Έκθεση-έκφραση γ΄λυκείου. Θέμα: «Πώς εξηγείτε την προτίμηση του κοινού για την ενημέρωσή του από το διαδίκτυο παρά τα όποια γνωστά μειονεκτήματά του;».

 

Τίτλος: Οι σειρήνες του διαδικτύου.

Αναμφίβολα το διαδίκτυο έχει όλες τις προϋποθέσεις να επικρατήσει στον τομέα της ενημέρωσης, της προβολής, της ψηφιακής σχέσης των ανθρώπων. Σε αντίθεση με τον παραδοσιακό τρόπο πληροφόρησης και επαφής των ανθρώπων μέσω του τύπου, φαίνεται ότι το διαδίκτυο διαθέτει κάποιες τεχνολογικές αρετές οι οποίες ξεπερνούν κάθε άλλο παραδοσιακό και έντυπο μέσο. Ας συζητήσουμε για αυτές τις τεχνολογικές πρωτοτυπίες χωρίς όμως να ξεχνούμε ότι θα πρέπει να προσέχουμε και τις θετικές αλλά και τις όποιες αρνητικές πλευρές τους.

Κατ΄αρχάς το διαδίκτυο φέρει το ανθρώπινο υποκείμενο σε μία κυρίαρχη θέση στην ενημέρωσή του. Ο χρήστης του ψηφιακού ενημερωτικού πλαισίου επιλέγει, απορρίπτει, συμμετέχει στην πορεία της ενημέρωσης ειδικά εάν συζητούμε για μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η δίκην θεού αυτή αναβάθμισή του υποκαθιστά την ποιότητα της ενημέρωσης (η πληροφορία δεν είναι πάντα βαθεία γνώση) και αποθεώνει τη δυνατότητα του υποκειμένου να ελέγχει την ψηφιακή ενημέρωσή του.

Το διαδίκτυο ενημερώνει από την ασφάλεια και την άνεση του σπιτιού. Το φαινομενικά παθητικό υποκείμενο ενεργοποιεί τις ψηφιακές δυνατότητες καθισμένο στην άνεση της πολυθρόνας, απολαμβάνοντας αφεψήματα και εδώδιμα που του αρέσουν. Η ψηφιακή ενημέρωση αναβαθμίζεται σε διασκέδαση μαζί με την όποια ψυχαγωγία, η ταλαιπωρία να κάθομαι και να περιστρέφω τα φύλλα ενός εντύπου μέσου, ανήκει στο παρελθόν. Πάλι όμως η εξωτερική άνεση υποκαθιστά την ποιότητα και αυτό θέλει ιδιαίτερη προσοχή.

Ημερίδα για τους Μέντορες.

 

ΘΕΜΑ: Οργάνωση ημερίδας με τίτλο: Ο ρόλος των ενδοσχολικών συντονιστών και των μεντόρων στο σύγχρονο σχολείο.

 

 

              Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε στην ηλεκτρονική ημερίδα στις 28 Απριλίου, 2023, και ώρα 12.00 π.μ με τίτλο: «ο ρόλος των ενδοσχολικών συντονιστών και των μεντόρων στο σύγχρονο σχολείο» στην οποία η κ.Κουμπάρου (Σ.Ε. Αττικής) ανταποκρινομένη στην πρόσκληση μας θα συζητήσει και θα αναλύσει τα παρακάτω σημαντικά για την εκπαίδευση θέματα:

 

1.Ο ρόλος των ενδοσχολικών συντονιστών/-τριών και των μεντόρων και οι προϋποθέσεις άσκησης του έργου τους.

           2.Διοργάνωση των διδασκαλιών: προγραμματισμός ύλης, σχεδιασμός και            

            πραγματοποίηση διδασκαλίας, συζήτηση.

          3.Βασικές πρακτικές συνδιδασκαλίας.

 

Η ψηφιακή αίθουσα της κ.Κουμπάρου είναι η εξής:

https://minedu-secondary.webex.com/meet/chkoumpar

 

 

 

             

 

                                                                                                                                             Με εκτίμηση

                                                                                                                                           Ο διοργανωτής

                                                                                                                                   Βασίλειος Μακρυπούλιας (ΠΕ2)

                                                                                                                        Σύμβουλος εκπαίδευσης φιλολόγων Λέσβου.

 

                                                                              Πίνακας αποδεκτών:όλα τα σχολεία Λέσβου-Λήμνου & Αγίου Ευστρατίου.

                            

Η Οντολογική ανάλυση της Πλατωνικής και Αριστοτελικής Πολιτείας, Πολιτικών και Ηθικών Νικομαχείων.

 

Αρχαία Ελληνικά κατεύθυνσης: κάποιες ερμηνευτικές παρατηρήσεις.

Η νοησιοκρατική φιλοσοφία του Πλάτωνος αλλά και η εμπειρική φιλοσοφία του Αριστοτέλους, έρχονται ως αναπόφευκτη συνέπεια για να καλύψουν το αξιολογικό κενό που εμφανίσθηκε μετά το πέρας του Πελοποννησιακού πολέμου. Όπως ήδη έχουμε γράψει δύο πόλεμοι αποτέλεσαν όριο του Ελληνικού γνωσιολογικού και αξιολογικού συστήματος: Αναφερόμαστε στον τρωϊκό πόλεμο και στον Πελοποννησιακό πόλεμο: και οι δύο αυτοί πόλεμοι αποτέλεσαν διαρκή πηγή έμπνευσης (αρνητικής και θετικής) για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Ο Πλάτωνας απορρίπτοντας τον Όμηρο απέρριψε την ικανότητα του Ανθρώπου να κινείται ως ενορατική δύναμις, ο Αθηναίος φιλόσοφος συνέδεσε απόλυτα τον Άνθρωπο με το ζεύγος σκέπτομαι-πράττω, το οποίο κατά επαγωγικό και εμπειρικό τρόπο απογείωσε ο Σταγειρίτης. Όμως η Ομηρική ισορροπία των Ηρώων (η ισορροπία τους ανάμεσα στο γήϊνο κόσμο και στον ουράνιο, ανάμεσα στις αξίες τους και στο σεβασμό στο Δία) απετέλεσε τον πρόλογο της Πλατωνικής δικαιοσύνης όπως αυτή αναλύεται στην Πολιτεία, η ομήγυρις των Ομηρικών ηρώων απετέλεσε με τη σειρά της τον προοιωνισμό της Αριστοτελικής Πολιτείας όπως αυτή αναλύεται στα Πολιτικά.

Ο πρώτος λοιπόν πόλεμος ο οποίος ενέχει θέση ορίου στην Ελληνική κοσμοθέαση είναι βέβαια ο τρωϊκός πόλεμος, ή όπως αναφέρει ο Έγελος, ο πόλεμος περί της υπάρξεως. Η Ωραία Ελένη ξεκάθαρα αποτελεί το διακύβευμα περί της ποιότητας του ήθους και της ιδέας που θέλει ο Άνθρωπος: η ισορροπία της Πλατωνικής δικαιοσύνης στην Πολιτεία (πράττειν τα εαυτού) ως ισορροπία ανάμεσα στο λογιστικό, θυμοειδές και επιθυμητικό, προλογίζεται στην έννοια του Ωραίου, όπως αυτό προβάλλεται στον ισχυρό συμβολισμό της Σπαρτιάτισσας Βασίλισσας. Οι Έλληνες φιλοσοφούν (πολεμούν) περί την αναζήτηση της Ψυχής (Ωραίας Ελένης) και καταλήγουν ότι το Ωραίο έχει δύο απτά χαρακτηριστικά: την οργή (Αχιλλέας) και το Πνεύμα (Οδυσσέας): όντως με αυτόν τον τρόπο περιγράφεται η διττή πορεία της ψυχής (η οποία θα εξισορροπηθεί στην Αριστοτελική θεωρία της μεσότητας) : ο Άνθρωπος ερχόμενος από τα βάθη του Όντος γεμάτος οργή, εργάζεται ενάντια σε ό,τι τον πικραίνει, τον στενοχωρεί τον πικραίνει: είναι η αρνητική θέαση της ζωής όπως αποτυπώνεται στην Πλατωνική Πολιτεία όπου ο σοφός απέχει του κόσμου και ο Σκωράτης καλεί τους πεπαιδευμένους να φύγουν από τη νήσο των μακάρων και να μετοικήσουν  σε αυτόν τον κόσμον. Ίδιες αναλογίες με τον μηνίοντα και οργισμένο Αχιλλέα είναι, ο Σωκράτης ως άλλος Οδυσσέας προσπαθεί να πείσει το σοφό (Αχιλλέα) να επιστρέψει στον κόσμο αυτό: άρα η οργή ως χαρακτηριστικό προσωπικής στάσης  είναι χαρακτηριστικό ωραιότητας.

Διδάσκοντας την Οδύσσεια…

Η Οδύσσεια (σύμφωνα και με τον Guthrie) αποτελεί τη διαθήκη του Ελληνικού  κοσμοθεωρισμού προς τον κόσμο μας: ο Ποιητής μεταφέρει τον τρόπο σύμφωνα με τον οποίο η δύναμη του σύμπαντος (Δίας) η σοφία του (Αθηνά) και η δύναμη το πνεύμα του κόσμου να μεταφέρει τα μηνύματά του προς τον Άνθρωπο (Ερμής) όλα αυτά τα μεγέθη μεταφέρουν τη δύναμή τους προς τον Άνθρωπο προκειμένου αυτός να λάβει τη σκυτάλη συνεχείας της δόμησης του κόσμου του. Η Οδύσσεια αποτελεί τη Γένεση του Ελλόγου Ανθρώπου ο οποίος πλέον μπορεί κληρονομώντας τις συγκεκριμένες συμπαντικές δυνάμεις τις μεταπλάθει  διά του Λόγου και δημιουργεί εκείνες τις νοητικές κατηγορίες οι οποίες θα τον βοηθήσουν στη δόμηση της γήϊνης ζωής του και πολιτισμού. Συζητούμε για τις νοητικές κατηγορίες του σκοπού, της επιλογής, της υπέρβασης των παθών χάριν του Λόγου, του σχεδιασμού, της αυτογνωσίας, του Νόστου.

Η Οδύσσεια στηρίζεται σε δύο συμβούλια θεών στα οποία όμως συμμετέχουν οι τρείς συγκεκριμένοι θεοί (φανερά έστω): ο Ποιητής μεταφέρει τις συμπαντικές ρίζες του Ελλόγου Ανθρώπου οι οποίες χάνονται στα βάθη του Όλου: ο Οδυσσέας κινείται ενορατικά συλλαμβάνοντας βαθιά μέσα του τη δύναμη, τη σοφία και την μηνυματική δύναμη ενός άλλου κόσμου τον οποίο θα πρέπει να ενώσει με το δικό του πραγματικό κόσμο. Όταν λοιπόν ξεπερνά τις Σειρήνες, ή τον Πολύφημο, ή καταβαίνει στον κόσμο του Άδου, οι ρίζες της σκέψης του και της πράξης του ευρίσκονται στα συμβούλια των θεών, δηλαδή στον συμπαντικό λογισμό ενός ανοικτού κόσμου σκέψεων και αποφάσεων: συγχρόνως είναι και για εμάς  ένα μήνυμα να σκεφτόμαστε έχοντας ανοικτούς ορίζοντες διότι ανήκουμε σε έναν ευρύτερο κόσμο σκέψεων και πράξεων και δεν χρειάζεται να εγκλωβιζόμαστε στον μικρόκοσμό μας.

Ο Οδυσσέας φέρει ένα από τα δύο χαρακτηριστικά του Ωραίου: ας μην ξεχνούμε ότι ο Οδυσσέας εξέρχεται από την αχλύ ενός πολέμου: του τρωϊκού πολέμου, ο οποίος από τον Έγελο αναφέρεται ως ο πόλεμος περί του Είναι: ο τρωϊκός πόλεμος είναι ξεκάθαρος συμβολισμός: ο άνθρωπος συμμετέχει στην Αγορά του Όλου και επιλέγει ποιες δυνάμεις θα χρησιμοποιήσει στο δικό του «κοσμικό κατάστημα» με υλικά όμως που θα αγοράσει από την Αγορά του Όλου. Ερευνά στον τομέα του Ωραίου διότι θέλει ο κόσμος του να είναι ωραίος (να έχει ώρα, δηλαδή φροντίδα, προστασία και θαλπωρή):ο Οδυσσέας φέρει τη σκέψη ως θεμέλιο της Ωραιότητας: το άλλο θεμέλιο της ωραιότητας είναι η οργή του Αχιλλέα όχι ως συναίσθημα συμμετοχής αλλά ως συναίσθημα αποχής από το κτίσιμο αυτού του κόσμου: ας το προσέξουμε αυτό: ο Αχιλλέας αντιπροσωπεύει τον Άνθρωπο ο οποίος απέχει του κτισίματος του κόσμου αυτού διότι εργάζεται διά της οργής του τη συμμετοχή του στην απάθεια και στην αταραξία την οποία μόνον ο πόνος διακόπτει (ο Αχιλλέας επανέρχεται στον πόλεμο όταν πεθάνει ο αδελφικός φίλος του Πάτροκλος): ο λογικός όμως Οδυσσέας αντιπροσωπεύει τη λογική πλευρά του Ωραίου, το λόγο και όχι την οργή, τη συγκεκριμένη δόμηση αυτού του κόσμου η οποία στηρίζεται επάνω στο σκοπό την αυτογνωσία την επιστροφή το νόστο.

Έκθεση Έκφραση γ΄λυκείου: Θέμα: «Σε300-400 λέξεις να εξηγήσετε τους λόγους για τους οποίους το κοινό βλέπει εκπομπές τύπου reality show;Να υποθέσετε ότι το άρθρο σας θα δημοσιευθεί σε περιοδικό για νέους».

 

H πανάκεια των τηλεοπτικών θεαμάτων.

Ο σημερινός κόσμος αναφίβολα ομοιάζει με ένα καλοστημένο θέατρο όπου όλοι είναι στις θέσεις τους. Οι σκηνοθέτες, οι πρωταγωνιστές και οι θεατές. Στην αστική ζωή η ανάγκη για θεατρική διαφυγή επιτυγχάνεται μέσω της τηλεόρασης όπου η δραματική ποίηση έχει μεταλλαχθεί σε reality show. Μέσα από αυτά τα θεάματα οι θεατές ανακουφίζονται από την κουραστική ημέρα τους λαμβάνοντας ξεκούραστα μηνύματα υποκουλτούρας και υποπαιδείας. Διότι η εποχή μας δεν χρειάζεται το καλύτερο ή  το σοφώτερο: η τηλεόραση προσφέρει στο κοινό το εικονικό άνθρωπο διότι στην εποχή της πόλης και της κίνησης σταδιακά ζούμε με τα μάτια και όχι με το μυαλό.

Όμως οι άνθρωποι διακατέχονται από αιώνια ένστικτα προβολής και αυτοϊκανοποίησης. Τα reality shows δεν χαλούν το χατήρι: προβάλλουν τον καθημερινό άνθρωπο, τον  ηρωοποιούν στα μάτια των δικών  του και των φίλων του. Ο άνθρωπος στα όρια της μικροζωής του κατακτά το περισσότερο, ικανοποιείται διότι η παντοδυναμία της τηλεόρασης του κάνει το χατήρι να τον κάνει τον ήρωα της γειτονιάς του. Δεν υπάρχει ουσία αλλά μόνον στείρα αυτοϊκανοποίηση.

Μέσα από παρεμφερή θεάματα οι άνθρωποι σε επικοινωνιακή βάση νοιώθουν ότι χαίρονται την παντοδυναμία της τηλεόρασης: επικοινωνούν με  πολυπληθές κοινό και με  αυόν τον τρόπο μεταφέρουν μηνύματα στα πέρατα της χώρας τους, όπως και λαμβάνουν πάμπολλα όσα μηνύματα. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι νοιώθουν μία αυτοπλήρωση μιάς και βαυκαλίζονται ότι πετυχαίνουν να επηρεάσουν πολύ κόσμο μεταφέροντάς τους γνώσεις και ένα σύγχρονο μοντέλο μίμησης: του ελευθέρου ανθρώπου ο οποίος χωρίς να κάνει τίποτε καθιερώνεται στην σκέψη του κόσμου.

Σημειώσεις για τη διδασκαλία της Ελένης του Ευριπίδου.

 

1.To φιλοσοφικό υπόβαθρο της Ελένης του Ευριπίδου.

Η τραγωδία του Ευριπίδου «Ελένη» γράφηκε το 412 π.Χ και διδάχθηκε την ίδια εποχή στους Αθηναίους πολίτες. Το συγκείμενο της εποχής (ειδικά το φιλοσοφικό συγκείμενο της εποχής) ήταν πολύ συγκεκριμένο. Οι Αθηναίοι είχαν αποδιώξει τη μυθολογία, την ποίηση ως μεταφορά μυθολογικών  δυνάμεων (θεών) και σταδιακά είχαν αποθεώσει μία καινούργια παράμετρο η  οποία τόσο πολύ προσδιορίσθηκε από φιλοσόφους σαν τον Αναξαγόρα.

2.Σοφιστές και Σωκράτης: δύο ρεύματα, δύο πνευματικές και βιωματικές στάσεις ζωής.

Θα πρέπει να εκτιμηθεί ότι η αποθέωση του Νοός εκ μέρους της Αθήνας του 5^ου αι. (συζητούμε για τον αιώνα κατά τον οποίον άνθισε η τραγωδία) έφερε μία σημαντική αξιολογική καινοτομία στον πολιτισμό του Ελληνικού κόσμου: ο θεός έφυγε από το κέντρο του όλου και σε αυτό τοποθετήθηκε ο Άνθρωπος ως Λόγος ο οποίος ανελύθη από τον Πλάτωνα νοησιοκρατικά και από τον Αριστοτέλη εμπειρικά. Ως εκ τούτου η Ελένη είναι η προσπάθεια του σοφιστή Ευριπίδου να ανακαλύψει τα όρια του ανθρωπίνου Νοός ως αιτία του υποσυνειδήτου του, ως συνειδητή λειτουργία, ως υπερσυνειδητή κατάσταση.(θα πρέπει να συνεκτιμηθεί ότι το Ομηρικό Έπος στηρίζεται στο θεοκεντρισμό όπως αυτός επηρεάζει τον Οδυσσέα, είναι η εποχή των Ηρώων και του θείου βιώματος διά της μυθολογικής ενοράσεως. Στην Αθήνα του 5^ου αι ο Όμηρος αντικαθίσταται από την δραματική ποίηση και ο θεοκεντρισμός από τον ανθρωποκεντρισμό ο οποίος στηρίζεται στον Ανθρώπινο Νού).

Ας προσέξουμε λοιπόν τούτο:

Στην Ελένη αναλύονται στη βάση του Ανθρωπίνου Νοός ως κέντρου πλέον της Ανθρωπίνης ζωής και τα τρία μέρη της ανθρωπίνης ψυχοδομής:

1.Όταν η Ελένη συζητεί για την καταγωγή της και αρνείται την καταγωγή της από τον Πατέρα των θεών και των ανθρώπων, σε αυτό το σημείο ο Ευριπίδης θεωρεί  ότι ο Ανθρώπινος Νούς μπορεί διά της αναμνήσεως να γνωρίσει όσα μπορεί καθορίζοντας σε αυτή την υποσυνείδητη γνώση την μετέπειτα πορεία του.

2. Όταν η Ελένη και ο Μενέλαος συζητούν για όσα τους έχουν συμβεί, όταν ο Ευριπίδης αρνείται την βασιλεία της καταγωγής (μάλλον ευτελίζει τον Μενέλαο ως ξεπεσμένο βασιλέα) ανιχνεύεται η νοητική συνειδητή προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει τις δυνάμεις του και σύμφωνα με αυτές να πορευθεί.

Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας των Α’, Β’ και Γ’ τάξεων Γενικού Λυκείου(ΦΕΚ).

 file:///C:/Users/home/Downloads/%CE%A6%CE%95%CE%9A%20%CE%92%201096_%CE%A5%CE%91%2021123_%CE%942_23_2_23_%CE%A0%CE%A3%20%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%91%CE%99%CE%91%20%CE%93%CE%95%CE%9B.pdf (Αντιγράψτε το σύνδεσμο).

Οι Ομηρικοί Ύμνοι.

https://www.academia.edu/7772598/%CE%9F%CE%9C%CE%97%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%99_%CE%A5%CE%9C%CE%9D%CE%9F%CE%99  (Πατήσθε στο σύνδεσμο).

τρόπος εξέτασης μαθημάτων φιλολογικών Λυκείου.

https://www.esos.gr/arthra/79707/trapeza-thematon-allages-ston-tropo-exetasis-8-mathimaton  (Πατήσθε στο σύνδεσμο).

τράπεζα θεμάτων.

https://www.esos.gr/arthra/80501/trapeza-thematon-15410-themata-kai-endeiktikes-apantiseis-125-mathimaton-g-v-kai-taxeon  (Πατήσθε στο σύνδεσμο).

Έκθεση-έκφραση γ΄λυκείου. Θέμα: «ο τύπος συμβάλλει στη Δημοκρατία στη στήριξη και την εύρυθμη λειτουργία της. Μέσα από μία διαδικτυακή επιστολή προς μία έντυπη εφημερίδα υποστηρίζετε με επιχειρήματα την παραπάνω άποψη».

Αποστολέας ΧΧ μαθητής Λυκείου.

Προς την τάδε εφημερίδα.

Θέμα: «έντυπος vs ηλεκτρονικός τύπος».

Κύριε Διευθυντά.

Διάβασα με προσοχή το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του συνεργάτη σας με τίτλο «Έντυπος vs ηλεκτρονικός τύπος». Σύμφωνα με τις απόψεις του αναφορικά με την εξαιρετική σημασία που έχει ο έντυπος τύπος για τη διακίνηση των ιδεών,την πολυφωνία των απόψεων, την εγκυρότητα και την αξιοπιστία τους, και γενικά ως προς τη σημασία που έχει για το Δημοκρατικό πολίτευμα η λειτουργία του. Θα ήθελα ωστόσο και εγώ να σας εκθέσω ορισμένες απόψεις μου για το θέμα αυτό.

Η λειτουργία του έντυπου τύπου είναι πρωτίστως συνδεδεμένη με την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, με την ισηγορία και την παρρησία. Οι σελίδες του τύπου είναι το βήμα από το οποίο δημοσιογράφοι και πολίτες εκφέρουν λόγο όχι μόνο για πολιτικά θέματα με τη στενή έννοια του όρου, αλλά και για θέματα ευρύτερου πολιτικού ενδιαφέροντος. Διαδίδονται γνώσεις, ανταλλάσσονται απόψεις , συγκρούονται αντιλήψεις και ιδεολογίες, παρουσιάζονται προγράμματα, αναπτύσσονται επιχειρήματα και διακινούνται ιδέες. Όλα αυτά αποτελούν το οξυγόνο για ζωτικές λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος,επειδή χάρις σε αυτές τις διαδικασίες ενισχύεται εδραιώνεται και ανανεώνεται η δημοκρατία και προσαρμόζεται στα δεδομένα που κάθε φορά ισχύουν.

Με την ελεύθερη διάδοση γνώσεων, σκέψεων και ιδεών ο πολίτης ενημερώνεται και μορφώνεται. Ο έντυπος Τύπος διαπαιδαγωγεί τον πολίτη. Με τις ειδήσεις που δημοσιεύει και κυρίως με την ερμηνευτική δημοσιογραφία δηλαδή με το σχολιασμό και την ανάλυση των γεγονότων, προβληματίζει τον αναγνώστη, οξύνει την κρίση του, καλλιεργεί το λόγο του, και διευρύνει τους πνευματικούς του ορίζοντες. Η μορφωτική επίδραση που ασκεί ο τύπος στον πολίτη δεν περιορίζεται μόνον στην πνευματική του καλλιέργεια αλλά επεκτείνεται και στη διαμόρφωση του ήθους του. Αρετές όπως η υπευθυνότητα η αλληλεγγύη και η ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα που διακρίνουν τους συνειδητοποιημένους πολίτες μιάς δημοκρατικής πολιτείας είναι αποτέλεσμα και της καλής λειτουργίας του εντύπου τύπου. Γι αυτό όσο μεγαλύτερη είναι η παιδευτική επίδραση που ασκεί ο τύπος στον πολίτη τόσο πιο σταθερή και απρόσβλητη είναι και γίνεταιη δημοκρατία.