Η ψηφιακότητα ως η σύζευξη καπιταλισμού και προλεταριασμού, ή ως το τέλος του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού.

 

Η ψηφιακότητα ως η σύζευξη καπιταλισμού  και προλεταριασμού, ή ως το τέλος του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού.

Το διαδίκτυο παραμένει ένα «βιομηχανικό» τεχνολογικό προϊόν. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, instagram, tik tok, email, κ.λ.π) παραμένουν «βιομηχανικά προϊόντα, τεχνολογικά προϊόντα. Σε κάθε περίπτωση υπακούουν στην μακρινή λογική της πρώτης βιομηχανικής επαναστάσεως, τότε  που η μηχανή εισέβαλε στην ζωή των ανθρώπων, απομακρύνοντας τον άνθρωπο  από το φυσικό τρόπο ζωής και παραγωγής, εισάγοντας τον αστό άνθρωπο, τον εργάτη άνθρωπο, οι οποίοι πλέον ζούσαν στις πόλεις σε σχέση με τη βιομηχανική παραγωγή, τις πολυκατοικίες, τα εργοστάσια κ.λ.π.

Τα βιομηχανικά προϊόντα επωλούντο, επωλούντο προκειμένου να φέρουν κέρδος στους αστούς βιομηχάνους. Επάνω στο πανάκριβο εμπόριο των προϊόντων του χάλυβα, του σιδήρου, του χαλκού, επάνω στο πανάκριβο εμπόριο του μεταπραττικού εμπορίου, κάθε είδους βιομηχανικού προϊόντος (από ρούχα έως αεροπλάνα και αυτοκίνητα) εστήθησαν οι μεγάλες περιουσίες των αστών βιομηχάνων. Οι λαοί ξαφνικά ευρέθησαν σε δεινή θέση εξάρτησης σε σχέση με την αγορά των βιομηχανικών προϊόντων.

Όλα τα βιομηχανικά προϊόντα άλλαξαν το νού και την πράξη του κόσμου, των λαών, διότι πλέον άλλαξε η κοινωνική βάση, τα ήθη και τα έθιμα, έσπασαν τα στερεότυπα, προκειμένου πλέον  οι άνθρωποι σταδιακά (ειδικά μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους) απορροφήθηκαν εργασιακά, άνδρες και γυναίκες: ο σκοπός ένας: έπρεπε να ευρίσκονται χρήματα ώστε όλοι να είναι σε θέση να αγοράζουν τα πολύτιμα βιομηχανικά προϊόντα. Αυτοκίνητα, ρούχα, κότερα, συσκευές. Τα κράτη έπρεπε πλέον να παράγουν ώστε να είναι σε θέση να εξοπλίζονται με πανάκριβα βιομηχανικά προϊόντα, πυραύλους, στρατιωτικά μέσα κ.λ.π.

Ξαφνικά στην ψηφιακή βιομηχανική εποχή όλα σταδιακά αλλάζουν, μεταρρυθμίζονται, κάτι εργάζεται πέρα από την χρηματική λογική ανταλλαγής. Το διαδίκτυο δεν χρειάζεται κανείς να εργασθεί για να το αποκτήσει, δεν το αγοράζουμε κάν: διατίθεται δωρεάν. Πληρώνουμε απλά την ήδη ιδιοκτησιακή μας σχέση: το έχουμε χωρίς να το αγοράσουμε: απλά ανανεώνουμε το ότι έχουμε διαδίκτυο , το οποιο απλώς μας το έδωσαν δωρεάν, πληρώνουμε ελάχιστα για να διατηρήσουμε αυτό το δωρεάν παρεχόμενο προϊόν: εάν το διαδίκτυο υπήκουε στην χρηματιστηριακή λογική της βιομηχανικής επανάστασης θα έπρεπε ο λαός να δουλεύει νυχθημερόν ώστε να το αγοράσει όπως και το αυτοκίνητο, τα ρούχα του κ.λ.π. Αντιθέτως το facebook το έχουμε χωρίς να δώσουμε ούτε ένα ευρώ, το instagram το ίδιο. Πόσα άλλα μέσα δικτυακής ψηφιακής επικοινωνίας.

Ξαφνικά δηλαδή οι βιομήχανοι της τελευταίας γενεάς της ψηφιακής εποχής βιομηχανικής παραγωγής εικονικής πραγματικότητας είτε έγιναν  φιλεύσπλαχνοι και διαμοιράζουν τα προϊόντα δωρεάν, είτε ανεκάλυψαν άλλες πηγές πλουτισμού, είτε προχωρούμε σε μία άλλη εποχή μη χρήματος αλλά άλλου τρόπο ύπαρξης παραγωγών και αγοραστών μέσω άλλου τρόπου πλουτισμού.

Ας προσέξουμε λοιπόν ότι στην ψηφιακή εποχή όπου πέριξ  του ουρανού  έχουν απλωθεί δορυφόροι, όπου η πληροφορία διαχέεται σε κάθε άνθρωπο του πλανήτου γή (τηρουμένων των αναλογιών ότι έχει τα ανάλογα τεχνολογικά εφευρήματα) συζητούμε για μία καινούργια Γένεση. Δημιουργείται λοιπόν ένας κόσμος ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τον καπιταλιστικό κόσμο ο οποίος εγέννησε τους αστούς και τη σοσιαλιστική ιδεολογία μετέπειτα. Τότε έπρεπε οι αστοί μέσω της πώλησης των βιομηχανικών προϊόντων (όπως ο Θεός μέσω των ιδεών του ) να επιφέρουν τις ισορροπίες  του βιομηχανικού κόσμου: έπρεπε να διαμορφωθούν οι πλούσιοι οι οποίοι θα έπαιρναν τη θέση των Βασιλέων, οι πτωχοί οι οποίοι θα έπαιρναν τη θέση των παροίκων, οι λαοί οι οποίοι πλέον στις πόλεις θα πορίζονταν εργαζόμενοι στα εργοαστάσια και στις βιομηχανικά  διαμορφούμενες κοινωνίες. Το μέσο το οποίο ενώνει όλους τους ανθρώπους δεν είναι πλέον οι ιδέες αλλά το χρήμα, οι  εγχρήματες συναλλαγές.

Τώρα όμως στον κόσμο των δορυφόρων και του ψηφιακού καθολικού ελέγχου του  νοός και του σώματος των ανθρώπων από το ψηφιακό μάτι της αοράτου εξουσίας ο κόσμος δεν έχει καμμία σχέση με τον κόσμο που εγέννησε τον Ρικάρντο (καπιταλισμός) τον κόσμο ο οποίος εγέννησε το Μάρξ (σοσιαλισμός):  άρα στον ψηφιακό κόσμο δεν υφίσταται καπιταλισμός και σοσιαλισμός διότι πολύ απλά καταργείται αργά και σταθερά το μέσο το οποίο εγέννησε τα κυρίως οικονομικά αυτά συστήματα: το χρήμα. Πλέον στη νέα  ψηφιακή εποχή οι άνθρωποι ενώνονται μέσα από τη σχέση τους με το κεντρικό ψηφιακό οφθαλμό και όχι μέσα από την σχέση  τους με το χρήμα: άρα δεν υπάρχουν πλέον εν ισχύι οι κοσμικές συνθήκες οι οποίες έφεραν τα οικονομικά συστήματα του καπιταλισμού και του κομμουνισμού τα οποία ιστορικώς στην ψηφιακή εποχή της άλλης σχέσης των ανθρώπων (μη χρηματικής σχέσης των ανθρώπων) καταργούνται και ξεπερνώνται.

Πλέον οι άνθρωποι οδεύουν στην μη χρηματική εποχή. Γιατί η τεχνολογία δεν πωλεί στους λαούς τα προϊόντα της αλλά τα προσφέρει δωρεάν; Διότι πλέον η αμοιβή της είναι διπλή: αμοίβεται με την ανθρώπιν παρουσία στο διαδίκτυο και στα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: η αμοιβή της τεχνολογικής εξουσίας δεν είναι το χρήμα αλλά τα λάϊκ, η ανθρώπινη παρουσία των σχολίων, ο πόλεμος και η επικοινωνία των ανθρωπίνων προσώπων στα κοινωνικά δίκτυα. Διότι με αυτόν τον τρόπο η βιομηχανική τεχνολογική επανάσταση και κάστα κερδίζει κάτι παραπάνω από το καταργούμενο χρήμα: γίγνεται το ψηφιακό κράτος το οποίο θα διαχειρίζεται τα πάντα, τον πλανήτη γή και τις ανθρώπινες ζωές. Η αστική καπιταλιστική εποχή ήταν το μέσο, η εργατική σοσιαλιστική εποχή επίσης: οι άνθρωποι έπρεπε να  μάθουν ότι δεν υπάρχει ζωή εκτός πόλεων και μηχανής: τώρα που το έμαθαν όλοι ζούν μέσω του διαδικτύου και των μέσων μαζικής δικτύωσης: δεν χρειάζεται το χρήμα: διότι πλέον η μηχανή είναι η ζωή μας και οι εφευρέτες της ψηφιακής μηχανής έγιναν κράτος αυτοκράτορες στην σύγχρονη αυτοκρατορία: άρα το χρήμα δεν χρειάζεται: η παρουσία μας στα  ψηφιακά μέσα θα φανερώνει ότι είμαστε παρόντες και σταδιακά η εγχρήματη συναλλακτική πολιτική θα αναστραφεί (καταργηθέντος του χρήματος): όλοι οι άνθρωποι είναι ισοι έναντι του διαδικτύου και των άλλων ψηφιακών μηχανών: όλοι οι άνθρωποι όπως ο Αδάμ και η Εύα στον παράδεισο είναι ίσοι έναντι του δορυφόρου θεού, του διαδικτύου θεού: πώς θα πληρώνονταν ο Αδάμ και η Εύα, πώς θα ζούσαν: εάν ήταν υπάκουοι θα  τρέφονταν από τις ιδέες του θεού, ο οποίος θα τους έδειχνε πώς να χρησιμοποιούν τις παρεχόμενες ιδέες.

Στον ψηφιακό ανεστραμμένο κόσμο , στον ψηφιακό επίγειο παράδεισο (ανεστραμμένο σε σχέση με αυτόν της γένεσης) θα συμβαίνει το ίδιο: ίσοι όλοι οι άνθρωποι έναντι του ψηφιακού θεού που τα βλέπει όλα ως δορυφόρος και ψηφιακό μάτι, καπιταλιστές και σοσιαλιστές ίσοι έναντι του ψηφιακού θεού, θα ζούν ανάλογα με τις παρεχόμενες πληροφορίες, χωρίς χρήμα, το χρήμα θα είναι η συμμετοχή στα ψηφιακά εργαλεία και στην πληροφορία. Οι εργαζόμενοι στην τάδε εργασία θα μαθαίνουν ότι δικαιούνται αυτά ως τροφή και παροχές, οι εργαζόμενοι στην άλλη εργασία θα μαθαίνουν ότι δικαιούνται αυτά ως τροφή και παροχές. Δεν θα χρειάζεται το χρήμα διότι το διαδίκτυο θα γεννάται δύο  φορές όπως ούτε και το facebook άρα απλά θα ελέγχουν τον κόσμο και τις ανάγκες του. Το χρήμα χρειάσθηκε ώστε όλοι να ενωθούν με τα προϊόντα και τα μέσα παραγωγής.

Τώρα όλοι σε σχέση με το δορυφόρο θα μαθαίνουν και θα λαμβάνουν ό,τι θέλουν ανάλογα με την κατανομή αυτών που πρέπει να εργάζονται, να προσφέρουν. Επειδή όλοι θα ελέγχονται δεν θα υπάρχει χρήμα και κοινωνικές τάξεις αλλά όλοι θα χαίρονται τις παρεχόμενες πληροφορίες από το κεντρικό ψηφιακό πάροχο ο οποίος θα διαμοιράζει ρόλους, αμοιβές σε  ψηφιακές παροχές και απολαύσεις, όλοι εξαρτώμενοι από μία κεντρική ψηφιακή πηγή θα συμμετέχουν σε ό,τι τους κατευθύνει αυτή η πηγή. Η ανταλλαγή ψηφιακών προϊόντων θα αντικαταστήσει πλήρως το χρήμα: ό,τι παράγεται μέσω του κεντρικού ψηφιακού οφθαλμού θα ανταλλάσσεται ανάμεσα στους ανθρώπους χωρίς την ανάγκη χρήματος διότι όλα τα προϊόντα θα χρησιμεύουν μέσα από την αχρήματη συναλλαγή τους: επειδή όλοι θα είναι ψηφιακώς εξαρτώμενοι θα παράγουν και απλά θα ανταλλάσσουν τα προϊόντα όπως στην Οδύσσεια η Ευρύκλεια αντηλλάγη με κάποια βοοειδή. Άρα στην ψηφιακή εποχή η γή θα είναι ένα σύνολο ελεγχομένων ανθρώπων οι οποίοι επειδή θα ελέγχονται θα ζούν ως αδελφότητα ανταλλάσσοντας ελεγχόμενα και σύμφωνα με τις ανάγκες τους τα παραγόμενα προϊόντα ανάλογα των αναγκών τους. Σύμφωνα με την απολύτως ελεγχομένη  ψηφιακή καθοδήγηση.

Η Παραγωγή θα είναι τελείως ελεγχομένη διότι δεν θα υπάρχει η ανάγκη χρήματος, δεν θα υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί. Άρα  όλοι θα είναι μέρος ενός ομοιομόρφου κόσμου ο οποίος θα προσφέρει ψηφιακή ασφάλεια καιι ψηφιακή υγεία σε όλους άρα μία ιδιάζουσα ψηφιακή αιωνιότητα: άρα κράτος δεν θα υπάρχει (άρα καπιταλισμός και κομμουνισμός περισσεύουν ως κρατικά μορφώματα) διότι πλέον θα υπάρχει μόνον ο ψηφιακός άνθρωπος: δεν θα χρειάζεται κράτος διότι όλα θα ελέγχονται από τον αόρατο ψηφιακό οφθαλμό. Όλοι θα παράγουν και όλα θα διακινούνται ανταλλακτικά διότι ό,τι παράγω εγώ θα είναι γνωστό και θα το ανταλλάσσω με την γνωστή επίσης παραγωγή του άλλου: επειδή χρήμα δεν θα υπάρχει όλα θα είναι άνθρωποι και ψηφιακά πεδία παραγωγής χωρίς εργοστάσια, εργασία δεν θα υπάρχει ούτε τόπος δουλειάς απλά ψηφιακή ολοκλήρωση προβλεπομένων ενεργειών. Ό,τι παράγεται θα είναι ανταλλάξιμο και χρηστικό είδος ανάμεσα στους ψηφιακά ελεγχομένους ανθρώπους (από τα αυτοκίνητα έως τα ρούχα): ό,τι είναι η πολιτική για το κράτος των πολιτών σήμερα θα είναι η επιστήμη για την ψηφιακή πραγματικότητα, διότι διά της επιστήμης η ψηφιακότητα θα δημιουργεί όποιον τύπον ανθρώπου θέλει, όποιον τρόπο ευγονικής αναπαραγωγής κ.λ.π.

Ο δρόμος προς την ψηφιακή αυτή πραγματικότητα είναι το χρέος, όλοι χρωστούν , όλα τα κράτη χρεωστούν, όλοι οι πολίτες χρεωστούν αλλά αυτό είναι επιφανειακό πρόβλημα. Πίσω από το χρέος έχει αρχίσει η ψηφιακή διακυβέρνηση διά των ανταλλαγών: η Αμερική χρεωστεί στην Κίνα αλλά της προσφέρει δωρεάν τεχνολογία, σε λίγο αυτή  η ανταλλαγή θα είναι σε μία εντελώς ψηφιακώς ελεγχομένη κοινωνία μόνον ανταλλαγή ανάμεσα σε προϊόντα, κατηργημένου του χρήματος: η φιλοσοφία του χρέους είναι η οδός προς την ανταλλακτικότητα της ψηφιακής εποχής, οι πολίτες μαθαίνουν στην εξαθλίωση και όταν έλθη η ώρα της ανταλλαγής όλοι θα είναι ευτυχείς αν και  ψηφιακώς ελεγχόμενοι: όταν τα κρυπτονομίσματα ψηφιακά νομίσματα συλλεγούν σε μία χείρα και αρχίσουν οι ανταλλαγές τότε όλοι θα θεωρήσουν ότι είναι  ευτυχείς γιατί όλοι θα έχουν κάτι να ανταλλάξουν, ενώπιον των ψηφιακών ανταλλαγών όλοι θα είναι ίσοι, διότι όλοι θα ελέγχονται κεντρικώς, ψηφιακώς, ενώ τώρα αναγκαστικά στην εποχή του χρήματος είναι εσωτερικός ο έλεγχος  διότι οι πλούσιοι ελέγχουν τους φτωχούς. Ευτυχώς μετά επιτέλους  ο Οντολογικός άνθρωπος όταν η συμπαντική ενέργεια το επιτρέψει θα φύγει στον επόμενο κόσμο.