Έκφραση-Έκθεση Γ΄Λυκείου. Θέμα προς ανάλυση: «Λόγοι αποτυχίας των προσπαθειών για την επίλυση του οικολογικού προβλήματος.

Γιατί λοιπόν παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται τα τελευταία χρόνια το οικολογικό πρόβλημα έχει φθάσει σχεδόν σε οριακό σήμείο;Όταν για πρώτη φορά τέθηκε το πρόβλημα στην περίφημη έκθεση της λέσχης της Ρώμης που δημοσιεύθηκε το 1972 προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στην κοινή γνώμη ,οι διαστάσεις της οικολογικής κρίσης είχαν σχετικά τοπικό χαρακτήρα και γι αυτό ήταν έντονος ο πειρασμός να περιορισθεί η περιβαλλοντική πολιτική σε μία σειρά ειδικών και κάθε φορά διαφορετικών μέτρων ,εφαρμόσιμων ανάλογα με την αμεσότητα των κινδύνων ,τις ανάγκες και τα μέσα.Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν φθάσαμε στη σημερινή μη αναστρέψιμη κατάσταση (για πολλούς)όπου δεν πρόκειται πλέον για μεμονωμένα κατά περίπτωση προβλήματα ,αλλά για μία γενικευμένη οικολογική κρίση οικουμενικού χαρακτήρα.

Ο πρώτος και βασικός λόγος για την μέχρι τώρα αποτυχία επίλυσης του οικολογικού προβλήματος είναι ο διφυής του χαρακτήρας που προσκρούει στα δεδομένα του σύγχρονου κόσμου.Ως πολιτικά ανύπαρκτη η οικουμένη μπορεί να επιλύει μόνο τα προβλήματα εκείνα που εγγράφονται στα σημερινά πολιτικά της μορφώματα και όχι τα πλαανητικά εκείνα προβλήματα που προϋποθέτουν πλανητικής εμβελείας πολιτικές βουλήσεις.Πιο συγκεκριμένα:

Η ριζική αντιμετώπιση της οικολογικής κρίσης προσκρούει στην κυρίαρχη μεγιστοποιητική ιδεολογία που είναι συνάρτηση της συνεχούς αύξησης της παγκόσμιας παραγωγής.

Επίσης στο γεγονός των συνεχώς αυξανομένων οικονομικών ανισοτήτων σε ένα κόσμο όπου όλο και περισσότεροι αντιμετωπίζουν το φάσμα της λιμοκτονίας και όπου οποιοδήποτε μακροπρόθεσμο οικολογικό αδιέξοδο έχει μηδαμινή δυνατότητα να πείσει για την άμεση σημασία του.

Στην άμεση οργάνωση της οικουμένης που επικαθορίζεται από τον αδυσώπητο οικονομικό ανταγωνισμό ανάμεσα στις διάφορες κρατικές οντότητες που ελέγχουν ζηλότυπα η καθεμία την επικράτεια της άλλης.

Στην ατομική συμφεροντολογική δράση όπου δεν υπάρχουν ούτε μηχανισμοί συλλογικής αυτολογοκρισίας και ηθικής πειθάρχησης ούτε μηχανισμοί και διαδικασίεςς υπερεθνικής καταστολής ώστε να τιθασεύσουν την πρόταξη των ατομικών συμφερόντων.

Σήμερα και σε αρκετές περιπτώσεις τα στενά κρατικά συμφέροντα είναι πολύ πιο σοβαρά από το όνειρο μιάς πολιτιστικής παγκοσμιοποίησης.

Οι απαισιόδοξες αυτές προβλέψεις δεν έχουν στόχο να υποτιμήσουν την εμβέλεια του οικολογικού ορθού κινήματος.Αντίθετα έχουν σκοπό να καταδείξουν ότι το οικολογικό κίνημα πρέπει να δώσει τη μάχη του πρός όλες τις πρέπουσες κατευθύνσεις.

Να αντιπαλαίψει πρός την τρέχουσα ατομικιστική καταναλωτική ιδεολογία.

Να αντιπαρατεθεί πρός τα συμφέροντα των κυρίαρχων ομάδων και κρατών.

Να προτείνει λύσεις για την υπέρβαση της πιο βαθιάς ριζωμένης ανθρώπινης προκατάληψης εκείνης που δεν μπορεί να φαντασθεί την κυρίαρχη συλλογική ανθρώπινη ελευθερία παρά μόνο οριοθετημένη από μία συγκεκριμένη εδαφική βούληση που νομιμοποιείται στο να δημιουργεί κράτη και μορφές εξουσίας.

Απαιτείται να γίνει κοινή συνείδηση όλων η σωστή και πρέπουσα παγκόσμια οικολογική συνείδηση.