Οντολογική μετάφραση της α΄ραφωδίας της Ιλιάδος (απόσπασμα από το ετοιμαζόμενο βιβλίο μου: η Οντολογική μετάφρασίς μου στην Α΄ραψωδία του της Ιλιάδος του Ομήρου).

 

Οντολογική μετάφραση της  Α΄ραφωδίας της Ιλιάδος.

Την οργή των Τιτάνων κληρονόμησε από τη Θεά Θέτιδα ο Αχιλλέας ο υιός του Πηλέως, και το ξέρεις εσύ  Μούσα επειδή είσαι Όν εκ του Όντος ανόθευτος δύναμις  γνώστης της συνεχούς Οντολογικής  δυνάμεως.Σε παρακαλώ, εγώ  ως Ποιητής είμαι μεταφορέας, ο Ερμής  είναι ο πρώτος ποιητής και εγώ συνέχειά του, διότι ολίγοι κατάλαβαν ότι η ποίηση έχει κυρίκειο και ενώνει το Δία με τους ανθρώπους: Σε παρακαλώ Μούσα δείξε μου πώς η οργή των Τιτάνων, των μεγάλων προπατόρων του Πολιτισμού μας, θα εκτονωθεί στον ανθρώπινο χαρακτήρα και μαζί με τη νόηση θα αποτελέσουν τις μεγάλες παρακαταθήκες του ανθρωπίνου χαρακτήρος.

Η πορεία δεν θα είναι εύκολη, η διαχείριση της τιτάνιας οργής που φέρει ο άνθρωπος είναι δύσκολη υπόθεση. Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν να τη διαχειρισθούν, περιμένουν από τον Άρχοντα Αχιλλέα να τους δείξει το δρόμο, διότι ως τεράστια ορμή η οργή ως συναίσθημα πέρασε  μέσα από τα παλάτια της Γυναίκας Ελένης, ήλθε στα χέρια και στο μυαλό του Πάρη, ταξίδευσε στην Τροία, έδειξε ότι η οργή πρέπει να πέσει στα πεδία του πολέμου, είναι η πρώτη αιτία του θεάτρου, πρέπει δύο να υποδυθούν ότι μαλώνουν, ώστε να βρεθεί διά του πολέμου τρόπος η οργή να πέσει στους ανθρώπους, ως συναίσθημα της καρδιάς, το οποίο μαζί με την σκέψη θα αποτελέσει το Νέο Άνθρωπο: ο οποίος θα έχει ως κίνητρο της οργιστική κίνηση του Όντος και ως τρόπο το πνεύμα του Αέρος που φυσά και κατευθύνει μεταφέροντας δυνάμεις. Ο Αχιλλέας όμως ως πρώτος δραματικός ήρωας έπρεπε να υποδυθεί τον οργισμένο ώστε να ξεκινήσει η εισαγωγή της προγιγαντιαίας οντολογικής οργής στον άνθρωπο. Η οργή μαζί με το νού, ο Αχιλλέας με τον Οδυσσέα, είναι ο Νέος Έλλογος άνθρωπος της Γής: είναι ο Ωραίος Άνθρωπος: διότι η οργή και ο νούς είναι η  ωραιότητα με τα δύο χέρια.

Χαμένοι οι άνθρωποι από την απουσία του Αχιλλέα δεν μπορούσαν να αποκτήσουν διά του μυαλού τους  την αυτοκίνηση και  του άλλου μισού τους, του ψυχικού μέρους του συναισθήηματος: ήταν έρμαια των πτηνών των σκέψεων και των τρόπων πρωτογόνων  όντων και δεν μπορούσαν να χαράξουν δικούς  τους δρόμους: διότι για να προχωρήσει ο άνθωπος μπροστά θα έπρεπε να σκέπτεται και να οργίζεται, μόνον με αυτό τον τρόπο η οντολογική δύναμη θα μπορούσε να εξελιχθεί. Αλλά όλα ήθελαν οδηγούς, διότι ο Δίας νίκησε τους Τιτάνες, ο Προμηθέας έδωσε το πύρ, ο Αχιλλέας θα έδειχνε τον τρόπο της οργής.

Ο Δίας, ως ο θεός και η ανωτάτη συμπαντική οδός η οποία διαίρεσε την μία οντολογική δύναμη σε νικηθείσα τιτάνια χαοτική δύναμη και σε δύναμη πλάσης αυτού του κόσμου, κανόνισε τον τρόπο διανομής  της ωραιότητας της οργής και της σκέψης: Επέλεξε τον φορέα της οργής Αχιλλέα, αλλά και τον εκπρόσωπο της πρόσκαιρης τάξης αυτού του κόσμου, τον Αγαμέμνονα, προκειμένου να δείξει ότι όλοι οι Βασιλείς είναι πρόσκαιροι ησυχαστές της παγκοσμίου τάξεως που επιβάλλεται από το Δία: η Τάξις του Διός επειδή προχωρεί το Όν ως τέτοιο, επειδή διαμοιράζει χαοτικές δυνάμεις δεν ησυχάζει, συνεχώς κινείται, για αυτό οι Βασιλείς επειδή θεωρούν εαυτούς ακινήτους και ισχυρούς είναι δούλοι της πιο τραγικής ευμεταβλητότητας: ο βασιλέας υπάρχει μόνον όταν ο Δίας τελειώνει κομμάτι της διαμοιραστικής δουλειάς του: όταν τη συνεχίζει οι Βασιλείς καταργούνται, όλα διαλύονται, οι χαοτικές δυνάμεις εργάζονται ακατάπαυστα: όταν εμφανισθεί η νέα τάξη πραγμάτων τότε εμφανίζεται και πάλι ένας νέος Βασιλεύς: ο Αχιλλέας είναι ο μεταφορές της πιο τραγικής  οντολογικής δυνάμεως: η Γιγάντια Οργή, σαν και αυτή που μετέφερε ο Πολύφημος κατά του Οδυσσέως, έπρεπε να διοχετευθεί στο Ανθρώπινο Γένος: έπρεπε τώρα επειδή η Ωραιότητα είναι άγρια: είναι ισοπεδωτική και διαμορφώνει την οντολογική πορεία του ανθρώπου: εάν προσέξουμε η Ελένη είχε  δύο στοιχεία και χαρακτηρίσθηκε ως Ωραία: Κατ΄αρχάς είχε μέσα της τέτοια οργή ώστε ταξίδευσε από τη συζυγική παστάδα του Μενελάου στη συζυγική λεκτρότητα του Πάριτος-Αλεξάνδρου: Οργή ήταν αυτό μαζί με τη νόηση ότι με αυτόν τον τρόπο η Ωραία Ελένη έδειξε ότι πρέπει να ταξιδεύει προς νέες πατρίδες ο άνθρωπος που οργίζεται , που μέσα από την ορφή ξυπνά σκέψη ταξιδευτικής  συνεχείας προς νέες Πατρίδες.

Ποιος άραγε θεός θα ελάμβανε την ευθύνη ανάδειξης της ωραιότητος ως οργής; Μα φυσική ο θεός της Γνώσης, ο Απόλλωνας. Ο Θεός της Φωτεινής Γνώσης του Ηλίου: ο λοιμός ο οποίος θα πέσει στους Αχαιούς χτυπά όλο το ζωϊκό βασίλειο το οποίο τρέφεται από το φώς του Ηλίου: άρα πλέον τίθενται νόμοι λειτουργίας του Βασιλείου που βλέπει και τρέφει ο Ήλιος: ο Θεός της Γνώσης λοιπόν μεταφέρει όλες τις δυνάμεις του Ηλίου στον Άνθρωπο και στο Βασίλειό του: για αυτό ξεσπά λοιμός: η μεταφορά από το αχανές χάος στο δομημένο βασίλειο του δικαίου Ανθρώπου στηρίζεται στη μεταφορά των ηλιακών δυνάμεων και της Ηλιακής δικαιοσύνης: ο Ήλιος δεν κλέπτει, ο Ήλιος δεν αδικεί, παρόμοια και οι Άνθρωποι δεν πρέπει να αδικούν: και αυτό το θυμίζει στον Αγαμέμνονα ο Ιερέας του Φωτεινού θεού, ο Χρύσης, ο Απολλώνειος Χρύσης.

Ο Όμηρος επίτηδες ονομάζει τον Χρύση Αρητήρα, ένδοξο και κάλλιστο: ο δίκαιος Ήλιος διά μέσου εκλεκτών ανθρώπων προχωρεί και διαχέει τις ενέργειές του: ο Χρύσης αποδεικνύει (όπως οι Κριτές και οι Προφήτες στο ισραήλ) ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να μεταφέρουν τη δικαιοσύνη του Ηλίου: όλα ξεκινούν από τον Άνθρωπο και συνεχίζουν διά αυτού: επειδή υπάρχει ο Χρύσης υπάρχει η δικαιοσύνη του Απόλλωνος διά του Ηλίου: οι πρώτοι άνθρωποι έλαβον τη συμπαντική φωτεινότητα και την μετέφεραν στα πλήθη των ανθρώπων και στην ανθρώπινη κοινωνία: άρα το θέμα είναι  διά του ιερέως η Απολλώνειος Ηλιακή δικαιοσύνη να μεταφερθεί στο σύνολο των ανθρώπων.

Ο ρόλος λοιπόν του ιερέως  είναι όχι απλά περιγραφικός (όπως δυστυχώς κατήντησε στους μονοθεϊστικούς κλειστούς ναούς) αλλά εξόχως οντολογικά κανονιστικός: ο Χρύσης αντιπροσωπεύει τον ήδη Οντολογικό άνθρωπο αυτόν ο οποίος κοντά στον Απόλλωνα βιώνει τη σοφία του δικαίου Ηλίου και θέλει λόγω της θυγατρός του να τη μεταβιβάσει στους ανθρώπους: πράγματι ο Χρύσης είναι ο αγωγός μεταφοράς της Απολλώνειας Ηλιακής δικαιοσύνης στους Ανθρώπους, είναι αυτός ο οποίος μεταφέρει την αρχέγονη Οντολογική Ηλιακή ενέργεια σε όλα τα επίπεδα: ως ασθένεια (οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν την πρώτη Ηλιακή ενέργεια διότι είναι γυμνή και ανεπιτήδευτος): ως ενσυναίσθηση: οι άνθρωποι κατανοούν ότι η Ηλιακή Απόλλώνεια δικαία ενέργεια είναι αυτή η οποία θα τους προσφέρει αυτογνωσία, δικαιοσύνη, ισορροπία, εξέλιξη και ανάπτυξη, άρα τη  δέχονται: ως οργή: ο Αχιλλέας είναι αυτός ο οποίος προσφέρει τον τρόπο της οργισμένης βούλησης: οι άνθρωποι οφείλουν να οργίζονται, δηλαδή να αφυπνίζουν τη βούλησή τους προκειμένου να αποκατασταθούν ως Εγώ με τον τρόπο της οργιαστικής βούλησης η οποία μεταφέρει τον τρόπο του Απολλωνείου Ηλιακού γνωστικού τρόπου και κτίζει τον Άνθρωπο τον νοούντα  και την Πολιτεία των Αρετών. Όλα αυτά όμως θα ολοκληρωθούν από τον ταξιδευτή Οδυσσέα ο οποίος θα προσθέσει και το μέγεθος του Νοός: πρέπει οι Άνθρωποι να σκέπτονται την Ανθρωπίνη Φύση τους, να θυμούνται την Πατρίδα τους και το γήϊνο Είναι τους, ώστε να προσαρμόσουν την αφύπνιση της βουλητικής συμπαντικής οργής στην ανθρώπινη επιστροφή στην Πατρίδα η οποία θα αποτελέσει την δημιουργική οικία του πολιτισμένου ανθρώπου.