Πηγή Δανιηλίδου
[Σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα σπουδών
2015-2016]
Οι επιρρηματικές και οι επιθετικές μετοχές
μπορούν να αναλυθούν στο αντίστοιχο είδος πρότασης.
- Για να
προχωρήσουμε στην ανάλυση της μετοχής, θα πρέπει να γνωρίζουμε τον τρόπο
εισαγωγής και εκφοράς του ανάλογου είδους πρότασης.
- Θα πρέπει,
επίσης, να λαμβάνουμε υπόψη μας το χρόνο στον οποίο βρίσκεται το ρήμα
εξάρτησης (αρκτικός – ιστορικός).
- Αρκτικοί
χρόνοι είναι: Ενεστώτας, Μέλλοντας, Παρακείμενος,
Συντελεσμένος Μέλλοντας. Ιστορικοί χρόνοι είναι: Παρατατικός,
Παρακείμενος με σημασία Αορίστου, Υπερσυντέλικος.
- Μια μετοχή
Ενεστώτα θα τραπεί σε ρήμα Ενεστώτα, αν
εξαρτάται από αρκτικό χρόνο ή σε Παρατατικό, αν εξαρτάται από
ιστορικό χρόνο. (Η έγκλιση του ρήματος εξαρτάται από το σύνδεσμο
εισαγωγής)
- Μια μετοχή
Παρακειμένου θα τραπεί σε ρήμα Παρακειμένου,
αν εξαρτάται από αρκτικό χρόνο ή σε Υπερσυντέλικο, αν
εξαρτάται από ιστορικό χρόνο.
- H έγκλιση
του ρήματος εξαρτάται από το σύνδεσμο εισαγωγής
- Μια μετοχή
Μέλλοντα θα τραπεί σε Οριστική Μέλλοντα ή σε
Υποτακτική Ενεστώτα ή Παρατατικού Ενεργητικής Περιφραστικής
Συζυγίας.
- Είναι
σημαντικό να γνωρίζουμε ότι: η μετοχή Ενεστώτα δηλώνει το σύγχρονο, η
μετοχή Παρακειμένου το Προτερόχρονο, η μετοχή Μέλλοντα το υστερόχρονο.
Εναντιωματικές Μετοχές
[Οι εναντιωματικές προτάσεις είναι
δευτερεύουσες επιρρηματικές προτάσεις. Εκφράζουν μια πραγματική κατάσταση παρά
την οποία ισχύει το περιεχόμενο της κύριας πρότασης. Εισάγονται με τους
συνδέσμους etsi, tametsi, quamquam + Οριστική και με τους συνδέσμους cum και licet + Υποτακτική.]
Κείμενο 21
absens:
Εναντιωματική Μετοχή, Ενεστώτα, με ρήμα εξάρτησης Ιστορικού χρόνου (factus est: Παρακείμενος). Η μετοχή δηλώνει το σύγχρονο, με την
πράξη που εκφράζει το ρήμα εξάρτησης, και θα μετατραπεί σε χρόνο Παρατατικό.
etsi aberat (Οριστική
Παρατατικού)
licet abesset (Υποτακτική
Παρατατικού)
Αιτιολογικές Μετοχές
[Οι αιτιολογικές προτάσεις είναι
προτάσεις επιρρηματικές. Δηλώνουν την αιτία του περιεχομένου μιας άλλης
πρότασης, συνήθως της κύριας. Εισάγονται με τους συνδέσμους quod, quia, quoniam (quando). Όταν η
αιτιολογία είναι αντικειμενικά αποδεκτή, τότε η έγκλιση που αναμένεται
είναι η Οριστική. Αντίθετα, όταν η αιτιολογία είναι
υποθετική ή υποκειμενική (δηλαδή εκφράζει την άποψη του υποκειμένου
της κύριας πρότασης), η έγκλιση είναι λογικά η Υποτακτική.
Αιτιολογικές προτάσεις εισάγονται και με
το σύνδεσμο cum και εκφέρονται πάντοτε με
Υποτακτική. Ο λόγος που έχουμε την Υποτακτική είναι επειδή συνήθως η
αιτιολογία είναι το αποτέλεσμα μιας εσωτερικής λογικής διεργασίας.
Όταν στην αιτιολογική πρόταση υπάρχει
Υποτακτική, τηρείται γενικά η ακολουθία των χρόνων.]
Κείμενο 3
iratus:
Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από
ρήμα Αρκτικού χρόνου: urget (ΕΝΣ), οπότε θα
τραπεί σε χρόνο Παρακείμενο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod iratus est (Οριστική Παρακειμένου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
Προσέχουμε, ωστόσο, ότι το iratus μπορεί να εκληφθεί ως επίθετο, οπότε λειτουργεί
ως επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου.
Κείμενο 20
moriturum:
Αιτιολογική Μετοχή Υποθετικής Αιτιολογίας, Μέλλοντα, που δηλώνει το
Υστερόχρονο.
cum moriturus esset (cum + Υποτακτική
Παρατατικού Ενεργητικής Περιφραστικής Συζυγίας, για να δηλωθεί το Υστερόχρονο,
καθώς έχουμε έμμεση εξάρτηση από ιστορικό χρόνο delatus est)
quasi moriturus esset (Υποθετική Παραβολική Πρόταση. Εισαγωγή με
υποθετικό παραβολικό σύνδεσμο (quasi) και εκφορά με
Υποτακτική, καθώς η σύγκριση αφορά μια υποθετική κατάσταση, και ειδικότερα
Υποτακτική Παρατατικού Ενεργητικής Περιφραστικής Συζυγίας, για να δηλωθεί το
Υστερόχρονο, καθώς έχουμε έμμεση εξάρτηση από ιστορικό χρόνο delatus est)
Κείμενο 21
appensum:
Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από
ρήμα Ιστορικού χρόνου: dedit (ΠΡΚ), οπότε θα
τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod illic appensum erat (Οριστική Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική
Αιτιολογία)
quod illic appensum esset (Υποτακτική Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική /
Υποθετική Αιτιολογία)
cum illic appensum esset (Υποτακτική Υπερσυντέλικου. Η αιτιολογία
παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα μιας εσωτερικής λογικής διεργασίας)
Κείμενο 24
indignatus:
Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από
ρήμα Ιστορικού χρόνου: inquit (ΠΡΚ), οπότε θα
τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod Ennius indignatus erat (Οριστ. Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod Ennius indignatus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου.
Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum Ennius indignatus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική
διεργασία)
Κείμενο 27
desideranti:
Αιτιολογική Μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο. Εξαρτάται από ρήμα
ιστορικού χρόνου (legit: Παρακείμενος), οπότε θα τραπεί σε χρόνο
Παρατατικό, ώστε να δηλωθεί το σύγχρονο στο παρελθόν.
quod desiderabat (Οριστ. Παρατατικού. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod desideraret (Υποτ. Παρατατικού. Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum desideraret (Υποτ. Παρατατικού. Αποτέλεσμα εσωτερικής λογικής
διεργασίας)
Κείμενο 31
confisus:
Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από
Ιστορικό χρόνο: ruit (ΠΡΚ), οπότε θα
τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod confisus erat (Οριστ. Υπερυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod confisus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου.
Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum confisus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική διεργασία)
permotus:
Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από
Ιστορικό χρόνο: ruit (ΠΡΚ), οπότε θα
τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod permotus erat (Οριστική
Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod permotus esset (Υποτ.
Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum permotus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική
διεργασία)
Κείμενο 38
fessa:
Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από
Ιστορικό χρόνο: rogavit (ΠΡΚ),
οπότε θα τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod fessa erat (Οριστ. Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod fessa esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου.
Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum fessa esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική διεργασία)
Κείμενο 45
veritus:
Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξάρτηση από
Ιστορικό χρόνο: constituit (ΠΡΚ)
(Ιστορικός Ενεστώτας σύμφωνα με το Χρήστο Κανελλόπουλο). Η μετοχή θα τραπεί σε
χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod veritus erat (Οριστ. Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod veritus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum veritus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική διεργασία)
Υποθετικές Μετοχές
Η υποθετική μετοχή αναλύεται σε πρόταση
ανάλογα με το είδος του υποθετικού λόγου που σχηματίζει.
[Στη λατινική γλώσσα υπάρχουν τρία είδη
υποθετικών λόγων: 1) Το πρώτο είδος εκφράζει Υπόθεση Ανοικτή, χωρίς
δηλαδή να δηλώνεται αν αληθεύει ή όχι: si + Οριστική οποιουδήποτε χρόνου – Απόδοση:
οποιαδήποτε έγκλιση. 2) Το δεύτερο είδος εκφράζει Υπόθεση
Αντίθετη προς την πραγματικότητα (ή το απραγματοποίητο): si + Υποτ. Παρατατικού (υπόθεση και απόδοση) για το
παρόν, si + Υποτ. Υπερσυντέλικου (υπόθεση και απόδοση) για
το παρελθόν. 3) Το τρίτο είδος εκφράζει Υπόθεση
Δυνατή ή Πιθανή: si +
Υποτ. Ενεστώτα (υπόθεση και απόδοση) για το παρόν-μέλλον]
Κείμενο 45
intercepta:
Υποθετική Μετοχή, Γνήσια Αφαιρετική Απόλυτη, Παρακειμένου, που σχηματίζει
εξαρτημένο υποθετικό λόγο.
intercepta epistula – ne ... cognoscantur (Βουλητική Πρόταση)
Εξαρτημένος Υποθετικός Λόγος
Si intercepta sit (Υποτακτική Παρακειμένου) – ne cognoscantur (Υποτ. Παθ. Ενεστώτα)
Ευθύς Υποθετικός Λόγος
Si intercepta erit (Οριστ. Συντ. Μέλλοντα) – ne cognoscantur (ne + Υποτ. Ενεστώτα, που ισοδυναμεί με Αποτρεπτική Υποτακτική)
Ο Υποθετικός Λόγος που σχηματίζεται ανήκει
στο πρώτο είδος: Ανοικτή Υπόθεση στο μέλλον.
Χρονικές Μετοχές
[Σε σχέση με την πρόταση που
προσδιορίζουν, οι χρονικές προτάσεις εκφράζουν:
1. Κάτι το σύγχρονο: Στην περίπτωση αυτή εισάγονται με τους
συνδέσμους: dum, quoad, quadium και εκφέρονται με Οριστική. Ειδικότερα, ο
συγχρονισμός περιλαμβάνει δύο κατηγορίες: α) Παράλληλη διάρκεια (=
εφόσον, όσο). β) Μια συνεχιζόμενη πράξη (= χρονική
πρόταση), στη διάρκεια της οποίας συμβαίνει μια άλλη πράξη (=
κύρια πρόταση). Η χρονική πρόταση εισάγεται μόνο με το dum (= ενώ) και εκφέρεται πάντα με την
Οριστική του Ενεστώτα, οποιοσδήποτε κι αν είναι ο χρόνος της κύριας
πρότασης.
2. Κάτι το προτερόχρονο.
Στην περίπτωση αυτή οι χρονικές προτάσεις εισάγονται με τους συνδέσμους: postquam (=αφού), ubi, ut (=όταν,
μόλις), simulac (simul atque), cum primum (=μόλις). Εκφέρονται με Οριστική,
που για το παρελθόν είναι συνήθως η Οριστική του
Παρακειμένου (ή του Υπερσυντελίκου).
3. Κάτι το υστερόχρονο. Στην περίπτωση αυτή οι χρονικές προτάσεις εισάγονται
με τους συνδέσμους antequam (ant quam), priusquam (prius quam), dum, donec, quoad.
Εκφέρονται με Οριστική, όταν η πράξη ενδιαφέρει μόνο από χρονική άποψη,
και με Υποτακτική, όταν η πράξη περιγράφεται ως προσδοκία ή επιδίωξη.
Για τις διηγήσεις του παρελθόντος χρησιμοποιείται
πολύ συχνά ο σύνδεσμος cum με
Υποτακτική Παρατατικού (για πράξη
σύγχρονη) και Υπερσυντελίκου (για πράξη
προτερόχρονη). Ο cum αυτός, που
αποδίδεται με το «όταν», είναι γνωστός ως ιστορικός ή διηγηματικός.
Ο χρονικός cum με Οριστική μας πληροφορεί απλώς για το χρόνο
που έγινε κάτι. Αντίθετα, ο ιστορικός cum υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της δευτερεύουσας με
την κύρια πρόταση∙ δημιουργεί μια σχέση αιτίου και αιτιατού ανάμεσά τους.
Είναι φανερός εδώ ο ρόλος του υποκειμενικού στοιχείου που υπάρχει στην
Υποτακτική.
α) Ο cum με Υποτακτική (ιστορικός-διηγηματικός)
χρησιμοποιείται μόνο για το παρελθόν.
β) Ο cum με Οριστική χρησιμοποιείται και για το παρόν και
για το παρελθόν και για το μέλλον. [Ο cum με Οριστική έχει μια σειρά από ιδιαίτερες χρήσεις,
στις οποίες δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει ο ιστορικός cum. Εκφράζει δηλαδή την επανάληψη (επαναληπτικός), το
ξαφνικό γεγονός (αντίστροφος cum) κτλ.]
Κείμενο 20
exclusus:
Χρονική (αιτιολογική) Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο.
cum exclusus esset (ιστορικός cum + Υποτ. Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί
το προτερόχρονο στο παρελθόν, σύμφωνα με τους κανόνες της Ακολουθίας των
Χρόνων, με εξάρτηση από ιστορικό χρόνο recesserat)
discurrens:
Χρονική Μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το σύγχρονο
dum discurrit (dum + Οριστική Ενεστώτα. Μια συνεχιζόμενη πράξη, στη
διάρκεια της οποίας συμβαίνει μια άλλη.)
extractum:
Χρονική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο.
postquam extractus est (postquam +
Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν)
Κείμενο 21
abeuntes:
Χρονική Μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το σύγχρονο
dum iam abeunt (dum + Οριστική
Ενεστώτα. Μια συνεχιζόμενη πράξη, στη διάρκεια της οποίας συμβαίνει μια άλλη.)
cum abirent (ιστορικός cum + Υποτακτική Παρατατικού. Με βάση την Ακολουθία
των Χρόνων, το Σύγχρονο στο Παρελθόν, δηλώνεται με Υποτ. Πρτ., όταν έχουμε
εξάρτηση από ιστορικό χρόνο: secutus est:
Οριστ. Παρακειμένου)
rogatus:
Χρονική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο
postquam rogatus est (postquam +
Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν)
cum rogatus esset (ιστορικός cum + Υποτ. Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο
στο παρελθόν, σύμφωνα με τους κανόνες της Ακολουθίας των Χρόνων, με εξάρτηση
από ιστορικό χρόνο reversus est)
Κείμενο 25
ostendens:
Χρονική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το σύγχρονο.
dum ostendit (dum + Οριστική Ενεστώτα)
cum ostenderet (ιστορικός cum + Υποτ. Παρατατικού, σύγχρονο στο παρελθόν, με
εξάρτηση από ιστορικό χρόνο inquit)
Κείμενο 43
ingredienti:
Χρονική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το σύγχρονο
dum ingrederis (dum + Οριστική Ενεστώτα = Σύγχρονο)
cum ingredereris (ιστορικός cum + Υποτ. Παρατατικού = Σύγχρονο στο παρελθόν, με
εξάρτηση ιστορικού χρόνου cecidit /
Ακολουθία των χρόνων)
Κείμενο 44
exulantem:
Χρονική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το σύγχρονο
dum exulat (dum + Οριστ. Ενεστώτα = σύγχρονο)
cum exularet (ιστορικός cum + Υποτ. Παρατατικού = σύγχρονο στο παρελθόν,
εξάρτηση από ιστορικό χρόνο dixisse)
Απόλυτες Μετοχές
[Απόλυτη αφαιρετική. Όταν
το υποκείμενο της μετοχής δεν έχει καμία σχέση με το υποκείμενο ή το
αντικείμενο του ρήματος, τότε η μετοχή και το υποκείμενό της τίθενται σε πτώση
αφαιρετική, που ονομάζεται απόλυτη αφαιρετική.
Στα λατινικά η χρήση της απόλυτης μετοχής
είναι πολύ πιο συχνή από ό,τι στα αρχαία ελληνικά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός
ότι η λατινική δε διαθέτει ενεργητική μετοχή για το παρελθόν.
Εντελώς ιδιόμορφη είναι η
απόλυτη αφαιρετική που αποτελείται από ένα «υποκείμενο» και ένα ουσιαστικό (που
δηλώνει αξίωμα, ηλικία, επάγγελμα) ή ειδικό επίθετο.]
Ιδιόμορφη Απόλυτη
Αφαιρετική Μετοχή
Κείμενο 21
Brenno duce:
Ιδιόμορφη Αφαιρετική Απόλυτη Χρονική μετοχή, που δηλώνει το σύγχρονο
dum Brennus dux est (dum + Οριστική
Ενεστώτα = σύγχρονο)
cum Brennus dux erat (χρονικός cum + Οριστική Παρατατικού)
cum Brennus dux esset (ιστορικός cum + Υποτ. Παρατατικού, σύγχρονο στο παρελθόν,
εξάρτηση από ιστορικό χρόνο everterunt)
Νόθη Αφαιρετική Απόλυτη
Χρονική Μετοχή
Η μετοχή αυτή αποκαλείται νόθη, γιατί το
υποκείμενό της είναι επί της ουσίας το ίδιο με το υποκείμενο του ρήματος,
τίθεται εντούτοις σε αφαιρετική και λειτουργεί ως απόλυτη.
Κείμενο 21
deletis legionibus [a Gallis]: Νόθη αφαιρετική
απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται
από ιστορικό χρόνο: everterunt (ΠΡΚ).
postquam Galli legiones deleverunt (postquam +
Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν)
cum Galli legiones delevissent (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο)
quibus interemptis [a Camillo]: Νόθη αφαιρετική
απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται
από ιστορικό χρόνο: recepit (ΠΡΚ).
postquam Camillus eos interemit (postquam +
Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν)
cum Camillus eos interemisset (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο)
Κείμενο 29
audita salutatione [a Caesare]: Νόθη αφαιρετική
απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται
από ιστορικό χρόνο: dixit (ΠΡΚ).
postquam Caesar salutationem audivit (postquam +
Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν)
cum Caesar salutationem audivisset (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο)
Κείμενο 34
abiectis armis [a praedonibus]: Νόθη αφαιρετική
απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται
από ιστορικό χρόνο: appropinquaverunt (ΠΡΚ).
postquam praedones arma abiecerunt (postquam +
Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
cum praedones aram abiecissent (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο)
Γνήσια Αφαιρετική
Απόλυτη Χρονική Μετοχή
[Το παράδειγμα έχει αντληθεί από κείμενο
που δεν περιέχεται στην ύλη]
Κείμενο 23
occiso Scriboniano: Γνήσια αφαιρετική απόλυτη χρονική μετοχή,
Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται από ιστορικό χρόνο: trahebatur (ΠΡΤ).
postquam Scribonianus occisus est (postquam +
Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
cum Scribonianus occisus esset (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο)
Επιθετικές Μετοχές
Οι επιθετικές μετοχές τρέπονται σε
Αναφορικές προτάσεις, που εισάγονται με την αναφορική αντωνυμία qui-quae-quo.
Μια μετοχή Ενεστώτα θα τραπεί σε ρήμα Ενεστώτα, αν
εξαρτάται από αρκτικό χρόνο ή σε Παρατατικό, αν εξαρτάται από
ιστορικό χρόνο.
Μια μετοχή Παρακειμένου θα τραπεί σε ρήμα Παρακειμένου, αν
εξαρτάται από αρκτικό χρόνο ή σε Υπερσυντέλικο, αν εξαρτάται από
ιστορικό χρόνο.
Κείμενο 11
natus:
Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη
λέξη Hannibal.
qui natus erat (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο, superavit)
* Σύμφωνα με τον Χρήστο Ν. Κανελλόπουλο η
μετοχή natus είναι χρονική.
Κείμενο 20
preatenta:
Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη
λέξη vela
quae praetenta erant (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο, abdidit)
Κείμενο 21
divisam:
Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη
λέξη praedam
quae non divisa erat (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο, factus est/fuerat)
Κείμενο 24
quaerenti:
Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη
λέξη eique
qui quaerebat (Οριστική
Παρατατικού, για να δηλωθεί το σύγχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό
χρόνο dixisset)
Κείμενο 29
tenens:
Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη
λέξη homo
qui tenebat (Οριστική
Παρατατικού, για να δηλωθεί το σύγχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό
χρόνο occurrit)
Κείμενο 31
natus:
Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη
λέξη T. Manlius
qui natus erat (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο praefuit)
Κείμενο 36
missum:
Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη
λέξη pondus
quod missum erat (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο στο παρελθόν, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο attulissent)
Κείμενο 38
congruens:
Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη
λέξη vox
quae congruebat (Οριστική
Παρατατικού, για να δηλωθεί το σύγχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό
χρόνο audiretur)
Κείμενο 42
nascentem:
Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη
λέξη coniurationem
que nascebatur (Οριστική
Παρατατικού, για να δηλωθεί το σύγχρονο στο παρελθόν, αφού έχουμε εξάρτηση από
ιστορικό χρόνο confirmaverunt)
Κείμενο 45
conscriptam:
Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη
λέξη epistulam
quae conscripta est (Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το
προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από Αρκτικό χρόνο mittit)
Fabrini Crisci
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
vasilios888@yahoo.gr