28η Οκτωβρίου, 83 χρόνια μετά.

 

Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 η Ελλάς εισήλθε στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των συμμαχικών δυνάμεων ενάντια στις δυνάμεις του Άξονος. Αυτό συνέβη 22 χρόνια έπειτα από τη συνθήκη των Βερσαλλιών (η οποία περάτωσε και επισήμως τον Α΄παγκόσμιο πόλεμο) 17 χρόνια έπειτα από τη συνθήκη της Λωζάννης (η οποία επεράτωσε το καθεστώς της Ανατολίας) 8 χρόνια έπειτα από την πτώχευση της Ελλάδος (από την προσπάθεια του Βενιζέλου να λάβει δάνειο 50.000.000 δολαρίων από την Αγγλία) 8 χρόνια από τη στιγμή κατά την οποία η Γερμανία σχεδόν επτώχευσε και εισήλθε στο αμερικανικό χρηματιστήριο για να σώσει τον κανόνα χρυσού. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε ότι το 1934 η Ελλάδα υπέγραψε τετραμερές βαλκανικό σύμφωνο με τη Γιουγκοσλαβία, τη Ρουμανία και την τουρκία προκειμένου οι χώρες αυτές να προασπίσουν την εδαφική τους ακεραιότητα έναντι του βουλγαρικού αναθεωρητισμού (η βουλγαρία τελικά συνετάχθη με τις δυνάμεις του Άξονος): εάν σταθμισθούν όλα τα παραπάνω κατανοούμε ότι η Ελλάδα είχε κάθε δυνατό λόγο να συμπορευθεί με την Αγγλία σε αυτόν τον πόλεμο: Ας σημειώσουμε ότι τα εξαγώγιμα προϊόντα της Ελλάδος ήταν η σταφίδα και ο καπνός, όμως από το 1932-33 λόγω της γερμανικής ύφεσης οι γερμανοί κατά πολύ μείωσαν τις παραγγελίες τους, η Γερμανία έπαυσε να αποτελεί στυλοβάτη των Ελληνικών εξαγωγών.
Η Ελλάδα εισήλθε στον πόλεμο αυτόν στο πλευρό αυτών των δυνάμεων που θεώρησε ότι σε νευραλγικούς τομείς θα την στηρίξουν διαχρονικά. Αν ιδούμε το σταυρόλεξο των συμμαχιών της περιοχής η τουρκία και η βουλγαρία συντάχθηκαν με τον άξονα ενώ η Ελλάδα συντάχθηκε με τις συμμαχικές δυνάμεις. Ήδη ο Άξονας είχε εκφράσει το θαυμασμό του για τον κεμάλ.Η Ελλάδα είχε κάθε λόγο να συνεχίσει την πολιτικη του Βενιζέλου συντασσομένη -όπως και εκείνος στον Α΄παγκόσμιο πόλεμο- με τις συμμαχικές δυνάμεις. Διαχρονικά, οικονομικά, στρατιωτικά, η Ελλάδα θεώρησε ότι στις συμμαχικές δυνάμεις ευρίσκετο η σωστή παροντική και μελλοντική επιλογή.
Η 28η Οκτωβρίου του 1940  διαφέρει ολοκληρωτικά  από την εποχή του Εθνικού διχασμού, και αν συγκριθεί μαζί της βοηθεί πολύ τον οποιοδήποτε να κατανοήσει την επιλογή η Ελλάδα να κατέλθη σε αυτόν τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων. Tότε ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ήθελε τη Γερμανία και την Αυστρία , ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήθελε την Αντάντ. Τώρα δίλημμα δεν υπάρχει υπό την έννοια ότι ο Βασιλεύς Γεώργιος Β έφυγε από την Ελλάδα όταν το 1922 είχε ανακηρυχθεί η Αβασίλευτος Δημοκρατία. Επέστρεψε το 1935 όταν με δημοψήφισμα επανήλθε η Βασιλευομένη Δημοκρατία: όλα αυτά τα χρόνια ήταν προστατευόμενος του Γεωργίου Ε΄βασιλέως της Αγγλίας: άρα σε σχέση με τον Ι.Μεταξά (ο Γεώργιος ο Β΄με βάση το σύνταγμα του 1911 το οποίο ίσχυε πλέον από τους αντιβενιζελικούς το 1935 ενάντια στο σύνταγμα του 1927  έφερε τον Ι.Μεταξά στην εξουσία) υπήρχε ομογνωμία για την Αγγλία.

Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος βρήκε την Ελλάδα στο πλευρό των συμμαχικών δυνάμεων ενώ την τουρκία στο πλευρό του άξονος. Ο Β΄παγκόσμιος πόλεμος διέλυσε τις αποικιοκρατίες ( έστω μακροπρόθεσμα) και τις μικτές υπερεθνικές κρατικές καταστάσεις οι οποίες θύμιζαν αποικιοκρατίες. Ας αναφέρουμε ότι το σύνολο των ελευθέρων αφρικανικών κρατών τότε εμφανίσθηκαν ώς ελεύθερα. Εάν όμως σκεφθούμε ότι οι αμερικανοί πήραν το ουράνιο που ήθελαν για τις ατομικές τους βόμβες από το Κογκό, καταλαβαίνουμε το εξής: ο β΄παγκόσμιος πόλεμος ετελείωσε τον εξωτερικό αποικιοκρατισμό όμως οι μεγάλες δυνάμεις μέσω οικονομικών βιομηχανικών εμπορευματικών και άλλων τρόπων εξουσίαζαν το σύνολο του πλανήτη. Άρα η Ελλάδα περίμενε ήρεμα τη θέση της σε αυτόν τον κόσμο: ήταν στα υπέρ της το ότι ήταν σύμμαχος των συμμαχικών στρατευμάτων; Τα συμφέροντα ήταν οικουμενικά και την τύχη της Ελλάδος δεν την ρύθμισε  το ότι ήταν με τους συμμάχους αλλά τι έπρεπε να δώσει όταν τελείωσε ο πόλεμος στον νέο κόσμο χωρίς αποικίες αλλά με άλλο τρόπο υβριδικης διακυβέρνησης (οικονομικής κυρίως) . Φάνηκε ότι η Ελλάδα σε αυτόν τον κόσμο αποτέλεσε απλά ένα ένδοξο παρελθόν και ένα ασφαλές σημείο πορείας προς τα ανατολικά το οποίο αυτό σημείο έπρεπε προσεκτικά να εξελιχθεί διότι το σημείο αυτό προς την ανατολή πρέπει να ελέγχεται αποφασιστικά όπως κάθε σημαντική δίοδος προς τα ανατολικά.

 Όταν τελείωσε ο Β΄πσγκόσμιος πόλεμος η Ελλάδα (με πρωτοβουλία των συμμάχων βρεττανών) εβίωσε τις γνωστές εγχώριες διαμάχες , όμως  η τουρκία διχασμό δεν βίωσε, μάλιστα μόλις 10 χρόνια έπειτα, λόγω της τρομοκρατίας των Σεπτεμβριανών, έδιωξε μεγάλο αριθμό Ελλήνων. Επίσης το 1974 το 37% της Κύπρου περιήλθε σε ελεγχόμενες από την τουρκία «τουρκοκυπριακές» δυνάμεις. Επίσης σήμερα η τουρκία κάνει λόγο για «γαλάζια πατρίδα» στο Αιγαίο πέλαγος: άρα ποια ήταν τα οφέλη από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο για την Ελλάδα μακροπρόθεσμα: παρατηρούμε λοιπόν μία επανάληψη του Α΄παγκοσμίου πολέμου: και τότε η Ελλάδα ήταν με τους συμμάχους η τουρκία με τον Άξονα αλλά τελικά η Μικρά Ασία περιήλθε στους τούρκους παρά τη συνθήκη των Σεβρών. Στο πνεύμα λοιπόν του Α΄παγκοσμίου πολέμου εκινήθη και ο Β΄΄παγκόσμιος πόλεμος: τότε διαλύθηκαν αυτοκρατορίες τώρα αποικιοκρατίες αλλά ο κόσμος και πάλι μοιράσθηκε με κριτήριο την εξάπλωση των μεγάλων δυνάμεων στις αποικίες αλλά με άλλους (οικονομικούς) κρύφιους τρόπους:  άρα και ο Β΄παγκόσμιος πόλεμος δεν έγινε τόσο για αγνές ιδέες και αξίες αλλά για συνέχεια οι δυνατοί της γής να κυριαρχήσουν εφ΄όλης της γής, η Ελλάδα ξεχάσθηκε ότι ήταν στο στρατόπεδο των δυνατών και βρέθηκε σε δίνες αδυναμίας , πολιτικής οικονομικής γεωπολιτικής αδυναμίας. Διότι ο πόλεμος που τόσο υπερήφανα μετά το ΟΧΙ διεξήγαγε ήταν ένα σημείο απλώς, έπειτα εμφανίσθηκαν και άλλα σημεία τα οποία έπρεπε να βαδίσει η δυνατή ευρώπη και αμερική σε σχέση με την Ελλάδα και τις άλλες περιφερειακές δυνάμεις.Ο πόλεμος της επικράτησης των μεγάλων δυνάμεων επί της γής είναι συνεχής, ο β΄παγκόσμιος πόλεμος είναι μία από τις πολλές μάχες, υπάρχουν και άλλες και σε περίοδο ειρήνης: σε αυτές ηττημένοι του β΄παγκοσμίου πολέμου απετέλεσαν τους καλυτέρους συμμάχους των εξουσιαστών της γής με αποτέλεσμα η φτωχή πλήν τιμία  Ελλάς να εξέλθει το 1949 καραρρακωμένη από ένα πόλεμο 10 ετών  τη στιγμή κατά την οποία όλη η ευρώπη έκλεινε τις πληγές της και αναπτυσσόταν ραγδαία: το πακέτο μάρσαλ δεν ήταν τίποτε άλλο από τον τρόπο μεταελέγχου των πεσμένων συμμάχων: η Ελλάδα δεν ήθελε λεφτά,ήθελε μακροπρόθεσμη βιομηχανία και αυτοανάπτυξη.

Στα βόρεια σύνορα της Ελλάδος δημιουργήθηκαν διάφοροι αλυτρωτισμοί, και το περίεργο είναι ότι γιγαντώθηκαν από την ηττημένη του β΄παγκοσμίου πολέμου Γερμανία (!). Η οποία ήταν και ο βασικός στυλοβάτης της οκτωβριανής επανάστασης. Άρα οι σταθερές του β΄παγκοσμίου πολέμου, του ΟΧΙ, γρήγορα ξεχάσθηκαν και οι δυνατοί ώς ένα μετά τον πόλεμο καθόρισαν τύχες και μέλλοντα. Η Ελλάδα δεν απέκτησε δυνατή βιομηχανία, ώς σύμμαχος δεν εγνώρισε την εντυπωσιακή αυτοανάπτυξη ενός συμμαχικού κράτους. Το τελευταίο μάλιστα διακύβευμα είναι κατά πόσο αποτελεί και σύνορο προς την ανατολή της ευρώπης. Τη στιγμή κατά την οποία θα έπρεπε η Ελλάδα, έχοντας πάντα λάβει το σωστό μέρος και τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, σήμερα να απολαμβάνει μία ευρεία οικονομική, πολιτική, πολυσχιδή ανάπτυξη.

Ίσως το πλέον σημαντικό συμπέρασμα της 28^ης Οκτωβρίου, 1940, είναι το ότι όλοι αγάπησαν και εθέλησαν την Ελλάδα όχι ώς σύμμαχο αλλά ώς γεωπολιτικό εταίρο, όταν έλαβαν ό,τι ήθελαν την εξέχασαν. Η Ελλάδα όμως της ειρήνης δεν θα πρέπει να ξεχάσει ή να λησμονήσει την Ελλάδα του πολέμου του 1940. Θα πρέπει με το ίδιο σθένος, με την ίδια δυναμικότητα να λέγει ΌΧΙ σε κάθε προσπάθεια υποβάθμισής της και αντιεξέλιξής της. Θα πρέπει επιτέλους να είπει ΝΑΙ σε κάθε πρόσπάθεια εξέλιξης, προόδου, της φύσεώς της, του ουρανού της , της γής της. Διότι η 28^η Οκτωβείου του 1940 αναδεικνύει μία δυναμική η οποία θα πρέπει να είναι διηνεκής ώστε συνεχή να είναι τα ευεργετικά αποτελέσματα μίας εξελίξιμης και προοδευομένης χώρας.