Ιστορία β΄γυμνασίου: Η καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο. Κείμενα προς επεξεργασία:

 

1.Ποιές ακριβώς πληροφορίες για τη θέση της γυναίκας στο Βυζάντιο μας παρέχει το παρακάτω κείμενο;

«Υπάρχει μία έκδηλη τάση να παρουσιάζεται η γυναίκα του Βυζαντίου σαν μία ξεμοναχιασμένη ύπαρξη που περνάει τη ζωή της όπως όλες οι γυναίκες της ανατολής στο βάθος ενός γυναικωνίτη. Δεν φαίνεται όμως να ήταν έτσι τα πράγματα στον αιώνα των Κομνηνών. Αν και στην εκκλησία οι γυναίκες είχαν χωριστή θέση από τους άνδρες, τις έβλεπε κανείς να κάθονται ελεύθερα σε δημόσιους τόπους με περισσότερη ή λιγότερη καλή φήμη.Έχουν πλήρη συνείδηση της αξίας τους και επαναστατούν εναντίον της μειονεκτικότητας του φύλου τους που την έχει επιβάλει η φύση».

Ζεράρ Βάλτερ, η καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο, μτφ:Κ.Παναγιώτου, εκδόσεις Ωκεανίς, σελ.200.

 

2. Ποιες πληροφορίες για την ελεύθερη βούληση των νεαρών γυναικών μας παρέχει το παρακάτω κείμενο σε θέματα γάμου;

«Αυτός που ενδιαφερόταν για κάποια κοπέλα συνηθιζόταν να πηγαίνει μόνος του ή με φίλους του και πολλές φορές με μουσικά όργανα κάτω από το παράθυρό της και να της τραγουδά. Η κοπέλα άκουγε πίσω από τα κάγκελα του παραθύρου προσέχοντας μήπως την αντιληφθεί η μητέρα της. Έτσι άρχιζε το ειδύλλιο και ήταν ευτυχία για αυτούς εάν μπορούσαν να συναντηθούν για λίγο, να μιλήσουν να κρατηθούν από το χέρι και να φιληθούν.

Τα φιλιά δίνονταν συνήθως στο λαιμό και στα μάτια. Η Εκκλησία απαγορεύοντας το πιάσιμο των χεριών και τα φιλιά επέβαλλε σε αυτόν που φίλησε γυναίκα ξηροτροφία και 100 μετάνοιες την ημέρα επί 40 ημέρες. Τα ειδύλλια δεν είχαν πάντοτε ευχάριστο τέλος γιατί την τελική επιλογή του γαμπρού την έκανε ο πατέρας ο οποίος τύχαινε πολλές φορές να μην έχει σύμφωνη γνώμη με την κόρη του».

Δημήτρης Ναλπάντης, «τα περί τους έρωτας στο Βυζάντιο», περιοδικό «Αρχαιολογία», τεύχ.10,σελ.52.

 

3. Γιατί πιστεύετε ότι ο ιππόδρομος και οι σχετικοί με τον ιππόδρομο είχαν τόση σημαντική θέση στην κοινωνία του βυζαντίου όπως μας επιβεβαιώνει και το παρακάτω παράθεμα;

«Οι Βυζαντινοί ήταν θερμοί οπαδοί των αρματοδρομιών οι οποίες ήταν για αυτούς ό,τι το σημερινό ποδόσφαιρο. Αν ο ιππόδρομος ήταν το γήπεδο της εποχής οι ηνίοχοι ήταν οι ποδοσφαιριστές. Ο κόσμος τους θαύμαζε και ήξερε τα πάντα για αυτούς τόσο που ο Δίων Χρυσόστομος λέγει αγανακτισμένος για την Αλεξάνδρεια ότι αν ρωτούσες κάποιον πόσοι είναι οι Απόστολοι θα ήταν αμφίβολο αν σου απαντούσε με ακρίβεια, για τους ηνίοχους όμως και τα άλογα ήξεραν τα πάντα».

Ανδρέας Ιωαννίδης, «ο βυζαντινός ιππόδρομος στην Κωνσταντινούπολη», περιοδικό Αρχαιολογία, τεύχος 4, σ.52.