Η συνεχιζομένη απάτη της γλώσσας.

 

Η γλώσσα δεν είναι σημαντική μόνον για τις λέξεις που διασώθηκαν (ας περιορίσουμε τη γλώσσα στην Ελληνική οντολογική γλώσσα): η Ελληνική γλώσσα είναι σημαντική και για τις λέξεις που δεν διασώθηκαν: έχει λοιπόν διασωθεί ένα σύνολο λέξεων το οποίο καθιστά τη γλώσσα κυρίως περιγραφική και αφηγηματική, ουδόλως κανονιστική (οντολογικά κανονιστική): δηλαδή : η λέξη δράση παράγεται από το ύδωρ και περιγράφει την κίνησιν του Ανθρώπου: δεν υπάρχει όμως ούτε μία λέξη διασωθείσα η οποία όταν ακουσθεί να προκαλέσει μία άλλη δράση ή μία άλλη ανθρώπινη ικανότητα: ίσως βέβαια ο άνθρωπος σταδιακά δέθηκε με τη γλώσσα (περιόρισε σε σχέση με αυτή τις δυνάμεις του ) μόνο και μόνο για να περιγράφει και να αφηγείται και καθόλου να μην κανονίζει τη ζωή του: δεν υπάρχει ούτε μία λέξη την οποία όταν την λέγει ο άνθρωπος να γίγνεται καλά από μία ασθένεια, αλλά υπάρχουν πολλές λέξεις που περιγράφουν αυτήν την ασθένεια.

Αυτή είναι η πρώτη απάτη περί την γλώσσαν: υπάρχει και μία δεύτερη και μεγαλυτέρα της πρώτης απάτη: ας υποθέσουμε ότι τα Ομηρικά Έπη εγράφησαν το 800 α.κ.χ. Τα Ομηρικά Έπη αποτελούνται από πληθώρα λέξεων οι οποίες περιγράφουν και αφηγούνται την πορεία των Ηρώων από τον Όλυμπο έως τη Γή και τα κατορθώματά τους: αυτές οι λέξεις προκειμένου να συνδεθούν ως αέρας, νόημα, εξαγωγή από τον ουρανίσκο και τα άλλα φωνητικά όργανα, να συνδεθούν με το χάος, το σύμπαν, τους θεούς και τους ανθρώπους και τα πράγματα, να γίνουν ιδέες και αξίες, θα πρέπει να χρειάσθηκαν αιώνες επί αιώνων: ας μην ξεχνούμε ότι η αλφάβητος είναι ο μόνος αναλλοίωτος κώδικας μέσα στους αιώνες που στήριξε και δημιούργησε ιστορία πολιτισμό και επιστήμη.

Άρα πώς είναι δυνατόν να χρειάσθηκε να φθάσουμε στον Όμηρο για να συζητήσουμε για έπη: όταν οι Ομηρικές λέξεις χρειάσθηκαν χιλιάδες επί χιλιάδων ετών για να διαμορφωθούν και να δεθούν με το ανθρώπινο μυαλό, αυτό σημαίνει ότι ο μηχανισμός υπήρξε πολλά πολλά χρόνια πρίν, άρα οι άνθρωποι είχαν υπερφυσικές δυνάμεις ώστε να γνωρίζουν και να ζούν όλα όσα απλά μάθαμε να περιγράφουμε μέσα από την Ομηρική γλώσσα: επίσης: όταν οι άνθρωποι έφθασαν σε σημείο να κλείνουν μέσα σε λέξεις τόσα νοήματα γιατί κατ ευθείαν δεν επέρασαν στην γραφή; Μήπως γιατί κάποια άρχουσα τάξη δεν θέλησε να μεταφερθούν οι οντολογικές λέξεις οι οποίες όταν ειπώνονται κανονίζουν τα πάντα στον άνθρωπο και τη ζωή του, μήπως γιατί οι άνθρωποι έπρεπε να ξεχάσουν την πρώτη λειτουργία της γλώσσας και να υιοθετήσουν την απλή περιγραφική και αφηγηματική γλώσσα: εάν προσέξουμε στον Όμηρο οι θεοί ομιλούν όπως και οι άνθρωποι: άρα η γλώσσα δεν διακρίνει θεούς και ανθρώπους η διαφορά τους όμως έγκειται στην λοιπή συμπαντική δύναμη: αυτό όμως είναι αδύνατο: είναι αδύνατον τουλάχιστον οι θεοί να μην είχαν λέξεις που όταν αυτές λέγονταν το σύμπαν μόνο στο άκουσμά τους επηρεαζόταν διαφορετικά: ας το προσέξουμε: οι λέξεις είναι σύνδεσις του νοός με τον κόσμο τη φύση τους θεούς τους άλλους: όπως ό ουρανός είναι συνδεδεμένος με τη γή και την επηρεάζει μέσα από τα φυσικά φαινόμενα, όπως ο ήλιος: άρα ο άνθρωπος επίσης είναι πλασμένος από την ίδια δύναμη επηρεασμού: άρα όταν κοιτάζω τον κόσμο τον επηρεάζω γιατί περνούν δυνάμεις από το νού μου: όταν τις κάνω λέξεις οι λέξεις αυτές επηρεάζουν τον κόσμο και τους ανθρώπους με τη δύναμη νοός που τις μεταφέρω: αυτό όμως δεν ισχύει από τον καιρό που θεωρούμε ότι εφευρέθηκε η γραφή: μήπως λοιπόν υπήρξε ξεχασμένο διάστημα στο οποίο οι λέξεις επηρέαζαν ως λέξεις την κίνηση και δημιουργία του κόσμου (απλή ανάμνηση έχει μείνει στην παλαιά διαθήκη όπου οι λέξεις του θεού δημιουργούν τον κόσμο) ως γραφή και ομιλία και δεν έπρεπε όμως αυτό να συνεχισθεί: για αυτό και πέρασαν όλα αυτά τα ψεύδη ότι απλώς τα ομηρικά έπη πέρασαν από γενεά σε γενεά μέσω απαγγελίας έως να γραφούν: είμεθα βέβαιοι ότι πρίν τα Ομηρικά έπη υπήρξε γραφή προαιώνων Ελληνισμού όπου οι λέξεις και εγράφοντο και ωμιλούντο και ήταν λέξεις οντολογικές, όταν λέγονταν ο άνθρωπος και ο κόσμος εδημιουργείτο και δεν ήταν απλά λέξεις περιγραφής ή αφήγησης: αυτά τα ήξεραν οι δημιουργοί θρησκειών για αυτό και ο Ιησούς στηρίχθηκε στην ξεχασμένη λειτουργία της γλώσσας ώστε (όπως λένει οι γραφές) να ανασταίνει νεκρούς: πολύ πρίν τον Ιησού όλα αυτά ήταν φυσιολογικές καταστάσεις ξεχασμένων Ελληνικών προαιωνίων και προκοσμικών λέξεων οι οποίες ως κίνησις αέρος είχαν όλη τη δύναμη αυτού, όπως ο Έλλην είχε όλη τη δύναμη του αέρος που περνούσε από τα χείλη του ώστε ομιλία να είναι ο τρόπος δημιουργικής εκμετάλλευσης των οντολογικών δυνάμεων: όταν ειπώθηκε για πρώτη φορά η λέξις άνθρωπος μία μορφή διαμορφώθηκε ως άνθρωπος και η λέξη δεν ήταν απλά περιγραφική: τα Ομηρικά έπη φανερώνουν ότι υπήρξαν πολλοί ανώτεροι οντολογικά άνθρωποι ώστε να φθάσουμε σε αυτές τις λέξεις, επιβίωσαν όμως έχοντας χάσει τις οντολογικές λέξεις και έχοντας επιβιώσει μόνον οι περιγραφικές  λέξεις: μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μία λέξη που να λέγει ο Ποσειδών και να διαμορφώνει γή και θάλασσα: υπήρχαν οι λέξεις  που όταν ειπώθηκαν εμφανίσθηκαν θεοί και άνθρωποι, υπήρχαν έπη που τις περιείχαν, εξαφανίσθηκαν όμως, και επιβίωσαν απλά τα περιγραφικά ομηρικά έπη: για αυτό ο Ηράκλειτος έφυγε στα βουνά διότι οι λέξεις του ήταν πολύ περιγραφικές για όλα αυτά που είχε ανακαλύψει: τουλάχιστον μπορούμε να θυμηθούμε αυτή τη δύναμη μέσα μας: και έχουμε και εκείνον τον πλατωνικό διάλογο τον Κρατύλο ο οποίος δεν τολμά να είπει καμμία αλήθεια απλά αρέσκεται σε κάτι περιγραφές οι οποίες σε κοιμίζουν τόσο όμορφα: Ας μην ξεχάσουμε ότι το Όν είναι πέρα από αλήθεια και ψεύδος, για αυτό ας απορρίψουμε όσους μας λένε αλήθειες ή ψεύδη και ας θυμηθούμε τη συνέχειά μας μέσα μας.