Έκθεση-έκφραση γ΄λυκείου. Θέμα: «Σε μια συζήτηση με έναν καθηγητή σας στη σχολική τάξη με θέμα: «Η επιστήμη στην καθημερινή ζωή», η δική του παρέμβαση τελείωσε με την άποψη του Στέφανου Τραχανά ότι: «Το να κρατάς διαρκώς το ενδεχόμενο να έχεις κάνει λάθος και να μη διστάζεις να κάνεις τις αναγκαίες αναθεωρήσεις, όταν το διαπιστώνεις, σε βοηθάει πολύ στο να γίνεσαι άξιος επιστήμονας και χρήσιμος άνθρωπος». Αυτή η άποψη μπορεί να έχει εφαρμογή στην προσωπική σας ζωή; Να αναπτύξετε τις απόψεις σας σε ομιλία που θα απευθύνετε στην ολομέλεια της τάξης (300-350 λέξεις).».

Ανάπτυξη:

Αγαπητές συμμαθήτριες και αγαπητοί συμμαθητές.

Αφορμή για όσα εδώ θα συζητήσω μαζί σας, αποτελεί η διατύπωση του καθηγητή μας κ.Χ ότι ο άνθρωπος που συνεχώς αυτοκρίνεται, δεν είναι δογματικός και παραδέχεται τα λάθη του και τις ατέλειές του, είναι αυτός ο οποίος είναι καλός και στην επιστήμη του και ωφέλιμος άνθρωπος στην κοινωνία. Θεωρώ ότι αυτό πρέπει να γίνει σημείο αναφοράς στη ζωή μου, η έννοια της αμφιβολίας, η παραδοχή ότι δεν είμαι τέλειος αλλά συνεχώς εξελίσσομαι οφείλει να γίνει οδηγός και σε εμένα προσωπικά και σε όλους μας  εδώ.

Υπήρξε εποχή, όπως γνωρίζετε πολύ καλά, κατά την οποία οι άνθρωποι δεν χώριζαν την επιστήμη από την ανθρωπιά. Το λέει και ο Πλάτωνας, ότι αν από την επιστήμη πετάξεις την ανθρωπιά τότε δημιουργείς κάτι το πονηρό. Σταδιακά οι άνθρωποι κυρίως μέσα από την αστική ζωή χώρισαν την επιστήμη από τον εαυτό τους, γιατί κατάλαβαν ότι μπορούν να πλουτίσουν χωρίς κατ΄ανάγκη να χρειάζεται να είναι το ίδιο καλοί άνθρωποι όπως και επιστήμονες.

Όμως η εξέλιξη του ανθρώπου συνδέεται με την εξέλιξη του επιστήμονα. Διότι κοινές είναι οι δυνάμεις του μυαλού και της μελέτης οι οποίες ωριμάζουν τον χαρακτήρα του ανθρώπου, επίσης την επιστημοσύνη του. Ο άνθρωπος όταν κατανοεί μέσα από την επιστήμη του το χάος του κόσμου, την αρμονία του σύμπαντος, την τελειότητα των δυνάμεων που αποτελούν αυτή τη γή, κατανοεί πόσο ανοικτός πρέπει να είναι στη γνώση, στην αμφιβολία, στην επαναδιατύπωση των απόψεών του.

Σαν επιστήμονας μαθαίνει να αναιρεί όσα προηγουμένως υποστήριξε διότι μέσα στο χάος του κόσμου, βρήκε άλλα δεδομένα. Σαν άνθρωπος καταλαβαίνει, γιατί το ίδιο μυαλό έχει, να μην είναι απόλυτος, δογματικός, απομονωμένος, αλλά στο χάος της ανθρώπινης κοινωνίας να μπορεί να προσφέρει αγάπη, να μην εμμένει σε αρνητικές γνώμες για κανένα, να αναθεωρεί άσχημες απόψεις, συνεχώς να ερευνά και να καταλήγει σε θετικές γνώμες προκειμένου να προσεγγίσει τα πάντα όπως ο επιστήμονας εαυτός του θέλει να ενώσει τα δεδομένα κάτω από κανόνες και αξιώματα.Με αυτόν τον τρόπο ο επιστήμονας καθοδηγεί την ανθρώπινη πλευρά του στη διατύπωση αξιωμάτων αγάπης, συμπάθειας και συνεχούς έρευνας για τα καλά της κοινωνίας και των ανθρώπων ώστε να μπορεί συνεχώς να προσφέρει σε όλους.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι εάν σαν επιστήμονες ακονίσουμε το μυαλό μας , αυτό το ακόνισμα εάν εφαρμοσθεί και στον εαυτό μας θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Διότι συνεχώς θα ερευνούμε για τα καλά των άλλων, δεν θα είμαστε δογματικοί, συνεχώς θα προσπαθούμε να βρούμε όσα μας ενώνουν και όχι όσα μας χωρίζουν, όπως ο επιστήμονας ενώνει τα δεδομένα σε νόμους και θεωρήματα.

                                                                               Να είστε καλά που με ακούσατε.

                                                                               Ο τάδε μαθητής της τάδε τάξεως…