Από παιδιά στην Κόνιτσα ήμαστε εξοικειωμένοι με τον Αώο. Αρχές του ΄70 οι Γερμανοί kayakers είχαν ήδη ανακαλύψει το ποτάμι που είναι ένα από τα πιο δύσκολα αλλά και εντυπωσιακά στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή ο αδελφός μου άρχισε μαθήματα kayak. Μία μέρα, περίπου ένα χρόνο μετά (1987) με πήρε μαζί του στο τελευταίο κομμάτι του ποταμού, που δεν είναι μεν δύσκολο, αλλά χρειάζεται τεχνική. Εγώ δεν ρώτησα τίποτε, εκείνος δεν με προειδοποίησε και κατέληξαν να πιώ…το μισό Αώο! Από τότε άρχισα να ρωτάω και φυσικά να μαθαίνω. Το 1992, γνωρίζοντας πλέον kayak, αλλά χωρίς να έχω κάνει rafting, αγόρασα μία βάρκα και ένας φίλος Ελληνογερμανός ανέλαβε να μου δείξει τις «κινήσεις». Μέσα σε 15-20 ημέρες κατεβήκαμε το ποτάμι με φίλους και έκτοτε δεν σταμάτησα να ασχολούμαι με το άθλημα. Σήμερα όταν βλέπω αγχωμένους αρχάριους προσπαθώ όσο μπορώ να τους καθησυχάσω διότι επηρεάζονται πολύ από τον εκπαιδευτή και τη στάση του. Έπειρα από ένα τέταρτο στο ποτάμι αποκτούν πλέον εμπιστοσύνη στον οδηγό και καταλαβαίνουν ότι το άθλημα δεν είναι επικίνδυνο, χαλαρώνουν και απολαμβάνουν τη δράση αλλά και τη φύση. Για κάποιον που θα ήθελε να κάνει rafting ή kayaking θα πρότεινα να επισκεφθεί τον ποταμό Άραχθο. Έχει τέσσερεις διαφορετικές διαδρομές, για όλα τα επίπεδα, ενώ το ευκολότερο κομμάτι του είναι και το ομορφότερο.
Ασκήσεις.