Α.
ΚΕΙΜΕΝΟ
Η εφηβεία αναμφισβήτητα είναι το πιο κρίσιμο στάδιο στην ανθρώπινη πορεία προς την ωριμότητα. Δεν αποτελεί μόνο μία περίοδο γρήγορης σωματικής αλλαγής, αλλά και ένα πολύ σημαντικό στάδιο της προσωπικής και κοινωνικής εξέλιξης του παιδιού. Το ότι τα παιδιά από νωρίς δεν έχουν τον απαραίτητο χρόνο για να αφιερώσουν στον εαυτό τους είναι δίκοπο μαχαίρι: μπορεί ίσως να δαπανούν πέραν του σχολικού χρόνου τους και χρόνο σε άλλες δραστηριότητες και να αποκομίζουν εφόδια για το μέλλον, από την άλλη όμως δεν έχουν το χρόνο να ασχοληθούν με τα συνήθη εφηβικά τους προβλήματα (ανάπτυξη προσωπικότητας, διαμόρφωση χαρακτήρα κ.λπ.), καταστάσεις δηλαδή που θα κληθούν άμεσα να αντιμετωπίσουν σε μεταγενέστερα στάδια της ζωής τους και στις οποίες παραμένει αδιευκρίνιστο αν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν.
Ο "σχολικός χρόνος" παρουσιάζει σήμερα μία τάση επεκτατισμού εις βάρος του ελεύθερου χρόνου και αυτό δεν αφορά αποκλειστικά τις μεγάλες σχολικές ηλικίες. Ένα τμήμα του μαθητικού πληθυσμού, ακόμη και στην ευαίσθητη ηλικία των 6-12 ετών, τρέχει για να προλάβει το σχολείο, τα φροντιστήρια, τις ξένες γλώσσες, τα μουσικά όργανα, το μπαλέτο κλπ, μηδενίζοντας κάθε πρακτική παιχνιδιού, ανεμελιάς, ξεγνοιασιάς, χαρακτηριστικά γνωρίσματα της παιδικής ηλικίας.
Την τελευταία δεκαετία, η έννοια του σχολικού χρόνο, έχει αποκτήσει μία διπλή διάσταση. Από τη μία ο χρόνο που αφορά τις ώρες που το παιδί παρακολουθεί το υποχρεωτικό σχολικό του πρόγραμμα και από την άλλη ο χρόνος που αφορά τις ώρες που διαθέτει για τις λεγόμενες εξωσχολικές παραεκπαιδευτικές δραστηριότητες όπως π.χ. φροντιστήρια, ωδείο, μπαλέτο κλπ. Οριοθετώντας το χρόνο αυτό, μπορούμε να πούμε ότι ένα μέρος του μαθητικού πληθυσμού, συνήθως με εύρωστα οικονομικά χαρακτηριστικά ή ευρισκόμενο στο Λύκειο, καταναλώνει 8 έως 12 ώρες ημερησίως για τις παραπάνω δραστηριότητες.
Το παιδί, έτσι, μπορεί να εξαρτηθεί άμεσα και απόλυτα από τους οργανωτές του χρόνου του, τους γονείς του, με πιο πιθανό αποτέλεσμα να παρουσιάσει πολύ περισσότερα συμπτώματα ανωριμότητας από τους συνομηλίκους του που έζησαν υπό διαφορετικές συνθήκες. Μπορεί να μην γίνει ρομποτάκι, αλλά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να μην μπορέσει ποτέ να ανακαλύψει την δική του ταυτότητα και να ανεξαρτοποιηθεί πλήρως από τους γονείς του.
Μία άλλη πιθανή συνέπεια είναι το παιδί αυτό κάποτε να αντιδράσει δυναμικά: να φύγει από το σπίτι, να κάνει τολμηρά πράγματα, κακές παρέες και να διαταραχθεί η σχέση με τους γονείς του. Το πρώτο πράγμα λοιπόν που πρέπει να ελέγχει κάθε γονιός είναι το κατά πόσο οι ασχολίες του παιδιού ευχαριστούν πραγματικά το ίδιο το παιδί.
Συμπερασματικά, καταλήγουμε ότι ο χρόνο είναι ελάχιστος σε σύγκριση με τον επιθυμητό και πως η πλειονότητα των μαθητών δεν είναι ικανοποιημένη με τον τρόπο που δαπανά τις εξωσχολικές ώρες. Γι' αυτό και ζητεί μεγαλύτερη συμμετοχή στην επιλογή των εξωσχολικών δραστηριοτήτων.
"Μάθετε να εμπιστεύεστε τα παιδιά σας. Από την έλλειψη εμπιστοσύνης και πρωτοβουλίας, πηγάζουν όλα τα προβλήματα".
Β. ΑΣΚΗΣΕΙΣ
1) Ποια διάσταση έχει αποκτήσει η έννοια του «σχολικού χρόνου» σήμερα;
Μονάδες 2,5
2) Να βρείτε τα προθετικά σύνολα και να γράψετε την επιρρηματική τους σημασία στην παράγραφο: «Το παιδί μπορεί να εξαρτηθεί άμεσα… και να ανεξαρτοποιηθεί πλήρως από τους γονείς του.
Μονάδες 2,5
3) Να βρείτε πέντε επιρρήματα στην πρώτη παράγραφο του κειμένου και να γράψετε τι δείχνουν (ποια επιρρηματική σημασία δηλώνουν).
Μονάδες 2,5
4) Να βρείτε τους τρόπους με τους οποίους συνδέονται οι παράγραφοι του κειμένου.
Μονάδες 2,5
Γ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
Σε ένα κείμενο-επιστολή προς έναν φίλο σας να εξηγήσετε το πόσο σημαντικός είναι ο ελεύθερος χρόνος για την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών και για το πώς πρέπει να αξιοποιείται.
Μονάδες 10
Η εφηβεία αναμφισβήτητα είναι το πιο κρίσιμο στάδιο στην ανθρώπινη πορεία προς την ωριμότητα. Δεν αποτελεί μόνο μία περίοδο γρήγορης σωματικής αλλαγής, αλλά και ένα πολύ σημαντικό στάδιο της προσωπικής και κοινωνικής εξέλιξης του παιδιού. Το ότι τα παιδιά από νωρίς δεν έχουν τον απαραίτητο χρόνο για να αφιερώσουν στον εαυτό τους είναι δίκοπο μαχαίρι: μπορεί ίσως να δαπανούν πέραν του σχολικού χρόνου τους και χρόνο σε άλλες δραστηριότητες και να αποκομίζουν εφόδια για το μέλλον, από την άλλη όμως δεν έχουν το χρόνο να ασχοληθούν με τα συνήθη εφηβικά τους προβλήματα (ανάπτυξη προσωπικότητας, διαμόρφωση χαρακτήρα κ.λπ.), καταστάσεις δηλαδή που θα κληθούν άμεσα να αντιμετωπίσουν σε μεταγενέστερα στάδια της ζωής τους και στις οποίες παραμένει αδιευκρίνιστο αν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν.
Ο "σχολικός χρόνος" παρουσιάζει σήμερα μία τάση επεκτατισμού εις βάρος του ελεύθερου χρόνου και αυτό δεν αφορά αποκλειστικά τις μεγάλες σχολικές ηλικίες. Ένα τμήμα του μαθητικού πληθυσμού, ακόμη και στην ευαίσθητη ηλικία των 6-12 ετών, τρέχει για να προλάβει το σχολείο, τα φροντιστήρια, τις ξένες γλώσσες, τα μουσικά όργανα, το μπαλέτο κλπ, μηδενίζοντας κάθε πρακτική παιχνιδιού, ανεμελιάς, ξεγνοιασιάς, χαρακτηριστικά γνωρίσματα της παιδικής ηλικίας.
Την τελευταία δεκαετία, η έννοια του σχολικού χρόνο, έχει αποκτήσει μία διπλή διάσταση. Από τη μία ο χρόνο που αφορά τις ώρες που το παιδί παρακολουθεί το υποχρεωτικό σχολικό του πρόγραμμα και από την άλλη ο χρόνος που αφορά τις ώρες που διαθέτει για τις λεγόμενες εξωσχολικές παραεκπαιδευτικές δραστηριότητες όπως π.χ. φροντιστήρια, ωδείο, μπαλέτο κλπ. Οριοθετώντας το χρόνο αυτό, μπορούμε να πούμε ότι ένα μέρος του μαθητικού πληθυσμού, συνήθως με εύρωστα οικονομικά χαρακτηριστικά ή ευρισκόμενο στο Λύκειο, καταναλώνει 8 έως 12 ώρες ημερησίως για τις παραπάνω δραστηριότητες.
Το παιδί, έτσι, μπορεί να εξαρτηθεί άμεσα και απόλυτα από τους οργανωτές του χρόνου του, τους γονείς του, με πιο πιθανό αποτέλεσμα να παρουσιάσει πολύ περισσότερα συμπτώματα ανωριμότητας από τους συνομηλίκους του που έζησαν υπό διαφορετικές συνθήκες. Μπορεί να μην γίνει ρομποτάκι, αλλά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να μην μπορέσει ποτέ να ανακαλύψει την δική του ταυτότητα και να ανεξαρτοποιηθεί πλήρως από τους γονείς του.
Μία άλλη πιθανή συνέπεια είναι το παιδί αυτό κάποτε να αντιδράσει δυναμικά: να φύγει από το σπίτι, να κάνει τολμηρά πράγματα, κακές παρέες και να διαταραχθεί η σχέση με τους γονείς του. Το πρώτο πράγμα λοιπόν που πρέπει να ελέγχει κάθε γονιός είναι το κατά πόσο οι ασχολίες του παιδιού ευχαριστούν πραγματικά το ίδιο το παιδί.
Συμπερασματικά, καταλήγουμε ότι ο χρόνο είναι ελάχιστος σε σύγκριση με τον επιθυμητό και πως η πλειονότητα των μαθητών δεν είναι ικανοποιημένη με τον τρόπο που δαπανά τις εξωσχολικές ώρες. Γι' αυτό και ζητεί μεγαλύτερη συμμετοχή στην επιλογή των εξωσχολικών δραστηριοτήτων.
"Μάθετε να εμπιστεύεστε τα παιδιά σας. Από την έλλειψη εμπιστοσύνης και πρωτοβουλίας, πηγάζουν όλα τα προβλήματα".
Β. ΑΣΚΗΣΕΙΣ
1) Ποια διάσταση έχει αποκτήσει η έννοια του «σχολικού χρόνου» σήμερα;
Μονάδες 2,5
2) Να βρείτε τα προθετικά σύνολα και να γράψετε την επιρρηματική τους σημασία στην παράγραφο: «Το παιδί μπορεί να εξαρτηθεί άμεσα… και να ανεξαρτοποιηθεί πλήρως από τους γονείς του.
Μονάδες 2,5
3) Να βρείτε πέντε επιρρήματα στην πρώτη παράγραφο του κειμένου και να γράψετε τι δείχνουν (ποια επιρρηματική σημασία δηλώνουν).
Μονάδες 2,5
4) Να βρείτε τους τρόπους με τους οποίους συνδέονται οι παράγραφοι του κειμένου.
Μονάδες 2,5
Γ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
Σε ένα κείμενο-επιστολή προς έναν φίλο σας να εξηγήσετε το πόσο σημαντικός είναι ο ελεύθερος χρόνος για την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών και για το πώς πρέπει να αξιοποιείται.
Μονάδες 10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
vasilios888@yahoo.gr