Περί της νεανικής παραβατικότητας.

 

Περί της νεανικής παραβατικότητας.

Κάθε συζήτηση περί της νεανικής παραβατικότητας, απαιτεί συνέχεια και εκτίμηση πολλαπλών παραμέτρων. Ίσως η ισχυροτέρα παράμετρος είναι ότι η βία, ως απόρροια της χαοτικής δυνάμεως η οποία μας κινεί, είναι έμφυτος στην ανθρωπίνη φύση. Όταν ο Ησίοδος συζητεί ότι ο κόσμος μας και ο Άνθρωπος προήλθαν από το χάος, αυτό σημαίνει ότι η χαοτική δύναμις που μας κινεί είναι  αδυσώπητη, αμείλικτη, άλογη, πλήρως ανεξέλεγκτη.

Στη μυθολογία αυτή η χαοτική δύναμη επέρασε υπό τη μορφή τεράτων: το τέρας ως μορφή και είδος αναπαριστά την χαοτική επενέργεια αλογίστων δυνάμεων οι οποίες απλά προχωρούν το Όν ως άλογες και ανεπεξέργαστες δυνάμεις: Στη θρησκεία αυτή η χαοτική δύναμις επέρασε υπό την μορφή και το είδος του δαίμονος, σατανά: Το βλέπουμε στην αφήγηση της γενέσεως όπου ενάντια στον τιθέντα λόγο του θεού ο εωσφόρος εισάγει τη δική του χαοτική  σειρά η οποία αδυσώπητη προσπαθεί να καταργήσει την έλλογο τάξη  του θεού: Επίσης: Ο Αδάμ και η Εύα ακολουθούν την προσταγή του χαοτικού εωσφόρου και ξεκινούν το ιστορικό τους ταξείδι: άρα η ανθρωπίνη ιστορία είναι η προσπάθεια ελέγχου της χαοτικής δυνάμεως η οποία μας κινεί, η προσπάθεια όλη αυτή να γίνει λόγος, πολιτισμός, πολίτης, κοινωνία, επιστήμη, ιδέες αξίες και αρετές.

Αυτή τη χαοτική δύναμη έντονα τη βλέπουμε στην ιστορία της Οδυσσείας όπου ο κύριος αντίπαλος του Ελλόγου Οδυσσέως είναι ο χαοτικός Ποσειδών: ο Οδυσσέας χρησιμοποιώντας το λόγο, έμαθε στην Τροία ως Έλλογος Άνθρωπος τη  μεγάλη αλήθεια: η άλογος βία και ισχύς, η μανία της κατακτήσεως, βοηθεί στο να κατασταλάξει ο Άνθρωπος αλλά όταν ο Άνθρωπος καταλάβει ότι το Μυαλό τον κινεί τότε κινείται με αυτό προς το Νόστο της Πατρίδος, της επιστροφής: ο Νούς ελέγχει τη βία και το χάος της χαοτικής κίνησης που μας ωθεί: Αυτό έντονα το βλέπουμε στον Οδυσσέα σε σχέση με τον Ποσειδώνα: ο Οδυσσέας σε όλη την Οδύσσεια απεχθάνεται τη Βία: γιατί όμως; Διότι μέσα από την απόλυτη Βία του Τρωϊκού πολέμου έμαθε ότι η Βία ισχύει προκειμένου ο Άνθρωπος να ανακαλύψει τα χαρακτηριστικά της Ωραιότητάς του: Ο Λόγος κατέστησε τον Οδυσσέα Ωραίο: άρα τώρα ζεί και πορεύεται με το Λόγο, ελέγχοντας τη Βία: ενάντια στον Ποσειδώνα, το Θεό του υδατίνου Χάους, ο Οδυσσέας αντιπροβάλλει Νού και Κίνηση: δεν είναι τυχαίο ότι με το Νού, το Σκοπό, το Νόστο, ο Οδυσσέας ελέγχει τη χαοτική δύναμη  η οποία τον κινεί, την θέτει σε καλούπια νόησης και νόστου: Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι ο Οδυσσέας φέρεται επί σκοπού βιαίως μόνον στους μνηστήρες: αυτό φανερώνει κάτι το πολύ σημαντικό: το Χάος δεν εξαφανίζεται ως πρακτική, είναι αυτό το οποίο επανέρχεται όταν χρειάζεται, προκειμένου να ασφαλισθεί η οδός του Λόγου και της συνεχούς δημιουργικότητας.

Καθώς τα χρόνια κυλούν παρατηρούν ότι οι άνθρωποι δεν προβληματίζονται για τη Βία με τον τρόπο που παραπονέθηκε π.χ. ο Θουκυδίδης: η δικαιολογία είναι απλή: οι άνθρωποι ζούν κατά φυσικό τρόπο και δεν έχουν ακόμα εγκλεισθεί σε πόλεις κράτη (η έννοια του Πολίτου και της Πολιτείας κατά τον Αριστοτελικό τρόπο αργεί ακόμα): ας παρατηρήσουμε ότι το Χάος πλέον (συζητούμε για τους αιώνες πρίν τους Περσικούς πολέμους) επενεργεί καλυμμένο πίσω από τη Φύση ως κοσμικές δυνάμεις που επηρεάζουν τον Άνθρωπο και σταδιακά την πρακτική  (ηθική) εκμετάλλευση των Συμπαντικών δυνάμεων (Θεών): άρα ο κάτοικος της Μινωϊκής Κρήτης ή των Μυκηνών, τρέφεται από τον τρόπο δράσης του Ηλίου, του Ύδατος, του Καιρού, όλα αυτά τα αντιλαμβάνεται ως Θεία Υπέρτερη δύναμη, μέσα από αυτά προσπαθεί να θέσει τον εαυτό του σε λογική σειρά δράσης σε σχέση με τον Εαυτό του, τους Άλλους τον Κόσμο: σταδιακά η Βία ελέγχεται διότι ο άνθρωπος κατανοεί την καλλιέργεια της γής, το εμπόριο, τη συνεργασία με άλλους λαούς, την ικανότητα να γίνει δημιουργικός κατά τον τρόπο που κινούνται οι θεοί, οι συμπαντικές δυνάμεις: όπως ο Ήλιος παρόμοια και ο άνθρωπος κτίζει έναν κόσμο όπου ο λόγος όλο και ελέγχει τις σκέψεις και τις πράξεις: το χάος ως άλογος βία ηρεμεί όλο και περισσότερο  διότι  οι άνθρωποι εργάζονται, παράγουν, συνεργάζονται, κτίζουν πόλεις, ανακαλύπτουν την δημιουργικότητά τους, ζούν σε ένα φυσικό περιβάλλον όπου οι θεοί ως συμπαντικές δυνάμεις όλο και καλύτερα τους κατευθύνουν και τους δίδουν διέξοδο στη ζωή τους.Όλο και περισσότερο οι άνθρωποι γίγνονται κοινότητα.

Φθάνοντας στο Αθηναϊκό θαύμα των κλασσικών χρόνων, έχοντας στο νού μας τον Επιτάφιο του Περικλέους, παρατηρούμε κάτι παράδοξο: όσο περισσότερο αναπτύσσεται ο Νούς ως ιδέες αξίες φιλοσοφία και ηθική, τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πόλεμοι: η εξήγηση ίσως είναι απλή: αυτό συμβαίνει διότι ο Νούς διακρίνει τους ανθρώπους (το είπε και ο Σωκράτης) σε πεπαιδευμένους και μη: άρα οι Οντολόγοι Σπαρτιάτες πολεμούν τους νοησιοκράτες Αθηναίους: παρατηρούμε ότι ο Νούς δεν επιλύει το πρόβλημα διότι δεν αναπτύσσεται ομού από όλους τους ανθρώπους για αυτό και ο Θουκυδίδης (μεσούσης της Αθηναϊκής Φιλοσοφίας) αναφωνεί για την αισχρότητα της ανθρωπίνης φύσεως: παρατηρούμε ότι οι Αθηναίοι διαχειρίσθηκαν τη βία του Χάους κατά ένα τρόπο έξυπνο, πανέξυπνο: την διοχέτευσαν στους Αθηναίους αλλά σε σχέση με τους Άλλους: ο Πελοποννησιακός πόλεμος είναι απόδειξη ότι η  χαοτική βία στην Ελληνική επικράτεια ζούσε και βασίλευε αλλά πλέον στόχευε από τους Αθηναίους στους Σπαρτιάτες και από τους Σπαρτιάτες στους Αθηναίους: οι πόλεις ήταν ήσυχες σε θέματα βίας, διότι οι Νέοι είχαν τέτοια σκληρή  αγωγή (με βάση το όμαιμον, ομόφυλον, ομόθρησκον, ομόγλωσσον και ομότροπον) ώστε η βία διοχετεύθηκε προς τους Άλλους: εξάλλου μέσα από τον όρκο των Αθηναίων Εφήβων μαθαίνουμε ότι ήταν φυσιολογικό οι Αθηναίοι Νέοι να πεθάνουν νεώτατοι στα πεδία των μαχών.

Ο Νούς δεν είναι αυθύπαρκτο οντολογικό μέγεθος, είναι δημιούργημα ενός Πλάτωνος και ενός Αριστοτέλους: άρα η χαοτική βία πλέον ύπουλα και πονηρά περιχωρήθηκε στο Νού: με ένα τρόπο που ολίγοι έχουν κατανοήσει, διότι η αιτία των πολέμων δεν είναι όπως λέγει ο Πλάτων οικονομικοί λόγοι (διά την των πραγμάτων αιτίαν) αλλά ο Νούς ο διαχωρίζων τους ανθρώπους σε πεπαιδευμένους και μη, σε χριστιανούς και μη:διότι με την επικράτηση του Νοός οι άνθρωποι δεν πολεμούν  για επιβίωση (όπως έκαναν  στους φυσικούς πολέμους όταν διεκδικούσαν τροφή και νερό) αλλά για επιβολή πολιτεύματος πίστεως και θρησκείας.

Άρα το χάος ύπουλα εκρύβη  στις νοητικές κατηγορίες ιδέες και αξίες: η βία εκρύβη ύπουλα εκεί: ο Αλέξανδρος μεταφέρει το Λόγο του Αριστοτέλους διότι θεωρεί ότι αυτός δημιουργεί την καινή  ανθρωπίνη φύση: εάν οι Πέρσες το εδέχοντο πόλεμος δεν θα εγένετο: φυσικά οι Πέρσες δεν το εδέχθησαν και εγένετο πόλεμος. Η Βία μέσα από την εξάπλωση του Νοός και των προϊόντων του χύθηκε στα πλήθη και στις πόλεις: Το χάος εκρύβη πίσω από πολιτεύματα θρησκείες επιστήμες και τεχνολογίες:οι άνθρωποι αφηνίασαν: το δικό μου πολίτευμα είναι καλύτερο, η δική μου θρησκεία είναι καλύερη, η  δική μου επιστήμη είναι καλύτερη: όλα αυτά μέσα από μία σταδιακή μετατόπιση στις πόλεις: ο Νούς  του Πλάτωνος  και του Αριστοτέλους ο οποίος εκίνησε όλα τα παραπάνω εξαφανίζεται σε φυσικό περιβάλλον: ο Σωκράτης δεν θα είχε καμμία αξία σε παγανιστές και σε Ανθρώπους οι οποίοι ομιλούαν με τους Θεούς του Όλου:

Άρα από τη μία ο κόσμος θέτει τα ιδανικά της ειρήνης, της ιστορίας, της ευημερίας και της εξέλιξης, από την άλλη όμως ο πόλεμος είναι αδελφός όλων αυτών, η βία, διότι ο Νούς δεν καλύπτει όλους τους ανθρώπους : πολλοί ανήκουν αλλού: θα λέγαμε τους βορείους βαρβάρους, τους Ζωροάστρες, τους μη  χριστιανούς Ινδιάνους: όλοι αυτοί έζησαν απόλυτα τη βία του Νοός.

Εξάλλου δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι το βυζάντιο, η δύση, άρα ο κόσμος μας είναι παιδί της χαοτικής βίας του Νοός: μέσα από θρησκευτικούς πολέμους (η θρησκεία είναι προϊόν νοός)  το χάος ξεχύθηκε στα πεδία μαχών των βυζαντινών και των ευρωπαίων: ας προσέξουμε όμως ότι όλο αυτό εκτόνωνε την ανάγκη για πέρασμα και εκτόνωση της χαοτικής βίας, διότι μέσα στις πόλεις η χριστιανική παιδεία μέσα από σκληρούς οικογενειακούς και σχολικούς και κοινωνικούς κανόνες ήλεγχαν απόλυτα όλα αυτά τα μεγέθη τη βία: οι νέοι ήξεραν ότι είχαν μία τέλεια ευκαιρία να εκτονώσουν τη βία στα πεδία των μαχών στο όνομα του Ιησού, αυτό τους ηρεμούσε την καθημερινότητα: εξάλλου τα παραγγέλματα της θρησκείας επέτρεπαν ακραία μέτρα από την οικογένεια και το σχολείο ενάντια σε κάθε νεανική βιαιότητα: αυτό συνέβαινε διότι (σε αντίθεση με το σήμερα) οι νέοι είχαν ιδιαίτερη αξία για την αυτοκρατορία: ήταν χριστιανοί πολίτες, ήταν προσωπικότητες στην υπηρεσία του αυτοκράτορος, η βία έπρεπε να διοχετευθεί σοβαρά στη ζωή τους,  είχαν μεγάλη αξία για τη  βιωσιμότητα του χριστιανικού κόσμου.

Εξάλλου οι πόλεμοι, η χαοτική βία έκτισε τη σημερινή ευρώπη και αμερική: διότι από τη μία ο νούς έκανε ιστορία (θρησκεία, επιστήμη, πολιτική, τεχνολογία, βιομηχανοποίηση) και από την άλλη το χάος της βίας έστρωνε την ισορροπία  του κόσμου: δεκτοί όσοι υποτάσσονται στο νού, οι άλλοι μη αποδεκτοί.

Φθάνουμε λοιπόν στην σημερινή ψηφιακή εποχή: οι νέοι σήμερα αντιμετωπίζουν ένα κομβικό πρόβλημα το οποίο θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε με μία απλή εικόνα: ομοιάζουν με ναυαγό ο οποίος ζεί σε ένα εγκαταλειμμένο νησί αποκομμένο από κάθε άλλη ξηρά. Οι νέοι δεν μπορούν να συνδέσουν τη ζωή τους με το χθές, δεν μπορούν να κάνουν ιστορία, δεν μπορούν να παλαίψουν για μεγάλα ιδανικά και αξίες, δεν τα έχει ο κόσμος μας, δεν μπορούν να εκτονώσουν δημιουργικά τις χαοτικές τους δυνάμεις: η εποχή η ψηφιακή καταργώντας το νού, εξίσωσε όλους τους ανθρώπους χωρίς όμως να τους ελέγξει τη χαοτική δύναμη: μέσα στις πόλεις λοιπόν επικρατεί η αλογία , η  αιωνία χαοτική δύναμη, η αδυναμία φιλοσοφικής ιστορικής πολιτιστικής πολιτικής εκτόνωσης της χαοτικής δυνάμεως με τα γνωστά αποτελέσματα: όπως ο ιατρός προσεκτικά αφαιρεί τα ράμματα, παρόμοια οι εξουσιασταί αυτού του κόσμου αφαίρεσαν το νού: σήμερα δεν χρειάζεται κανείς να σκέπτεται απλά να κινείται εικονικά και ψηφιακά χρειάζεται: η λύση για τη βία δεν είναι πλέον  η οδυσσεϊκή νόηση (νόστος πατρίδα σκοπός) αλλά το button panic.  Αφαιρουμένου του Νοός οι άνθρωποι έμειναν με μόνο συνεκτικό κρίκο την ψηφιακή εποχή και το life style (το ποδόσφαρο και τα άλλα): όμως η χαοτική δύναμη επειδή είναι προανθρώπινη και μεταναθρώπινη έμεινε: συσσωρευμένοι οι άνθρωποι στις πόλεις δέχονται από παντού χαοτικές δυνάμεις, χωρίς να έχουν νού (ιδέες και αξίες) αντιμετώπισης, η ψηφιακή εποχή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα ξεσπάσματα βίας, νόστος Πατρίδα σκοπός, θεός  και λοιπά νοητικά προϊόντα δεν  υπάρχουν: άρα η ψηφιακή εποχή ως επαναφορά της μυθολογικής εποχής υιοθετεί το αξίωμα της Αρτέμιδος και του Απόλλωνος: η βία αντιμετωπίζεται μόνον με βία διότι ομιλούμε για πρωτόγονες μορφές ζωής: η ψηφιακή εποχή επειδή δεν θέλει τον άνθρωπο ως νόηση και αξία αλλά μόνον ως εξωτερική εικόνα επιστρέφει τον άνθρωπο στην εποχή του πρωτογονισμού όπου οι άνθρωποι ήταν μόνον εμφάνιση: αυτό τους διαφοροποιούσε από τα λοιπά ζώα: τότε και τώρα στην ψηφιακή εποχή μόνον η βία προστάτευε από τη  βία: στη ζούγκλα των α-νοήτων μεγαλουπόλεων η βία του λέοντος θα αντιμετωπίσει τη βία της τίγρεως: πρέπει βέβαια η δυναμική του κράτους να επικρατήσει αλλοιώς υπάρχει πρόβλημα επιβίωσης.

Ολίγον πρίν το τέλος όμως: διότι ο εικονικός άνθρωπος πρόκειται πλήρως να εξαρτηθεί από την εικονική πραγματικότητα μεταβαλλόμενος σε μηχανή η οποία ούτε δέχεται  βία ούτε παράγει βία. Είναι η  μεγάλη επιστροφή στις εποχές όπου ο Προμηθέας έπρεπε να προσφέρει τέχνη και φώς για να κινήσει τους μηχανικούς ανθρώπους: ολίγον  πρίν επικρατήσει η χαοτική δύναμη: το τελευταίο στάδιο της οποίας είναι η επαναφορά μας στο χάος: για αυτή την βιαία επαναφορά κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτε διότι είναι η  τελική χαοτική ανθρωπίνη απόφαση: φεύγουμε κάνοντας όλα τα αντίθετα που κάναμε για να μείνουμε.