Διδασκαλία Αρχαίων Ελληνικών από το πρωτότυπο...

Aρχαία Ελληνικά από το Πρωτότυπο.

Μεθοδικές οδηγίες.

1.Η αφόρμηση γίνεται με την εκμετάλλευση του εισαγωγικού σημειώματος του σχολικού βιβλίου χωρίς όμως και να επιμένουμε σε πολλές λεπτομέρειες.Αν ο συγγραφέας προσεγγίζεται για πρώτη φορά αναφέρουμε πρίν αρχίσουμε μερικά βασικά σημεία γι αυτόν και την εποχή του και κυρίως για το έργο του.

2.Η παρουσίαση του κειμένου είναι ανάγκη να γίνεται με μία ή δύο αναγνώσεις ώστε οι μαθητές να αποκτούν και ακουστικές παραστάσεις σχετικά με τη γλώσσα.

3.Σε σχέση με το νόημα και την όποια απόδοσή του επιζητούμε τον τόπο και τον χρόνο,τα πρόσωπα και την κύρια ενέργεια.Το σκοπό και όλο το ιστορικό περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε το κείμενο.

4.Η δομή του κειμένου (ή τα θέματα )με βάση την οποία και θα ακολουθήσει η ανάλυση καθορίζεται από τους μαθητές με εσωτερικά και ουσιαστικά στοιχεία.Σύνδεσμοι,πρόσωπα ρημάτων,χρόνος ή αριθμός ρημάτων,θεματικά κέντρα κ.ο.κ.

5.Συμπληρώνεται το λεξιλόγιο του σχολικού βιβλίου όταν κρίνεται αναγκαίο.Οι λέξεις δίνονται αυτόνομες (δηλαδή το ρήμα στο α΄ενικό της οριστικής,τα ονόματα στην ονομαστική του ενικού αριθμού)ώστε να μεταφράζεται η φράση με αυτενέργεια.Οι μαθητές κάνουν την πρώτη μετάφραση.

6.Αν οι μαθητές δυσκολεύονται στην πρώτη μετάφραση ή αυτή είναι λανθασμένη σε βασικά σημεία (αυτό είναι κάτι το σύνηθες)προχωρούμε σε επιμερισμό του κειμένου σε απλούστερα φραστικά σύνολα με οδηγό τη λειτουργία του ρήματος της κυρίας πρότασης και του υποκειμένου ,μέσα βέβαια από την επισήμανση των μεταφραστικών και νοηματικών δυσκολιών.

7.Η ανακεφαλαίωση γίνεται με βάση τη δομή και εξάγονται τα βασικότερα των νοημάτων.Γίνονται γενικές παρατηρήσεις και ακολουθεί μία γενική μετάφραση του κειμένου.

8.Η χρήση παραλλήλων κειμένων είναι κάτι  το απαραίτητο.Θα πρέπει οπωσδήποτε εδώ να επισημαίνουμε ότι μέσα από τη σύγχρονη αλλά και διαχρονική σύγκριση κειμένων οι μαθητές  κατανοούν το ίδιο θέμα πώς αναπτύσσεται μέσα στις εποχές,πώς επηρεάζει διαχρονικά τους ανθρώπους και τις κοινωνίες.

9.Οι ασκήσεις δεν θα πρέπει να είναι της μορφής ότι  λείπει ο άγνωστος Χ και οι μαθητές θα πρέπει να τον ανακαλύψουν.Η απόσταση ανάμεσα στη θεωρία του μαθήματος και στις ασκήσεις θα πρέπει να μικρύνει,οι ασκήσεις θα πρέπει να είναι μία ομαλή συνέχεια του μαθήματος.Αυτό θα το καταφέρουμε καθιστώντας τις ασκήσεις αιτία ανάπτυξης της κριτικής ικανότητας των μαθητών,καθιστώντας μάλιστα αυτούς δασκάλους.Θα πρέπει να υπάρχει εύρος απαντήσεων ώστε το λάθος να περιορίζεται.Διδάσκοντας το ρήμα αιρέω-ω λέμε το είλον την υποτακτική έλω και από εκεί αφήνουμε το μαθητή να συνεχίσει.

Β.Δ.Μακρυπούλιας,φιλόλογος.