Χαμένοι οι άνθρωποι από την απουσία του Αχιλλέα δεν μπορούσαν να αποκτήσουν διά του μυαλού τους την αυτοκίνηση και του άλλου μισού τους, του ψυχικού μέρους του συναισθήηματος: ήταν έρμαια των πτηνών των σκέψεων και των τρόπων πρωτογόνων όντων και δεν μπορούσαν να χαράξουν δικούς τους δρόμους: διότι για να προχωρήσει ο άνθωπος μπροστά θα έπρεπε να σκέπτεται και να οργίζεται, μόνον με αυτό τον τρόπο η οντολογική δύναμη θα μπορούσε να εξελιχθεί. Αλλά όλα ήθελαν οδηγούς, διότι ο Δίας νίκησε τους Τιτάνες, ο Προμηθέας έδωσε το πύρ, ο Αχιλλέας θα έδειχνε τον τρόπο της οργής.
Ο Δίας, ως ο θεός και η ανωτάτη συμπαντική οδός η οποία διαίρεσε την μία οντολογική δύναμη σε νικηθείσα τιτάνια χαοτική δύναμη και σε δύναμη πλάσης αυτού του κόσμου, κανόνισε τον τρόπο διανομής της ωραιότητας της οργής και της σκέψης: Επέλεξε τον φορέα της οργής Αχιλλέα, αλλά και τον εκπρόσωπο της πρόσκαιρης τάξης αυτού του κόσμου, τον Αγαμέμνονα, προκειμένου να δείξει ότι όλοι οι Βασιλείς είναι πρόσκαιροι ησυχαστές της παγκοσμίου τάξεως που επιβάλλεται από το Δία: η Τάξις του Διός επειδή προχωρεί το Όν ως τέτοιο, επειδή διαμοιράζει χαοτικές δυνάμεις δεν ησυχάζει, συνεχώς κινείται, για αυτό οι Βασιλείς επειδή θεωρούν εαυτούς ακινήτους και ισχυρούς είναι δούλοι της πιο τραγικής ευμεταβλητότητας: ο βασιλέας υπάρχει μόνον όταν ο Δίας τελειώνει κομμάτι της διαμοιραστικής δουλειάς του: όταν τη συνεχίζει οι Βασιλείς καταργούνται, όλα διαλύονται, οι χαοτικές δυνάμεις εργάζονται ακατάπαυστα: όταν εμφανισθεί η νέα τάξη πραγμάτων τότε εμφανίζεται και πάλι ένας νέος Βασιλεύς: ο Αχιλλέας είναι ο μεταφορές της πιο τραγικής οντολογικής δυνάμεως: η Γιγάντια Οργή, σαν και αυτή που μετέφερε ο Πολύφημος κατά του Οδυσσέως, έπρεπε να διοχετευθεί στο Ανθρώπινο Γένος: έπρεπε τώρα επειδή η Ωραιότητα είναι άγρια: είναι ισοπεδωτική και διαμορφώνει την οντολογική πορεία του ανθρώπου: εάν προσέξουμε η Ελένη είχε δύο στοιχεία και χαρακτηρίσθηκε ως Ωραία: Κατ΄αρχάς είχε μέσα της τέτοια οργή ώστε ταξίδευσε από τη συζυγική παστάδα του Μενελάου στη συζυγική λεκτρότητα του Πάριτος-Αλεξάνδρου: Οργή ήταν αυτό μαζί με τη νόηση ότι με αυτόν τον τρόπο η Ωραία Ελένη έδειξε ότι πρέπει να ταξιδεύει προς νέες πατρίδες ο άνθρωπος που οργίζεται , που μέσα από την ορφή ξυπνά σκέψη ταξιδευτικής συνεχείας προς νέες Πατρίδες.
Ποιος άραγε θεός θα ελάμβανε την ευθύνη ανάδειξης της ωραιότητος ως οργής; Μα φυσική ο θεός της Γνώσης, ο Απόλλωνας. Ο Θεός της Φωτεινής Γνώσης του Ηλίου: ο λοιμός ο οποίος θα πέσει στους Αχαιούς χτυπά όλο το ζωϊκό βασίλειο το οποίο τρέφεται από το φώς του Ηλίου: άρα πλέον τίθενται νόμοι λειτουργίας του Βασιλείου που βλέπει και τρέφει ο Ήλιος: ο Θεός της Γνώσης λοιπόν μεταφέρει όλες τις δυνάμεις του Ηλίου στον Άνθρωπο και στο Βασίλειό του: για αυτό ξεσπά λοιμός: η μεταφορά από το αχανές χάος στο δομημένο βασίλειο του δικαίου Ανθρώπου στηρίζεται στη μεταφορά των ηλιακών δυνάμεων και της Ηλιακής δικαιοσύνης: ο Ήλιος δεν κλέπτει, ο Ήλιος δεν αδικεί, παρόμοια και οι Άνθρωποι δεν πρέπει να αδικούν: και αυτό το θυμίζει στον Αγαμέμνονα ο Ιερέας του Φωτεινού θεού, ο Χρύσης, ο Απολλώνειος Χρύσης.
Ο Όμηρος επίτηδες ονομάζει τον Χρύση Αρητήρα, ένδοξο και κάλλιστο: ο δίκαιος Ήλιος διά μέσου εκλεκτών ανθρώπων προχωρεί και διαχέει τις ενέργειές του: ο Χρύσης αποδεικνύει (όπως οι Κριτές και οι Προφήτες στο ισραήλ) ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να μεταφέρουν τη δικαιοσύνη του Ηλίου: όλα ξεκινούν από τον Άνθρωπο και συνεχίζουν διά αυτού: επειδή υπάρχει ο Χρύσης υπάρχει η δικαιοσύνη του Απόλλωνος διά του Ηλίου: οι πρώτοι άνθρωποι έλαβον τη συμπαντική φωτεινότητα και την μετέφεραν στα πλήθη των ανθρώπων και στην ανθρώπινη κοινωνία: άρα το θέμα είναι διά του ιερέως η Απολλώνειος Ηλιακή δικαιοσύνη να μεταφερθεί στο σύνολο των ανθρώπων.
Ο ρόλος λοιπόν του ιερέως είναι όχι απλά περιγραφικός (όπως δυστυχώς κατήντησε στους μονοθεϊστικούς κλειστούς ναούς) αλλά εξόχως οντολογικά κανονιστικός: ο Χρύσης αντιπροσωπεύει τον ήδη Οντολογικό άνθρωπο αυτόν ο οποίος κοντά στον Απόλλωνα βιώνει τη σοφία του δικαίου Ηλίου και θέλει λόγω της θυγατρός του να τη μεταβιβάσει στους ανθρώπους: πράγματι ο Χρύσης είναι ο αγωγός μεταφοράς της Απολλώνειας Ηλιακής δικαιοσύνης στους Ανθρώπους, είναι αυτός ο οποίος μεταφέρει την αρχέγονη Οντολογική Ηλιακή ενέργεια σε όλα τα επίπεδα: ως ασθένεια (οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν την πρώτη Ηλιακή ενέργεια διότι είναι γυμνή και ανεπιτήδευτος): ως ενσυναίσθηση: οι άνθρωποι κατανοούν ότι η Ηλιακή Απόλλώνεια δικαία ενέργεια είναι αυτή η οποία θα τους προσφέρει αυτογνωσία, δικαιοσύνη, ισορροπία, εξέλιξη και ανάπτυξη, άρα τη δέχονται: ως οργή: ο Αχιλλέας είναι αυτός ο οποίος προσφέρει τον τρόπο της οργισμένης βούλησης: οι άνθρωποι οφείλουν να οργίζονται, δηλαδή να αφυπνίζουν τη βούλησή τους προκειμένου να αποκατασταθούν ως Εγώ με τον τρόπο της οργιαστικής βούλησης η οποία μεταφέρει τον τρόπο του Απολλωνείου Ηλιακού γνωστικού τρόπου και κτίζει τον Άνθρωπο τον νοούντα και την Πολιτεία των Αρετών. Όλα αυτά όμως θα ολοκληρωθούν από τον ταξιδευτή Οδυσσέα ο οποίος θα προσθέσει και το μέγεθος του Νοός: πρέπει οι Άνθρωποι να σκέπτονται την Ανθρωπίνη Φύση τους, να θυμούνται την Πατρίδα τους και το γήϊνο Είναι τους, ώστε να προσαρμόσουν την αφύπνιση της βουλητικής συμπαντικής οργής στην ανθρώπινη επιστροφή στην Πατρίδα η οποία θα αποτελέσει την δημιουργική οικία του πολιτισμένου ανθρώπου.
Ο Χρύσης όμως , ως ιερέας του Θεού του Ηλιακού Φωτός Απόλλωνος, χρειάζεται δύναμιν, όχι πειθούς, αλλά ενεργούς απορροής σύνδεσης λόγων και πράξεων: η θυγατρική δύναμις είναι η συνεκτική δύναμις , αυτή που ενώνει τον Χρύση με τον κόσμο είναι η θυγατρική δύναμις της Χρυσηΐδος: τεχνηέντως και καθόλου τυχαία ο Όμηρος κατεβάζει την Απολλώνεια δύναμιν στη γή μέσω της Θυγατρός: η Χρυσηΐδα επί της ουσίας είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον Ηλιακό Απόλλωνα ο οποίος μετατρέπει τις Ηλιακές ακτίνες σε γνώση και στον κόσμο και στους Ανθρώπους. Ουσιαστικά ο Όμηρος ολοκληρώνει την τεράστια Ορφική επανάσταση η οποία καθιέρωσε τα σύνορα αυτού του κόσμου: ο Πατήρ μεταφέρει Φυσική ενέργεια στη Γη διά της Θυγατρός: αυτή πρέπει να γίνεται αντικείμενο σεβασμού από τους Ανθρώπους: ο Χρύσης μετέφερε δύναμη Απολλώνεια στη Γη διά της Θυγατρός του: άρα αυτή έπρεπε να οδηγήσει στη Γνώση και όχι στην κάλπικη χαοτική συμπεριφορά του Αγαμέμνονος.
Όμως ποια είναι η Απολλώνεια γνώση η οποία στηρίζεται στην γνωσιακή μετατροπή των τρόπων του Ηλίου, η οποία κατενοήθη από τον Κάλχαντα αλλά όχι από τον Αγαμέμνονα; (ο οποίος Αγαμέμνων σηματοδοτεί το τέλος του Βασιλέως ως Άνακτος διαχείρισης φυσικών και στρατιωτικών δυνάμεων και την αρχή του Πολιτικού Ηγέτου (Περικλέους) ο οποίος θα στηρίζει την Ηγεμονία του στη Γνώση και όχι απλά στη Δύναμη). Η Απολλώνεια γνώση λοιπόν μετατρέπει τις ηλιακές ενέργειες σε πολιτική γνώση και σε πολιτικό ήθος: ο Ήλιος τους φωτίζει όλους, άρα θα πρέπει και ο δίκαιος ηγεμών όλους να τους φωτίζει μέσα από τις δίκαιες σκέψεις και πράξεις του. Ο Ήλιος προσφέρει δύναμη εξέλιξης στη φύση και στον κόσμο και στον άνθωπο: διά του Ηλίου όλα γίγνονται διά του καρπού των γόνιμα, εξελίξιμα, ικανά να μεταφέρουν δύναμιν δημιουργίας και αιωνιότητας παντού: πράγματι ο Ηγεμών μέσα από το φωτισμένο ως Ήλιο νού του πρέπει να προσφέρει ιδέες εξέλιξης, πράξεις οι οποίες ως καρπός ανθίζουν την αυτοεπιβεβαίωση και το κλέος του Ήρωος, και διά αυτού του τρόπου όλα ζωοποιούνται: ο Όμηρος διά του Απολλωνείου φωτός το οποίο ξεκινά και ερμηνεύει την Αχίλλειον οργή, εκχέει τον Πολιτισμόν της Ημέρας προς τους Ανθρώπους: όλα πλέον θα είναι μετατροπές ιδεολογικώς και αξιολογικώς της ηλιακής ενέργειας η οποία θα αποκτήσει ανθρώπινο προσωπείο, αλλά θα έχει ο άνθρωπος τον τρόπο του Ηλίου: θα είναι καθολικός, δίκαιος, εμβληματικός: για αυτό εξάλλου γύρω στις 250 φορές ο Όμηρος χρησιμοποιεί την περίφημον φράσιν: ήμος δε ηριγένεια εφάνη ροδοδάκτυλος Ηώς.
Ο Χρύσης ικετεύει: η Απολλώνεια Ηλιακή ενέργεια είναι ικανή να εξαφανίσει κάθε τι το ανθρώπινο διότι είναι οντολογική συνέχεια η οποία περιέχει τον Άνθρωπο άρα μπορεί να τον χειρισθεί κατά το δοκούν. Για αυτό η ικεσία σημαίνει τη διακριτική πρωτοπαρουσίαση της Ηλιακής Απολλώνειας ενέργειας: ο Χρύσης ικετεύει: εύχεται να αποκτήσουν οι Αχαιοί την Τροία, εύχεται οι Αχαιοί να επιστρέψουν στην Πατρίδα τους σώοι και αβλαβείς. Η Απολλώνεια Ηλιακή ενέργεια έρχεται ήρεμη, αλλά είναι ενέργεια άγνωστη στους πολλούς και γνωστή στον μάντη Κάλχαντα, στο μεγάλο ενδιάμεσο. Δυστυχώς η επαφή του Όντος με τη Γή και τον Άνθρωπο ολοκληρώνεται (ας θυμηθούμε και τους κατακλυσμούς) μέσα από κατά-στροφές: η χαοτική δύναμις του Ηλίου Απόλλωνος πρέπει ανεξέλεγκτη να επιπέσει στους ανθρώπους διότι όλα είναι θέμα δυνάμεως: η ηρεμία της ικεσίας είναι οντολογικά άγνωστος: είναι ένα αποκύημα της φαντασίας του ποιητού πρίν αποκαλύψει τη μεγάλη αλήθεια: ο Ήλιος Απόλλων θα επιβάλει τη δύναμή του μέσα από τη χαοτική εξάσκηση της χαοτικής Απολλωνείας οντολογικής δυνάμεως: οι ιοί (τα βέλη) ως μεταφορείς της χαοτικής οντολογικής δυνάμεως θα επιβάλουν τον Απολλώνειο τρόπο, την μετατροπή των ανθρώπων σε ηλιακώς κινούμενα όντα: διότι τελικά αυτό είναι ο Όμηρος: ο Ποιητής που μας έδειξε τον τρόπο που δημιουργήθηκε ο Ηλιακώς κινούμενος άνθρωπος. Διότι υπό το Φώς του Ηλίου θα μπορέσει ο Άνθρωπος να ίδη και την Ωραιότητα (Ελένη): και τα δύο της χαρακτηριστικά: την οργή (εσωτερική κίνησις) του Αχιλλέως και τη νόησιν (εξωτερική κίνησις) του Οδυσσέως.
Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι η οργή του Αχιλλέως ως χαρακτηριστικό της Ωραιότητας επισυμβαίνει μέσα από την Απολλώνεια οργή: θα πρέπει να προσέξουμε ότι η Απολλώνεια οργή προκαλεί την Αχίλλειο οργή: άρα ο Αχιλλεύς αποτελεί τρόπο μεταφοράς της Απολλωνείας οργής στο Ανθρώπινο Βασίλειο: άρα τι είναι ακριβώς η Απολλώνειος οργή; Είναι η εσωτερική εργασία μεταφοράς του Ηλιακού τρόπου προς τους ανθρώπους: οι άνθωποι εσωτερικά απογεμίζουν από τον τρόπο του Ηλίου: αυτή είναι η εργασία ως οργή, πρέπει να είναι ολη αυτή η ηλιακή ωρίμανση οργή διότι είναι μανιώδης εργασία η οποία καταργεί τη λογική και μεταφέρει τον πρωτόλειο ηλιακό τρόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι έπειτα έρχεται η Οδύσσεια, η σύνεσις της λογικής νοστικότητας του ανθρώπου.
Ο Αχιλλέας λοιπόν αποδέχεται την μεταφορά της Απολλώνειας οργής δια του εαυτού του προς τους ανθρώπους. Διότι με αυτόν τον τρόπο ο ωκύμορος, γρηγορόζωος, υιός της Θέτιδος, μεταφέρει τις Ηλιακές εσωτερικές τροπικότητες στους ανθρώπους οι οποίοι θα πρέπει να υιοθετήσουν την αποφασιστικότητα του Ηλίου, την γρηγοράδα και την ικανότητα του Ηλίου, πρίν όλα αυτά διά του Οδυσσέως γίνουν νόησις σύνεσης και συνετής διαχείρισης εν τη πόλει των ηλιακών ακτίνων και του ηλιακού τρόπου. Ο Αχιλλεύς είναι το μεγάλο Θύμα της Απολλωνείας οργής διότι αυτός θα μεταφέρει τη συμπαντική ηλιακή τροπικότητα στους ανθρώπους, ως ένδειξη της ωραιότητος: ο Ηλιακός οργιαστικός τρόπος είναι το ένα πόδι της ωραιότητας: το άλλο είναι ο ηλιακός τρόπος της νοητικής ισορροπίας των κατανεμηθεισών δυνάμεων, αυτή όμως είναι η αποστολή του Οδυσσέως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
vasilios888@yahoo.gr