Α.
ΚΕΙΜΕΝΟ
[Ποσότητα
χωρίς ποιότητα]
Οι σχολικές γνώσεις που προσφέρονται στον
εκπαιδευόμενο,
προσανατολίζουν σε συγκεκριμένες κοινωνικές
θέσεις, «εγχαράζοντας» αξίες,
κανόνες και πρότυπα
συμπεριφοράς, που πηγάζουν
πάντα από το χώρο της
κυρίαρχης
ιδεολογίας και στοχεύουν
να κάνουν τους εκπαιδευόμενους
ικανούς και
πρόθυμους να αναλάβουν τις συγκεκριμένες κοινωνικές
τους θέσεις και
λειτουργίες. Η σχολική γνώση έχει έντονα ιδεολογικό
χαρακτήρα.
Κοντολογίς, το τι διδάσκεται, πόσο χρόνο,
πώς διδάσκεται, πώς αξιολογείται
μπορούν να αποτελέσουν τα βασικά ερευνητικά
ερωτήματα μέσα από τα οποία
φαίνεται: η κυρίαρχη ιδεολογία στο σχολείο,
ο τύπος εργαζόμενου και πολίτη που
επιδιώκεται να φτιαχτεί μέσα από την εκπαίδευση,
η ταξική υφή της γνώσης καθώς
συγκεκριμένα είδη γνώσης και τρόποι διδασκαλίας
αποκλείουν τα παιδιά από τα
λαϊκά στρώματα, η επιλεκτικότητα του σχολείου
κ.α.
Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στα αναλυτικά προγράμματα
και τα σχολικά
βιβλία θα έρθει έκπληκτος με ένα αντιφατικό
και δυσερμήνευτο φαινόμενο. Τα
βιβλία είναι «γεμάτα» γνώσεις, αγγίζουν όλο
και πιο πολλές και όλο και πιο
σύγχρονες πλευρές της επιστήμης και του πολιτισμού
και όμως οι μαθητές που
μορφώνονται από αυτά τα βιβλία δεν μπορούν
να σκεφθούν κριτικά.
Έτσι, η αντιπαράθεση με τους ιθύνοντες των
εκπαιδευτικών ζητημάτων στο
αν το σχολείο σήμερα παρέχει «λίγη» ή «πολλή»
επιστημονική γνώση μάλλον είναι
χαμένο παιχνίδι σε ξένο γήπεδο για όποιον
υποστηρίζει ότι το σχολείο σήμερα
υστερεί στην ποσότητα των γνώσεων που παρέχει
στους μαθητές του. Το ζήτημα
δεν είναι μόνο ποσοτικό αλλά κυρίως και ποιοτικό.