Σημείωση για το ποιητικό αίτιο.
Τα γερουνδιακά που ανήκουν σε
ρήματα που συντάσσονται με δοτική παίρνουν και ποιητικό αίτιο σε πτώση δοτική.Ο
συγγραφέας για να αποφύγει τη σύγχυση από τις δύο αυτές δοτικές δηλώνει το
ποιητικό αίτιο με τις προθέσεις a,ab +αφαιρετική.
10.Αναγκαστικό αίτιο.(Προσδιορισμός
της αιτίας).
Το αναγκαστικό αίτιο εκφέρεται:
1.Με απλή αφαιρετική(συνήθεις τέτοιες
αφαιρετικές: causa,iussu,rogatu,hortatu,gratia,timore,ira,studio,odio,dolore,gaudio,metu,vi,spe,sponte).
2.Με τις προθέσεις a,ab+αφαιρετικές.
3.Με τις προθέσεις prae,ex+αφαιρετική.
4.Με τις προθέσεις ob,per,propter,+αιτιατική.
10.Τελικό αίτιο.
(Προσδιορισμός του σκοπού).
Αν είναι το ρήμα κινήσεως σημαντικό
το τελικό αίτιο εκφέρεται:
1.με το σουπίνο σε –um
2.με τελική πρόταση
3.με αναφορικοτελική πρόταση
4.με εμπρόθετο γερούνδιο ή
γερουνδιακό : ad+αιτιατική
γερουνδίου ή γερουνδιακού –causa,gratia +γενική γερουνδίου ή
γερουνδιακού.
5.με δοτική κατηγορηματική του
σκοπού.
6.με μετοχή ενεργητικού μέλλοντα.
7.με εμπρόθετο ουσιαστικό.
12.Περί απαρεμφάτου.
Α)ειδικό απαρέμφατο παίρνουν τα
ρήματα:
Α)λεκτικά
Β)δοξαστικά
Γ)αισθητικά
Δ)γνωστικά
Ε)μνήμης
Στ)δείξεως ή δηλώσεως
Ζ)ψυχικού πάθους.
Β)τελικό απαρέμφατο παίρνουν τα
ρήματα
1.εφετικά ή επιθυμίας
2.δυνητικά
3.ενάρξεως
4.λήξεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
vasilios888@yahoo.gr