαιρία να οικοδομηθεί μία κοινωνία ανθρωπιάς και ελευθερίας και ίσων ευκαιριών ανάπτυξης. Το ρόκ ως μουσική είναι καθαρά αστική επανάσταση: το ρόκ δεν έχει λόγο ύπαρξης σε φυσικά περιβάλλοντα διότι δεν μπορεί να ζήσει μακριά από τον τεχνολογικά ώριμο κόσμο: στη φύση ζούν οι άνθρωποι οι οποίοι σχετίζονται με τις συμπαντικές δυνάμεις, το ρόκ δεν έχει καμμία σχέση με τις συμπαντικές δυνάμεις, είναι καθαρά μία αστική επανάσταση η οποία ονειρεύεται  επαναμοιρασμό του μεταπολεμικού κόσμου, επαναξιολόγηση των χριστιανικών αρετών του  δικαίου και της αγάπης, εντός των πόλεων: διότι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, σούπερ μάρκετ, μπάρ, και πανάκριβες συναυλίες το ρόκ δεν υπάρχει.

Υπήρξε  πάλι κάποια ιστορική εποχή στην οποία η μουσική επέδειξε τέτοια επαναστατικότητα; Τηρουμένων  των αναλογιών θα  απαντούσαμε : ναι: η μουσική των Εθνικών Ύμνων (Μασσαλιώτιδα) ο παιάνας των Ελλήνων, η θρησκευτική μουσική η οποία εξάπτει τον θείο έρωτα κ.λ.π: Όμως συντονισμένη ένωση της κοινωνίας με μουσικό είδος με σκοπό την παραγωγή συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης (ρόκερς) η οποία θα έχει την ανάλογη δήθεν αντιαστική ηθική, τέτοια σύνδεση μουσικής με ηθικό υποκείμενο ενεργό κοινωνικά με βάση την μουσική, είναι κάτι το ιστορικώς πρωτότυπο. Οι χριστιανοί δεν διαφοροποιήθηκαν με βάση τους ύμνους τους αλλά με βάση τη σταύρωση του Ιησού. Άρα το ρόκ στηρίχθηκε στη μηχανοποίηση της μουσικής  διά των μηχανικών ηλεκτρικών οργάνων τα οποία μπορούσαν να εγκλωβίσουν τον αστικό κόσμο σε μέρη και συναυλίες παράγοντας βιομηχανικό υπερήχο. Άρα η μουσική ρόκ είναι η βιομηχανική επανάσταση στη μουσική, η οποία μπορούσε πλέον να επηρεάσει τους συσσωρευμένους ανθρώπους της πόλης.

Άρα το ρόκ είναι η πλήρης ψυχική μεταφορά του ανθρώπου από τη φύση στην πόλη, διότι δεν νοείται το ρόκ χωρίς τον ηλεκτρονικό του εξοπλισμό και το ανάλογο κοινό του. Όμως πρώτα ιδρύθη  κρατικά και πολιτειακά ο μεταπολεμικός κόσμος και έπειτα ξέσπασε το ρόκ: από τον καιρό του Κέρουακ και των μπίτνικς οι άνθρωποι του ρόκ και του προρόκ δεν εξαφανίζονται στη φύση ώστε να μετοικήσουν σε άλλη Ιθάκη: η μόδα είναι οι άνθρωποι του ρόκ να γυρίζουν σε πόλεις και κοσμικά στέκια, διότι μεταπολεμικά θεωρούν ότι ο κόσμος ανήκει στους οργισμέμνους ανθρώπους της ειρήνης, οι οποίοι θα επιβάλουν έναν νέο κόσμο ισότητας ειρήνης και δικαιοσύνης. Όμως ο κόσμος πάντοτε είχε συγκεκριμένη πολιτική εξουσία, θρησκευτική εξουσία: άρα το ρόκ στηρίζεται στη συνήθη (κυρίως από την αριστερά) αντίφαση: να καταργηθεί η συγκεκριμένη πολιτική εξουσία για να επιβληθεί η εξουσία  του ρόκ, διότι όπως και οι πολιτικοί και θρησκευτικοί άρχοντες και οι ρόκερς πιστεύουν ότι όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας: άρα και το ρόκ είναι μορφή εξουσίας του αστικού ποιμνίου της πόλης.

Η μουσική εξουσιάζει τους αστούς της πόλης: διότι όποιος ζεί στην πόλη  είναι αστός: απολαμβάνει τα καλά της πολιτικής εξουσίας (την ασφάλεια, την ειρήνη ) την οποία όμως μισεί, απολαμβάνει τα σούπερ μάρκετ, τις ψηφιακές παροχές. Σταδιακά κάποιοι λέγονται προλετάριοι ή  ρόκερς κάποιοι άλλοι, όμως όλοι είναι αστοί: διότι μακριά από την πόλη δεν μπορούν ούτε μία ημέρα να ζήσουν: ο Όζυ Όζμπορν δεν μπορούσε να χαθεί στη φύση, ήθελε τις βιομηχανικές πόλεις για τις συναυλίες του, ώστε στα αστικά ποίμνια να είναι ένας άλλος ποιμήν: άρα και το ρόκ είναι μορφή εξουσίας και χειραγώγησης όπως κάθε άλλη μορφή εξουσίας.

Τι κοινό έχει ένας ρόκερ με έναν πολιτικό με έναν ιερέα; Όλοι ξυπνούν το πρωΐ , έχουν το ζεστό νερό, το έτοιμο ρεύμα, τα έτοιμα ρούχα από τις βιομηχανίες, κ.λ.π. Άρα το ρόκ ήταν η προσπάθεια του μεταπολεμικού ανθρώπου να οικειοποιηθεί μέρος ενός κόσμου κατεστραμμένου ο οποίος θα μπορούσε να μοιρασθεί πιο δίκαια και σε πιο πολλούς.

Εάν  ο Σπάρτακος έχοντας όμοια αιτήματα στηρίχθηκε στην απελπισμένη ανδρεία του, ο ρόκερ στηρίζεται σε κάτι παλαιό με νέους όρους: Ο Μπετόβεν με την εννάτη συμφωνία κατέβασε τη φύση στα παλάτια, η μουσική σμίλευε τις καρδιές των αυτοκρατόρων και τους έδιδε την ευγενική όπως πίστευαν ανωτερότητα να κυβερνήσουν τον κόσμο: ο Νίτσε εμάλωσε με το Βάγκνερ όταν είδε ότι οι Βαλκυρίες του δεν είναι αρκετά ηγεμονικές για τον υπεράνθρωπό του. Άρα η μουσική σμιλεύει καρδιές που διεκδικούν αγωνίζονται κυβερνούν και επαναστατούν. Το ρόκ δεν θα έχανε την ευκαιρία: η μηχανή επανέρχεται στις ψυχές των ανθρώπων: εάν το αυτοκίνητο μίκρυνε τις αποστάσεις τώρα η μηχανή  στην υπηρεσία της κιθάρας ενώνει τους ανθρώπους ενώπιον του ονείρου για μία καλύτερη ζωή. Η μηχανή πάντα είναι ποσοτική, ικανή να παράγει πολλά προίόντα, πολλούς ήχους, να εξαπλώνεται παντού, και να περνά τα μηνύματα πίσω και μπροστά από την μηχανική κιθάρα.

Όμως το ρόκ όπως είπαμε ζεί στον ίδιο χώρο και χρόνο με τους αντιπάλους του: άρα δεν θέλει κάτι διαφορετικό από αυτούς, θέλει όλα όσα οι πολιτικοί έχουν οικειοποιηθεί: άρα μαζί με τους πολιτικούς πρεσβεύουν τα ίδια πράγματα και ιδανικά: η αστική ζωή είναι η καλύτερη, τα κλάμπ και το σούπερ μάρκετ, οι συναυλίες, οι τεχνολογικές απολαύσεις: Ευρίσκεται το ρόκ στο ίδιο γήπεδο με την  πολιτική: άρα είναι ή άλλη όψη της πολιτικής: θέλει να εξουσιάσει τους ανθρώπους των πόλεων ώστε στο ίδιο γήπεδο με τους άλλους να λάβουν όσα τους ανήκουν: άρα έχουμε αποθέωση  του αστικού βιομηχανικού κόσμου διότι το ρόκ στη φύση  δίπλα στις ερημίες και στα ψηλάβουνά δεν πηγαίνει όπως καμμία μηχανή δεν πηγαίνει: το ρόκ όπως και οι πολιτικοί και οι θρησκείες θέλει να εξουσιάσει αστικά πλήθη, είναι η άλλη εξουσία της μηχανής: θέλει συναυλίες, χειροκρότημα, ψευτοαναρχία: είναι η εξουσιαστική αστικοποίηση της μηχανής. Ποτέ πάλι δεν εκυβέρνησε η  μηχανή: το ρόκ είναι η εξουσιοποίηση της μηχανικής κιθάρας: η θεοποίηση της μηχανικής κιθάρας: η συναυλία είναι η θεία ευχαριστία, οι πιστοί αντί για το θεό προσκυνούν τον κρατούντα τις μηχανές που παράγουν μουσική (όπως οι χριστιανοί το σταυρό): έξω από αυτά δεν υπάρχει σωτηρία: άρα το ρόκ υιοθετεί πλήρως τη θρησκεία διότι θέτει καλό, κακό, άγιο και αμαρτωλό, σωτηρία και σκοπό θέωσης: ο ρόκερ ξέρει σαν  μετεξέλιξη του χριστιανού ποιοι είναι μαζί  του, ποιοι όχι, τι πρέπει να φορεί, πάντως όχι γραβάτα (όπως και οι χριστιανοί μισούν το άσεμνο ντύσιμο): το καλό  και άγιο για το ρόκ είναι ότι δεν είναι καλό και άγιο για τους άλλους : άρα όπως και οι χριστιανοί προσδιορίζονται σε σχέση με το τι δεν είναι το κακό παρά με το τι είναι το καλό.

Όμως το ρόκ ήταν  η  μεγάλη εξουσιαστική ευλογία της μεταπολεμικής πολιτικής  εξουσιαστικότητας η οποία έχουσα ως αντίπαλο τον εξαθλιωμένο κόσμο του μεταπολέμου έπρεπε να τον χωρίσει για να τον  κυβερνήσει: το ρόκ παρήγαγε αντίπαλον δέος δήθεν αντιφρονούντων  οι οποίοι όμως συχνάζουν και αυτοί στα σούπερ μάρκετ και η αναρχία τους έγκειται στο πώς να γευθούν μόνον αυτοί και όχι οι πολιτικοί τα καλά του βιομηχανικού και αστικού κόσμου. Οι δήθεν επαναστάσεις (ο περίφημος Μάης του 68) δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η χαρά της εξουσίας: όσο ο κόσμος διαχωρίζεται (επιζητώντας  όλοι τα ίδια) η εξουσία έκτιζε τον κόσμο της εικόνας, της ψηφιακής ελεγξιμότητας και των νέων αυτοκρατοριών στη θέση των παλαιών.

Η γεωμετρία είναι  κάθετη: όταν δύο παράλληλες ευθείες συναντώνται παύουν να είναι παράλληλες: οι ρόκερς συναντώνται με τους πολιτικούς και  τους μεγαλοαστούς διότι τα ίδια αγαθά κυνηγούν αφ΄ής  στιγμής ζούν στον ίδιο κόσμο: και οι πρώτοι χριστιανοί μαρτυρούσαν και έφευγαν γρήγορα στη  βασιλεία του θεού, σήμερα όμως όλοι χαίρονται τον αστικό κόσμο: και οι ρόκερς έφευγαν προς την άλλη ζωή γρήγορα όμως σταδιακά η γλυκιά ζωή έχει περιορίσει το ρόκ σύνθημα: die young. Άρα σταδιακά η γλυκιά αστική ζωή ενώνει τις πορείες πολιτικών, αστών και ρόκερς. Το χρήμα  ρέει, το ρόκ δεν μπορεί να ξεφύγει από τη βιομηχανική εποχή και το μεγάλο αδελφάκι της, το χρήμα, τον πλούτο: η  μηχανική κιθάρα όπως οι μηχανές του Φόρντ παράγουν πολύ χρήμα:  για αυτό ο Όζυ πλέον συμμετέχει σε reality shows, oι Beatles and the Rolling Stones είναι αξιοσέβαστα μέλη της κοινωνίας: διότι όπως και οι ένθεοι πιστεύουν στο μάταιο της ζωής αλλά είναι κρίμα η  γρήγορη μετοίκηση. Για αυτό και το life style ενώνει τους πάντες και τα πάντα: κρίμα μόνον στα ρομαντικά παιδάκια που πιστεύουν τα  λόγια τα ψεύτικα και καταστρέφουν τις πολύτιμες ζωές τους: διότι οι ρόκερς δεν μπόρεσαν να προφυλαχθούν από την εξουσιαστική άλωση: στην προσπάθειά τους να διαφοροποιηθούν από την εξουσία έκαναν άστοχες επιλογές ουσιών και άλλων ( προσφέροντας δώρο στην πολιτική η οποία εφοβείτο μόνον τον  δημιουργικό αντίλογο και όχι τη μουσική και τις ουσίες): όμως όλα αυτά φανερώνουν ότι  το ρόκ ποτέ δεν είχε ισχυρό αντίλογο αντιαστικό: διότι είναι κτισμένο με τα ίδια υλικά με την πολιτική και τη θρησκεια: ο χρωματισμός διαφέρει: απλά είναι  μία άλλη τάση της ίδιας πηγής: πώς να πολεμήσει το σύστημα όταν δεν μπορεί να υπάρξει μακριά από μπρίζες και φώτα; Διότι στην ίδια μπρίζα μπαίνει η κιθάρα του δήθεν αναρχικού και η τηλεόραση που κάνοντας το εξουσιαστικό χατήρι κάποιων αποχαυνώνει τον κόσμο. Διότι και το ρόκ και η πολιτική και η θρησκεία σήμερα συμφωνούν ότι ο αστικός κόσμος είναι τέλειος, αλλοιώς δεν θα διαφωνούσαν μόνον στην διανομη   αυτής της τελειότητας.