Γιατί οφείλουμε να ομιλούμε την Ελληνική γλώσσα;

 

Γιατί  οφείλουμε να ομιλούμε την  Ελληνική γλώσσα;

Παρατήρηση 1^η.

Η Ελληνική γλώσσα είναι μία και ενιαία. Όπως εξάλλου όλες οι γλώσσες όλου του κόσμου οι οποίες παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά  της Ελληνικής γλώωσσας. Η εξήγηση  και απόδειξη της ενιαίας φύσης της Ελληνικής γλώσσας είναι πολυεπίπεδη.

Κατ΄αρχάς οι λέξεις των Ελλήνων αντιστοιχούν σε οντολογικές συλλήψεις δηλαδή αντιπροσωπεύουν τον τρόπο ενόρασης του Όντος  εκ μέρους των Ελλήνων. Όταν λοιπόν ο Έλληνας εδημιούργησε τη λέξη Ρέα εδόμησε το σύμπαν ως ροή δυνάμεων και αυτό μέσα στα χρόνια δεν άλλαξε.Επίσης δημιουργώντας τη λέξη Κρόνος (εν ροή χρόνου) επέρασε στην Ανθρώπινη διανόηση ότι οι Άνθρωποι κινούνται επί ροής, θεσμοθετήθηκε λοιπόν μέσα από την Ελληνική γλώσσα η κίνηση σε άμεση θέση (χρόνος) αλλά και στη ζωή μας: διότι εδημιουργήθη η λέξη ατρεκής, ο Οδυσσέας είναι ατρεκής, δεν τρέμει, δεν παρεκλίνει του σκοπού του, διότι η αλήθεια είναι κίνησις επί σκοπού, επί Ιθάκης.

Αξίζει λοιπόν μέσα από την Ελληνική λέξη  να μαθαίνομε τις βάσεις και τις απόρροιες του κόσμου μας του εαυτού μας: η Ελληνική λέξη έδωσε το Δία, διότι όλα είναι διαμοίρασις δυνάμεων (δαίω-μοιράζω): εσχάτως η βιολογία θεώρησε ότι διά της μίττωσης του πρώτου κυττάρου όλα είναι διαίρεσις και διάχυσις δυνάμεων  που δημιουργούν τον ανθρώπινο οργανισμό: αυτό όμως έκανε ο Δίας με τις δυνάμεις του κόσμου τις οποίες εμοίρασε αρμονικά ώστε να αρχιτεκτονήσει τον κόσμο και τον άνθρωπο. Επίσης η Ελληνική γλώσσα διαφημίζει χιλιάδες χρόνια τώρα το Φώς: η Σοφία (ίσον Φώς) είναι Θεά και είναι η Θεού νόησις (Αθηνά):

Η Ελληνική γλώσσα εδίδαξε την ισορροπία, τη συμμετρία μορφών, την αρμονία των ήχων άρα ευθυγράμμισε το νού των ανθρώπων με τη φύση και το σύμπαν: από το αραρίσκω (συνταιριάζω) προέρχεται η αρετή, αλλά η αρετή είναι η αρμονική διάθεση των δυνάμεών μου ώστε να προχωρώ σε σχέση με το όν και το Είναι, τους άλλους την Πόλιν. Εκ του αραρίσκω έρχεται το άριστος,  το μόριο αρι-δηλώνει το τέλειο το οποίο λοιπόν είναι και ισόρροπο: διότι η τελειότητα είναι ισορροπία: άρα: αραρίσκω (συνταίριασμα) =άριστος (το τέλειο της ισορροπίας (η συμπαντική και ανθρώπινη ισορροπία διαφημίζεται μέσα από την Ελληνική γλώσσα( η αρετή του Ηλίου είναι η ισορροπία  του να μην καίει και να καταστρέφει το σύμπαν που φωτίζει, όπως η αρετή του ανθρώπου είναι η ισορροπία  του να μην καταστρέφει τον κόσμο και την Πόλιν που ζεί).

Η Ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα της υγιούς αναπνοής, της ευηχίας, της αισθητικής ολοκλήρωσης:  για αυτό και δεν πρέπει να ξεχασθεί διότι περνά στις ζωές μας την ηρεμία, την ευωχία, την ομορφιά αισθήσεων και νόησης: ο μέλλων του πράττω δεν είναι πράττσω: για τους Έλληνες αυτό είναι κακόηχο: είναι πράξω λοιπόν ο μέλλων του πράττω: άρα οι Έλληνες εδίδαξαν  την οικονομία  του  ωραίου διά των λέξεων: όπως και εμείς πράττουμε: δεν  θα φορέσουμε ρούχα μεγαλύτερα αλλά θα τα κόψουμε στα μέτρα μας, όπως το πράττω κόβεται στα μέτρα της ηχητικής ωραιότητας. Επίσης οι Έλληνες μέσα από την προσωδία των λέξεων μετέφεραν τους ηχητικούς ήχους της φύσης: όταν ομιλούσαν ήταν σαν το ποτάμι, ή τα πουλιά ή το θρόϊσμα των φύλλων διότι η γλώσσα των ήταν συνέχεια των φυσικών ήχων: για αυτό εισήγαγον τόσο εκτεταμένα τα φωνήεντα ώστε να θέτουν αέρα στις λέξεις όπως πνεύμα στις σκέψεις των: για αυτό έκαναν μακρά βραχέα και δίχρονα φωνήεντα: στη λέξη αὖλαξ επειδή αυτή προήλθε από το αFλακς το α+F έγιναν μακρό αυ διότι έπρεπε να ειπωθεί για περισσότερο διάστημα από την κατάληξη  αξ η οποία έγινε βραχύχρονη διότι μετά από ένα μακρύ κράτημα της φωνής έπρεπε να ακολουθήσει βραχύ κράτημα της φωνής: άρα το αυ είναι μακρόχρονο και το αξ βραχύχρονο: αυτή η αρμονία στην προφορά περνά και στη ζωή μας, για αυτό και οι Πατέρες μας είναι ήρεμοι, εγκρατείς και συμμετρικοί στις εκφάνσεις της ζωής των, όπως και εμείς μπορούμε να είμαστε.

Αξίζει επίσης και για άλλους λόγους να ομιλούμε την διηνεκή Ελληνική γλώσσα. Είναι η γλώσσα η οποία στηρίζει την κίνηση, διότι ο Ελληνικός πολιτισμός είναι ο πολιτισμός της κίνησης; Εκ του πνέω προέρχεται το πνεύμα το οποίο συνεχώς κινείται παράγοντας σκέψεις, πράξεις και ανθρώπους φιλοσοφικά κινητικούς. Επίσης ο ηγεμών είναι εκ του ηγέομαι –ηγούμαι το οποίο καθοδηγεί, οδηγεί και ποδηγετεί. Επίσης εκ του ύδωρ (εκ της αενάου κινήσεως του ύδατος ) παράγεται η δράσις και η δραματική κίνησις. Ο  κούρος ο οποίος κινείται έχων το ένα πόδι πιο μπροστά από το άλλο είναι ο εκ της  ροής (κούρος) παραγόμενος Νέος. Επίσης η Ελληνική γλώσσα είναι αυτή η οποία νίκησε το χρόνο με φόντο τον άνθρωπο διότι διατυμπάνισε ότι νέος είναι αυτός ο οποίος κινείται (νέομαι =κινούμαι): για αυτό και ο Οδυσσέας είναι συνεχώς νέος διότι νέεται , κινείται, δεν αναφέρεται πουθενά η ηλικία του. Ό ακίνητος γηράσκει ο δεχόμενος βραβεία εν ακινησία (γέρας: βραβείο στον καθιστικό άνθρωπο ο οποίος πλέον  δεν μπορεί να κινηθεί για αυτό και ζεί με τα γέρα (έπαθλα) για όλα όσα μπόρεσε να πράξει στη ζωή του).

Επίσης  είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε την Ελληνική γλώσσα διότι είναι αυτή η οποία εχώρισε τις  οντολογικές δυνάμεις σε ήδη υφιστάμενες (Είναι) και σε μελλούμενες (Γίγνεσθαι): το ειμί  το οποίο σημαίνει: Είναι, παράγεται από το : ες μι: δηλαδή σε εμένα ευρίσκεται το Είναι και εάν αυτογνωσθώ δεν γνωρίζω τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από το Εϊναι που αντιπροσωπεύω: για αυτό και η προστακτική του ειμί (είμαι) και  του  οίδα (γνωρίζω) είναι η ίδια: ίσθι: διότι το να είσαι σημαίνει ότι γνωρίζεις τον εαυτό σου τον κοσμο τους άλλους. Η Γνώση γεννάται εκ του γίγνομαι διότι γνωρίζω σημαίνει ότι γίγνομαι ένας άλλος άνθρωπος. Για αυτό και εκεί όπου τελειώνει το Είναι αρχίζει το Γίγνεσθαι και όπου τελειώνει το Γίγνεσθαι έχει επιτευχθεί το Εϊναι: για αυτό ο αόριστος και οι συντελικοί χρόνοι του ειμί έρχονται εκ του γίγνομαι: Είμαι διότι για μία στιγμή  Έγινα κάτι.

Ομιλούμε την Ελληνική γλώσσα διότι εισάγει την ολοκληρωμένη  μουσική αρμονία στις λέξεις άρα στον τρόπο που σκεπτόμαστε, ζούμε και κινούμεθα: η  εύηχη συμφωνία συμφώνων και φωνηέντων είναι μοναδική και ευρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τον καιρό , τη φύση: ο Ελληνικός Ήλιος εγέννησε την Ελληνική  γλώσσα, το στόμα ανοίγει και προφέρει καθαρά δεν φοβείται το κρύο ή τη ζέστη ώστε να μαζεύει τα γράμματα (όπως στη ρωσική γλώσσα ή την πολύ γρήγορη λόγω του ηλίου αραβική γλώσσα): τα σύμφωνα έχουν φωνήεν όπως ο αέρας περνά από κάθε μέρος του κόσμου και του ανθρώπου: τα σύμφωνα  ταιριάζουν ως εύηχα σύνολα: ποτέ δεν θα συνταιριασθούν οδοντικά (τ,δ,θ) με ουρανικά (κ,γ,χ) και χειλικά (π.β.φ): ως κδ, ή θχ (όπως έχουμε το ντ, ή το μπ): διότι η Ελληνική  γλώσσα προέρχεται από την κίνηση του Ηλίου αλλά και του ανθρωπίνου σώματος: ο ουρανίσκος καταλήγει στα χείλη  και στους οδόντες, αυτό δεν συγχέεται , είναι οδός καθορισμένη: τα οδοντικά (τ,δ,θ) θα συνταιριασθούν με τα ρινικά διότι εκ των οδόντων ο ήχος παράγεται διά της ρινός (μύτης): άρα έχουμε : ντ,μπ (ένδυον, εμπεδώνω) διότι η γλώσσα των Ελλήνων είναι η σωματική  λειτουργία: εκ της ρινός παράγεται ο ήχος, άρα τα οδοντικά, χειλικά και ουρανικά  εκβάλλουν στα ένρινα.

Επίσης η Ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα της γλυπτικής: δεν θα ίδωμεν: συνγραφέας: αλλά συγγραφέας: διότι όλα σμιλεύονται προς το καλύτερο αποτέλεσμα για τις αισθήσεις και το ανθρώπινο πνεύμα: για αυτό εξάλλου οι άνθρωποι όταν κτίζουν ένα σπίτι το κάνουν ομοιόμορφο και ωραίο, όπως οι Έλληνες τις λέξεις των κατά προτύπωση του σύμπαντος και του ανθρώπου.

Η Ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα η οποία εσωτερίκευσε τον εισπνεόμενο αέρα και τον μετέτρεψε σε συνείδηση μέσω των λέξεων  που  είναι εισπνεόμενος αέρας προκειμένου ο άνθρωπος όταν ομιλεί να ομιλεί για την ιστορική του σειρά , η  Ελληνική γλώσσα δεν είναι μόνον παραγωγική, δεν γεννά έννοιες: θα λέγαμε ότι με τον Αριστοτέλη ξεκινά το παραγωγικό κομμάτι της Ελληνικής γλώσσας; Και αυτό είναι παράξενο: ο επαγωγικός Αριστοτέλης να είναι παραγωγικός στις έννοιες : η Ελληνική  γλώσσα είναι και επαγωγική: εμπερικλείει βαθεία γνώση της καταγωγής μας: ο λαός είναι από τη λέξη λάας , πέτρα: διότι από τις πέτρες της Πύρρας και του Δευκαλίωνος προήλθαμε: επίσης : ο βαίνων επί του βωμού είναι αυτός ο οποίος ομιλεί με τους θεούς: άρα είναι ο Βασιλεύς (εκ του βαίνω): άρα η Ελληνική  είναι η γλώσσα της πλήρους οντολογικής σειράς.

Η Ελληνική είναι η γλώσσα η οποία στηρίζεται στην πλήρη γνώση του ανθρωπίνου σώματος, τις λειτουργίες και τα όργανά του, τα οποία πλήρως αποτυπώνει: ο φέρων τας τροφάς στο στομάχι είναι ο οισοφάγος: εκ του μέλλοντος του φέρω=οίσω. Ο νεφρός είναι ο εν σώματι φρήν (νούς): όντως: οι νεφροί σκεπτικά κανονίζουν τη διανομή τροφών  χρησίμων και αχρήστων, τη  διύλισή  των. Επίσης ο οφθαλμός εκ του ορώ (ώφθην) είναι αυτός ο οποίος παθητικά υπόκειται στον ήλιο και τις παραστάσεις του (για αυτό και ο οφθαλμός επλάσθη από τον παθητικό αόριστο το ορώ=ώφθην).

Επίσης η Ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα της πλήρους συμπαντικής γνώσης της μεταφοράς της ζωής μας: εκ του μείρομαι (διαμοιράζω) προέρχεται η μοίρα: όντως μοίρα είναι το κομμάτι του όντος το οποίο εκόπη και μας αναλογεί: σαν τη Μητέρα μας: μας δίδει στο τραπέζι ως μικρά παιδιά να φάγωμεν το κομμάτι φαγητού που μας αναλογεί.

Η Ελληνική γλώσσα διδάσκει την οικονομία και την απόλυτη συντομία: όπως οι άνθρωποι φτιάχνουν συντόμους δρόμους για να φθάσουν πιο γρήγορα στις δουλειές των: οι λέξεις των Ελλήνων είναι συντετμημένες προτάσεις: εις την οδόν φθάνω: είναι η είσοδος η οποία όμως λέξις περιέχει όλην την παραπάνω πρόταση: για αυτό και είναι δύσκολη στην κατανόησή  της: κρύβει συντετμημένα νοήματα: επί τούτου αινώ: επαινώ.

Απίστευτη είναι η λεξιπλασία της Ελληνικής γλώσσης, η απίστευτος γονιμότης της η οποία προοιωνίζει την ανθρώπινη αναπαραγωγή: εκ μιάς λέξεως προέρχονται πολλές άλλες: επίσης η Ελληνική γλώσσα είναι γλώσσα σύνθεσης επειδή αυτή ανεκάλυψε τη διαλεκτική ένωση των πάντων, και αποδίδει την ένωση πάντων: επειδή οι  λέξεις της Ελληνικής προέρχονται από την φύσιν των Όντων όπως αναπαράγονται τα Όντα αναπαράγονται και οι λέξεις των Ελλήνων: π.χ : ποιώ, ποιητής, ποίησις: διότι όλα στο Είναι και Γίγνονται : ποιούνται.

Στη σύνθεση: Ερμής :ο ενώνων τα πάντα: αναβάλλω, καταβάλλω: το πρώτο σημαίνει ότι βάλλω κάτι υπέρ άνω, το άλλο κατά τη συνέχεια του πράγματος. Η Ελληνική περιγράφει όλες τις σχέσεις των όντων.

Η Ελληνική λέξις εξηγεί όλα όσα ζούμε και πιστεύουμε: εκ του πέλομαι (συναναστρέφομαι) παράγεται η Πόλις: ο Πολιτισμός: η Πολιτική: όλα όσα είναι συναναστροφή. Επειδή ακριβώς η  Ελληνική  γλώσσα είναι η γλώσσα της ιστορίας των  όντων, και επειδή τα όντα απλώνονται στην Οντολογική  διαδοχή και σειρά και συνέχεια ο ομιλών την Ελληνική γλώσσα έχει ηγεμονική  διάθεση της ζωής, έχει διαδοχή, γνωρίζει τον Εαυτό του και τον Κόσμο, αναπτύσσει ανώτερες ιδέες και αξίες και έχει την Ωραία άποψη της ζωής και της  συμπαντικής συνεχείας αυτής.