Ο χωρισμός του κράτους είτε από την εκκλησία είτε από την επιστήμη.

 

Ο χωρισμός του κράτους είτε από την εκκλησία είτε από την επιστήμη.

Το ερώτημα έρχεται ως ακολούθως: τι πραγματικά αντιπροσωπεύει το κράτος, η επιστήμη και η εκκλησία; Εάν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα μας περιμένει ένα  δεύτερο: αυτές οι ανθρώπινες δομές πρέπει οπωσδήποτε να είναι ενωμένες ή συσχετιζόμενες, είναι δυνατόν να  πορεύονται παράλληλα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία;

Οι δύο φύλακες του Διός ήταν η Βία και το Κράτος: το κράτος ως λέξη έχει ετυμολογική συγγένεια με το κεράννυμι: αναμιγνύω δυνάμεις και κυριαρχώ: έχει σχέση με τα παραθετικά του αγαθός: κρείττων: είναι η καλυτέρα επιλογή διακυβέρνησης του ανθρώπου: το ρήμα κρατέω-ω σημαίνει νικώ και επικρατώ: άρα το Κράτος είναι η συμπαντική δύναμις η οποία έρχεται από τα σπλάχνα του Ηλίου: ο Ήλιος είναι ο  κυρίαρχος διότι διαμοιράζει και ελέγχει τις δυνάμεις ζωής σε όλη  τη φύση και τα πλάσματά της. Αναγωγικά από τη Φύση (από τον Ήλιο) ο Άνθρωπος φτιάχνει το δικό του Ήλιο , το Κράτος, προκειμένου αναμιγνύοντας δυνάμεις σκέψης, ήθους και βούλησης, προχωρώντας ως το έσχατο καλό το Κράτος διότι με αυτόν τον τρόπο ενώνει  τους ανθρώπους ενώπιον κοινών κρατικών σκοπών και ενδελεχών κινήσεων, άρα το Κράτος νικά την ατομικότητα και προσφέρει την συλλογικότητα , την ολότητα και τον κοινό δρόμο στους ανθρώπους.

Το Κράτος λοιπόν  μεταφέρει τη φυσική ισορροπία στην ανθρώπινη κοινωνία:το Κράτος είναι η δημιουργία ενός φυσικού υποκαταστάτου προσαρμοσμένο στον Άνθρωπο: όπως ο Ήλιος κατευθύνει τις συμπαντικές δυνάμεις  παρόμοια και το Κράτος ελέγχει τους ανθρώπους και τους κατευθύνει: για αυτό οι κατά καιρόν Ηγεμόνες εθεωρήθησαν Ήλιοι και το απόλυτο Εγώ:  για αυτό πρώτα οι άνθρωποι ένοιωσαν τη δύναμη του Ηλίου,των  φυσικών δυνάμεων, των συμπαντικών δυναμικών, έπειτα τις έκαναν Κράτος: από τη θεά της γονιμότητας, το Δία των δυνάμεων, το θεό της Δημιουργίας, εφθάσαμε στο πολιτικό κράτος.

Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι κατάλαβαν τη μεγάλη φυσική διαδικασία: τη συσσώρευση: Συσσώρευσαν λοιπόν τις φυσικές δυνάμεις, τις μετήλλαξαν σε ιδέες και αξίες, τις ενεφύσησαν στους ανθρώπους, αυτές οι ιδέες και αξίες ένωσαν τους ανθρώπους  υπό το κράτος. Τα άλογα ζώα δεν χρειάζονται κράτος διότι καθοδηγούνται από το κοινό ένστικτο. Άρα το κράτος είναι ένωση  ανθρώπων υπό κοινές ιδέες και αξίες όχι μόνον χάριν επιβίωσης αλλά και χάριν προόδου, ενδελέχειας, εξέλιξης, επίτευξης σκοπών. Ποιος όμως είναι ο φορέας εκείνος ο οποίος θα ετοιμάσει την ένωση των ανθρώπων ώστε αυτοί να ενωθούν ενώπιον του κράτους; Είναι η θρησκεία: η θρησκεία μεταφέρει όλες τις δυνάμεις της φύσεως σε έναν κεντρικό υποδοχέα, σε μία κεντρική δύναμη συσσώρευσης, στο Θεό: είναι η πρώτη έλλογος εξωτερίκευσις του ανθρώπου στην προσπάθειά του να κατανοήσει το μηχανισμό της φύσης και να τον μεταφέρει σε ανθρώπινο περιβάλλον: η θρησκεία βασίζεται σε μία κεντρική αφαίρεση: τα φαινόμενα γύρω μας, τα πλανητικά σώματα, τα γήϊνα σώματα, αποτελούνται από δύο συνιστώσες: την ύλη και την οντολογική δύναμη  της συνέχειάς της στο χρόνο, αυτή η  δύναμη τα γεννά, τα εξελίσσει, τα αναπαραγάγει, τους δίδει διάρκεια στο χρόνο: εννοώντας ο άνθρωπος αυτή τη  δύναμη  ενώνεται με τα φαινόμενα διότι ανακαλύπτει αυτή τη δύναμη και σε αυτόν: άρα εφαρμόζει αυτή την οντολογική δύναμιν εφ΄όλου του επιστητού: ο άνθρωπος αντιμετωπίζει το σύμπαν ως κινουμένη εξελικτική δύναμιν την οποία βλέπει και σε φαινόμενα και σε νοούμενα: ο άρχων της δυνάμεως αυτής είναι ο θεός, ένα φαντασιακό μέγεθος το οποίο συσσωρευτικά συγκεντρώνει το σύνολο των συμπαντικών δυνάμεων: όπως η κεντρική υδρευτική δεξαμενή συσσωρεύει το νερό και από εκεί υδροδοτείται όλη η πόλη, παρόμοια η συμπαντική δύναμις συγκεντρώνεται σε ένα κεντρικό νοητικό μέγεθος όπως είναι ο θεός και από εκεί τροφοδοτείται πνευματικά και αξιακά όλη η ανθρώπινη πόλις: για αυτό η κρατική εξουσία επιθυμεί της θρησκευτικής εξουσίας: αυτά τα δύο μεγέθη αναγκαστικώς πορεύονται μαζί , διότι η θρησκεία ενώνει υπό το θεό όλους τους  ανθρώπους ώστε να τους κυριαρχήσει το κράτος:

Θα πρέπει όμως να προσέξουμε το εξής: η θρησκεία είναι πνευματική συλλογή συμπαντικών δυνάμεων και απόδοση αυτών σε ένα φαντασιακό θεό: είναι δυναμικό μέγεθος το οποίο στηρίζεται σε υπάρχουσες δυνάμεις οι οποίες μπορούν να σωρευθούν: η δύναμις του ηλίου καθίσταται στη θρησκεία πνευματική δύναμις, της νύκτας γίνεται αμαρτία και απομάκρυνση  από το θεό, του ύδατος γίνεται δύναμις ανανέωσης  και αναβάπτισης: άρα η θρησκεία μεταποιεί το σύμπαν  και την οντολογική του δύναμη σε ιδέα και αξία την οποία αποδίδει στο θεό, ενώνει τους ανθρώπους και το κράτος κυβερνά αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι διά της θρησκείας έχουν ένα νού και μία πράξη: αυτό το βλέπουμε έντονα στο επεισόδιο στην Ιλιάδα ανάμεσα στον Αχιλλέα και τον Αγαμέμνονα. Όλοι οι Αχαιοί έχουν έναν  νοητικό και αξιολογικό νού ενώπιον του Διός και του Απόλλωνος: για αυτό εύκολα κυβερνώνται από τον κράτιστο Αγαμέμνονα και υπακούουν στις εντολές του: στιγμή όλοι δεν αμφιβάλλουν ότι θα πρέπει να επιστραφεί η Χρυσηΐδα. Επίσης: άλλο παράδειγμα: ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε και έπρεπε να κάνει ο Κωνσταντίνος αυτοκράτωρ του βυζαντίου όταν ίδρυσε την αυτοκρατορία  διά της Κωνσταντινουπόλεως; Να ενώσει τα μυαλά και τις πράξεις των υπηκόων του: πώς το έκανε; Διά της επιβολής ενός φαντασιακού μεγέθους , της χριστιανικής θρησκείας, η οποία διά του Ιησού  ήνωσε τους κατοίκους της  βυζαντινής  αυτοκρατορίας. Για αυτό και προκάλεσε την Α΄οικουμενική σύνοδο. Με ποιο τρόπο οι βυζαντινοί εξουσίαζαν τους γύρω λαούς; Πρώτα τους μετέτρεπαν σε χριστιανούς και έπειταν έχοντας μαζί τους ένα κοινό νού θέασης  του όλου και πράξης ηθικής  τους καθιστούσαν υποτακτικούς.

Το ίδιο συνέβη και με το αραβικό κράτος, ο Μωάμεθ έφτιαξε ένα κοινό τρόπο θέασης όλου, ένα κοινό τρόπο ηθικής πράξης διά του κορανίου, και έπειτα επέβαλε την κρατική του εξουσία στους άραβες. Δεν είναι τυχαίο ότι η ιστορία της νεωτέρας ευρώπης είναι η ιστορία των θρησκευτικών πολέμων: διότι έπρεπε να επιβληθεί το ρωμαιοκαθολικό πνεύμα προκειμένου οι υπήκοοι να έχουν ένα μυαλό και μία πράξη ελεγχόμενοι πλήρως από το κράτος.

Το σημείο καμπής σύμφωνα με το οποίο το κράτος σταμάτησε να στηρίζεται στην εκκλησία αλλά ηύρε ένα νέο παράλληλο μέγεθος να στηριχθεί (την επιστήμη) είναι ο προτεσταντισμός. Ο Προτεσταντισμός μέσω της Αναγέννησης και μετέπειτα του διαφωτισμού είναι η σειρά μετάλλαξης της Εκκλησίας σε επιστήμη: η εκκλησία και η επιστήμη είναι μορφές εμφάνισης και αποκάλυψης της ίδιας εσωτάτης δυνάμεως: Εάν η εκκλησία είναι η επαφή του ανθρώπου με το θείο ως πηγή συσσώρευσης δυνάμεως, η επιστήμη είναι η επαφή του ανθρώπου με τον ανθρώπινο ανακαλυπτικό νού ως πηγή συσσώρευσης δυνάμεως: εάν η εκκλησία λατρεύει το θεό ο επιστήμονας ακολουθεί πιστά το νού: η λατρεία μετατρέπεται σε αφοσιωμένη ακολουθία: εάν η εκκλησία ταυτίζει την έννοια της   πνευματικής ζωής με το θεό, η επιστήμη ταυτίζει την πραγματικότητα της σωματικής ζωής με την επιστήμη: Η εκκλησία δεν δέχεται σωτηρία και συνέχεια της πνευματικής ζωής εκτός  του οίκου της, η επιστήμη θεωρεί ότι ο άνθρωπος καταστρέφει και καταστρέφεται εάν δεν ακολουθεί τους  κανόνες της.Η εκκλησία είναι οδός συνηθειών και κανόνων τα ίδια είναι και η επιστήμη. Η εκκλησία διαμορφώνει τον ανθρώπινο πνευματικό εαυτό όπως και η επιστήμη διαμορφώνει τον ανθρώπινο επί της γής προσαρμοσμένο εαυτό: εάν ο παράδεισος εγέννησε την εκκλησία η γή ως life style εγέννησε την επιστήμη. Η εκκλησία οριοθέτησε τον άνθρωπο σε σχέση με το θεό η επιστήμη οριοθετεί τον άνθρωπο σε σχέση με τον νοήμονα εαυτό του.

Άρα η εκκλησία και η επιστήμη είναι οι δύο πλευρές του ιδίου νομίσματος. Είναι ο ενιαίος δρόμος ο οποίος ξεκινά από τις γραφές και συνεχίζει στα επιστημονικά εγχειρίδια: Έξω από την εκκλησία και την επιστήμη ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει: εάν η εκκλησία συνδέθηκε με τη γένεση του παθητικού έναντι του θεού εαυτου η επιστήμη  συνδέεται με την γένεση του ενεργητικού έναντι του κόσμου εαυτού. Η εκκλησία και η επιστήμη είναι ο τρόπος πνευματικής συναισθηματικής και ηθικής ένωσης όλων των ανθρώπων έναντι των γραφών, θεολογικών και επιστημονικών: επίσης η εκκλησία  και η επιστήμη  δεν υπάρχουν αλλού, μόνον επί της γής: έξω από τη γή δεν υπάρχει εκκλησία και επιστήμη, και μόνον για τον άνθρωπο.

Άρα το κράτος ως  δύναμις ελέγχου εξάρτησης ποδηγέτησης των ανθρώπων, ως ενέργεια ομαδοποίησης συλλογικοποίησης και εξέλιξης στο χρόνο των ανθρώπων είτε στηρίζεται στην εκκλησία είτε στην επιστήμη: Στην εποχή  του προτεσταντισμού συνέβη κάτι το οποίο ήταν πρωτόγνωρο: ο θεός εξαφανίσθηκε διότι έγινε αντικείμενο πίστεως και μόνον: ως διά μαγείας σταδιακά άρχισε να αναπτύσσεται η επιστήμη διότι οι άνθρωποι θεώρησαν ότι αρκεί που πιστεύουν δεν χρειάζονται πλέον την εκκλησία ως τρόπο εξωτερίκευσης της λατρείας προς το θεό: η λατρεία προς το θεό εσωτερικεύθηκε ως νοήμων πίστις άρα ο άνθρωπος τώρα μπορούσε να κινηθεί οριζόντια προς τον κόσμο διότι σε σχέση με τον ουρανό διά της πίστεως κατοχύρωσε αυτόν τον δρόμο. Για αυτό σταδιακά αναπτύχθηκε ο επιστημονικός λόγος ως πείραμα, απόδειξη, νόμος, εμπειρία, εφαρμογή, υλικοποίηση της  ζωής. Ο άνθρωπος πλέον άφησε πίσω του το θεό ή τον έθεσε μέσα του ως πίστη και μόνο: το κράτος κατάλαβε ότι δεν χρειάζεται πλέον την εκκλησία: όλος ο τρόπος της εκκλησίας αλληλοπεριχωρήθηκε στην επιστήμη: οι άνθρωποι άρχισαν να κινούνται οριζόντια επί της γής: τους ενδιαφέρει η ύλη, η τεχνολογία, η άνετη ζωή μέσα από τις επιστημονικές ανακαλύψεις: οι νόμοι της επιστήμης αντικατέστησαν τους νόμους του θεού: άρα η επιστήμη πλέον έχει εξάγει όλους εκείνους τους τρόπους και νόμους ώστε οι άνθρωποι να έχουν ένα μυαλό και μία πράξη: να απολαμβάνουν τη γή, να είναι  υγιείς, να έχουν αγαθά. Το κράτος πλέον  χωρίζεται από την εκκλησία διότι στηρίζεται στην επιστήμη. Αυτή χρειάζεται ώστε οι άνθρωποι να έχουν ένα  νού και μία πράξη  και να ελέγχονται από την κρατική εξουσία: οι ιατρικοί νόμοι ακολουθούνται από όλους, αλλά με αυτόν τον τρόπο το κράτος καθορίζει την πολιτική του: οι υγιείς απολαμβάνουν αυτά οι μη υγιείς τα άλλα: οι επιστημονικοί νόμοι καθορίζουν τον καλό και  τον κακό άνθρωπο: το κράτος χαίρεται με αυτό: αμοίβει αυτόν που ακολουθεί τα πορίσματα των επιστημών καταδικάζει τους άλλους: η επιστήμη καθορίζει το life style,το τι πρέπει και τι δεν πρέπει, ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό: το κράτος ακολουθεί: επιβάλλει φόρους σε χρήσιμα φάρμακα, χρησιμοποιεί τα κινητά τηλέφωνα για να ελέγχει  τις κινήσεις των ανθρώπων, τροφοδοτεί όσα δημιουργεί η   επιστήμη και ακολουθούν οι άνθρωποι (πανεπιστήμια, σχολεία,): έξω από όλα αυτά δεν υπάρχει καμμία ζωή: το κράτος ελέγχει πλήρως αυτούς που με βάση την επιστήμη έχουν την ίδια άποψη για την υγεία, τη φύση, τον άνθρωπο και τον πολιτισμό: το καλό της επιστήμης  είναι το καλό του κράτους, το κακό της επιστήμης είναι το κακό του κράτους: οι άνθρωποι οριοθετούνται και ελέγχονται  από το κράτος διότι οριοθετούνται και ελέγχονται από το φόβο ασθενειών όπως λέγει η επιστήμη: οι άνθρωποι ακολουθούν κοινό καλό και αποφεύγουν  το κοινό κακό (είναι καλοί κρατικοί πολίτες) διότι με αυτόν τον τρόπο σέβονται τις αρχές της επιστήμης, των επιστημονικών δεδομένων: η επιστήμη εν έτει 2024 έχει αντικαταστήσει πλήρως τον ουράνιο παράδεισο σε επίγειο παράδεισο: ο άνθρωπος  διά της επιστήμης ξέρει επακριβώς τι πρέπει να φάει και να πιεί, να ταξιδεύσει, να διαβάσει, να υιοθετήσει σε σχέση με τους άλλους και τον εαυτό του. Όλα αυτά από το κράτος αντιμετωπίζονται ως ένα μυαλό και προορισμός τα οποία ακολουθούνται από όλα τα ανθρώπινα σώματα: άρα επάνω στις επιστημονικές υπακοές κτίζεται η κρατική πολιτική: καλός είναι αυτός ο οποίος ακολουθεί τα επιστημονικά δεδομένα: κακός αυτός ο οποίος ακολουθεί ατομική απροσδιόριστη πορεία: το κράτος ελέγχει πλήρως τους καλούς διότι ξέρει ότι δεν έχουν διαφυγή: φορολογεί τα αγαθά διότι χωρίς αυτά οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν, τιμωρεί όσους δεν προσέχουν την  υγεία τους ή την προσέχουν με άλλο αντιεπιστημονικό τρόπο: εξορίζει όσους ακολουθούν δικά τους κελεύσματα μη επιστημονικά: κερδίζει από επιστημονικές ανακαλύψεις οι οποίες επιβάλλονται στα πλήθη. Στο τέλος ταυτίζεται η ζωή η επιστήμη και το κράτος: οι άνθρωποι καθίστανται μηχανές και με αυτόν τον τρόπο ελέγχονται πλήρως από το κράτος. Για αυτό εξάλλου σήμερα η εκκλησία έχει υποχωρήσει και δεν έχει κανένα λόγο διαμόρφωσης της πραγματικότητας: πλέον για την ανθρώπινη φύση, τη   φύση ως τέτοια, τις ανθρώπινες ανάγκες, τον τρόπο ζωής του ανθρώπου, μόνον η επιστήμη έχει λόγο: η η  βιολογία, η φυσική, η χημεία, η ιατρική: οι επιστήμονες είναι οι ιερείς του συστήματος: ο άνθρωπος μαθαίνει τι να πιστεύει τι να τρώει πώς να φέρεται: επειδή όλα αυτά γίγνονται επί αστικής πόλης βασιλεύει η ύλη των πραγματικών συνθηκών, χρήματα και κάρτες: άρα  το κράτος επί αυτών  κάνει πολιτική: κατευθύνει τους ανθρώπους στην πόλη γιατί ξέρει τις ανάγκες τους, κινεί το χρήμα με βάση αυτές τις ανάγκες, προσφέρει αγαθά μόνον για αυτές τις ανάγκες: για αυτό το διαδίκτυο το κινητό τηλέφωνο είναι μέρος της κρατικής πολιτικής: η επιστήμη χρησιμοποιεί τον ανθρώπινο χαρακτήρα για να δυναμώσει το κράτος και τον έλεγχό του: η βία καταπολεμείται διά του κινητού τηλεφώνου : ο άνθρωπος ταυτίζεται με το κινητό τηλέφωνο, δεν νοείται άνθρωπος χωρίς κινητό τηλέφωνο με τα ανάλογα κέρδη   για τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας.

Λόγω όλων αυτών το κράτος έχει μετατραπεί όχι σε μέγεθος εξέλιξης και προόδου των ανθρώπων αλλά σε διαχειριστή των επιστημονικών αγαθών: η επιστήμη  έχει μηχανοποιήσει τον άνθρωπο και  το κράτος ως μηχανικός διαχειρίζεται την έμψυχο μηχανή: τίποτε δεν νοείται εκτός του μηχανοποιημένου ανθρώπου: ο συνταξιούχος θα παραλάβει ηλεκτρονικά την αίτηση και ο παππούς 100 χρονών πρέπει να δηλώσει ηλεκτρονικά τα κέρδη του. τα χίλια πρόσωπα του θεού κυβερνούν τον άνθρωπο μέχρι αυτός να ανακαλύψει το ένα και δικό του αιώνιο προσωπείο.