Κριτήριο Έκθεσης – Έκφρασης με απαντήσεις (γ΄λυκείου).

 

Κριτήριο  Έκθεσης – Έκφρασης με απαντήσεις (γ΄λυκείου).

Α΄Κείμενα.

Κείμενο 1.

Ανθρωποκεντρική περιβαλλοντική Ηθική.

Η νοοτροπία η οποία μέχρι σήμερα επικρατεί στη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον είναι η ανθρωποκεντρική. Σύμφωνα με την ανθρωποκεντρική θεωρία ο άνθρωπος είναι το σημαντικότερο όν του σύμπαντος , το κέντρο του κόσμου, αποτελεί υπέρτατη αξία , αυτοσκοπό και μέτρο όλων των πραγμάτων. Αποτέλεσμα της θεωρίας αυτής είναι η άποψη πώς μόνον ο άνθρωπος διαθέτει το προνόμιο να έχει ηθική αξία. Έτσι διαμορφώθηκε η ανθρωποκεντρική περιβαλλοντική ηθική.

Κατά την ανθρωποκεντρική περιβαλλοντική ηθική ο άνθρωπος βαρύνεται με ηθικές υποχρεώσεις απέναντι στον φυσικό κόσμο, για να μην κινδυνεύσουν ο ίδιος και οι μελλοντικές ανθρώπινες γενιές. Οι ηθικές υποχρεώσεις του ανθρώπου προς τη φύση είναι επέκταση των ηθικών του υποχρεώσεων προς τους ανθρώπους. Αν δηλαδή στο πλαίσιο μίας μη αειφόρου  εκμετάλλευσης κατασπαταληθούν οι φυσικοί πόροι σήμερα, δεν θα είναι διαθέσιμοι για τους ανθρώπους αύριο και αυτός προκρίνεται ως λόγος για τον οποίο είναι επιβεβλημένο να διατηρηθούν και στο μέλλον μη ανθρώπινα είδη και φυσικά όντα.

Έκφραση της περιβαλλοντικής περιβαλλοντικής ηθικής είναι και η συμπερίληψη του δικαιώματος στο καθαρό φυσικό περιβάλλον στην τρίτη γενιά ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αφού ο σεβασμός προς τη  φύση θεωρείται αναγκαίος για τη ζωή, την υγεία, την ευημερία, την πνευματική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξη του ανθρώπου.  « Ο άνθρωπος έχει το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας, της ισότητας και των καταλλήλων συνθηκών της ζωής σε ένα περιβάλλον ποιότητας που επιτρέπει μία αξιοπρεπή  ζωή και ευημερία».

Θα πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι η ανθρωποκεντρική αντίληψη στην σχέση ανθρώπου-φύσης δεν ίσχυε πάντοτε. Στην παγανιστική αρχαιότητα, στα δένδρα, τα βουνά, στα νερά και στις θάλασσες και στα ποτάμια κατοικούσαν πνεύματα, και ο άνθρωπος θεοποιούσε και λάτρευε τα στοιχεία της φύσης σε ιερά εντός της. Ο ανιμισμός (η πίστη ότι έχουν ψυχή) των στοιχείων και των φαινομένων της φύσης χάθηκε με την καθιέρωση του μονοθεϊσμού. Η φύση χάνοντας την ιερότητά της εξέπεσε σε απλό φυσικό πόρο ο οποίος είναι στη διάθεση του ανθρώπου για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του.  Η φύση θεωρείται ως αποθήκη υλικών από την οποία ο άνθρωπος μπορεί να παίρνει ό,τι χρειάζεται για την ευημερία του, και αποδέκτης των αποβλήτων και των λυμάτων του.  Για αυτό η ανθρωποκεντρική ηθική στην ακραία εκδοχή της θεωρήθηκε υπεύθυνη για την κυριαρχία του ανθρώπου στη φύση, την καταστροφή της χλωρίδος, και την εξαφάνιση πολλών ειδών της πανίδας.

Σπυρίδων Κούτρας, Πειστικός λόγος, Σαββάλας , Αθήνα, 2020.

Κείμενο 2.

Η ανάγκη για ένα νέο περιβαλλοντικό ήθος.

Ο όρος οικοανάπτυξη , σταθερή, βιώσιμη ή αειφόρος ανάπτυξη , υπονοεί μία δυναμική πορεία , δηλαδή μία εξελικτική διαδικασία στην οποία η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, η κατεύθυνση των επενδύσεων , ο προσανατολισμός της τεχνολογικής ανάπτυξης και των θεσμικών αλλαγών βρίσκονται σε αρμονία με το μεταβαλλόμενο παραγωγικό δυναμικό του οικοσυστήματος.

Ικανή και αναγκαία συνθήκη όμως  για την προώθηση του μοντέλου της αειφόρου ανάπτυξης είναι η αποδοχή νέων ηθών και προτύπων συμπεριφοράς που θα βοηθήσουν άτομα και λαούς να αντιμετωπίσουν τις γρήγορα μεταβαλλόμενες κοινωνικές, περιβαλλοντικές και αναπτυξιακές πραγματικότητες.

Η διαμόρφωση ενός νέου πλανητικού περιβαλλοντικού ήθους είναι από τα απαραίτητα ζητούμενα για οποιουδήποτε  είδους περιβαλλοντική πολιτική. Η UNESCO τονίζει  ότι η ηθική αυτή θα πρέπει να στηρίζεται στο  σεβασμό απέναντι στη φύση, στον Άνθρωπο και στην ανάγκη για μία ποιότητα ζωής προσβάσιμη σε όλους. Το «περιβαλλοντικό ήθος» περιλαμβάνει τέσσερα διαφορετικής ποιότητας «συμφέροντα» τα οποία πρέπει να λαμβάνονται υπ ΄όψιν σε κάθε αναπτυξιακό σχεδιασμό: το ατομικό συμφέρον, το  δημόσιο συμφέρον, το συμφέρον των επομένων  γενεών και το συμφέρον  του Περιβάλλοντος. Προωθώντας περαιτέρω το συλλογισμό αυτό δεχόμαστε  πώς πρέπει να θεμελιωθεί μία στάση θετική απέναντι στη φύση αυτήν καθεαυτήν χωρίς δηλαδή να λαμβάνονται υπ΄όψιν τα οφέλη της προς  τον άνθρωπον. Διότι στην μεταπολεμική κοινωνία του «εξορθολογισμού» και της οικονομικής ανάπτυξης η Φύση ως αυτόνομη-εγγενής περιβαλλοντική αξία, ως χώρος διαβίωσης και δραστηριοποίησης και άλλων,πλήν του ανθρώπου, μορφών ζωής, απουσιαζει ή τίθεται σε δεύτερη μοίρα, εφόσον σχεδόν τα πάντα αξιολογούνται με βάση τα οικονομικά οφέλη.

Όλα αυτά θεμελιώνουν μία ηθική σεβασμού για τη φύση, της  οποίας  ο Paul Taylor διετύπωσε λεπτομερώς τις αρχες: α) όλα τα όντα θεωρούνται ισότιμα, β) δεν μπορούμε να μεταχειριζόμαστε μια εγγενή αξία σαν ένα  μέσο, γ) κάθε ατομική οντότητα έχει δικαίωμα στην προστασία, δ) πρόκειται για υπόθεση αρχής, μίας ηθικής αρχής. Η ηθική του σεβασμού προς τη φύση είναι μία θεμελιώδης δεοντολογική αρχή που αξιολογεί τις μελλοντικές ηθικές πράξεις και συνιστά κριτήριο πολιτισμικής κατάταξης.

Απόστολος Κατσίκης, Άνθρωπος και περιβάλλον, agon.gr

 

Κείμενο 3.

Οι φύλακες του φωτός.

Η Μιράντα είναι φωτογράφος της άγριας φύσης και φθάνει με δωδεκάμηνη αποστολή στα νησιά Φάραλον ένα παρθένο αρχιπέλαγος στα ανοιχτά της Καλλιφόρνιας. Εκεί συμβιώνει με κάποιους ιδιόρρυθμους επιστήμονες που καταγράφουν πώς κινούνται οι καρχαρίες και οι φάλαινες, μελετούν τις φώκιες και τους θαλασσίους ελέφαντες καθώς και τα απειράριθμα πουλιά που κατακλύζουν τις βραχονησίδες.

-«Έχουν πεθάνει και άλλοι άνθρωποι εδώ στα νησιά» είπε ο Μίκ, «Μπόλικοι άνθρωποι».

Ξεροκατάπια.

«Το ξέρω , είναι τα νησιά των νεκρών».

«Πρίν από πολλά χρόνια, το μέρος δεν ήταν όπως είναι τώρα. Δεν ήταν προστατευόμενο θαλάσσιο πάρκο. Δεν υπήρχαν βιολόγοι».

«Και αυτό το ξέρω» είπα.

Είχα κάνει όλες τις σχετικές έρευνες πρίν να έλθω.

Ο Μίκ συνέχισε.

«Εκείνο τον καιρό λοιπόν όλοι ήθελαν να δούν πώς θα μπορούσαν να εκμεταλλευθούν αυτόν τον τόπο. Οι γουνέμποροι κυνηγούσαν τα ζώα. Οι ναυτικοί έστησαν κέντρο επιχειρήσεων. Οι χρυσωρύχοι έσκαψαν τη γή.

Το πρόσωπό του σκοτείνιασε.

«Αυτή η ιστορία συνεχίσθηκε επί δεκαετίες. Πειρατές, αυγοκλέφτες, Ρώσοι. Κανείς δεν νοιαζόταν για τους καρχαρίες ή τις φώκιες. Τους ενδιέφερε μόνον το κέρδος».

Προσπάθησα να φαντασθώ τη σκηνή. Αγναντεύοντας από ψηλά το χορταριασμένο υψίπεδο το φαντάσθηκα γεμάτο ανθρώπινες σιλουέτες. Μου ήταν δύσκολο να συλλάβω την εικόνα των νησιών καταπατημένων από τους ξένους. Εδώ παραλίγο να απαγορευθεί η πρόσβαση ακόμα και σε μένα, μία φωτογράφο της άγριας φύσης που είχα στις αποσκευές μου μόνον τον άκακο φωτογραφικό μου εξοπλισμό. Τώρα πιά τα Φάραλον ήταν καλά προφυλαγμένα. Η προστασία τους τελούσε υπό την αιγίδα της κυβέρνησης. Η θαλάσσια περιοχή , οι βραχονησίδες και κυρίως ο ζωικός τους πληθυσμός αντιμετωπίζονταν σαν ανεκτίμητοι πεπερασμένοι πόροι. Ούτε θα διανοούνταν κανείς να κυνηγήσει ζώα ή να ρυπάνει το περιβάλλον. Οι εισβολείς κινδύνευαν να βρεθούν στη φυλακή. Ακόμα και τα πλοιάρια από την Καλλιφόρνια που πραγματοποιούσαν τουριστικές περιηγήσεις για την παρατήρηση φαλαινών έπρεπε να διατηρούν μία συγκεκριμένη απόσταση ασφαλείας από τις ακτές. Ήταν ένα οικοσύστημα ανέγγιχτο από κάθε παρέμβαση- προστατευόμενο μέν αλλά ακατέργαστο και αναλλοίωτο. Ο αέρας δυνάμωνε, ένοιωθα να μου τρυπάει το δέρμα. Ανατριχιασα, αλλά τον Μίκ δεν έδειχνε να τον ενοχλεί η ψύχρα.

«Κανένας τους δεν έμεινε για πολύ είπε». «Τα νησιά ήταν γεμάτα κινδύνους. Άνθρωποι έσπαγαν κόκκαλα ,πάθαιναν υποθερμίες, πνιγόντουσαν. Άλλους τους έτρωγαν οι καρχαρίες. Κανείς δεν στέριωνε».

Κούνησε το κεφάλι.

«Τα μάζευαν και έφευγαν σαν κυνηγημένοι οι προηγούμενοι, και ύστερα έρχονταν άλλοι. Έστηναν τις σκηνές τους. Σκότωναν μερικά ζώα. Κατέστρεφαν. Όλοι τους τα ίδια. Μέχρι που έπιαναν οι καταιγίδες. Άρχιζαν να πεθαίνουν ένας – ένας. Οπότε δύο τρείς μήνες μετά το έβαζαν και εκείνοι στα πόδια».

Με λίγα λόγια σκέφθηκα νοιωθοντας ένα κύμα υπερηφάνειας για λογαριασμό του τόπου, τα νησιά  τους είχαν νικήσει, έναν έναν και όλους μαζί. Οι ορδές των βαρβάρων είχαν επιστρέψει ατάκτως στις πατρίδες τους με την ουρά στα σκέλια. Ατένισα τον ορίζοντα. Ήταν μία ολοκάθαρη γραμμή ανάμεσα στο γαλάζιο και το βαθύτερο γαλάζιο. Σαν τσάκιση σε φύλλο χαρτί.

Ο Μίκ άφησε έναν αναστεναγμό.

«Πολύ γρήγορα ο πληθυσμός των λεπτοραμφόκεπφων κρεμόταν από μία κλωστή. Τις γουνοφόρες φώκιες τις είχαν σχεδόν αφανίσει».

Μετατόπισα νευρικά το βάρος μου από το ένα πόδι στο άλλο και αυτός με σκούντησε. «Μη βιάζεσαι» είπε. «Τώρα θα μπώ στο ψητό. Όλα αυτά ήταν ο πρόλογος».

Άμπυ Τζίνι, Οι φύλακες του φωτός, Καστανιώτης, Αθήνα, 2018.

Θέμα Α.

Να παρουσιάσετε περιληπτικά με 60-80 λέξεις τις απόψεις του συγγραφέα του κειμένου 2 για το θέμα στο οποίο αναφέρεται.

Μον.15

Απάντηση:

Ο συγγραφέας αναφέρεται στην ανάγκη διαμόρφωσης ανθρώπων με ένα νέο περιβαλλοντικό ήθος , που το θεωρεί απαραίτητο όρο για την αειφόρο ανάπτυξη και για την άσκηση περιβαλλοντικής πολιτικής. Επισημαίνει πώς το περιβαλλοντικό ήθος πρέπει να συγκεράσει και να εξισορροπήσει το συμφέρον, το ατομικό, το δημόσιο, των επομένων γενεών και του περιβάλλοντος. Αυτό σημαίνει ότι σε αντίθεση με το παρελθόν η φύση πρέπει να υπολογίζεται ως αυταξία. Έτσι καλλιεργείται ο σεβασμός προς τη φύση ο οποίος αποτελεί κριτήριο ηθικής αποτίμησης μελλοντικών πράξεων και πολιτισμικού επιπέδου.

Θέμα Β.

Β1.Να επαληθεύσετε ή να διαψεύσετε με βάση τα κείμενα 1 και 2 τις παρακάτω προτάσεις γράφοντας στο τετράδιό σας δίπλα στο γράμμα που αντιστοιχεί σε κάθε πρόταση τη λέξη Σωστό ή Λάθος. Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας με αναφορές στα κείμενα.

Μον.10

Κείμενο Ι.

Α. Σύμφωνα με την ανθρωποκεντρική ηθική ο άνθρωπος δεν βαρύνεται με ηθικές υποχρεώσεις απέναντι στην ίδια τη φύση.

Λάθος: «κατά την ανθρωποκεντρική περιβαλλοντική ηθική , ο άνθρωπος βαρύνεται με ηθικές υποχρεώσεις απέναντι στον φυσικό κόσμο για να μην κινδυνεύσουν ο ίδιος και οι μελλοντικές ανθρώπινες γενεές».

Β.Η στάση του ανθρώπου απέναντι στη φύση άλλαξε με την επικράτηση του μονοθεϊσμού.

Σωστό: ο Ανιμισμός (η πίστη ότι έχουν ψυχή) των στοιχείων και των φαινομένων της φύσης χάθηκε με την καθιέρωση  του μονοθεϊσμού. Η φύση χάνοντας την ιερότητά της εξέπεσε σε απλό φυσικό πόρο.

Κείμενο ΙΙ.

Γ. Η αειφόρος ανάπτυξη δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν γίνουν αποδεκτά νέα ήθη και πρότυπα συμπεριφοράς στις σχέσεις  του ανθρώπου με τη φύση.

Σωστό: «Ικανή και αναγκαία συνθήκη για την προώθηση του μοντέλου της αειφόρου ανάπτυξης είναι η αποδοχή νέων ηθών και προτύπων συμπεριφοράς».

Δ. Σύμφωνα με το περιβαλλοντικό ήθος το ατομικό συμφέρον  δεν πρέπει να λαμβάνεται υπ΄όψιν στον αναπτυξιακό σχεδιασμό.

Λάθος: το περιβαλλοντικό ήθος περιλαμβάνει τέσσαρα διαφορετικής ποιότητας συμφέροντα τα οποία πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σε κάθε αναπτυξιακό σχεδιασμό : το ατομικό συμφέρον….

Ε. Από τον σεβασμό προς την φύση θα κρίνονται μελλοντικά ποιες πράξεις θα είναι ηθικά αποδεκτές.

Σωστό: η ηθική του σεβασμού προς τη φύση είναι μία θεμελιώδης δεοντολογική αρχή που αξιολογεί τις μελλοντικές ηθικές πράξεις και συνιστά κριτήριο πολιτισμικής κατάταξης.

Β2α. Τι ακριβώς εννοεί ο Paul Taylor  με την αρχή της ηθικής σεβασμού για τη φύση, που διατυπώνεται στην τελευταία παράγραφο του κειμένου 2 : « δεν μπορούμε να μεταχειριζόμαστε μία εγγενή αξία σαν ένα μέσο»; Να αποδώσετε το νόημα που δίνετε σε 40-50 λέξεις.

Μον.6

Ο Paul Taylor εννοεί ότι η φύση από μόνη της είναι αυταξία, δηλαδή αξία που προέρχεται από τις ιδιότητες που έχει και δεν είναι μέσο για την ικανοποίηση άλλων αξιών και σκοπών. Πράγματι η φύση είναι από μόνη της ανυπέρβλητη αξία, αν αναλογισθούμε πρώτα από όλα ότι είναι ζωοποιός και ζείδωρη , δημιουργεί και προσφέρει ζωή.

Β2β.Χαρακτηριστικό του επιστημονικού λόγου είναι η επιδίωξη της αντικειμενικότητας. Στις δύο τελευταίες παραγράφους του κειμένου 1 («έκφραση της ανθρωποκεντρικής …ειδών της πανίδας») να βρείτε και να γράψετε στο τετράδιό σας τρία (3) παραδείγματα εκφραστικών τρόπων – γλωσσικών επιλογών που χρησιμοποιούνται για την παρουσίαση των απόψεων που διατυπώνονται με αντικειμενικότητα.

Μον.9.

Τρία παραδείγματα γλωσσικών επιλογών που προσδίδουν αντικειμενικότητα στο λόγο είναι:

1.η ονοματοποίηση στη φράση: « για την κυριαρχία  του ανθρώπου στη φύση , την καταστροφή της χλωρίδας και την εξαφάνιση πολλών ειδών της πανίδος».

2.η παθητική σύνταξη στη φράση: « θεωρήθηκε υπεύθυνη.

3.η χρήση απροσώπων ρημάτων και απρόσωπης  σύνταξης στη φράση: « θα πρέπει , ωστόσο, να σημειωθεί.

Β3. Με ποιους τρόπους και με ποια μέσα πειθούς τεκμηριώνεται στην τελευταία παράγραφο του κειμένου 1 η άποψη που διατυπώνεται στο τέλος της : « για αυτό η ανθρωποκεντρική ηθική στην ακραία εκδοχή της, θεωρήθηκε υπεύθυνη για την κυριαρχία  του ανθρώπου στη φύση , την καταστροφή της χλωρίδας, και την εξαφάνιση πολλών ειδών της πανίδας».

Μον. 15.

Για την τεκμηρίωση της άποψης αυτής χρησιμοποιούνται επίκληση στη λογικη και επίκληση στο συναίσθημα του δέκτη. Τα μέσα πειθούς στην επίκληση στη λογικη είναι το τεκμήριο και ιδιαίτερα η αλήθεια. «Ο ανιμισμός….χάθηκε με την καθιέρωση του μονοθεϊσμού». Η αλήθεια αυτή αποτελεί μέρος του επιχειρηματος/ συλλογισμού : «η φύση χάνοντας την ιερότητά της ….για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του». Εκφραστικοί τρόποι-κειμενικοί δείκτες ππου δείχνουν την ύπαρξη συλλογισμού / επιχειρήματος είναι η αιτιολογική μετοχή «χάνοντας»  η διαρθρωτική λέξη σύνδεσμος:  για να που δηλώνει σκοπό, και η διαρθρωτική φράση: για αυτό που δηλώνει συμπέρασμα. (Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει συμπέρασμα χωρίς να προηγείται συλλογισμός). Χρησιμοποιείται επίσης επίκληση στο συναίσθημα με τη μεταφορική/συγκινησιακή χρήση της γλώσσας στη φράση «αποθήκη υλικών» με την οποία υποβάλλονται στον αναγνώστη συναισθήματα απογοήτευσης μελαγχολίας και λύπης για τον ξεπεσμό της φύσης στη κλίμακα των αξιών και των προτεραιοτήτων του ανθρώπου.

θέμα Γ.

Γ1.Το κείμενο 3 δομείται αντιθετικά. Να καταγράψετε τη βασική αντίθεση με τα επιμέρους στοιχεία και να εξηγήσετε τη σχέση της με το βασικό θέμα του κειμένου. Ποια είναι η δική σας άποψη για το θέμα; (150-200 λέξεις).

Μον.15.

Η βασική αντίθεση με την οποία δομείται το κείμενο είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονταν τα νησιά στο παρελθόν συγκριτικά με την κατάσταση όπου βρίσκονται σήμερα: « πρίν από πολλά χρόνια το  μέρος δεν ήταν όπως είναι τώρα». Στο παρελθόν τα νησιά ήταν αντικείμενο ασύστολης εκμετάλλευσης κάθε τυχοδιώκτη ή επιχειρηματία ( «όλοι ήθελαν να δούν πώς θα μπορούσαν να εκμεταλλευθούν αυτόν τον τόπο») ενώ σήμερα είναι «προστατευμένα θαλάσσια πάρκα». Στο παρελθόν όσοι πήγαιναν στα νησιά «τους ενδιέφερε μόνον το κέρδος». Ενώ τώρα πηγαίνουν όσοι ενδιαφέρονται για την επιστημονική παρατήρηση της άγριας φύσης («δεν υπάρχουν βιολόγοι», «τον άκακο φωτογραφικό μου εξοπλισμό»). Στο παρελθόν γινόταν εγκληματική εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου («οι γουνέμποροι κυνηγούσαν τα ζώα», «οι χρυσωρύχοι έσκαψαν τη γή», «κανείς δεν νοιαζόταν για τους καρχαρίες ή τις φώκιες», «τις γουνοφόρες φώκιες τις είχαν σχεδόν αφανίσει»), ενώ σήμερα «η θαλάσσια περιοχή, οι βραχονησίδες και κυρίως ο ζωϊκός  τους πληθυσμός αντιμετωπίζονταν σαν ανεκτίμητοι πεπερασμένοι πόροι». Στο παρελθόν η πρόσβαση ήταν ελεύθερη ενώ σήμερα αυστηρά περιορισμένη («εδώ παραλίγο να απαγορευθεί η πρόσβαση ακόμα και σε εμένα, μία φωτογράφο της άγριας φύσης που είχα στις αποσκευές μου μόνον τον άκακο φωτογραφικό μου εξοπλισμό»).

Με την αντίθεση τονίζονται οι διαφορές ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Φωτίζεται η εγκληματική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων με αποτέλεσμα να προβληθεί παραστατικά και εμφαντικά η σημασία της προστασίας της άγριας φύσης που αποτελεί και το βασικό θέμα του κειμένου.

Προσωπικά θεωρώ την προστασία της άγριας φύσης απόλυτα ορθή και αποδέχομαι ακόμα και τα αυστηρά μέτρα της απαγόρευσης της προσέγγισης σε τέτοιους τόπους. Η απαγόρευση της ανθρωπίνης παρουσίας παραχωρεί τον τόπο στην ανάπτυξη της άγριας φύσης, η οποία όσο και απειλητική  και να γίνει για τον άνθρωπο συμβάλλει στην ισορροπία του οικοσυστήματος. Κι όσο πιο πλούσιο σε είδη είναι το οικοσύστημα τόσο πιο προσατευμένος είναι και ο άνθρωπος.

Θέμα Δ.

Δ1. Ο δήμος σας διοργανώνει ημερίδα με θέμα: «Προστασία του φυσικού περιβάλλοντος». Σε ομιλία με 300-350 λέξεις που θα εκφωνήσετε ως εκπρόσωπος της μαθητικής κοινότητας του σχολείου σας να εκθέσετε τις απόψεις σας για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί το σχολείο να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός νέου περιβαλλοντικού ήθους των μαθητών και των συνδημοτών σας.

Σε προσωπικό λόγο σύμφωνα με το επικοινωνιακό πλαίσιο του θέματος μπορείτε να αξιοποιήσετε στοιχεία από το περιεχόμενο των κειμένων αναφοράς.

Μον.30.

Προσφώνηση: κυρίες και κύριοι.

Πρόλογος.

Ως εκπρόσωπος της μαθητικής κοινότητας του σχολείου μας θα ήθελα με την ομιλία αυτή και εμείς να συμβάλουμε στην ανάπτυξη εποικοδομητικού προβληματισμού για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και να διατυπώσουμε συγκεκριμένες προτάσεις για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί το σχολείο να συντελέσει στη διαμόρφωση ενός νέου περιβαλλοντικού ήθους μαθητών και δημοτών.

Κύριο μέρος.

Αν οι μαθητές και οι δημότες αυτής της πόλης, θα έλεγα και οι πολίτες όλης της οικουμένης δεν ενστερνισθούν νέες αξίες φιλικές προς το φυσικό περιβάλλον οι οποίες θα λειτουργούν ως γνώμονας στις σχέσεις του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον το πρόβλημα θα διαιωνίζεται ως άλυτο και θα επιδεινώνεται. Είναι ανάγκη  λοιπόν όλοι μας να αλλάξουμε την νοοτροπία και την ωφελιμιστική μας στάση απέναντι στη φύση γιατί αυτή ακριβώς είναι η κύρια αιτία της καταστροφής της. Στην κατεύθυνση αυτή ασφαλώς μπορεί και το σχολείο να έχει τη δική του ξεχωριστή συμβολή.

-Προσφέροντας γνώσεις για την αξία κάθε μορφής ζωής στην φύση και για την άρρηκτη σχέση της ανθρώπινης ζωής  με τη φύση.

-Καλλιεργώντας και αναπτύσσοντας την ευαισθησία του νέου απέναντι σε κάθε διατάραξη της αρμονίας στην φύση, απέναντι στην ανατροπή της οικολογικής ισορροπίας.’

-Βοηθώντας τους νέους να κατανοήσουν όχι μόνον θεωρητικά τους λόγους που οδηγούν στην καταστροφή της φύσης αλλά και να καταγγείλει τους υπαιτίους για την καταστροφή αυτή.

-Εφοδιάζοντας το νέο με δεξιότητες για τη διαχείριση οικολογικών προβλημάτων.

-Αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση της φυσικής τάξης, όπως αυτή έχει διαταραχθεί: όπως αναδασώσεις, διάσωση και ενίσχυση του πληθυσμού ειδών που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, προστασία και καθαρισμό του περιβάλλοντος από ρύπους , συνετή  διαχείριση των φυσικών πόρων, διαφύλαξη του φυσικού κάλλους κ.α.

-Ζητώντας από την πολιτεία και από τους κατά τόπους φορείς εξουσίας τους δήμους και τις περιφερειακές διοικήσεις με διαφόρους τρόπους: π.χ δημοσιεύματα, να θέτουν σε προτεραιότητα την προστασία της φύσης κατά την εκπόνηση  και εκτέλεση των προγραμμάτων τους, οικονομικών, εγγειοβελτιωτικών, οικιστικής  ανάπτυξης.

-Αναπτύσσοντας πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης των ανθρώπων για την από κοινού αντιμετώπιση των οικολογικών προβλημάτων και την προστασία της φύσης.

Επίλογος.

Σεβασμός του φυσικού περιβάλλοντος σημαίνει σεβασμός προς τη ζωή. Αν δεν αποκατασταθεί λοιπόν το μέτρο στη σχέση ανθρώπου και φύσης δεν μπορεί να συνεχισθεί ομαλά και για πολύ η ζωή και ο πολιτισμός. Και από την άποψη αυτή αποτελεί ηθικό αίτημα να ληφθούν και να εφαρμοσθούν μέτρα που σταδιακά θα περιορίσουν την καταστροφή και θα επαναφέρουν τη φυσική τάξη και αρμονία.

Αποφώνηση: Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την προσοχή με την οποία με ακούσατε.