"Η πάροδος ανήκει στα κατά ποσόν μέρη της τραγωδίας.
Δομή : Λυρικό μέρος (στ. 192-288): Προωδός (το πένθος της Ελένης)
Κομμός (ο θρήνος Ελένης και χορού)
Επικό μέρος ( στ. 289-371): μονόλογος (η διαμαρτυρία της Ελένης)
Διάλογος (η προσπάθεια να εξευρεθεί λύση)
Λυρικό μέρος (στ. 372-436): Αμοιβαία: η αγωνία για το μέλλον
Επωδός : το πάθος της Ελένης.
Προωδός και α΄στροφή
: Η επίκληση της Ελένης.
Μόλις φεύγει ο Τεύκρος η Ελένη πέφτει σε βαριά απελπισία. Καλεί τις Σειρήνες, τις δυνάμςισ της γής που με το τραγούδι τους μαγεύουν τους ανθρώπους, να της φέρουν όργανα που βγάζουν λυπητερούς ήχους. Καλεί και την Περσεφόνη, τη βασίλισσα του κάτω κόσμου να της δώσει τα δάκρυα και να της διδάξει τους πένθιμους σκοπούς που αρμόζουν ώστε να αρχίσει τον επιθανάτιο θρήνο για τους βαριόμοιρους νεκρούς.
Α΄αντιστροφή : το
εισόδιο τραγούδι του χορού:
Οι αιχμάλωτες Ελληνίδες οι οποίες μέχρι εκείνη τη στιγμή ρούχα άπλωναν στην ακροθαλασσιά άκουσαν τη θρηνητική κραυγή και με αγωνία έσπευσαν να ιδούν τι συμβαίνει. Ο θρήνος της Ελένης τους έφερε στο νού μία παλαιά ανάμνηση όταν κάποτε είχαν ακούσει τον κοπετό κάποιας νεράϊδας που αντιστεκόταν στην ερωτική επίθεση του θεού Πάνα.
"Ο Χορός στην αρχαία τραγωδία, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, απαρτίζεται από γέροντες ή γυναίκες από άτομα δηλαδή που διαθέτουν τη σοφία τη σύνεση και την πείρα της ηλικίας ή την ευαισθησία και το ευσυγκίνητο του γυναικείου φύλου,αλλά είναι αδύναμα να δράσουν αποφασιστικά. Ο χορός είναι ο Λαός, για αυτό και η ενδυμασία του χορού φαντάζει ομοιόμορφη και ομιλεί ένας ή μία εκ μέρους όλων. Αντιπροσωπεύει ο χορός την κοινή άποψη και κοινή λογική. Έμπαινε ο χορός σοβαρός και μετρημένος στη σκηνή και λόγου της θρησκευτικότητας της τραγωδίας αλλά διότι υπήρχε το μέτρο, σε αντίθεση με σημερινές παραστάσεις τραγωδιών όπου αυτά δεν τηρούνται και υπάρχει περίπτωση ο χορός να εισέλθει επί της σκηνής αλλαλάζον.
Η Πάροδος αναδεικνύει:
"τα τρομερά αδιέξοδα της Ελένης όχι όμως ως λογική και πράξη αλλά ως συναισθηματική εξωτερίκευση και λυρικότητα. Αυτό συμβαίνει διότι ό ποιητής θέλει να τονίσει κυκλικά ότι η Ελένη αποτελεί πνευματική όσο και ψυχική και σωματική οντότητα, δεν έχει μόνον σκέψεις και πράξεις αλλά και συναισθήματα.
"Οι Ελληνίδες αιχμάλωτες που απαρτίζουν το χορό εισέρχονται στη σκηνή σοβαρές και με ήρεμο βηματισμό, προσπαθούν να συμπαρασταθούν στην Ελένη, για αυτό εξάλλου ο ποιητής θέτει Ελληνίδες στο χορό διότι αυτές λόγω κοινής καταγωγής μπορούν να κατανοήσουν να συμπονέσουν και να συμβουλεύσουν σωστά την Ελένη.
"Ο κομμός ως θρηνητικό και συναισθηματικό τραγούδι αποδεικνύει ότι η Ελένη δεν είναι μόνον λογική αλλά έχει έντονα συναισθήματα, κινείται το όλον της και επιδιώκει ως ψυχοσωματικοπνευματική οντότητα να σκεφθεί να νοιώσει και να πράξει το σωστό και το πρέπον.
" Η επανάληψη των παθών της Ελένης προωθεί το μύθο , εξελίσσει την υπόθεση και αυξάνει τη συμμετοχή και τα συναισθήματα των θεατών, οι οποίοι πλέον κατανοούν πλςρως ότι η Ελένη χωρίς να ευθύνεται περνά και διέρχεται πολλών και δυσκόλων καταστάσεων, η επανάληψη εισάγει όλους στην ψυχολογία της Ελένης ώστε αυτή ως πρωταγωνίστρια να οδηγήσει στη κάθαρση τους θεατές.
" Το μοτίβο της αρπαγής των γυναικών (η Ελένη ουσιαστικά νοιώθει και αυτή αρπαγμένη από τον Πάρι διότι μέσα από την τραγικότητα κατενόησε ότι αποτελεί συνέχεια της Περσεφόνης την οποία έκλεψε ο Πλούτων από την μητέρα της Δήμητρα) συμβολίζει ότι η γυναικεία φυσική δύναμη (σε ένα κόσμο όπου διαμορφώνεται )αφαιρείται από το περιβάλλον της και διαμορφώνει νέες καταστάσεις.
Ασκήσεις:
1.Ποιές οντότητες καλεί στον κομμό η Ελένη και γιατί;
2. Από ποιες γυναίκες αποτελείται ο χορός της Ελένης; Γιατί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
vasilios888@yahoo.gr