Ι. ΚΕΙΜΕΝΟ : Σε κρίση η ελληνική γλώσσα ;
Βρίσκεται η ελληνική γλώσσα σήμερα
πράγματι σε κρίση; Έχει γίνει κοινός τόπος να λέγεται και να γράφεται πως η
ελληνική γλώσσα κινδυνεύει : α. από την αδυναμία της να ανταγωνιστεί την
αγγλική, β. από την εισβολή αναφομοίωτων ξένων λέξεων που σφηνώθηκαν στο σώμα
της χωρίς να προσαρμοστούν φωνολογικά και μορφολογικά στους κανόνες της (λ.χ. ασανσέρ, νάιλον,
πάρκινγκ, κομπιούτερ, κλπ.) και γ. από τους ίδιους τους χρήστες της, ιδίως τους
νέους.
Είναι
φανερό ότι στο μέλλον, εφόσον η αγγλική συνεχίσει να είναι παγκοσμίως η
κυρίαρχη γλώσσα, όλο και περισσότεροι Έλληνες (και όχι μόνο) θα υποχρεώνονται
να γίνουν δίγλωσσοι, χρησιμοποιώντας την αγγλική για την επικοινωνία με τον
ξένο κόσμο (είτε διαπροσωπικά είτε διαμέσου του Διαδικτύου και των ηλεκτρονικών
υπολογιστών) και τη μητρική τους γλώσσα για την επικοινωνία με τους ομογλώσσους
τους. Είναι εξίσου αναπόφευκτο η ελληνική γλώσσα να δεχτεί στους κόλπους της
πλήθος ξένες λέξεις, όπως έχει ήδη συμβεί από την απώτερη αρχαιότητα μέχρι
σήμερα. [...] Όσο για τη χρήση της από τη νέα γενιά, έχω την εντύπωση πως οι
περισσότεροι νέοι είναι «δίγλωσσοι», με την έννοια ότι χειρίζονται δύο
διαλέκτους της ελληνικής· τη μια τη χρησιμοποιούν στις παρέες τους με
άλλα παιδιά της ηλικίας τους, ενώ την άλλη τη φυλάσσουν για τις κατάλληλες
περιστάσεις (όταν συνομιλούν με μεγάλους και ιδίως όταν γράφουν).
Είναι ωστόσο αλήθεια
πως ιδίως οι νέοι βομβαρδίζονται από διάφορα μηνύματα προερχόμενα από
τηλεοπτικά κανάλια (ελληνικά και ξένα), το βίντεο, τη ροκ μουσική και γενικά
την πολυεθνική βιομηχανία μαζικής κουλτούρας,