Σκέψεις επάνω στην καταγωγή του χριστιανισμού.

 

Διαβάσαμε το βιβλίο του Κάρλ Κάουτσκυ: Η καταγωγή του χριστιανισμού. Διαβάσαμε πολλές και σημαντικές σκέψεις: Το βιβλίο είναι δομημένο επάνω σε μία αναμφισβήτητη αξία (την οποία εμείς δεν πολυπιστεύουμε αλλά αυτή η αναμφισβήτητη αξία αρμόζει κατάλληλα στην περίπτωση του χριστιανισμού. Κατ΄αρχάς ο ιστορικός του μέλλοντος (όχι οι παρόντες ιστορικοί που ερευνούν την αλήθεια στη βιβλιογραφία, εκεί δηλαδή όπου απουσιάζει) θα δεχθεί και θα κατανοήσει ότι μία αόρατος αρμονική μυστική δύναμις καθόρισε την πορεία της γήϊνης ιστορίας (αυτής που ξέρουμε) : ο χριστιανισμός εμφανίσθηκε όταν εμφανίσθηκε επιτέλους στη Ρώμη ο Ένας καθολικός οικουμενικός Αύγουστος: ενώθηκε η γή υπό τον Αύγουστο και ο ουρανός υπό τον Ιησού. Το θέμα όμως βέβαια δεν σταματά εκεί.

Όταν σταμάτησαν οι πόλεμοι, όταν σταμάτησε η παραγωγή δούλων, όταν σταμάτησε η αχλύς και αναταραχή και αναρχία των πολέμων εμφανίσθηκε ο χριστιανισμός: άρα γιατί συνέβη αυτό: έπρεπε να υπάρξει λοιπόν η διαχείριση του υπάρχοντος ανθρωπίνου δυναμικού: η Ρώμη ένωσε όλο τον κόσμο υπό την ισχύ της , υπό το δίκαιό της: όμως αυτό δεν έφθανε: όταν εμφανίσθηκε ο χριστιανισμός η παγκόσμιος ρωμαϊκή ειρήνη είχε κινητοποιήσει τις κοινωνικές μάζες: οι δούλοι προσπαθούσαν να καταστούν δουλοπάροικοι ή προλετάριοι με μακρύτερη φιλοδοξία να καταστούν εργάτες ρωμαίοι πολίτες: άρα η παγκόσμιος ρωμαϊκή ειρήνη οδηγούσε σε μία παγκόσμιο εξίσωση όλων των ανθρώπων. Αυτό όμως δεν έπρεπε να συμβεί, για αυτό εμφανίσθηκε ο χριστιανισμός ώς η θρησκεία των φτωχών και απολωλότων προκειμένου να ξεκινήσει ένα νέο είδος κοινωνικής διαμάχης με το ένδυμα της θρησκευτικής εσχατολογίας.

Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: η παγκόσμιος ρωμαϊκή ειρήνη οδηγούσε σε μία παγκόσμιο κοινωνική εξίσωση διότι η διαχείρισις του πλούτου μέσα από την παγκοσμιότητα της Ρώμης ήταν εφικτή σε όλους: αυτό όμως δεν έπρεπε να συμβεί: ο χριστιανισμός άνοιξε το σύμπαν: ο θεός έγινε άνθρωπος άρα ξαφνικά οι δούλοι στρέφουν το ενδιαφέρον τους στον πνευματικό πλούτο του ουρανού: μεγάλος όγκος της συσσωρευθείσης δουλικής δύναμης μέσα από τις ρωμαϊκές κατακτήσεις ξαφνικά άρχισαν να ξεχνούν τον επίγειο πλούτο των πλουσίων και να ασχολούνται με τον ουράνιο πλούτο του θεού , τώρα ειδικά που ο θεός έγινε άνθρωπος: φοβερή αξιολογική μετάλλαξη: ο δούλος, ο απαίδευτος, ο δεδιωγμένος, ο φτωχός ο μη έχων που την κεφαλήν κλίναι, ξαφνικά δεν ασχολείται με τον υλικό πλούτο αλλά με τον ουράνιο πλούτο: ο χριστιανισμός ώς κίνημα της ρωμαϊκής άρχουσας τάξης των Φλαβίων (ολίγοι πλέον αμφιβάλλουν ότι ο Χριστός ήταν εφεύρημα των Φλαβίων κατά προτύπωση του Αυγούστου) (ο Robert Arbelain το έχει αποδείξει στα βιβλία του) κατάφερε λοιπόν και έστρεψε την μανία των δούλων από τον υλικό πλούτων των πλουσίων στον πνευματικό πλούτο του θεού: ο πλούτος (ή έννοια της συσσώρευσης) είναι καλός εάν είναι πνευματικός: άρα όταν η Ρώμη έγινε παγκόσμιος ειρηνική δύναμις και άρχιζε ο αιώνας της παγκοσμίου κατανομής πλούτου και καλυτέρευσης των ανθρώπων ώστε να καταστή η γή ένας καλύτερος επίγειος κόσμος για όλους (έπρεπε όμως οι δούλοι να λάβουν και οι πλούσιοι να δώσουν) τότε εμφανίσθηκε ο χριστιανισμός: οι δούλοι εστράφησαν στην πλουσιότητα του θεού, οι πλούσιοι βρήκαν όλες τις αφορμές να πλουτίσουν επί της γής και εάν κακομεταχειρίζονταν τους δούλους αυτοί υπέμεναν τα πάντα γιατί μόνον με αυτόν τον τρόπο θα κέρδιζαν πνευματικό πλούτο.

Ο χριστιανισμός λοιπόν έγινε η παγκόσμιος πνευματική αρχή ελέγχου συνειδήσεων η οποία εξέλιξε την ήδη παγκόσμιο υπάρχουσα ρωμαϊκή αρχή ελέγχου του δικαίου: η οποία όμως υπό την πίεση της λόγχης ήταν ασαφής και ζωώδης μερικές φορές. Ο χριστιανισμός λοιπόν είναι το γέννημα της πολιτικής και κοινωνικής και οικονομικής ρωμαϊκής στιγμής: η pax romana έφερε μία απίστευτη ανάπτυξη του πρώτου παγκοσμίου καπιταλιστικού συστήματος: η πνευματική βάση του καπιταλισμού είναι η συσσώρευση: η ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε συσσωρεύσει ανθρώπους και πλούτη, η ειρήνη έφερε την ώρα της οικονομικής συσσώρευσης, της τοκογλυφίας, της απίστευτης συσσώρευσης χρήματος και οικονομικής εκμετάλλευσης: η ειρήνη των Ρωμαίων ανέπτυξη απίστευτα το εμπόριο, και επειδή οι ρωμαίοι δεν ήσαν και πολύ φίλοι με αυτό το είχαν αφήσει σε υπεταγμένους λαούς (ανατολιτες, ιουδαίους κ.λ.π.): αυτό είχε ώς συνέπεια την ίδρυση μίας απίστευτης καπιταλιστικής τάξης η οποία συσσώρευε απίστευτο πλούτο (συζητούμε για δάνεια με τόκο 75%) η οποία συνεχώς εξαπλωνόταν: το χρήμα άλλαζε τον κόσμο: εννοείται ότι οι Ελληνικές αξίες είχαν εξαφανισθεί και όλοι κυνηγούσαν το χρήμα:οι φτωχοί για να γίνουν πλούσιοι (παίρνοντας ένα καράβι και γενόμενοι έμποροι) οι πλούσιοι για να γίνουν πλουσιότεροι: ο οικονομικός αυτός κύκλος ήταν ο κύκλος του τρόμου: όλοι μέσα σε αυτόν τον κύκλο έτρεχαν με απίστευτη ταχύτητα, ο κίνδυνος εκτροχιασμού του παντός ήταν ορατός (εάν τα μέλη του κύκλου ωδηγούντο σε κοινωνικές επαναστάσεις για τη διεκδίκηση πλούτου): ο χριστιανισμός ώς δικλείδα ασφαλείας εμφανίσθηκε και άνοιξε μία βαλβίδα αποσυμπίεσης σε αυτόν τον κύκλο: Οι φτωχοί εστράφησαν στον πνευματικό πλούτο και άρχισαν να μην πολυασχολούνται με τους πλουσίους της ύλης, ο Ιησούς ξεκάθαρα καταδικάζει τον υλικό πλούτο χάριν του πνευματικού πλούτου (το λέγει ξεκάθαρα ότι η κάμηλος (σκοινί) είναι πιο εύκολο να περάσει από βελόνι παρά ο πλούσιος να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών).

Το μεγάλο κόλπο έπιασε απολύτως: οι πολλοί άρχισαν να ασχολούνται με τον πνευματικό πλούτο, αυτό έφερε και τα υπόλοιπα: η ζωή των πολλών , τα ενδιαφέροντά τους, η καθημερινότητά τους και τα όνειρά τους άρχισαν να φεύγουν από τη γή και να οδηγούνται προς τον ουρανό: πρόν τον ουράνιο πατέρα. Αυτό ήταν ό,τι έπρεπε για τους πλουσίους του κόσμου αυτού και την αόρατο αρχή που τους καθοδηγεί σε κάθε εποχή (ώς άρχοντες εξουσιαστές): οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου μόνοι τους επί της γής άρχισαν να σμιλεύουν τον κόσμο αυτό κατά το συμφέρον τους χωρίς την ενόχληση των πολλών φτωχών οι οποίοι δεν εχάρησαν την pax romana γιατί εστράφησαν στον ουρανό: οι ολίγοι του κόσμου λοιπόν μέσω του βυζαντίου δημιούργησαν το μοντέλο του υπάκουου χριστιανού (αλλά και του μωαμεθανού) ο κόσμος πλέον ελέγχθηκε: από μία κεντρική θεϊκή και αυτοκρατορική αρχή: και όχι μόνον αυτό: οι πολλοί δούλοι αναβαθμίσθηκαν ώς δούλοι θεού (τίτλος τιμής) αλλά οι δούλοι των πολλών θεών άρχισαν να σκοτώνονται μεταξύ τους (δεν είναι τυχαίοι οι πολλοί θρησκευτικοί πόλεμοι του βυζαντίου, πόλεμοι οι οποίοι ήταν εντελώς άγνωστοι στη Ρώμη και στην Ελλάδα) (τελικό αποτέλεσμα η πτώση της Πόλης εκεί όπου ξεκαθάρισε η κατάσταση μεταξύ χριστιανών και μωαμεθανών διότι τελικά ενώθηκαν υπό την οθωμανική αυτοκρατορία των  χριστιανών φαναριωτών και του μωαμεθανού σουλτάνου) ώστε πλέον ο κόσμος ελέγχθηκε πλήρως: σταδιακά ο χριστιανισμός έγινε το πέπλο που κάλυψε πνευματικώς τα πάντα και τους πάντες ώς υπακοή στην ιδέα σε κάποια οντότητα: αυτή η οντότητα έγινε πολιτικός, επιστήμονας, τεχνολόγος, και σήμερα μπορούμε να καταλάβουμε τις παράλληλες εποχές: η ψηφιακή εποχή ομοιάζει με την pax romana, άρα η ανθρωπότητα θα πρέπει να περιμένει τον καινούργιο ψηφιακό θεάνθρωπο (ή το περίφημο 666 χξς).