Διαθεματική διδασκαλία στο μάθημα της Νεοελληνικής γλώσσας.Το Υποκείμενο στη Νεοελληνική γλώσσα και στην Αγγλική γλώσσα.

Το Υποκείμενο είναι το πρόσωπο,ζώο ή πράγμα,η κατάσταση η ιδιότητα ,η σκέψη ή η αξία η οποία προκαλεί πράξει,συναισθήματα,σκέψεις,ή θέτει και μεταφέρει τις παραπάνω μεταβλητές(το πρόσωπο κ.λ.π)σε νέες καταστάσεις,σε νέες σκέψεις και συναισθήματα,σε καινούργιες πράξεις,ή βέβαια όλες οι παραπάνω μεταβλητές παθαίνουν και υφίστανται τις συνέπειες από κάποια πράξη ή σκέψη.

π.χ.Ο Κώστας παίζει μπάλλα,ο Κώστας ως πρόσωπο υπό-κείται πίσω από την κίνηση της μπάλλας,άρα προκαλεί πράξεις με τη μπάλλα,είναι το υποκείμενο.

Ο  Κώστας χτυπήθηκε από το ρεύμα,ο Κώστας υφίσταται τις ενέργειες του ρεύματος,άρα υπό-κείται κάτω από τις συνέπειες της ανθρώπινης αυτής ανακάλυψης.

Οι Έλληνες,ειδικά μέσα από την έννοια της οργανωμένης κοινωνίας και πολιτείας,τέτοιας όπως αναφέρεται στον Επιτάφιο του Περικλέους,έφθασαν στο σημείο να πετύχουν την κοινωνική σύμπνοια και επαφή αλλά και συνοχή.Κάτω από το συμφέρον του συνόλου και της  Πατρίδος οι Έλληνες προέταξαν πρώτα το Εμείς και μετά το Εγώ(όπως ωραιότατα το αναφέρει ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του).Η υπαγωγή του ενός στους πολλούς σήμανε κατάργηση του προσωπικού υποκειμένου υπό την έννοια ότι στην πρόταση π.χ.θα κάνω αυτό ,όλοι ήξεραν ποιός είναι αυτός που θα κάνει κάτι,αλλά επειδή θα μπορούσε σε μία πολιτεία ομόνοιας και σύμπνοιας ο οποιοσδήποτε να το σκεφτεί και  να το κάνει δεν δηλώνεται το ΕΓΩ θα κάνω αυτό.Το υποκείμενο στην Ελληνική γλώσσα,στην Ελληνική κουλτούρα της ομόνοιας και κοινωνικής σύμπνοιας  παραλείπεται συχνά-τουλάχιστον όταν εννοείται.Όλοι ξέρουν ποιός είναι ποιός,όλοι ξέρουν ότι όλοι θέλουν να κάνουν τα ίδια και τα κοινά για την Πατρίδα του και το Κράτος τους.

Η Αγγλική γλώσσα αντίθετα ,η οποία, όπως μας αναφέρει ο Καζαντζάκης στο περίφημο έργο του "ταξιδεύοντας στην Αγγλία",προβάλλει μέσα από τους Νορμανδούς,τους Βίγκινγκς,τους Κέλτες και τους Σάξωνες,δίνει έμφαση στο ξεχωριστό υποκείμενο,ακόμη και αν αυτό εννοείται δεν παραλείπεται,ποτέ διότι ο Άγγλος συνεχώς θέλει να ξεχωρίζει,θέλει να διακρίνεται.I go to school θα μας πεί ο Βρεττανός.Μέσα από τη Χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το 13ο αι,την Αναγέννηση και τη Μεταρρύθμιση,τη Βιομηχανική επανάσταση των κοινωνικών κινητικοτήτων,μέσα από την αχανή Βρεττανική Αυτοκρατορία ο Άγγλος ενώ αγαπάει την Πατρίδα του και θέλει να εργάζεται γι αυτή θέλει συγχρόνως να διακρίνεται,ίσως διότι το σημείο αναφοράς της Αγγλίας είναι η πραγματική της δύναμη στον πλανήτη,κάτι που θέτει τους Βρεττανούς στον πειρασμό να διακρίνονται ως προσωπικότητες μεταξύ τους.

Βασίλειος Μακρυπούλιας,φιλόλογος.