Οι δευτερεύουσες προτάσεις στα Λατινικά.

1.Οι αιτιολογικές προτάσεις υπακούουν κανονικά στην ακολουθία των χρόνων όταν εκφέρονται με υποτακτική.

2.Οι τελικές προτάσεις  εκφέρονται με υποτακτική ενεστώτα από αρκτικό χρόνο και με υποτακτική παρατατικού από ιστορικό χρόνο.

Εισάγονται με το quo   όταν  ακολουθεί συγκριτικός βαθμός  επιθέτου ή επιρρήματος ,επίσης στην κύρια πρόταση προηγούνται φράσεις που σημαίνουν (ή επιρρήματα) «γι αυτό το σκοπό»κ.λ.π(eo consilio ) k.a.

3.Οι επιρρηματικές συμπερασματικές προτάσεις  εκφέρονται με υποτακτική ενεστώτα από ρήμα εξάρτησης αρκτικού χρόνου ή υποτακτική παρατατικού (με ρήμα εξάρτησης  ιστορικού χρόνου).Έχουμε υποτακτική παρακειμένου όταν το συμπέρασμα θεωρείται ολοκληρωμένο.

4.Οι χρονικές προτάσεις έχουν τις ιδιομορφίες όπως παρουσιάζονται στο μάθημα 38 του σχολικού βιβλίου.

5.Οι υποθετικές προτάσεις υπακούουν στα είδη των υποθετικών λόγων όπως αναλύονται στο μάθημα 39 του σχολικού βιβλίου.

6.Οι εναντιωματικές και παραχωρητικές προτάσεις υπακούουν κανονικά στην ακολουθία των χρόνων.

7.Οι παραβολικές προτάσεις υπακούουν κανονικά στην ακολουθία των χρόνων(εννοείται όταν εκφέρονται με υποτακτική).

8.Οι αναφορικές προτάσεις είτε ονοματικές είτε επιρρηματικές υπακούουν στην ακολουθία των χρόνων .

9.Οι πλάγιες ερωτηματικές προτάσεις όταν εκφέρονται με υποτακτική υπακούουν στην ακολουθία των χρόνων.

10.Οι βουλητικές προτάσεις όταν εκφέρονται με υποτακτική έχουν είτε υποτακτική ενεστώτα(από ρήμα εξάρτησης αρκτικού χρόνου)είτε υποτακτική παρατατικού(από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου).

11.Οι ουσιαστικές συμπερασματικές προτάσεις εκφέρονται με υποτακτική ενεστώτα(από  ρήμα αρκτικού χρόνου)με υποτακτική παρατατικού(από  ρήμα ιστορικού χρόνου).

12.Οι ενδοιαστικές προτάσεις αλλά και οι προτάσεις του  quominus kai quin  εκφέρονται με υποτακτική ενεστώτα (από αρκτικό ρήμα εξάρτησης)και υποτακτική παρατατικού(από  ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου).Εκφέρονται  βέβαια με υποτακτική παρακειμένου όταν το νόημα της δευτερεύουσας πρόταση θεωρείται ήδη ολοκληρωμένο και εκπληρωμένο.