Οι περιπέτειες του ρ. ἔχω.

 

Οι αρχικοί χρόνοι του ρ. ἔχω είναι οι εξής:

Α. Ενεργητική φωνή.

Ενεστώτας:             ἔχω

Παρατατικός:  εἶχον

Μέλλοντας:            ἕξω ή σχήσω

Αόριστος β΄:            ἔσχον

Παρακείμενος:        ἔσχηκα

Υπερσυντέλικος:     ἐσχήκειν

Β. Μέση / Παθητική φωνή.

Ενεστώτας:          ἔχομαι

Παρατατικός:      εἰχόμην

Μέλλοντας:           ἕξομαι ή σχήσομαι

Αόριστος:               ἐσχόμην

Παρακείμενος:     ἔσχημαι

Υπερσυντέλικος:   ἐσχήμην

Οι σημαντικές στιγμής του ρήματος αυτού:

1.Στον αόριστο β΄

Α) ανεβάζει ως σύνθετο τον τόνο μία συλλαβή και στην υποτακτική και στην ευκτική της ενεργητικής φωνής:

Παράσχω, παράσχοιμι.

Β) ανεβάζει τον τόνο ως σύνθετο μία συλλαβή (σύνθετο με δισύλλαβη πρόθεση)  και στην παθητική φωνή;

Παράσχου

Γ) στην ενεργητική προστατική ως σύνθετο ανεβάζει τον τόνο με οποιαδήποτε πρόθεση:

Παράσχες

Δ) η ενεργητική προστατική του αορίστου β΄αυτού του ρήματος είναι η μοναδική με –ς διότι είναι μονοσύλλαβη: σχές.

Ε) δίδε θαυμάσια σύνθετα με την μετοχή παρακειμένου μέσης φωνής;

Υπεσχημένα (όσα έχουμε υποσχεθεί)

Στ) δίδει εξαιρετικής νοηματικής αξίας σύνθετα με προθέσεις και το έχω:

Παρέχω

Κατέχω

Αντέχω

Διέχω (πόσο απέχει το ένα μερος από το άλλο)

Επέχω (απλά είμαι παρών)

Απέχω κ.λ.π

Ζ) επίσης δίδει εξαιρετικές λέξεις ως σημασία;

Επίσχεσις (σταμάτημα εργασιών)

Κατάσχεση

Ανάσχεση

Η) από τη σύνθεση του έχω (χ+κ,γ,χ) προέρχεται το θέμα –εκτ: αυτός που έχει.

Έκτορας (αυτός που έχει ανδρεία

Καχεκτικός (άχος+έξω): φέρω πόνο

Ανεκτικός: αυτός ο οποίος ανέχεται.

Θ) μέλλοντας =σχήσω=θα έχω. Άρα σχέδιο= αυτό το οποίο θα εμφανίσω και θα έχω= σχέσις= αυτή η ένωση η οποία θα συμβεί και θα έχει δύο μέλη.