Ο άνθρωπος συχνά καλείται να νοιώσει τόσο ξεχωριστός ώστε να ξεκινήσει τη ζωή του έχοντας την υποχρέωση και το χρέος να κάνει όλα όσα θα καλυτερεύσουν τον άνθρωπο και τον κόσμο. Το καλλιεργημένο άτομο όχι μόνον δεν νοιώθει μόνο του επάνω στη γή, αλλά αντιθέτως θεωρεί ότι πρέπει να βοηθήσει τους άλλους να εξελιχθούν, να κερδίσουν μία καλύτερη ζωή. Όλοι μας επιβάλλεται να αποκτήσουμε αυτή τη γνώση η οποία θα μας οδηγήσει στο να πράττουμε όσα θα βοηθήσουν στην ευδαιμονία αυτού του κόσμου. Διαρκώς λοιπόν θα πρέπει να αναρωτιόμαστε ποιες είναι οι αρετές ενός κοινωνικά υπεύθυνου ατόμου, ο κόσμος τι πρέπει να διαθέτει ώστε να βοηθεί και να συνδράμει τον άνθρωπο αυτό;
Ο κοινωνικά υπεύθυνος άνθρωπος ενσυνείδητα αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως μέρος και κομμάτι της κοινωνίας. Ανά πάσα στιγμή ενώνεται με τους Άλλους προκειμένου να τους βοηθήσει και να προσφέρει όσα μπορεί προκειμένου να συνδράμει στις δυσκολίες της ζωής τους. Αισθάνεται το μεγάλο χρέος του Καζαντζάκη,θεωρεί ότι το Εγώ δεν αποτελεί εμπόδιο στο να πλησιάσει τον Άλλο. Θεωρεί ότι η έννοια Άνθρωπος είναι ανώτερη από κάθε συγκεκριμένο άτομο και προσωπικό συμφέρον και γι αυτό το λόγο συνεχώς αναγάγει το Εγώ στο Εμείς, στην προσφορά και στην αλληλεγγύη.
Ο άνθρωπος ο οποίος ζεί και αγωνίζεται για την κοινωνία, έχει υψηλό μέσα του το αίσθημα της θυσίας. Γνωρίζει ότι κάτι ανώτερο και ωραίο ενώνει όλους τους ανθρώπους, γνωρίζει ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν αγαπημένοι και ευτυχισμένοι σε αυτόν τον κόσμο, και με όπλο το μυαλό του και την ψυχή του σκέφτεται και νοιώθει καλές σκέψεις και συναισθήματα. Ανά πάσα στιγμή επιθυμεί να πράξει σαν να είναι ο πρώτος και τελευταίος άνθρωπος στη γή, με γνώμονα όχι απολαβές αλλά μόνον τη βελτίωση της ζωής και του κόσμου των ανθρώπων.