Πώς εμπνέουμε ο ένας τον άλλον;
Καλαίσθητη και συγκινητική η διαφήμιση του
Johnnie Walker,
«Keep Walking Greece» («Συνέχισε να
περπατάς Ελλάδα»). Εμψυχωτικό το τραγούδι που τη συνοδεύει («You will never walk alone»), αρχετυπικό το
κεντρικό της μοτίβο (ο θρίαμβος της ελπίδας απέναντι στις αντιξοότητες), ζεστές και οικείες οι φυσιογνωμίες των συμπολιτών
μας που απεικονίζονται. Το μήνυμα: ακόμα κι αν βιώνουμε τα προβλήματά μας
ατομικά, δεν είμαστε μόνοι. Η κρίση μας φέρνει κοντά. Μια νέα συλλογικότητα
αναδύεται. «Εμπνέουμε ο ένας τον άλλο», αναφέρει η επιγραφή στο τέλος της
διαφήμισης.
Πράγματι. Το σημαντικό όμως δεν είναι τόσο
η διαπίστωση, όσο το ερώτημα: «πώς εμπνέουμε ο ένας τον άλλο;». Πώς
δημιουργείται η νέα συλλογικότητα; Όπως ο άνθρωπος που επιβιώνει από ένα πολύ
σοβαρό ατύχημα συνήθως επανεξετάζει τα ουσιώδη του βίου του, έτσι και η
δραματική επιδείνωση των υλικών όρων
της ζωής αναδιατάσσει τις συλλογικές μας προτεραιότητες. Μετράμε τα πράγματα
διαφορετικά. Αλλάζει το οντολογικό επίπεδο αναφοράς – ανακαλύπτουμε τη σχέση
μας με τον κόσμο, την οποία γνωρίζαμε, αλλά, αστόχαστα αυτάρκεις, προσπερνούσαμε. Έχοντας βιώσει την απειλή της υπαρξιακής
ανασφάλειας, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια διαυγασμένη συλλογικότητα,
η οποία γνωρίζει στοχαστικότερα τους όρους της συγκρότησής της.