Η Οντολογία του Ελληνισμού μέσα από τις λέξεις:

 

Ο Ελληνισμός, μέσω κειμένων αλλά και έξω από αυτά, είναι ροή, κίνησις, δράσις, σκοπός. Η λέξις ροή εξάλλου (αλλά και το γράμμα –ρ) ευρίσκεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε πλείστες όσες λέξεις: Θεών, φυσικών οντοτήτων, πλανητικών συστημάτων και ανθρώπων: Η ροή είναι η Ήρα, η οποία ώς Ρέα ρέει: η Ρέα διά του Κρόνου ρέει την οντολογική ενέργεια φανερώνοντας θεούς και ανθρώπους, είναι οι θεογονείς, θεομήτωρ και θεοπάτωρ: η Ήρα επίσης διά της δυνάμεως Διός ρέει την ενέργειά της προς τους ανθρώπους: η Ήρα με την Αθηνά είναι ο ορισμός της Ομηρικής ωραιότητος: η Ήρα ρέει τη ζήλεια, την οργή, την ψυχική ενατένιση δημιουργική της ψυχής, η Αθηνά τη Σοφία του Νοός: η οποία αφυπνίζει το Νού: με αυτόν τον τρόπο η ροή της Ήρας και της Αθηνάς ζωοποιεί Νού και Ψυχή του Ανθρώπου: διότι ο Όμηρος μετέφερε τα χαρακτηριστικά της Ήρας και της Αθηνάς στην Ελένη ώς Ωραιότητα τα οποία ενσαρκώνονται από αυτούς που ρέουν τη συμπαντική ενέργεια, Ήρωες. Οι άνθρωποι έχουν τη ροπή, ρέουν προς τη συμπαντική τους τελειότητα. Έχουν επί της ροής (φρήν) Νούν ώστε να αντιλαμβάνονται την πορεία τους και να την κατευθύνουν με ιδέες και αξίες. Θρώσκουσιν άνω (επί ροής εισίν-θρώσκω) ώστε να επιστρέψουν σε όλους τους οντολογικούς προορισμούς τους.

Η ροή έπαιξε τεράστιο ρόλο ως οντολογικό μέγεθος στους προσωκρατικούς και αυτό φαίνεται από την ετυμολογία των λέξεων που αυτοί οι τιτάνες του πνεύματος χρησιμοποίησαν: επί της μη περατής ροής (άπειρο) ο Αναξίμανδρος έστησε την Οντολογία του, και ο τεράστιος Εμπεδοκλής επί της ροής των ζωντανών όντων (ριζώματα) στοιχειοθέτησε τη σειρά της οντολογίας του.

Οι Έλληνες όμως ήταν οντολόγοι σύμμετροι, οπαδοί της αρμονίας: Επί της ροής εισίν (αραρίσκω-αρμόζω=αρμονία). Ήξεραν πολύ καλά ότι πρέπει να προσδιορισθούν σε σχέση με τη θέση τους στο Όλον ώστε να κατανοήσουν τη σταθερή οντολογική τους συνέχεια ώς μεταβολή του σταθερού τους σημείου: για αυτό και ανεκάλυψαν το Ειμί: μέσα από το Ειμί ξεπήδησε το  Είναι, Είναι κάτι όταν υπάρχει ώς πηγή οντολογικών προσδιορισμών οι οποίοι εξελίσσουν τον άνθρωπο: για αυτό ο Παρμενίδης ωμίλησε περί του Είναι, εννοούσε ότι Είναι (υπάρχουν) όλα εκείνα τα οντολογικά όπλα τα οποία ώς ιδέες αξίες και αρχές υπάρχουν και κατευθύνουν τον άνθρωπο. Άρα υπάρχει το Όν (μετοχή του ειμί) ώς κάτι πλήσμον δυνάμεων, άρα η τελεία ύπαρξις είναι η μετοχή του ειμί (ουσία): κάτι είναι ουσία όταν είναι γεμάτο από τις δυνάμεις που το ωθούν προς το επόμενο οντολογικό στάδιο. Το Ειμί ζωντανεύει την ανθρώπινη σχέση σε συνάρτηση με όλους και όλα: παρουσία, απουσία, συνουσία (όλα εκ της μετοχής του: ούσα): ειδικά η συν-ουσία είναι η ανταλλαγή όλων των συμπαντικών δυνάμεων οι οποίες συνεργάζονται για την επιστροφή στην μεγάλη οντολογική σειρά.

Οι Έλληνες ηράσθησαν του φωτός, αγάπησαν το Φώς: όχι αποκομμένα από το χάος το οποίο χάος υπάρχει και στον Όμηρο και στον Ησίοδο: Οι Έλληνες δεν είδαν αρνητικά το χάος:εξάλλου το χάος εκ του ρήματος χέω, είναι αυτό από το οποίο ξε-χύνονται άπειρες δυνάμεις οι οποίες διά του Ηλίου φωτίζουν την Ημέρα, την Κίνηση, τον Άνθρωπο του νοητικού φωτός:άρα η χέουσα απόρροια του χάους ιδρύει την Ημέρα του Ηλίου, άρα το ηλιακό σύστημα είναι συνέχεια του Χάους, όπως και ο Άνθρωπος του συνέχεια του χάους και έπειτα του Ηλίου: ο άνθρωπος είναι ομού Χάος και Ήλιος ώς διακριτές συνέχειες: για αυτό οι Ολύμπιοι θεοί ήταν χαώδεις στην ενέργειά τους όχι κλεισμένοι στην μικροηθική των μονθεϊστών. Το χάος όμως έπρεπε να ορισθεί ως σειρά και τάξη, από το αραρίσκω (θέτω τα πάντα σε σειρά) το χάος εμφανίσθηκε ώς αρμονία άρα αριθμός (κοινή ρίζα από το αρμονικό αραρίσκω=βάζω τα πάντα σε τάξη).

Το Φώς λοιπόν συνεχίζει το χάος: το γράμμα Φ είναι το πρώτο σχήμα του σύμπαντος το οποίο εισήλθε στο νού των Ελλήνων. Ο κύκλος του Όλου ο οποίος εσωτερικά φέρει τη γραμμή επικοινωνίας ανάμεσα σε δύο αντικρυνά σημεία, καθορίσθηκε από τους Έλληνες ως το γράμμα του Φωτός διότι μόνον μέσω του Φωτός είναι ικανή η επαφή στον κύκλο του Όλου των αντικρυνών άκρων, θεού και ανθρώπου: το Φ υπάρχει σε άπειρες και ασύλληπτα σημαντικές λέξεις: θέσφατο είναι αυτό το οποίο ισχύει, φημί είναι η φωτισμένη γνώμη, Φαίακες είναι το Φώς που οδηγεί τον Οδυσσέα, Φαέθων  υιός του Ηλίου, ο Φαίδων και ο Φαίδρος ως Φώτα επί της αιδούς και ροής σηματοδοτούν σημαντικούς Πλατωνικούς διαλόγους.

Το γράμμα Λ είναι γράμμα αρμονίας: Είναι οι δύο απολήξεις του Όντος επί του ανθρώπου της σκέψης και της πράξης: Λάας η  πέτρα: η πέτρα εκφράζει τη συνέχεια της σκέψης επί της πράξης ως κάτι το σταθερό, για αυτό και Λαός, συγκεκριμένο σύνολο ανθρώπων: με σταθερά πνευματικά και σωματικά χαρακτηριστικά: επί αυτούς τους λαάτες – ανθρώπους βαίνει ο Βασιλεύς (βαίνω επί λάας): άρα το ουσιαστικό λάας (πέτρα) καθορίζει το συγκεκριμένο του ανθρώπου επί του οποίου βαίνει ο Βασιλεύς, ο λαός είναι το κέντρο του κόσμου: όλα είναι λάας, συγκεκριμενικότητα ως πέτρα: η αλς, ο άλιος ήλιος: άρα αλία και ήλιος , θάλασσα και ήλιος είναι ένα, σταθερό ως πέτρα μέγεθος, διότι η θάλασσα συνεχίζει στον ήλιο και στον αέρα , η διαφορά είναι εξάτμισης, εξαύλωσης, φωτεινών ακτίνων: η λάας πέτρα είναι το όριο του κόσμου μας: κάθε τι που είναι όχι λάας είναι όχλος, κάτι το άσχημο.

Το ρήμα νέομαι είναι η κίνηση, κινούμαι: νόστος, ο νέος είναι αυτός ο οποίος κινείται: για αυτό και όλοι , θεοί και ήρωες είναι νέοι, διότι συνεχώς κινούνται: δεν παραδίδεται κανένας θεός ή ήρωας με κριτήριο την ηλικία, διότι πάντα είναι νέοι μιάς και συνεχώς κινούνται: για αυτό και ο νόστος ως συνεχής σκοποθετική κίνηση αποτελεί θεμέλιο λίθο της Ελληνικής ανθρωποκεντρικής κοσμοθέασης:

Η λέξις Γαία είναι η αία (δύναμη) εν τω γίγνεσθαι: το γράμμα Γ, η κάθετη επαφή ουρανού και γής, προσφέρει τη λέξη Γαία διότι η Γαία προσφέρει ζωή στον ουρανό: ο ουρανός δέχεται τις δυνάμεις της ήδη γενομένης Γαίας και αυτό το γίγνεσθαι προσφέρει ροή, όντα, γενέσεις, εκ της ροής (Κρόνος) αυτής η Ροή ( Ρέα) συνεχίζει τη ζωή εν τη γενομένη Γαία, όλα γίγνονται: η γαία είναι ήδη υπάρχουσα διότι όλα ήδη γίγνονται και ήδη κινούνται στη συμπαντική μας κατάσταση, η ροή είναι γίγνεσθαι: για αυτό και το ρ. ειμί (είμαι) έχει ως αόριστο το εγενόμην, διότι ότι υπήρξε συνεχίζει ως αιώνιο (γίγνεται αία=αιώνιο, η αιώνια γαία) να Είναι συνεχώς. Για αυτό και η όραση είναι η συνεχής εσοπτρική ροή των ακτίνων του Ηλίου στους οφθαλμούς μας, ώστε η διά ημών κίνησις του ηλίου να ρέει εικόνες και γνώσεις, ως ορώ (ροή) κοιτάζω, βλέπω. Διότι καθώς εισέρχονται οι ακτίνες του ηλίου αντικατοπτρίζονται στα υδάτινα και αέρινα όντα και παράγουν εικόνες, δεν βλέπουμε εμείς, μεταφέρουμε τις ακτίνες που γεννούν εικόνες: σε άλλη στιγμή κοιτάζοντας τον ήλιο οι ακτίνες κτυπούν στους αμφιβληστροειδείς χιτώνες έσοπτρα και τότε το σύμπαν ρέει και ορά (ρέει) τον εαυτό του στους καθρέπτες του ματιού μας: διότι η όραση είναι συνεχής ροή, βλέπουμε εμείς αλλά στα μάτια μας καθρεπτίζεται και το σύμπαν μέσα από μία απίστευτη ροή δυνάμεων: όταν μας τυφλώνει ο ηλιος τότε το σύμπαν καθρεπτίζεται στα μάτια μας, όταν εμείς βλέπουμε διαχέουμε τις ήδη ληφθείσες ακτίνες του ηλίου.

Η κοινή προστακτική του  ειμί  (είμαι) και οίδα ( γνωρίζω) (ίσθι) σημαίνει ακριβώς ότι το να είσαι σημαίνει ότι γνωρίζεις: διότι η ροή περνά από τον Άνθρωπο ως Είναι και ο άνθρωπος ανά πάσα στιγμή θα πρέπει να προσδιορίζεται με βάση αυτό: για αυτό γεννήθηκε και το ρ.ίστημι: διότι πρέπει να στεκόμαστε επαξίως επί της ροής ως ναύς που αντέχει το ταξίδι: για αυτό ο Οδυσσέας επορεύθη επί νεώς εν θαλάσση, για αυτό ο τρωϊκός πόλεμος έγινε επί νεών, για αυτό το χάος του Ποσειδώνος προσπάθησε να βυθίσει τον Οδυσσέα: διότι ο Ελληνισμός είναι η τρομερή συνέχεια του Ανθρώπου επί του χάους, εν τη διάχυση των χαοτικών δυνάμεων: των δυνάμεων που έκλεψαν από τους Έλληνες και τις έδωσαν σε κάποιους θεούς: αυτή θα είναι η ανταποδοτική νίκη των Ελλήνων: η συνέχεια της ροής πέρα από τον κόσμο μας: διότι η ροή των Ελλήνων είναι υπέργήϊνη: για αυτό και ονόμασαν τον Ουρανό (ου ρέει): διότι ακινητοποίησαν μέρος του σύμπαντος για να τεκνοποιήσει η γή τον πολιτισμό: η επανεκκίνηση του ουρανού ως ρεούσης δυνάμεως θα επαναφέρει την Ελληνική διασυμπαντική ροή ενάντια στην ακινησία του κόσμου και του ανθρώπου σήμερα: για αυτό ο σημερινός άνθρωπος διά του θεού του ουρανού (ου ρέει) δεν ρέει επί της γής, διότι διά του θεού μεταφέρθηκε ο ουρανός στη γή: όμως η επανεκκίνηση του κόσμου πίσω από τον ουρανό θα είναι η επομένη Ελληνική καθαρά διονυσιακή Πολιτεία.

Το ρήμα ίστημι