Έκφραση-έκθεση Β΄Λυκείου. Θέμα προς ανάπτυξη: Στο παραπάνω κείμενο αναφέρεται ότι : « Αυτός ο ψηφιακός ανθρωπισμός όπως και αν το κάνουμε πρέπει να ασχολείται πρώτον με την επιτυχία – δεν μπορεί τα παιδιά να μην έχουν επιτυχία σε αυτό που προσπαθούν , αλλά πρέπει να ασχολούνται κυρίως με την ευτυχία.Αυτό που ξεχνάμε συνέχεια στα σχολεία μας». Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με αυτήν την άποψη; Να τκμηριώσετε την άπάντησή σας και να την παρουσιάσετε σε ένα άρθρο, στο οποίο παράλληλα θα αναφέρεστε και στις προϋποθέσεις επικράτησης του ανθρωπισμού σε μία κοινωνία. (350-400 λέξεις).

Υπάρχει ψηφιακή ευτυχία;

Όλες οι αρχές θα πρέπει να εφαρμόζονται κατά τέτοιον τρόπο στον άνθρωπο, ώστε να τον καθιστούν επιτυχημένο και ευτυχισμένο, ειδικά εάν ομιλούμε για νέους ανθρώπους, μαθητές στα σχολεία. Στον αιώνα της τεχνολογίας ο ψηφιακός ανθρωπισμός αποτελεί τον τρόπο η επιστημονική πρόοδος να συνεχίσει να  έχει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα ο οποίος όχι μόνο θα προσφέρει επιτυχίες στους μαθητές αλλά θα τους βοηθά να νοιώθουν ευτυχείς, διότι αυτό το συναίσθημα θα τους κρατά πάντα ηθικούς ανθρώπους σε σχέση με τον εαυτό τους και τους άλλους και την κοινωνία. Ο ευτυχής θέλει να μοιράζεται τη χαρά του και διαμέσου της προσφοράς προς τους άλλους. Υπάρχουν βέβαια διάφοροι τρόποι ώστε ο ανθρωπισμός ως έννοια και πράξη να συνεχίσει να κυριαρχεί στον κόσμο μας.

Αναμφίβολα η ψηφιακή εποχή έχει δύο πρόσωπα, ένα ανθρώπινο και ένα απρόσωπο.Επαφίεται στους χειριστές της να προβάλουν τον ψηφιακό ανθρωποκεντρισμό, αρχής γενομένης από τα σχολεία. Οι νεαροί μαθητές καλούνται να ανταποκριθούν σε μία μεγάλη  πρόκληση. Έχουν τη δυνατότητα να παράξουν εκπαιδευτικό έργο, βοηθούμενοι από τις άπειρες ψηφιακές πληροφορίες. Οι πιθανότητες να επιτύχουν κάτι εξαιρετικά άρτιο είναι τόσες ώστε να συζητούμε ότι πλέον όλοι οι μαθητές μπορούν να αποκτήσουν μαθησιακή ικανότητα και δεοντολογία επαρκούς φοιτήσεως.  Όχι όμως κατά τρόπο απρόσωπο και σε σχέση μόνον με τον μη-προσωπικό δάσκαλο τον ηλεκτρονικό υπολογιστή.Διότι με αυτόν τον τρόπο θα παραχθούν μερικοποιημένοι άνθρωποι οι οποίοι θα ζούν και θα παράγουν σε σχέση μόνο με άψυχες μηχανές , καθιστώντας απρόσωπους και τους νεαρούς ανθρώπους.

Επιβάλλεται λοιπόν ο εκπαιδευτικός διαρκώς να ενθαρρύνει και να επιβραβεύει τον επιμελή μαθητή ο οποίος πλέον παράγει σημαντικό μαθησιακό έργο βοηθούμενος από τον υπολογιστή. Ο μαθητής θα πρέπει να νοιώσει μετά την παραγωγή του έργου όχι μόνο τη λογική ικανοποίηση σε σχέση με την μηχανή. Αυτό θα τον δέσει λανθασμένα με τη συσκευή. Επιβραβεύοντας το μαθητή βοηθούμε ώστε να νοιώσει το ανθρώπινο συναίσθημα της ευτυχίας σε σχέση με τις ικανότητες προς τον εαυτό του και την κοινωνία, άρα τον οδηγούμε στον να εύρει το σωστό τρόπο ευτυχής να χρησιμοποιεί με εμπιστοσύνη τις ψηφιακές μηχανές νοιώθοντας πάνω από όλα άνθρωπος.

Επιπλέον στον κόσμο μας θα πρέπει να επικρατήσουν οι αρετές της θετικής αμοιβής, της θετικής ανταπόκρισης, ειδικά όταν οι νέοι άνθρωποι θέλουν να επιβραβευθούν, να νοιώσουν ευτυχείς αποκτώντας κίνητρα για τη συνέχεια της δημιουργικότητας στη ζωή τους. Η οικογένεια ως το πρώτο σχολείο του ανθρώπου πρέπει να σκορπίζει θετική ενέργεια και ανάλογη αμοιβή-ηθική κατά βάση- στα νεαρα μέλη της. Το σχολείο προσφέροντας τον έπαινο ως κίνητρο, οδηγεί στην εμφάνιση όλων εκείνων των θετικών συναισθημάτων των μαθητών, οι οποίοι επειδή ακριβώς νοιώθουν ευτυχείς θέλουν να μεταδώσουν αυτό το συναίσθημα και στην λοιπή σχολική κοινωνία. Γενικά οι κατά τόπους κοινωνίες θα μπορούσαν να θεσπίσουν εκδηλώσεις επιβράβευσης ανθρωπιστικών και αλτρουϊστικών πράξεων προκειμένου και να επιβραβεύουν αυτούς που τις πραγματοποιούν αλλά και να γεννούν άξιους μιμητές αυτών των αξίων συνανθρώπων μας.

Κατακλείοντας όποιος αναπνέει τον αέρα της ευτυχίας θέλει να τον μεταδίδει και στους υπόλοιπους συνανθρώπους του. Νοιώθοντας άνθρωποι δημιουργικοί και ελεύθεροι εξελίσσουμε την κοινωνία,χρησιμοποιώντας τις ψηφιακές μηχανές μόνον σαν μέσα και όχι ως σκοπούς. Όλοι έχουμε την ανάγκη της θετικής αμοιβής και της ανταπόκρισης διότι πάνω από όλα ευρίσκεται η ψυχική ευφορία και ευεξία. Αυτή κινεί τον άνθρωπο διότι η ψυχή είναι το κέντρο των ανθρωπίνων ενεργειών. Ας θυμηθούμε κάπου εδώ και το Μένανδρο ο οποίος ωραία μας υπενθυμίζει ότι είναι ωραίο για τον άνθρωπο να είναι άνθρωπος.

 

Βασίλειος Μακρυπούλιας, φιλόλογος.