Η διδασκαλία μου στην Ιστορία της β΄γυμνασίου στο κεφάλαιο του Ιουστινιανού και του Ηρακλείου στο 4ο Γυμνάσιο Μυτιλήνης.
Η ψηφιακότητα ως η σύζευξη καπιταλισμού και προλεταριασμού, ή ως το τέλος του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού.
Η ψηφιακότητα ως η σύζευξη καπιταλισμού και προλεταριασμού, ή ως το τέλος του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού.
Το διαδίκτυο παραμένει ένα «βιομηχανικό» τεχνολογικό προϊόν. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, instagram, tik tok, email, κ.λ.π) παραμένουν «βιομηχανικά προϊόντα, τεχνολογικά προϊόντα. Σε κάθε περίπτωση υπακούουν στην μακρινή λογική της πρώτης βιομηχανικής επαναστάσεως, τότε που η μηχανή εισέβαλε στην ζωή των ανθρώπων, απομακρύνοντας τον άνθρωπο από το φυσικό τρόπο ζωής και παραγωγής, εισάγοντας τον αστό άνθρωπο, τον εργάτη άνθρωπο, οι οποίοι πλέον ζούσαν στις πόλεις σε σχέση με τη βιομηχανική παραγωγή, τις πολυκατοικίες, τα εργοστάσια κ.λ.π.
Τα βιομηχανικά προϊόντα επωλούντο, επωλούντο προκειμένου να φέρουν κέρδος στους αστούς βιομηχάνους. Επάνω στο πανάκριβο εμπόριο των προϊόντων του χάλυβα, του σιδήρου, του χαλκού, επάνω στο πανάκριβο εμπόριο του μεταπραττικού εμπορίου, κάθε είδους βιομηχανικού προϊόντος (από ρούχα έως αεροπλάνα και αυτοκίνητα) εστήθησαν οι μεγάλες περιουσίες των αστών βιομηχάνων. Οι λαοί ξαφνικά ευρέθησαν σε δεινή θέση εξάρτησης σε σχέση με την αγορά των βιομηχανικών προϊόντων.
Όλα τα βιομηχανικά προϊόντα άλλαξαν το νού και την πράξη του κόσμου, των λαών, διότι πλέον άλλαξε η κοινωνική βάση, τα ήθη και τα έθιμα, έσπασαν τα στερεότυπα, προκειμένου πλέον οι άνθρωποι σταδιακά (ειδικά μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους) απορροφήθηκαν εργασιακά, άνδρες και γυναίκες: ο σκοπός ένας: έπρεπε να ευρίσκονται χρήματα ώστε όλοι να είναι σε θέση να αγοράζουν τα πολύτιμα βιομηχανικά προϊόντα. Αυτοκίνητα, ρούχα, κότερα, συσκευές. Τα κράτη έπρεπε πλέον να παράγουν ώστε να είναι σε θέση να εξοπλίζονται με πανάκριβα βιομηχανικά προϊόντα, πυραύλους, στρατιωτικά μέσα κ.λ.π.
Ξαφνικά στην ψηφιακή βιομηχανική εποχή όλα σταδιακά αλλάζουν, μεταρρυθμίζονται, κάτι εργάζεται πέρα από την χρηματική λογική ανταλλαγής. Το διαδίκτυο δεν χρειάζεται κανείς να εργασθεί για να το αποκτήσει, δεν το αγοράζουμε κάν: διατίθεται δωρεάν. Πληρώνουμε απλά την ήδη ιδιοκτησιακή μας σχέση: το έχουμε χωρίς να το αγοράσουμε: απλά ανανεώνουμε το ότι έχουμε διαδίκτυο , το οποιο απλώς μας το έδωσαν δωρεάν, πληρώνουμε ελάχιστα για να διατηρήσουμε αυτό το δωρεάν παρεχόμενο προϊόν: εάν το διαδίκτυο υπήκουε στην χρηματιστηριακή λογική της βιομηχανικής επανάστασης θα έπρεπε ο λαός να δουλεύει νυχθημερόν ώστε να το αγοράσει όπως και το αυτοκίνητο, τα ρούχα του κ.λ.π. Αντιθέτως το facebook το έχουμε χωρίς να δώσουμε ούτε ένα ευρώ, το instagram το ίδιο. Πόσα άλλα μέσα δικτυακής ψηφιακής επικοινωνίας.
Ξαφνικά δηλαδή οι βιομήχανοι της τελευταίας γενεάς της ψηφιακής εποχής βιομηχανικής παραγωγής εικονικής πραγματικότητας είτε έγιναν φιλεύσπλαχνοι και διαμοιράζουν τα προϊόντα δωρεάν, είτε ανεκάλυψαν άλλες πηγές πλουτισμού, είτε προχωρούμε σε μία άλλη εποχή μη χρήματος αλλά άλλου τρόπο ύπαρξης παραγωγών και αγοραστών μέσω άλλου τρόπου πλουτισμού.
Σχεδίασμα βιβλίου, Ειναι και Συνέχεια.
Διότι ο Λόγος δεν είναι Όν, άρα η Φιλοσοφία, από τους Προσωκρατικούς και έπειτα ουσιαστικά αντικατέστησε το Όν ως Τέτοιο με κάθε λογική αντανάκλασή του. Η Πλατωνική και Αριστοελική φιλοσοφία, πλήρως ξεπερασμένες πλέον από τον δυτικό ειδικά άνθρωπο της ψηφιακής εποχής, δεν μπόρεσαν να κοιτάξουν κατάματα τον Ήλιο του Όντος και την Ροή διά του Είναι και Γίγνεσθαι αυτού του Όντος. Τοποθέτησαν έναντι του Όντος έναν τεράστιο καθρέπτη, ένα τεράστιο Έσοπτρο, την Ιδέα. Κάθε δύναμη και ενέργεια του Ανθρώπου σταμάτησε πλέον να θεωρείται προερχομένη από το Όν και διά αυτού να συνεχίζεται ές άπειρον, αντιθέτως ξεκίνησε να υπάρχει μέσα από την αντανάκλασή της στο έσοπτρο της Ιδέας. Δεν είναι πλέον το Όν ως Τέτοιο το οποίο ορίζει τις δυνάμεις και τις ενέργειες που κινούν τα όντα, όχι: τα όντα αντανακλούν τις δυνάμεις τους και τις ενέργειές τους στον καθρέπτη της Ιδέας και διά αυτού του καθρέπτου οι σκέψεις και οι κινήσεις και τα ανθρώπινα συναισθήματα αποκτούν ονόματα, πνευματική και ηθική ταυτότητα, συνδέονται με την Πόλη, ξεφεύγουν από την Οντολογική ροή και χρησιμεύουν μόνον στο να καταστή ο ακινητοποιημένος εδώ άνθρωπος Πολίτης σε μία δικαία Πολιτεία.
Το ότι το Όν ως αδήριτος πορεία αγνοεί την έννοια και την πράξη του Πολίτου και της Πόλης, ελαχίστους απασχολεί. Το ότι ο άνθρωπος έχασε την επαφή του με το Όν ως Οντολογική Συνέχεια μέσα στο Άπειρο Είναι επίσης ελαχίστους συγκινεί. Επιπροσθέτως. Το Όν σταμάτησε να τροφοδοτεί τον Κάθε Ένα ερχόμενο στη γή με τις δυνάμεις συνεχείας του. Αντιθέτως ο Άνθρωπος εφηύρε την βρεφική ηλικία, μία ηλικία πνευματικής και σωματικής αδυναμίας προκειμένου διά των Άλλων να σκλαβωθεί στις παραδεδομένες διά της παιδείας Ιδέες, ανίκανος να ακολουθήσει την ατομική οδό συνεχείας του, διότι πλέον εκλείσθη ανάμεσα σε οργανωμένο σύστημα ιδεών το οποίο συνοδεύθηκε από σκλήρό σύστημα ηθικών πρακτέων αξιών. Θεωρούμε ότι το Όν δεν γνωρίζει βρεφική ή εφηβική ή ώριμη ηλικία. Η Οντολογική δύναμη η παράγουσα τις μορφές είναι μία και αδιαίρετος, δεν μπορεί να μερίζεται σε εποχή κατά την οποία ο άνθρωπος δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να πράξει (βρεφική ηλικία) σε ηλικία κατά την οποία άλλοι του υποδεικνύουν τι θα μάθει και τι θα πράξει (εφηβική ηλικία) σε ηλικία κατά την οποία επιτέλους ο άνθρωπος μπορεί να σταθεί μόνος του στα πόδια του βλέποντας όμως τον Εαυτό του και τους άλλους με τα μάτια όλων των οντοτήτων (Ιδεών, θεών, αξιών) τις οποίες άλλοι του ενεφύσησαν στο μυαλό του και όχι αυτός.
Η μεγάλη απάτη ξεκίνησε όταν ο Νούς θεωρήθηκε ως η μόνη πηγή γνώσης και πορείας και όχι το σύνολο της ανθρωπίνης υπάρξεως ως τέτοιας. Ο Νούς επεκράτησε ως όριο ανάμεσα στις χέουσες δυνάμεις του χθές (οι οποίες χαρακτηρίσθηκαν ως χάος, άλογο μέρος, μη ον κ.λ.π) και στον επερχόμενο κόσμο του λόγου. Ο άνθρωπος απεκόπη διά του Νοός από το Είναι ως τρόπο του Καθεαυτού Όντος και κλείσθηκε στον μικρόκοσμο του δικού του λόγου όπου πλέον δεν κινήθηκε με βάση το ήδη υπάρχον αλλά με βάση το κατά λόγο υπάρχον.Η πορεία (ειδικά από τον Πλάτωνα και μετά) ήταν αναμενομένη. Ο άνθρωπος προχώρησε σε μία αφαιρετική κινηση η οποία συνέβη μέσα από τη φιλοσοφία. ΗΗ φιλοσοφία η οποία είναι άγνοια του Ήδη υπάρχοντος και γνώση του κατασκευασμένου ανθρωπίνου προϊόντος του λόγου.
Η φιλοσοφία δεν υπήρξε ως μελέτη του καθεαυτού υπάρχοντος. Για αυτό εξάλλου και δεν συζητούμε για μία και ενιαία φιλοσοφία, αλλά για σχολές, για διαφορετικές κατανομές γνώσης, δύναμης, άλλη αντίληψη στην ιδέα, άλλη αντίληψη στην αξία κ.λ.π. Η φιλοσοφία εφευρέθηκε για ένα και μοναδικό λόγο. Όπως και η θρησκεία, όπως και η επιστήμη, όπως και η τεχνολογία. Για να ελέγξει, περιορίσει, κατευθύνει, καθολικοποιήσει και ομονοήσει τους ανθρώπους και τον ανθρώπινο νού. Η Φιλοσοφία δεν έχει καμμία σχέση με τον καθεαυτό Οντολογικό λόγο για αυτό το λόγο εξάλλου δεν λέξει τίποτε για το Όν ως προηγουμένη και επομένη σε εμάς κατάσταση.
Διδάσκοντας τον Μαντίθεο, Αρχαία Ελληνικά β΄λυκείου.
Διδάσκοντας τον Μαντίθεο, Αρχαία Ελληνικά β΄λυκείου.
Το ιστορικό πλαίσιο του Λόγου: «Υπέρ Μαντιθέου» του Λυσία.
Ο Λόγος αυτός του Λυσία μάλλον εκφωνήθηκε ανάμεσα στα έτη 392-389 π.Χ. Σε σχέση και με τον λίγα χρόνια μετέπειται λόγο του Ισοκράτους «Περί ειρήνης» αλλά και την επαίσχυντη για την αξιοπρέπεια των Ελλήνων «Ανταλκίδειο Ειρήνη» γίνεται κατανοητό ότι οι Αθηναίοι δεν βίωναν τον ίδιο πολιτικό πολιτισμό για τον οποίο είχε υπερηφανευθεί ο Περικλής στον Επιτάφιό του. Μάλλον είχαν επικρατήσει ιδιοτελείς τάσεις, εκδικητική μανία, κοινωνική διχόνοια ανάμεσα σε πολιτικές και κοινωνικές φατρίες σε σχέση με τα πεπραγμένα του παρελθόντος. Σε κάθε περίπτωση ο λόγος αυτός του Λυσία καταδεικνύει μία σημαντική συνέπεια του Πελοποννησιακού πολέμου (την οποία υπονοεί ο Θουκυδίδης στο 3ο του ειδικά βιβλίο όπου αναλύει τις ψυχολογικές και υπαρξιακές συνέπειες του πολέμου) η οποία δεν είναι άλλη από την βαθιά κοινωνική έριδα η οποία ξέσπασε ανάμεσα στους θετικούς ή αρνητικούς πρωταγωνιστές του Πελοποννησιακού πολέμου, ολιγαρχικούς (τριάκοντα τύραννοι) και τους δημοκρατικούς (οι οποίοι δεν εδίστασαν να οδηγήσουν στο κώνειο το Σωκράτη).
Ας θυμηθούμε σε αυτό το σημείο από τα Ελληνικά του Ξενοφώντος , το λόγο του Κλεοκρίτου ( ο οποίος εξηγεί πολλά για το κλίμα στην Αθήνα του Λυσία) , του κήρυκος των μυστών ο οποίος επέμεινε στο σημείο ότι υπήρξε πλέον κοινωνική διάσπαση, η Πόλη των Αθηνών (ως κοινός στόχος ευημερίας, αυτάρκειας, ευδαιμονίας και προόδου) δεν είναι το κέντρο του σκοπού των σκέψεων και των πράξεων των Αθηναίων Πολιτών: διότι πλέον οι Αθηναίοι Πολίται αν και έχουν υπάρξει συγχορευταί, συμφοιτηταί και συστρατιώται, κοιτάζουν τα μικρά και ιδιοτελή συμφέροντά τους, δεν συμπορεύονται με το Δημοκρατικό κοινό καλό, άρα η Αθήνα ήταν μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο μία βαθέως διχασμένη κοινωνία. Εάν μάλιστα σκεφθούμε ότι σε αυτή την συγχρονία ο Δημοσθένης έδωσε πολύ μεγάλο βάρος στο σύνολο των λόγων του στο να ταυτίζει το Συμφέρον της Πόλης με το Ατομικό και κοινωνικό καλό τότε κατανοούμε ότι μάλλον οι Αθηναίοι είχαν υποπέσει θύματα της Ανοικτότητας της Πόλεώς τους, της Φιλοσοφίας τους, η οποία εργάσθηκε κατά παράξενο τρόπο μετά τη λήξη του Πελοποννησιακού πολέμου.
Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: Ο Περικλής στον Επιτάφιό του υπερηφανεύεται για τρείς κυρίους άξονες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας (οι οποίοι φαίνεται ότι απουσιάζουν στην κοινωνία όπου εκφωνήθηκε ο Λόγος του Λυσία: υπέρα Μαντιθέου:
Γιατί ο Νικόλαος Καζαντζάκης δεν έλαβε ποτέ το βραβείο Νόμπελ;
Γιατί ο Νικόλαος Καζαντζάκης δεν έλαβε ποτέ το βραβείο Νόμπελ;
Δύο Έλληνες λογοτέχνες , ο Γεώργιος Σεφέρης (1963) και ο Οδυσσέας Ελύτης (1979) έχουν τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ στο πολιτιστικό αντικείμενο της Λογοτεχνίας. Η Ελλάδα σίγουρα θα μπορούσε να έχει στην συλλογή της και έναν τρίτο αμοιφθέντα με αυτό το λαμπρό βραβείο: τον Νικόλαο Καζαντζάκη, ο οποίος σε πρωτοτυπία, συμπαντική έμπνευση, οντολογική σκέψη και πρωτοτυπά, ανθρωποκεντρική και κοινωνική προσέγγιση και εξέλιξη ήταν κατά πολύ ανώτερος από τους δύο άλλους λογοτέχνες οι οποίοι τελικά έλαβον το βραβείο Νόμπελ: ας σημειωθεί ότι ο Νικόλαος Καζαντζάκης ούτε το σύνολο της Ελληνικής προσωκρατικής, σωκρατικής, βυζαντινής φιλολογίας αντέγραψε και μετέτρεψε σε ποίηση, ούτε είχε λάβει θέση από την οποία μπορούσε να παρακολουθεί την λογοτεχνική παραγωγή άλλων. Ήταν ατόφιος συμπαντικός, οντολογικός μύστης,ο οποίος μετέφερε στηη λογοτεχνία έναν διαχρονικό θεοσοφικό και ανθρωποσοφικό σκεπτισμό ο οποίος απελευθερώνει τον άνθρωπο και τον καθιστά πλήρη, αυτάρκη, ευδαίμονα, οντολογικά ικανό για την μεγάλη συνέχεια.
Η χρονιά κατά την οποία ο Καζαντζάκης διεκδίκησε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας ήταν το 1956. Τελικά το κέρδισε ο Ισπανός ποιητής Χιμένεθ με μόλις δύο ψήφους διαφορά. Ας σημειωθεί ότι την ίδια χρονιά ο Καζαντζάκης είχε λάβει το βραβείο Ειρήνης με το οποίο είχαν τιμηθεί και προσωπικότητες όπως ο Τσάπλιν, ο Σοστακόβιτς, αλλά στη Βιέννη όπου μάλιστα ήταν παρόντα όλα τα μέλη του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης, η Ελλάς έλαμψε διά της απουσίας της. Το Ελληνικό κράτος δεν άντεχε την θεοσοφία του Νικολάου Καζαντζάκη, δεν άντεχε ότι προβεβλημένους θεούς τους είχε καταστήσει στα έργα του απλές οντολογικές συνέχειες, δεν άντεχε ότι έβλεπε τον άνθρωπο ως οντολογική συνέχεια απείρων δυνάμεων, ύπαρξη η οποία υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει με έναν τρόπο τον οποίο μόνον ο Κρητικός λογοτέχνης ήξερε: ως μύστης είχε ανακαλύψει ότι όλα Είναι μέσα από συνεχή ροή, ο ανθρωπίνος πολιτισμός είναι μόνον μία πτυχή αυτού του Είναι. Εάν ο Άνθρωπος ανακαλύψει το Είναι του τότε θα απελευθερωθεί συμπαντικώς, θα υπάρξει ως οντολογική δύναμη συνεχείας ως πορεία που δεν ξέρει ζωή και θάνατο, άνθρωπο και θεό, ως δύναμη η οποία απολαμβάνει το άπειρο οντολογικό ταξείδι με άπειρες δυνάμεις εκτυλισσόμενες οι οποίες στον παρόντα θεοκρατούμενο και πολιτικώς εξουσιαστικό κόσμο παραμένουν ανενεργές.
Αναλύοντας τα θέματα των πανελλαδικών εξετάσεων 2025. Η ¨Εννοια της δημιουργικότητας.
Εμβαθύνοντας στα θέματα των Πανελλαδικών εξετάσεων του 2025.
Στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://docs.google.com/document/d/1cLHpVFYvasKkCwHQy9dgBs5u75TDI7tCqlzBbK62NIY/edit?tab=t.0
Ασκήσεις, αρχαία Ελληνικά από το πρωτότυπο, α΄γυμνασίου.
Επαναληπτικό διαγώνισμα.
Κανόνες τονισμού.
1.Να τονισθούν οι παρακάτω λέξεις.
Κηπος
Κηποι
Καμινος
Μηκη
Κηλη
Κητος
Καμινου
Πρωτος
Πρωτοι
Νερο
Νομος.
2.Ποιές λέξεις από αυτές που ακολουθούν έχουν λάθος τονισμό;
κῶλυμμα
σίδηρου
Προτεινόμενο διαγώνισμα ιστορίας στη β΄Λυκείου.
.jpg)
Προτεινόμενο διαγώνισμα ιστορίας στη β΄Λυκείου.
Κεφ.
3.Κοινωνία.
5α: Η βυζαντινή διπλωματία.
5στ: Το σχίσμα των Εκκλησιών.
ΟΜΑΔΑ Α΄
Θέμα Α1.
Να
χαρακτηρίσετε τις παρακάτω προτάσεις ως Σωστές (Σ) ή Λανθασμένες (Λ).
Α.Στο Μεσαίωνα όλα τα κράτη διέθεταν τις
δικές τους διπλωματικές αντιπροσωπείες.
Β.
Οι οικογένειες των νέων γαιοκτημόνων συνέρρεαν τώρα στην Κωνσταντινούπολη, για
να εξασφαλίσουν ένα προσοδοφόρο αξίωμα και να ενταχθούν στην αριστοκρατία αυτή.
Γ.
Στη διάρκεια του 10ου και του 11ου αι. διαμορφώνεται μια εμποροβιοτεχνική τάξη,
η οποία αποτέλεσε την πηγή της αναμφισβήτητης ευημερίας του Βυζαντίου κατά την
περίοδο αυτή.
Δ.
Η νορμανδική κατάκτηση δεν διευκολύνθηκε
έμμεσα από το Σχίσμα του 1054.
Ε.
Για το Σχίσμα μεγάλες ευθύνες πρέπει να αποδοθούν στον πατριάρχη Μιχαήλ
Κηρουλάριο και στον καρδινάλιο Ουμβέρτο.
Μον.10.
ΘέμαΑ2.
Να δώσετε το περιεχόμενο των παρακάτω
όρων.
Λογοθέτης
του Δρόμου
Βασιλικοί
Αλληλέγγυον.
Μον.15.
ΘΕΜΑ Β1
Να αναφερθείτε στις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το σχίσμα των δύο Εκκλησιών (1054).
Μον.13.
ΟΛΙΓΟΛΕΠΤΗ ΓΡΑΠΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ στο μάθημα της Ιλιάδας.
ΟΛΙΓΟΛΕΠΤΗ ΓΡΑΠΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
ΜΑΘΗΜΑ: Αρχαία από μετάφραση
ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ: Τμήμα:
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
1) Να
χαρακτηρίσετε καθεμιά από τις ακόλουθες φράσεις ανάλογα με το περιεχόμενό τους
ως Σωστή ή ως Λανθασμένη:
α) Η σύνθεση της Ιλιάδας
προηγήθηκε από τη σύνθεση της Οδύσσειας.
β) Στην Ιλιάδα
καθρεφτίζονται οι συνήθειες, οι αντιλήψεις, οι θεσμοί και τα υλικά της
μυκηναϊκής εποχής.
γ) Η Ιλιάδα μπορεί να αξιοποιηθεί ως ιστορική πηγή.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)