Στην κόλαση της ανεργίας.
Η βιομηχανική επανάσταση κυρίως όμως η αναδιάρθρωση των
παραγωγικών σχέσεων τον εικοστό και εικοστό πρώτο αιώνα με την επιδίωξη για την
μεγιστοποίηση του κέρδους, την ιδιωτικοποίηση και στη συνέχεια το κλείσιμο
πολλών κρατικών επιχειρήσεων αλλά και τη μεταφορά των εργοστασίων σε χώρες με
χαμηλή φορολογία είχαν σαν αποτέλεσμα την αποβιομηχάνιση και τη δραματική
αύξηση της ανεργίας. Με τον όρο ανεργία προσδιορίζεται η κατάσταση στην οποία
οδηγούνται χωρίς τη θέλησή τους οι εργαζόμενοι όταν απολύονται ή όταν αναζητούν
και δεν μπορούν να βρούν εργασία. Ο περιορισμός της ανεργίας προϋποθέτει την
καταγραφή των επιπτώσεών της αλλά και την αναζήτηση των απαραίτητων δράσεων
ώστε να αντιμετωπισθεί η ανεργία και οι συνέπειές της.
Η δραματική επιδείνωση των συνθηκών εργασίας αποτελεί
συνέπεια της αύξησης της ανεργίας. Η μείωση των μισθών, η μερική απασχόληση, η
εργασία χωρίς ασφάλιση για την κάλυψη των αναγκών της επιβίωσης, η οικονομική
εξαθλίωση και οι ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων είναι η σκληρή
πραγματικότητα στους χώρους εργασίας, την οποία συχνά αναγκάζονται να
αποδεχθούν οι εργαζόμενοι καθώς φοβούνται ότι αν αντιδράσουν θα μείνουν
άνεργοι.
Η ανεργία έχει καθοριστικό ρόλο στην επικράτηση πελατειακών
σχέσεων.Υπονομεύονται οι συλλογικές διαδικασίες και χειραγωγείται η κοινωνία
καθώς η αναζήτηση εργασίας ακόμα και με εξευτελιστικούς όρους διαμορφώνει
συνθήκες εθελόδουλης υποταγής.
Επικρατούν διχαστικές αντιλήψεις για μερίδα εργατών οι
οποίοι δουλεύουν προκειμένου να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Ώστε όσο
αυξάνεται η ανεργία τόσο επικρατούν ο ατομικισμός η μιζέρια και η εξαθλίωση. Οι
διαπροσωπικές σχέσεις γίνονται εργαλειακές καθώς το άτομο χρησιμοποιεί
οποιοδήποτε μέσον για την επιβίωσή του άρα εντείνονται ο αμοραλισμός η
ευκαιριακή συμπεριφορά ο κυνισμός τελικά.
Οι νέοι αισθάνονται αβεβαιότητα και άγχος αφού το μέλλον
διαγράφεται ζοφερό. Η άρνηση στους νέους του δικαιώματος στην εργασία, η
ανάδειξη με κριτήριο την οικονομική ισχύ ή την κοινωνική καταγωγή διαμορφώνουν
μία εκρηκτική πραγματικότητα. Συχνά απογοητευμένοι από το κοινωνικό περιβάλλον
οδηγούνται στον αλκοολισμό στη χρήση ναρκωτικών ουσιών στην παραβατική
συμπεριφορά αλλά και στην αυτοκτονία.