ετυμολογίες...

 

1. Το ρ. αγείρω (συναθροίζω) δηλώνει τη μεταφορά της συμπαντικότητας στη ζωή μας: όπως οι αστέρες συναθροίζονται στον ουρανό ή άρτια Ελληνική γλώσσα έφτιαξε την κατάλληλη λέξη για την συνάθροιση των ανθρώπων επί της γής: οι αστέρες οδηγούνται και συμμαζεύονται, παρομοίως από το ρ. άγω (οδηγώ) οι άνθρωποι αγείρονται (συμμαζεύονται) και λειτουργούν επί της γής όπως οι αστέρες στον ουρανό: από το αγείρω λοιπόν η αγορά (των αστέρων στον ουρανό και των ανθρώπων στη γή) αλλά και ο αγύρτις: αυτός ο οποίος συναθροίζεται και μαζεύεται με άλλους προσπαθεί να επιβάλει τα δικά του και να επιβληθεί, όπως ο αστήρ Ήλιος προσπαθεί ώς αγύρτις να επιβληθεί σε όλους τους αστέρες.

2. Ο άγγαρος είναι ο αγγελιαφόρος στην περσική γλώσσα. Μέσα από την μετατροπή του -α σε -ε και του υγρού -ρ σε -λ προκύπτει ο άγγελος: άρα αγγαρεία είναι η δράση του αγγέλου, αγγαρεία είναι η αγγελιοφορία. Ώστε αγγαρεία σημαίνει το έργο της αγγελίας, αλλά επειδή μέσα στα χρόνια η δύσκολη ζωή μετέτρεψε την πληροφορία σε ενημέρωση δουλείας , ο άγγελος ενημέρωνε για δουλειές επεκράτησε η γνωστή σημασία της αγγαρείας.
3. Το άγω (οδηγώ) επειδή όλα στο σύμπαν είναι κίνησις, επειδή η αρχή και το τέλος του αρχεγόνου Ελληνικού κοσμοθεωρητικού μοντέλου είναι η ροή, αυτό το ρήμα είναι βασικό και κυριαρχικό στη συμπαντική κουλτούρα των Πατέρων μας: προσφέρει μάλιστα άπειρες λέξεις: εάν θυμηθούμε μάλιστα ότι οι δωριείς και οι αιολείς ενήλλασσον το -α και το -η τότε ο Ηγεμών (Αγαμών) είναι αυτός ο οποίος άγει τα πλήθη: διότι όλα είναι κίνησις και το άγω μεταφέρει την κίνησιν του Ηλίου: όπως ο Ήλιος οδηγεί τα ουράνια όντα παρόμοια και ο Α(η)γεμών (εκ του άγω) οδηγεί τα επίγεια όντα.